ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
0
Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Μέσα από αυτήν τη διαδρομή οι θεατές περνούν από τους εξωτερικούς παράγοντες της κρίσης σε μια κρίση εσωτερική, πιο βαθιά και πιο προσωπική... Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης

Δεν είναι εύκολο να βρεις το «Μπαγκλαντές», αν και απέχει λίγα μόνο λεπτά από την πλατεία Ομονοίας. Στην οδό Χαλκοκονδύλη, στο νούμερο 35, δεν υπάρχει ούτε ταμπέλα, ούτε κουδούνι, ούτε κάποιο στοιχείο που να μαρτυρά ότι πίσω από τη μικρή, σιδερένια πόρτα υπάρχει ζωή. Όταν τελικά ανοίξεις την πόρτα και κατέβεις από τα σκαλιά στο υπόγειο, το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι αφίσες και διακοσμητικά που άφησαν πίσω τους τα μέλη της μπαγκλαντεσιανής κοινότητας από την εποχή που μαζεύονταν εδώ – εξού και το όνομα. Η ατμόσφαιρα του χώρου, που μοιάζει βαθιά θαμμένος στον αστικό ιστό της πόλης, σε βάζει αμέσως στο κλίμα της νέας παράστασης που παρουσιάζεται εκεί με τίτλο Στην άκρη του βατήρα.

Τοποθετώντας το έργο σε μια υποβαθμισμένη και αρκετά φτωχή περιοχή, όπως και καλώντας τους θεατές να περπατήσουν τη διαδρομή από την Ομόνοια μέχρι το Μπαγκλαντές, είναι σαν να τους υποβάλλουμε στη διαδικασία της κρίσης


Αυτό ακριβώς το συναίσθημα θέλει να προκαλέσει στον θεατή και η σκηνοθέτις της Μαρία Γοργία. «Ήθελα να φτιάξω ένα έργο που να μιλά για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη σημερινή εποχή. Τοποθετώντας το σε μια υποβαθμισμένη και αρκετά φτωχή περιοχή, όπως και καλώντας τους θεατές να περπατήσουν τη διαδρομή από την Ομόνοια μέχρι το Μπαγκλαντές, είναι σαν να τους υποβάλλουμε στη διαδικασία της κρίσης».


Μέσα από αυτήν τη διαδρομή οι θεατές περνούν από τους εξωτερικούς παράγοντες της κρίσης σε μια κρίση εσωτερική, πιο βαθιά και πιο προσωπική. Από την οικονομική και κοινωνική κρίση μεταφερόμαστε σταδιακά σε μια κρίση ηλικιακής και υπαρξιακής φύσης που εκφράζεται μέσα από μια σύγχρονη γυναίκα και την περφόρμανς της Σάνιας Στριμπάκου. Πώς προέκυψε όμως η ιδέα μιας τέτοιας παράστασης;

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Από την οικονομική και κοινωνική κρίση μεταφερόμαστε σταδιακά σε μια κρίση ηλικιακής και υπαρξιακής φύσης που εκφράζεται μέσα από μια σύγχρονη γυναίκα και την περφόρμανς της Σάνιας Στριμπάκου... Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης


«Ήρθε ως συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς που έκανα πέρσι και είχε τίτλο Στην τραμπάλα. Το θέμα της είχε πάλι να κάνει με την κρίση στην Ελλάδα και τη νέα κοινωνική τάξη που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια, τους λεγόμενους "πρεκάριους". Σε εκείνη πρωταγωνιστούσαν ένας άντρας και μια γυναίκα. Τώρα έστρεψα τον φακό στη γυναίκα, όχι τόσο από κοινωνικο-οικονομική σκοπιά όσο από υπαρξιακή. Έστρεψα τον φακό στον εαυτό μου. Στις δικές μου αγωνίες και στους δικούς μου φόβους. Αυτή η παράσταση είναι ένα από τα πιο προσωπικά έργα που έχω κάνει».


Στο έργο υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά και σημεία με τα οποία θα μπορούσε να ταυτιστεί οποιαδήποτε γυναίκα της σύγχρονης εποχής. Η Σάνια με το σώμα και τον χορό εκφράζει διαφορετικούς χαρακτήρες που μοιράζονται κοινά συναισθήματα, κοινούς φόβους και κοινές αγωνίες. Με τον λόγο της δημιουργεί αντιφατικές εικόνες, χτίζει έναν κεντρικό χαρακτήρα αλλά και πολλαπλές προσωπικότητες. Χρησιμοποιεί κείμενα του Μπέκετ, του Χάινερ Μίλερ, της σκηνοθέτιδας αλλά και δικά της. Κείμενα που δημιουργήθηκαν στις πρόβες για τις ανάγκες της κάθε σκηνής.

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Η Σάνια με το σώμα και τον χορό εκφράζει διαφορετικούς χαρακτήρες που μοιράζονται κοινά συναισθήματα, κοινούς φόβους και κοινές αγωνίες... Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης


Τη ρωτάω γιατί αποφάσισε να προσθέσει το γυμνό στοιχείο στην παράσταση. «Το γυμνό δεν είναι φτιαγμένο για να προκαλεί. Δεν αναφέρεται σε μια σεξουαλικότητα ή σε κάτι που έχει στόχο να προκαλέσει ή να δημιουργήσει συναισθήματα αμηχανίας. Γυμνό υπάρχει στην ουσία μόνο σε δύο σημεία. Το ένα εκθέτει την πορεία της ζωής, τη μετάβαση του σώματος από τη νεότητα στο γήρας, ενώ το άλλο είναι μια διαδραστική σκηνή στην οποία η κοπέλα κάνει απλώς ένα μπάνιο, ζωντανά, επί σκηνής».


Η διάδραση αποτελεί βασικό στοιχείο το έργου. Κάποιες σκηνές πραγματοποιούνται μαζί με το κοινό. Η περφόρμερ εισχωρεί στον χώρο τους και αντίστροφα. Η Μαρία θεωρεί πως είναι πιθανό το αθηναϊκό κοινό να θεωρήσει περιττή αυτήν τη συνεργασία, αλλά για εκείνη έχει νόημα, ουσία και σημασία για την εξέλιξη του έργου.


Η παράσταση έχει ελεύθερη είσοδο με προαιρετική συνεισφορά, όπως συμβαίνει με κάθε έργο που φιλοξενείται στο Μπαγκλαντές. Για τη σκηνοθέτιδα είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζει κάτι τέτοιο μακριά από την ασφάλεια ενός θεάτρου. «Θέλουμε να είμαστε πιο κοντά στην έννοια της κρίσης και των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Ως καλλιτέχνες δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το κομμάτι».

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Η διάδραση αποτελεί βασικό στοιχείο το έργου. Κάποιες σκηνές πραγματοποιούνται μαζί με το κοινό. Η περφόρμερ εισχωρεί στον χώρο τους και αντίστροφα...Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης


«Στην άκρη του βατήρα», Μπαγκλαντές, Χαλκοκονδύλη 35, Ομόνοια, 7, 8, 9, 14, 15, 16, 21, 22, 23, 28/2, 1, 2, 7, 8, 9, 14, 15, 16/3. Ώρα έναρξης: 21.15, είσοδος ελεύθερη (με προαιρετική οικονομική συνεισφορά), απαραίτητη τηλ. κράτηση στο 6944 686991, facebook.com/pages/Μπαγκλαντές

0

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