I can see angels standing around you
they shimmer like mirrors in Summer

but you don't know it

(and they will carry you over the walls)

Kate Bush -Among Angels

M' αγαπούσε στην αρχή

(όλοι αγαπούν στην αρχή)

ωδείο δεν πήγα, από κάτι κασσέτες με τη Βέμπο έμαθα... ούτε νότες, τίποτε...ούτε μια νότα αγάπη μου, ούτε μια νότα ρε σκύλα που να μην έλυωνες... για το τέκνο που αγαπάει για το τέκνο που φιλεί.....νεκροφιλεί, νεκροφιλεί να λες, εσύ με νεκροφίλησες ,με γλώσσα με νεκροφίλησες κι ας πέθανες πρώτη...

κι επίσης μ' αρέσει να πηδιέμαι,συνέχεια...να πηδιέμαι και ν' αγαπάω τρελλά...να σπάω τα μούτρα μου...να πηδιέμαι και ν' αγαπάω...αυτά μ' αρέσουν βασικά

...να κι η Μαριέττα μας το ξέρει,σ' αγαπούσα...κι εγώ σ' αγαπούσα..αλλά, αλλά...κανένας πριν δε μου'γραψε ποιήματα,μπούρδες ξεμπούρδες κάθησες και τα'γραψες,
κανείς δεν μ' έβαλε να του λέω πώς μεγάλωσα, πού μεγάλωσα,
ποιος με ρώτησε για το Βόλο βρε; κανείς,κανείς!

κανείς δεν τα'σκασε για μικρόφωνο, κανείς για νοίκι,κοινόχρηστα,τα σκατά μου μέσα..κανείς γαμώ την τρέλλα μου δε μου'φερνε σερβιέτες και ντεπόν και κωλοβιταμίνες να στυλωθώ

κανείς δεν πέθανε για πάρτη μου!

..αλλά,αλλά...δε σ' αγαπάω πια,δε σε θέλω,έτσι,μην το ψάχνεις,τελείωσε,τελειώνουν αυτά,δεν είναι για χόρταση...πεθαίνουν οι άνθρωποι, συνέχεια πεθαίνουν....και να σου πω κάτι που δεν το ξέρει κανείς;...θ' αγαπήσω κι άλλον μετά από σένα, έτοιμο τον έχω,έρχεται,τον μυρίζω, είμαι σκύλα σ' αυτά,υγραίνεται η μύτη μου...θα τον αγαπήσω όσο δε με παίρνει..και θα τον αφήσω κι αυτόν Αλεκάκι...ο κακός χαμός θα γίνει..μπλέξιμο χοντρό σου λέω..θα το σκάσω πάλι Αλέκο...θα το σκάσω..σε παρηγορώ τώρα, ε; 

περνούσαν μυροφόρες,επιτάφιοι....τρεις ώρες στο παγκάκι, στη Μητρόπολη μπροστά,στον κόσμο.....φιλιά , φιλιά,όλο φιλιά,έτρεχαν σάλια, είπα θα πεθάνω, εκεί πνιγμένη θα με βρουν μέσα στα σάλια... από τη Λάρισα ερχόταν, Λαρισαίος, στο τεταρτάκι με τη μηχανή, πετούσε, αεροπόρος, στρατηγός..... δυο χρόνια Bόλος-Λάρισα, Λάρισα-Βόλος, σχολείο,
αγγλικά δεν πάτησα...

ήθελα να πεθάνω, να με θάψει

μ' έστησε Πασχαλιάτικα με τη λαμπάδα, περίμενα,περίμενα....σα να πλημμύρισαν τα πόδια μου,ανέβαιναν νερά,δεν ήρθε,θα πνιγόμουν, ως το λαιμό ανέβηκαν....δεν ήρθε,για πέντε χρόνια τον περίμενα.....τώρα Μαρούσι ,στον Παράδεισο.. γυναίκα, γάτος...πιο πολύ τον γάτο αγαπάει..τα μαθαίνω,ρωτάω και μαθαίνω..να με θέλει ήθελα, δεν ήθελε..καθόλου όμως,εγώ πολύ, ψοφούσα,στα πατώματα...να βγαίνω απ' την πόρτα, όχι απ' το παράθυρο του'λεγα,δεν απαντούσε,έφυγε,δεν ήρθε....στα δέκα χρόνια και δεν έρχεται...

