Στην online έκδοση του περιοδικού TIME παρουσιάστηκαν σήμερα ασπρόμαυρες φωτογραφίες απ' την Ελλάδα που τραβήχτηκαν στα χρόνια της λιτότητας. Το TIME κάνει μια αναδρομή στο πώς έφτασε η Ελλάδα στην κρίση, μιλά για τα σκληρά μέτρα που έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια, για το πώς οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες με μνημόνια ανέκαμψαν αλλά η χώρα μας δεν λέει να βγει απ' την κρίση.
Ο φωτογράφος Άγγελος Τζωρτζίνης (angelos-tzortzinis.com), γράφει το TIME, καταγράφει τις συνέπειες της κρίσης τα τελευταία έξι χρόνια σε μια χώρα που ούτε ο ίδιος δεν αναγνωρίζει πια. Και συνεχίζει.
Θα διαφοροποιηθω εδω με τους περισσοτερους φιλους-αναρτητες.Η δουλεια ενος φωτοδημοσιογραφου ειναι η επικαιροτητα. Οχι μακροχρονια κοινωνικο-πολιτικα προτζεκτς. Με την κριση, ολα τα αρνητικα που ειχε η ελληνικη κοινωνια βαθμιακα πολλαπλασιαστηκαν. Αποτελει νεο λοιπον η αυξηση της πορνειας, της χρησης ν ουσιων, απεργιων, κρατικης καταστολης, ακραιας φτωχειας, ανθισης ακραιων πολιτικων παραταξεων. Ολα αυτα ειναι επικαιροτητα και δουλεια ενος φωτοδημοσιογραφου να τα καταγραψει οσο το δυνατον πιο γλαφυρα γιατι η αυξηση τους τα εχει κανει πιο ορατα. Απο την αλλη, το γεγονος οτι μεγαλη μεριδα του κοινωνικου σωματος πηγαινει διακοπες. γλενταει, κανει τη ζωη του διχως να τρεχει τιποτα, δηλαδη αγνοει αυτη την πραγματικοτητα 'η - καλυτερα - δε θελει να τη δει, δεν ειναι απαραιτητα δουλεια ενος φωτοδημοσιογραφου αλλα δουλεια ενος κοινωνικου φωτογραφου, ενος φωτογραφου ντοκουμενταριστα που θα αφιερωσει χρονο και χρημα για καποια χρονια και με τη βοηθεια επιβεβαιωμενων στοιχειων απο εγκυρες πηγες ( πχ κοινωνικους οργανισμους ) να αποδειξει την υποθεση περι κοινωνικης απαθειας, που λετε.Εφημεριδες και περιοδικα, δεν εχουν τον χωρο για τετοιου ειδους προτζεκτς. Συμβιβαζονται με κατι που λεγεται ρεπορταζ, το οποιο βρισκεται μεταξυ της ειδησεογραφικης προσεγγισης στην επικαιροτητα και αυτη της φωτογραφιας-ντοκουμεντο.Ενα ρεπορταζ τρεχει απο τρεις εως 6-7 φωτος σε ενα τυπικο περιοδικο. Ειδησεογραφια απο μια εως τρεις και ντοκουμεντο πολυ περισσοτερες και ειτε εκθετονται, ειτε ποσταρονται ειτε γινονται καποιο βιβλιο. Τετοιο ειναι η επταχρονη μελετη του Σαλγκαδο για το προσφυγικο για παραδειγμα που δημοσιευτηκε πριν μιαμισυ δεκαετια.Η δουλεια του Αγγελου Τζωρτζινη ειναι αξιεπαινη, ειναι δικαιη στα υποκειμενα και το θεμα που απεικονιζει, ειναι οπτικα συνεπης και γενναια. Του αξιζουν πολλα συγχαρητηρια.
