Τον τελευταίο καιρό αμφισβητώ ευθέως τη σχετικότητα των πραγμάτων κι αυτό το κάνω εγώ που έχω υπάρξει ο θερμότερος θιασώτης της διδασκαλίας του Πρωταγόρα και του "Πάντων μέτρον άνθρωπος". Δηλαδή, της θεωρίας που το μέτρο της αλήθειας μπορεί να το ορίσει ο βίος κι ενός μόνον ανθρώπου. Πιστεύω πως παλιότερα, όλη αυτή την ελαστικότητά μου στα ανθρώπινα, την εξισορροπούσα με τις απόλυτες απόψεις μου για τη μαγειρική και εν γένει το ύφος ζωής (ελληνιστί lifestyle).
Σύμφωνοι. Μπορεί να σου έχω σηκώσει απαξιωτικά το αριστερό μου φρύδι στη θέα μιας pavlova που είχε κάποιο άλλο φρούτο πλην φράουλας. Μπορεί να σου απάντησα με τη χαρακτηριστική μου γριμάτσα απαξίωσης όταν άκουσα οτι βάζεις κανέλα στον κιμά. Ναι. Σου κούνησα και το δάχτυλο με φοβερή αυστηρότητα όταν μου είπες ότι "αυτοσχεδιάζεις" και δεν εφαρμόζεις συνταγές "γιατί δεν τις χρειάζεσαι" και διέγραψα το τηλεφωνό σου από το κινητό μου όταν με προσκάλεσες εκείνο το βράδυ στο Romeo's αν και κατά βάθος, τώρα μπορώ να στο πω, εκτίμησα τη γενναιότητα που επέδειξες με το να καλέσεις εμένα στα μπουζούκια. Όμως την ίδια στιγμή ήμουν αυτός που σε ανεχόμουν κάθε φορά που προσπαθούσες να με πείσεις, ως άλλος Πετρούκιο πως αυτό που ανατέλλει το πρωί είναι το φεγγάρι και όχι ο ήλιος. Όταν με ξενυχτούσες με ανούσιες υπαρξιακές αναλύσεις τις οποίες πάντα, -πάντα! παραδέξου το!- εγώ τις έπαιρνα στα σοβαρά. Εν ολίγοις, είμαι αυτός που έκανα τον Πρωταγόρα να τρίζει στον τάφο του κάθε που τον έφερνα με το ζόρι στη συζήτηση για να δικαιολογήσω τις διάφορες ασυναρτησίες που με περικύκλωναν και με καταπίεζαν.
Όμως, όχι πια. Ήρθε η στιγμή που μπορείς να βάλεις όση κανέλα θες στον κιμά. Δεν θα το φάω (εννοείται) αλλά δεν πρόκειται να σου πω και κάτι. Αν θες να βάλεις ακτινίδια στην pavlova, δεν θα είμαι αυτός που θα σε εμποδίσει. Au contraire, be my guest. Άλλως τε, τώρα που το σκέφτομαι κι ο Τζεφ Κουνς με την κιτσερέλα έκανε καρριέρα, αν υποθέσουμε πως είσαι εξ ίσου ταλαντούχος μ'εκείνον. Κι από το κεφάλι σου αν κατεβάσεις συνταγές, αποκλείεται να ανεβάσω ούτε ένα σφυγμό από τη σύγχιση. Μονο, μην επιχειρήσεις να επικαλεστείς τη σχετικότητα των πραγμάτων. Στις γκρίζες ζώνες της καθημερινότητας όπου προσπαθούμε όλοι να κρυφτούμε για να μην φανεί πόσο σκονισμένοι είμαστε και παρεξηγηθούμε, εμένα μην περιμένεις να με συναντήσεις.
