Στην ταινία μικρού μήκους του Charles Frank, ένα έφηβο αγόρι προσφέρει μια ειλικρινή ματιά στη ζωή με O.C.D. και στην ψυχοθεραπευτική του εμπειρία. Στο ντοκιμαντέρ αυτό γνωρίζουμε τον Μάνι, ο οποίος ζει με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή από την ηλικία των εννέα ετών και τώρα είναι δεκαεννέα, τον βλέπουμε στο σπίτι του, στην κρεβατοκάμαρά του. Είναι ανυπόμονος να παρουσιάσει το τραγούδι του και τη διαδικασία συγγραφής τραγουδιών. Στη συνέχεια, τον παρακολουθούμε να συμμετέχει σε δραστηριότητες που πυροδοτούν το άγχος του, στο πλαίσιο ενός εντατικού θεραπευτικού προγράμματος που χρησιμοποιεί. «Ο Μάνι είναι ένας συμπαθητικός χαρακτήρας, όχι μόνο λόγω των δυσκολιών με τις οποίες παλεύει, αλλά και λόγω της δέσμευσής του να βελτιώσει τη ζωή του», όπως λέει ο σκηνοθέτης.
Πηγή: The New Yorker
