Τις τελευταίες μέρες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αδόλφος Χίτλερ και ο υπουργός Προπαγάνδας του, Τζόζεφ Γκέμπελς, αυτοκτόνησαν. Όμως ο Hermann Göring, ο Ανώτατος Διοικητής της Luftwaffe, και άλλοι υψηλόβαθμοι Ναζί συνελήφθησαν από τους Συμμάχους και τέθηκαν σε δίκη.
Οι τέσσερις συμμαχικές δυνάμεις του πολέμου, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Σοβιετική Ένωση, είχαν ήδη συμφωνήσει για τη δίκη στις 8 Αυγούστου 1945 στο Λονδίνο, πριν σταματήσουν οι εχθροπραξίες.
Οι δίκες της Νυρεμβέργης ξεκίνησαν πριν από 75 χρόνια και διενεργήθηκαν στο δικαστικό μέγαρο της πόλης, από τις 20 Νοεμβρίου του 1945 μέχρι την 1η Οκτωβρίου 1946. Καθώς ήταν το πρώτο διεθνές δικαστήριο που δίκαζε υψηλόβαθμους εκπροσώπους ενός κράτους, προσωπικά υπόλογους για εγκλήματα βάσει του διεθνούς δικαίου, οι δίκες της Νυρεμβέργης ήταν πρωτοποριακές από νομικής απόψεως. Αλλά έθεσαν επίσης ηθικά ζητήματα που έπληξαν πολλούς Γερμανούς στον πυρήνα τους.
Ο Niklas Frank έπρεπε να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι ο πατέρας του, Hans Frank, θα εκτελεστεί. Ο επιζών του Ολοκαυτώματος Peter Gardosch ένιωσε κυρίως μια αίσθηση ικανοποίησης. Η Renate Rönn –στον πατέρα της είχε ανατεθεί να υπηρετήσει ως σύμβουλος υπεράσπισης– αισθάνθηκε ντροπή που οι Γερμανοί διέπραξαν τέτοια εγκλήματα.
Σήμερα οι δίκες της Νυρεμβέργης θεωρούνται ορόσημο στο διεθνές δίκαιο και χρησιμεύουν ως πρότυπο για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη. Η Bettina Stehkämper μιλά με τους Niklas Frank, Peter Gardosch και Renate Rönn σχετικά με το πώς οι δίκες επηρέασαν τη ζωή τους.
Πηγή: DW Documentary
