Πέντε ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Πέντε ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
0

5 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εκτός από τη Miss Violence που έκανε την πανελλήνια πρεμιέρα της εκτός συναγωνισμού στη Θεσσαλονίκη, η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά και το Wild Duck συμπεριλήφθηκαν στο διεθνές διαγωνιστικό, και ξεχώρισαν αισθητά από τις άλλες ελληνικές ταινίες που έτυχε να δώ.

- Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ

Ένας δημοφιλέστατος τηλεπαρουσιαστής σκηνοθετεί την εξαφάνιση του, λόγω πεσμένης τηλεθέασης, για να οργανώσει την επιστροφή του, ελπίζοντας σε ανάσταση της καριέρας του.

Η Ελίνα Ψύκου θέλει να εξετάσει το φαινόμενο των σταρ, αλλά πετυχαίνει περισσότερο στο δεύτερο μέρος, όταν ο Παρασκευάς βγαίνει από το καβούκι της αυτοεξορίας, σε έναν κόσμο πραγματικό, μοναχικό, στυγερό. Ο σπουδαίος Χρήστος Στέργιογλου συλλαμβάνει αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα, όχι όμως και τα σουσούμια και την ψυχή του τηλεστάρ, στις αρχικές σεκάνς, που θυμίζουν το ξενοδοχείο στη Λάμψη του Κιούμπρικ.

- WILD DUCK

 Ντεμπούτο για τον Γιάννη Σακαρίδη, με μια ιστορία κοινωνικής ευαισθησίας και προσωπικού διλήμματος, για έναν άνδρα που ερευνά μια υπόθεση υποκλοπών με πολλές προεκτάσεις. Η σκηνοθεσία είναι λεπτή και ανθρωποκεντρική, οι ερμηνείες του Αλέξανδρου Λογοθέτη και της Θέμιδος Μπαζάκα πρώτης τάξεως και η ταινία φτάνει στο point, αλλά με σεναριακές αμηχανίες.

- Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Τοποθετώντας την (ισχνή) υπόθεση σε μια δυστοπικό τοπίο του μέλλοντος, ο Δημήτρης Πούλος στήνει ωραία τις σκηνές αλλά εξαντλείται σύντομα, με διαλόγους βαρείς και δυσοίωνους, με "μεγάλα τελευταία λόγια" που επαναλαμβάνουν μια εσχατολογική περιρρέουσα διάθεση. Σαν ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στη δράση που δεν έρχεται, και την θεωρία περί τέλους.

- Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Η επιστροφή ενός νέου άνδρα, που μοιάζει με διασταύρωση ρομαντικού Μπάϊρον και παιχνιδιάρη Τζόνι Ντεπ, από το Λονδίνο στο χωριό, τις μνήμες, και τον νεκρό πατέρα (πάντα αξιόπιστος ο Βαγγέλης Μουρίκης). Η αντίθεση του ήρωα με τον χώρο εδραιώνεται, ωστόσο ένα γκρίζο πέπλο κυριαρχεί στην ταινία- και τίποτε άλλο. Σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας.

- GOLDFISH

Αλληγορία για την χρεωκοπία με γκανγκστερικό ύφος και συνεχή πλάκα, με την υπογραφή του Θάνου Τσαβλή. Η πλάκα ως αυτοσκοπός επικρατεί σε σημείο αυτοπαρωδίας. Ο κεντρικός χαρακτήρας τρώει ξύλο αλλά δίνει πολύ περισσότερο, σε σκηνές καλογυρισμένες και εκκεντρικές, που παραπέμπουν σε αμερικάνικα ιδιώματα αλλά υστερούν σημαντικά σε χαρακτήρες

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