ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ και Κυβερνήσεις, κύριε διευθυντά μου, που την Κυριακή, αφού με τα χίλια ζόρια σύρθηκα στο πλέξιγκλας κουτί να ψηφίσω το απονενοημένο, βάρεσε το κινητό. Θα μου πεις, σιγά τα μπαγιάτικα ωά. Κι ΟΜΩΣ, εν ριπή οφθαλμού λησμόνησα το «δημοκρατικό» μου καθήκον -ούτε που θυμάμαι ποιον μπούρδα ψήφισα-γιατί ο συνήθως ψύχραιμος θείος Βάκης με ενημέρωσε ότι η θεία Περμαχούλα λήστεψε και κακοποίησε αυτόν που έχει το Γραφείο Τελετών «Κυπαρισσάκι είναι αψηλό». Ώσπου να καταλάβω το πώς έγινε μου γύρισε ο οφθαλμός δίκην λιποθυμίας κι ευτυχώς που βρισκόταν εκεί ένα παλικάρι της «Χρυσής Αυγής» να μου παράσχει το παγωμένο νερό της ανάνηψης.
«ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΓΙΑΓΙΑ… Μη φοβάσαι, η τσάντα σου είναι άθικτη» μου είπε κι έπαθα την αυτόματη ίαση σαν άκουσα εκείνο το «γιαγιά». Τέλος πάντων, καθένας βλέπει τον κόσμο με τη δική του όραση (την τύφλα του δηλαδή), έσφιξα το στομάχι προσκοπικό κόμπο και χίμηξα στους δρόμους. Τη θεία την είχαν συλλάβει για ληστεία χρημάτων, φθορά φερέτρων και σωματική βλάβη στον διευθυντή του «Γραφείου», που παρ’ ολίγον να τον ξεράνει, γιατί τον βάρεσε μ’ ένα επάργυρο χοντρό κηροπήγιο στη φαλάκρα.
Φέραμε έναν χασοδίκη δικηγόρο, εγώ έκλαψα ως χήρα Τηλεμάχου για να συγκινηθεί ο αστυνόμος, ο θείος Βάκης απήγγειλε Άγγελο Σικελιανό και το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου «Το Γαϊδουράκι», ενώ προσκομίσαμε κι όλες τις γνωματεύσεις του διαστροφικού χαρακτήρα της θείας που ωρυόταν.
«Αυτός ο κερατάς πεθαμενατζής συνεργάζεται με Ρωσογεωργιανές μαφίες για να του εξασφαλίζουν πελατεία… Θάνατος στους δωσίλογους».
ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΓΛΩΣΣΑ η θεία Περμαχούλα. Ωχριούν μπροστά της οι θεραπαινίδες του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και η κατά κόσμον Λιάνα. Οι αστυνόμοι, αν και είχαν απείρως πιο σοβαρά θέματα, όπως η νίκη της Εθνικής έναντι της νεοπλούτου Ρωσίας και το πόσο στοιχίζουν τα τατουάζ συν την αποτρίχωση στο στήθος, προσπαθούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς «όπλισε» το χέρι της θείας με το φονικό κηροπήγιο.
«Παιδιά, εγώ βρήκα αποτριχώτρια με εξήντα μόνο ευρώ, που αναλαμβάνει και το… μπικίνι» είπε ένας ενθουσιώδης «παιδαράς» πόλισμαν, που προφανώς μας είχε χεσμένους.
«… ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΕΘΑΜΕΝΑΤΖΗΔΕΣ συνεργάζονται με ιδιοκτήτες καλάσνικοφ», ούρλιαζε η θεία που είχε προλάβει να σπάσει και τρία πολυτελή φέρετρα.
Η θεία δεν ηρεμούσε με τίποτα, αντιθέτως πήρε φόρα και με ευφράδεια Φώφης ζητούσε να της φέρουμε τα κανάλια και τον Τράγκα για να καταγγείλει γνωστή αεροπορική εταιρεία που άνοιξε, λέει, πολλά πάρε-δώσε με τη Γεωργία.
«Ποια Γεωργία; Τη Βασιλειάδου ή του Σαμαρά», τόλμησα να ρωτήσω.
«Ηλίθια! Με τη Γεωργία του Στάλιν και των αρχιμαφιόζων, που μας κατσικώθηκαν για να συμπαρίστανται σε όσους παθαίνουν εγκεφαλικά».
