Τρεις περίοδοι του Χάρη Λάμπερτ συνυπάρχουν σε μια έκθεση, καθώς το Ίδρυμα Κυδωνιέως, που κάθε καλοκαίρι αναδεικνύει πρόσωπα και σχολές της ελληνικής σύγχρονης τέχνης, επέλεξε τον καλλιτέχνη που δημιούργησε το δικό του niche από τις αρχές της δεκαετίας του '80. Οι τρεις φάσεις της τέχνης του είναι η new pop art, η spiritual pop και η new renaissance. Στην πρώτη, το φαντασμαγορικό και το εφήμερο συνυπάρχουν μέσα από το πυροτέχνημα της αστικής ποπ κουλτούρας που οδήγησε σε μια ζαλιστική ευδαιμονία της μητροπόλης του κόσμου στη δεκαετία του '80. Είναι η εποχή που ζει στο Παρίσι, ζει στην εποχή των υλοποιήσιμων ονείρων και ζωγραφίζει σχεδόν εξπρεσιονιστικά τα θέματά του.
Η υπερβολή θαμπώνει και δημιουργεί γρήγορα ένα αίσθημα κορεσμού στον κοσμοπολίτη καλλιτέχνη (γεννήθηκε στην Ελλάδα, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, σπούδασε στη Γαλλία). Φεύγει για το Τόκιο το 1985 και μετουσιώνει το δημιουργικό του τρόπο μέσα από το φίλτρο της νέας κυρίαρχης τάσης: αναζήτηση της πνευματικότητας και της εσωτερικής ηρεμίας. Αρχίζει να χρησιμοποιεί φωσφορίζοντα χρώματα και υπεριώδη ακτινοβολία και κάνει το φως χρόνο, το κάνει σειραϊκή ακολουθία των μεταπλάσεων του προφανούς. Αρχίζει να δημιουργεί έργα-εικαστικές διασκευές με αφορμή έργα των Velasquez, Μιχαήλ Άγγελου, Rubens...
Aπό το 1990 και μετά μπαίνει στη φάση του new renaissance, όπου τα πορτρέτα κυριαρχούν. Ο καθημερινός άνθρωπος αποσπά την προσοχή του Xάρη Λάμπερτ, ο οποίος πλέον δημιουργεί εικαστικές πλάνες, δοκιμάζει τις αντοχές του στα όρια της οφθαλμαπάτης. Στόχος του να οδηγήσει το θεατή των έργων του σε μια φιλοσοφική ενατένιση της ζωής, να τραβήξει το παραβάν που του κρύβει τις παγίδες και τα ψεύδη της επικρατούσας ευημερίας. Την έκθεση επιμελείται η κριτικός και ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά.
σχόλια