NewYear'sCinema*

Tελευταία μέρα του 2011 σήμερα και σκέφτηκα να αποχαιρετήσουμε τη χρονιά κινηματογραφικά μεν όπως κάθε Σάββατο λίγο διαφορετικά δε (ο καλεσμένος της στήλης με τις 10 αγαπημένες ταινίες θα έλθει με τα κινηματογραφικά του δώρα τον νέο χρόνο;-)

Ο κινηματογράφος άλλωστε έχει καταπιαστεί θεματολογικά πολλές φορές με την  σπέσιαλ για μερικούς, αγχωτική για άλλους βραδιά της αλλαγής του χρόνου μέσα στα χρόνια και στα διάφορα είδη των ταινιών και ίσως δεν θα ήταν και υπερβολή να ισχυριστούμε πως συνέβαλε  στη διόγκωση στο συλλογικό ασυνείδητο αυτής της βραδιάς ως κάτι εμφατικά feelgood με τα γνωστά κλισέ που λατρεύει να αναπαράγει.

Ωστόσο για να είμαστε (κάπως:-) δίκαιοι στις 10 κινηματογραφικές πρωτοχρονιές που θα δείς να απεικονίζονται στην σημερινή επιλογή υπάρχουν αρκετές μη στερεοτυπικά εορταστικές αναπαραστάσεις. Όπως άλλωστε και στην αληθινή ζωή..

Καλή χρονιά!:-))

The Apartment του Billy Wilder 

Η γνωστή ταινία (και μια από τις καλύτερες) του Billy Wilder αποτυπώνει καθ' όλη τη διαρκειά της εξαιρετικά ρεαλιστικά και με πρωτόγνωρη θα λέγαμε δυναμική παρ' όλα τα κωμικά της στοιχεία τον κυνικό εταιρικό μικρόκοσμο μέσα στον οποίο ο πρωταγωνιστής Τζακ Λέμον δολιχοδρομεί ακατάπαυστα περιμένοντας να ανελιχθεί. Οπότε ήταν σχετικά αναμενόμενο πως και η κινηματογραφική αναπαράσταση του πρωτοχρονιάτικου πάρτυ το οποίο λαμβάνει χώρα κοντά στο γλυκόπικρο κλείσιμο της ταινίας θα απεικονιζόταν εξίσου ρεαλιστικά (ο Wilder ήξερε να χορογραφεί κινηματογραφικά τα πάρτυ  αλλά και τις ρομαντικές σκηνές σχεδόν καλύτερα από κάθε άλλον εκείνη την εποχή).

Ocean’s 11 του  Lewis Milestone

Μπορεί το αρχικό Ocean’s 11 το οποίο οι νέοτεροι το γνώρισαν από το εξαιρετικό ριμέηκ του Στίβεν Σόντεμπεργκ να μην ήταν καμιά σπουδαία ταινία ωστόσο εκπέμπει κάτι εορταστικά μαγνητικό η κινηματόγραφηση του 60ς πρωτοχρονιάτικου Λας Βέγκας και όλο αυτό το άρωμα εποχής που αναδύεται σε συνδυασμό βέβαια με το rat pack των θρύλων Σινάτρα, Σάμι Ντείβις Τζούνιορ και Ντιν Μάρτιν. Αρχετυπική cool βίνταζ αμερικανιά.

The Poseidon Adventure του  Ronald Neame

Αν νόμιζες πως οι (κακόγουστες) 70ς ταινίες καταστροφής δεν έχουν το δικό τους χορταστικό εορταστικό μερίδιο γελάστηκες. Άλλωστε η εορταστική ανεμελιά και κραιπάλη προσφέρει την ιδανική κινηματογραφική αντίστιξη για τα όσα φρικώδη επακολουθήσουν μετά;-) Σε αυτή την ταινία του 1972 οι επιβάτες ενός κρουαζερόπλοιου διασκεδάζουν ανέμελα λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου μη ξέροντας προφανώς η ζωή και η θαλάσσια μοίρα τι θα τους φέρει (sic). Έναν τόσο δα υποθαλάσσιο σεισμούλη:-)

The GodfatherII του Francis Ford Coppola

Ο Νονός φιλούσε (και σκότωνε) υπέροχα όταν ανακάλυπτε πως τον πρόδιδαν. Και ο Κόπολα βέβαια ως ιταλός ήξερε πως να κινηματογραφήσει οπερατικά όλη αυτή τη συναισθηματική συγχορδία. Στον Νονό 2 ο Φρέντο Κορλεόνε ανακαλύπτει πως ο ίδιος του ο αδερφός τον έχει προδώσει και στο πρωτοχρονιάτικο πάρτι του κουβανού δικτάτορα Fulgencio Batista αποφασίζει να πάρει την εκδικησή του. Μ' ένα φιλί θανάτου.

Radio Days του Woody Allen

“Only creeps and crazy people go out New Year’s Eve! Ο (θεός) Γούντυ με μια ατάκα τα είπε όλα!

Strange Days της  Kathryn Bigelow

Η Kathryn Bigelow αποτύπωσε το 1995 στο sci-fi δράμα που σκηνοθέτησε τότε και το οποίο είχε ως θέμα του μια δυστοπική Νέα Υόρκη όπου το έγκλημα, η αστυνομική διαφθορά και η υποβάθμιση κυριαρχούν μια εικονική (και ανέφελη) εκδοχή του εορτασμού του μιλένιουμ.

When Harry Met Sally του Rob Reiner 

Ποτέ τα πρωτοχρονιάτικα κλισέ δεν ήταν πιο κλισεδιάρικα απ΄οτι σε αυτή την ταινία. Η μέση οκλαχομιώτισα την λάτρεψε και τη λατρεύει, δε το συζητώ;-)

New Jack City του Mario Van Peebles

Ακόμα και οι hip-hop gangsterς μελαγχολούν πρωτοχρονιάτικα αλλά με τόσο dance & bass άντε να το καταλάβεις. Άσχετο. Υπήρξαν στ' αλήθεια τα 90ς; ;-))

Boogie Nights του Paul Thomas Anderson

Ο Paul Thomas Anderson μάλλον έκανε αθελά του μέηνστρημ την ενασχόληση με την κινηματογραφική πορνοβιομηχανία (το μακρινό 1997) και με τα κρυφά ταλέντα του Μάρκυ Μαρκ μέχρι τότε, Μάρκ Γούολμπεργκ ύστερα από την κινηματογραφική αυτή αναβάπτιση. Η στήλη σου κάνει δώρο ολόκληρη την (αξέχαστη) ταινία. Στο 1:21:26 θα διαπιστώσεις πώς έκανε αλλαγή χρονιάς ένας από τους ήρωες. Έχει αίμα και δάκρυα. Ιδρώτα δε ξέρω:-)

Sunset Boulevard του Billy Wilder

Η δικια μου αγαπημένη βέβαια απ' όλες αυτές τις πρωτοχρονιές που σου παρέθεσα είναι αυτή εδώ από το Sunset Boulevard το αγέραστο αριστούργημα του Billy Wilder.

Η θρυλική Νόρμα Ντέσμοντ ετοιμάζεται να κατασπαράξει όπως η μαύρη αράχνη τα θυματά της τον αγαπημένο της και αμέριμνο για το τι τον περιμένει Joe Gillis.

Είναι βράδυ πρωτοχρονιάς. Αυτός νομίζει πως έχει καλέσει κόσμο να γιορτάσουν.

Δεν έχει καλέσει κανένα.

Τον θέλει δικό της.

Για πάντα.

Ή έστω

 για όσο διαρκεί ένα close-up. 

Ε, κύριε ντε Μιλ;