Τα (ματα)σκέφτομαι όλα αυτά καθώς παλεύω μ'ενα παρφαί φυστίκι. Είκοσι χρονια μάγειρας και η συνταγή που μου έδωσε ο σεφ Βασίλης Ζαχαράκης, ανταποκρινόμενος σ'ενα αίτημα που πόσταρα στο facebook είναι από αυτές που δεν τις κάνεις βάζοντας τη μηχάνη "στον αυτόματο πιλότο". Δεν είναι δύσκολη απλώς θέλει συγκέντρωση και καλό μέτρημα των υλικών. Είναι στον αντίποδα της σχετικότητας των πραγμάτων. Είναι απόλυτη συνταγή, για μεγάλα παιδιά. Γιαυτό και μου αρέσει.
*Παρφαί φυστίκι*
Συνταγή Βασίλη Ζαχαράκη, σεφ του εστιατορίου "Νυχτέρι" στη Σαντορίνη αποκλειστικά για μας εδώ στη LIFO.
Λοιπόν, στη Σαντορίνη έχω περάσει τις καλύτερες και τις χειρότερες, ίσως, στιγμές της ζωής μου. Στα θολά όρια της σχετικότητας των πραγμάτων, σ'εκείνη τη μικρή, δωρική, κουζίνα πάνω στο Φηροστεφάνι, έχω φτιάξει πολύ ωραία παγωτά. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι για την τωρινή υπαρξιακή μου ανία, ευθύνεται η έλλειψη έμπνευσης. Μπορεί αλλά μπορεί και όχι. Είναι σχετικό. ;-) Η συνταγή του Βασίλη Ζαχαράκη, είναι πολύ καλή, ελαφρώς μπελάς αλλά θα τη φτιάξουμε. Αυτό έλειπε να εγκαταλείπουμε στην πρώτη προσπάθεια.
Υλικά
650γρ κρέμα γάλακτος
100γρ πάστα φυστίκι (βλ. πιο κάτω)
Κρόκοι από 4 αυγά
150 γρ ζάχαρη (σκάρτο φλυτζάνι0
100 γρ νερό.
Για την πάστα φυστίκι.
Αν δεν την αγοράσουμε έτοιμη, κονιορτοποιούμε 150γρ φυστίκια αιγίνης και μόλις έχουμε μια πολύ λεπτή σκόνη την ανακατεύουμε με ισόποση ζάχαρη άχνη. Προσθέτουμε κουταλιές νερό (πρέπει να πάρει τουλάχιστον πέντε) και πλάθουμε μέχρι να έχουμε μια πάστα. Την αφήνουμε να σταθεί από το προηγούμενο βράδυ.
Ζεσταίνουμε ελαφρά την κρέμα γάλακτος (μέχρι το σημείο που αντέχουμε να κρατήσουμε το δάχτυλό μας μέσα σ'αυτή. Προσοχή, μην καείτε!). Προσθέτουμε την πάστα φυστίκι, τη διαλύουμε και αφήνουμε το μείγμα σε δροσερό μέρος για 24ώρες.
Ετοιμάζουμε το σιροπι, χτυπάμε την κρέμα γάλακτος σε κρέμα "σαντιγί" καθώς και τους κρόκους. Όταν το σιρόπι αρχίσει να βράζει (αν έχουμε θερμόμετρο, πρέπει να δείχνει τους 100C) το ρίχνουμε σιγά-σιγά στους κρόκους ανακατεύοντας συνεχώς. Μόλις οι κρόκοι με το σιρόπι έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου προσθέτουμε την κρέμα που έχουμε χτυπήσει σε σαντιγί. Ανακατεύουμε αργά και με υπομονή και όταν το μείγμα γίνει ομοιογενές, μοιράζουμε στα φορμάκια ή σε φόρμα και καταψύχουμε.
Με τα παγωτά είμαι λίγο... απόλυτος. Δεν τα στολίζω με συνοδευτικά σιρόπια, σαντιγιές, κέρατα. Όχι! Σκέτα. Με λίγο παγωμένο vinsanto για να σου πω και την επόμενη ιστορία, για ένα παγωτό από βινσάντο και μελι.
σχόλια