Στη χώρα του "λουστράκου" Βασιλάκη και του κλαψιάρη αοιδού Στελάρα η "κρίση" αποτυπώνεται με ευκολία με τον ίδιο τροπο που θα απέδιδε την μιζέρια ένας Ελβετός φωτογράφος στην Ελβετία. Και προκαλεί συναισθηματισμούς και ρίγη συγκίνησης....Αλλά θα ήθελα πολύ να πληροφορηθεί το περιοδικό ΤΙΜΕ ότι αυτές οι εικόνες υπήρχουν στην Ελλάδα και πριν από 20 χρονια...Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι ανθρωπιστική αλλά κρίση αξιών: οι πλέον νεόπλουτοι ευρωπαίοι, δηλαδή οι Έλληνες αντιλήφθηκαν ότι ο πλούτος τους ήταν δανεικός, τα λεφτά τελείωσαν και κάποιοι δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους... Για τους μόνους που στεναχωριέμαι είναι για το κάθε άνεργο ζευγάρι και την κάθε οικογένεια στο άνω Πέραμα...γιατί αυτοί - οχι οι ίδιοι αλλά οι αντιςτοιχοι- ούτε και πριν απο 20 χρόνια θα ήταν σε καλύτερη μοίρα...Η κρίση της Ελλάδας είναι πιο τραγική γιατί δυστυχώς δεν αποτυπώνεται σε ασπρόμαυρες φωτό..... Είναι κρίση αξιακή.... Λυπάμαι που θα στεναχωρήσω τους Συριζαίους και τα νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική τους κρίση... Αλλά νομοσχέδιο για την αξιακή κρίση της χώρας και της κοινωνίας είχε ανάγκη ο τόπος...
Οχι, δεν ειναι (μονο) αυτο η Ελλαδα της λιτοτητας.Ο κυριος Τζωρτζινης χρησιμοποιει την ανθρωπινη καταντια, που δεν εχει πατριδα και θα μπορουσε να ειναι οπουδηποτε, οποτεδηποτε για να πουλησει το προιον του.
Θα προτιμούσα να δείξει τη ζωή στις πόλεις ,στα νησιά και στην ύπαιθρο με τις αντιφάσεις της. Πιο πολύ ,όμως, να αναδείξει τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας.Δεν είναι εγκωμιαστική η γενίκευση και η αναγωγή στη μιζέρια .
Δεν υπάρχει μόνον αυτή η πλευρά της Ελλάδας. Όχι. Βλέπω απομονωμένες εικόνες οι οποίες θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι σε όλες τις χώρες μπορείς να απομονώσεις σε μια φωτό, σε μια εικόνα, άνεργους, ιερόδουλες, διαδηλωτές, φασίστες, καλύβες, άστεγους, πεινασμένους. Η Ελλάδα πιο συγκεκριμένα έχει δύο όψεις κ θα ήταν πιο ορθό να παρουσιάζονται τα πράγματα ως έχουν έξω.
Γεια στο στόμα σου. Έλεος πια με τη συνεχή, μονόπαντη προβολή της μιζέριας προς τα έξω στο όνομα της καταγγελίας και της στρατευμένης τέχνης. Λες και η αθλιότητα, η πορνεία, τα ναρκωτικά και ο φασισμός έχουν πατρίδα.
Φανταζομαι οτι περισσοτερο απ ολα ενοχλουν την αισθητικη σου οι φωτογραφιες αυτες. Τι νοημα θα ειχε αν καποιος φωτογραφιζε λχ καποιον που διασεκδαζει ή κολυμπαει σε μια ωραια θαλασσα. Οι ανθρωποι αυτοι εχουν αναγκη και αντι να κυριαρχουν στην δημοσια συζητηση απομονωνονται και εξεταζονται ως εξαιρεση ή ως παρεκκλιση.
βάλτε και τις φωτογραφίες με την πληθώρα κόσμου να ψάχνουν αγανακτησμένοι για μια θέση στα Blue Star το καλοκαίρι προκειμένου να ταξιδέψουν στο νησί της αρεσκίας τους.
σχόλια