ΕΠΕΙΔΗ, ΟΜΩΣ, Η ΩΡΑ περνούσε κι εγώ τα είχα σαστισμένα, η θεία με φωνή Συνοδινού μου εξήγησε πως η Aegean θα πηγαινοφέρνει τακτικά πλέον στην πατρίδα των Ιβήρων κόσμο και ημίκοσμο για καλύτερη εξυπηρέτηση. «Και σένα, θεία, τι σε νοιάζει;».
«Με νοιάζει ως Ελληνίδα. Σε λίγο θα δεις, θα πετούν και “κάργκο” για να μεταφέρουν τα κλεμμένα τους οι παλιάνθρωποι, που τη μέρα κάνουν τις ψυχικιάρες σουπιές…».
Μας έδιωξαν από το αστυνομικό τμήμα και καταλήξαμε σπίτι μου για τον καφέ της παρηγοριάς. Και η Κυριακή 17 Ιουνίου να καλπάζει. Όμως η μοίρα και η νέμεσις γι’ αυτό που ψήφισα δεν με άφησαν να ηρεμήσω, και ως τιμωρία εμφανίστηκε η κουνιάδα μου, που είχε το παιδί με τη μελίγκρα στο πουλί του.
ΩΣ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ και από σεβασμό στον κώδικα της χηρείας της άνοιξα την πόρτα. Και ναι μεν το παιδί γλίτωσε το αφροδίσιο, ΑΛΛΑ η καρδιά της μάνας πώς να ησυχάσει που ο γιος ο μοσχαναθρεμμένος με οκτώ χάμπουργκερ στην καθισιά ΠΡΕΠΕΙ να επισκέπτεται για λόγους υγείας πού και πού και καμιά εταίρα ή κάτι ανάλογο.
«Κική, σ’ εξορκίζω στη μνήμη Τηλεμάχου, έλα να πάμε να επισκεφτούμε μερικά μπουρδέλα και να επιλέξουμε τις καλύτερες περιπτώσεις».
Τρελάθηκες με αυτήν τη ζέστη κι έχουμε ακόμη Ιούνιο; Τι είμαι εγώ; Κοινωνική λειτουργός ή το Ηθών και Ανηθίκων;», ύψωσα ανάστημα.«Να μην ξέρω με ποια θα επικοινωνήσει το σαρκίον του Παναγιώτη μου;».
ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΝ ΜΟΥ ΗΡΘΕ στη γλώσσα, όμως κρατήθηκα θαυμάζοντας τα ρεφλέξ μου. Γιατί η τρελή κουνιάδα είχε σχέδιο να κάνει ερωτήσεις κρίσεως στις ιερόδουλες και να μάθει αν έχουν βγάλει γυμνάσιο ή έστω ένα ΤΕΙ.
«Κι αν έχουν βγάλει τη Σιβιτανίδειο;», ρώτησα. «Θα το εκτιμήσω, ΑΛΛΑ ως προϋπόθεση θέτω την αγγλική και γερμανική γλώσσα, γιατί, Κική μου, η ευρωπαϊκή προοπτική μού δίνει ασφάλεια, ασχέτως προφυλακτικού. Κατάλαβες;».
Μάνα είναι, κύριε διευθυντά, όμως κι εγώ ΕΝΑ και ΜΟΝ ΑΚΡΙΒΟ νευρικό σύστημα διαθέτω.
«Να ασπασθεί το Ισλάμ ο γιόκας σου, να παντρευτεί ΤΡΕΙΣ κυρίες και να κάνετε το σπίτι σας νόμιμο γαμιστρώνα, όπως κάνουν εις τας πετρελαιοφόρας χώρας» φώναξα με φωνή Ελευθερίας Αρβανιτάκη, για να καταλήξω στο ντουζ με τσιρίδα αλά Τζάνετ Λη στο Ψυχώ.
ΚΙ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΠΑ ΓΙΑΤΙ ΑΜΥΔΡΩΣ ενθυμούμαι που, κοπανώντας την πόρτα, μου πέταξε οργισμένη: «Από καλάσνικοφ να το βρεις».
Τέτοια αχαριστία στη χήρα του αδερφού της Τηλεμάχου. Μπήκα στην μπανιέρα με μισό κιλό άλατα και ξαναβγήκα αργά το βράδυ μόνο και μόνο για να μάθω ποιος έγινε αντιπολίτευση.
Αλήθεια, ποιος έγινε;
Δική σας
Κική Νουρέγιεφ
σχόλια