Για είκοσι χρόνια, η Πέννυ Ρόγκα ζει μέσα στο γήπεδο. Το βόλεϊ είναι η καθημερινότητα, η αγάπη και η ταυτότητά της. Όμως, την τελευταία χρονιά, η αθλητική της διαδρομή σταμάτησε απότομα, όταν προέκυψε ένα πρόβλημα υγείας που δεν περίμενε ότι θα αντιμετωπίσει.
«Το εντόπισα κατά τύχη. Ήμουν στον ημιτελικό γυναικών στο Κύπελλο και χτύπησα, αλλά η ομάδα μου θέλησε να κάνω κάποιες προληπτικές εξετάσεις. Είχαν έναν περίεργο πόνο στην κοιλιά μου και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Διαγνώστηκα με καρκίνο των ωοθηκών, το οποίο είχε εισχωρήσει και στο έντερο.
Με σόκαρε η διάγνωση, δεν την περίμενα. Αλλά δεν είπα "γιατί σε μένα;", μπορεί να συμβεί στον καθένα. Ο καρκίνος υπάρχει για να τον αντιμετωπίζεις. Πλέον η επιστήμη έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά. Δεν χρειάζεται να είναι ταμπού στην κοινωνία μας.
Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν μου ανακοινώθηκε ότι είμαι υγιής ήταν να χαμογελάσω με έναν αυθόρμητο και αληθινό τρόπο. Δεν το κατάλαβα, μου το είπαν οι γονείς μου και ο σύζυγός μου. Ένιωσα ότι μου έφυγε ένα βάρος. Και αναθεώρησα πολλά πράγματα για τη ζωή.
Ο πρωταθλητισμός για τις γυναίκες στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ρόδινος όσο φαίνεται. Στο βόλεϊ δεν έχουμε επαγγελματική λίγκα, δεν έχεις ένσημα και ασφάλιση. Είναι ένα πρόβλημα – αν όχι στις πολύ μικρές ηλικίες – γιατί όσο μεγαλώνεις υπάρχει ένα μεγάλο "και τώρα τι κάνουμε;". Δεν έχω ούτε ένα ένσημο από το βόλεϊ. Και δεν είχα ασφάλιση, άρα θα έπρεπε να πληρώσω όλες τις θεραπείες από την τσέπη μου. Φυσικά δεν το μετανιώνω, αλλά είναι πλήγμα για τον γυναικείο αθλητισμό το κομμάτι του ερασιτεχνισμού.
Το 2025 περιμένω να μου φέρει ηρεμία, καθαρή σκέψη και σωστούς φίλους. Γιατί περνώντας όλο αυτό, έχασα φίλους που τους θεωρούσα πραγματικούς, αλλά τελικά δεν ήταν. Έκανα μεγάλο ξεσκαρτάρισμα στη ζωή μου».
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Βαλάρης
Κάμερα-Μοντάζ: Ιωάννα Σπανού
Ηχογράφηση: LiFO STUDIOS