πονούσα, σπάραξα...πονάω

έχεις ωραίο κώλο και ωραία βυζιά,το ξέρεις..γι' αυτό το παίζεις τρελλίτσα...πόσο σε ξέρω; μια,δυο βδομάδες; μου φτάνει, μου φτάνει ρε Στέλλα..σα να μεγαλώσαμε μαζί στο Βόλο, πατριωτάκια είμαστε,στο Θεό που πιστεύεις...μεγάλη κουβέντα αυτό που λέω..κράτα το..είσαι γνωστή,σε ξέρω,δε σε φοβάμαι..μου τη σπας αλλά δε σε φοβάμαι..μου τη δίνεις,θέλω ν' αρχίσω το βρισίδι,να σε ξεφτιλίσω,να σε πατήσω κάτω..αλλά δε σε φοβάμαι..και τα μουρλά σας με τη Μαριέττα που το παίζει μαμάκα και αρχιμπάτσος...δεν τα γράφω..γελάω καμμιά φορά που τα σκέφτομαι στη δουλειά ...λέω να τελειώσω με τα κωλογραφείο και τις προπονήσεις και να πάω να δω τις μουρλές..εσένα δηλαδή..την πιο μουρλή μες στις μουρλές..να μου πει και κάνα τραγούδι...έτσι ,να γυρίσεις στο μπαρ και να δώσεις γκάζια..για τον Μίλτο....δε με νοιάζει το τραγούδι..ό,τι θες,όποιο θες...να ξέρω ότι το λες για μένα και μετά θα φύγουμε μαζί και θα σε τραβάω απ' το λουρί...εσύ δηλαδή θα με τραβάς απ' το λουρί...δεμένος στην τσάντα σου είμαι δεσποινίς Στέλλα...μέχρι το λαιμό δεμένος στο λουράκι σου...

κι εγώ δε θέλω να σ' αλλάξω πολύ

λίγο θέλω να σ' αλλάξω, να μη με σφίγγεις τόσο
λίγο να το χαλαρώσεις το λουράκι αγάπη μου

-Πενθείτε δεσποινίς Στέλλα,κάποιος δικός σας;...

-Ολοι πενθούν.....τι δικός μου,τι δικός σου...
δε βρίσκεις άκρη μ' αυτά..κουβάρι, άτιμο κουβάρι

τι φοβάσαι,μήπως σου φέρω γρουσουζιά; μήπως πεθάνεις κι εσύ όπως ο Αλέκος κι ο Μίλτος;...πατριωτάκι είσαι,δεν τα πειράζω εγώ τα πατριωτάκια...είσαι γλυκό και κουτό αγοράκι...ο ένας ήταν πεθαμένος Αντώνη μου κι ο άλλος πήγε από τραγούδι...δε θα σου τραγουδήσω..μη φοβάσαι...μόνο θα σε φιλήσω μικρό μου..θα σε φιλήσω με γλώσσα,βαθειά,μέχρι το λαιμό θα με νιώσεις,θα σου γλείψω τις αμυγδαλές, όλη η γλώσσα, δε θέλω να φοβάσαι...

δώσε μου το στόμα σου, μόνο αυτό θα κάνεις

παραείσαι όμορφη μωρό μου,παραείσαι..../....παραείσαι όμορφη μωρό μου,παραείσαι..../....παραείσαι όμορφη μωρό μου,παραείσαι..../....παραείσαι όμορφη μωρό μου, παραείσαι... .....μεγάλη αμαρτία...πολύ μεγάλη αμαρτία......

Μαριέττα,άκου..ο Αλέκος..εδώ είναι...τραγουδάει...ήρθε...σκάσε κι άκου Μαριέττα...Αλέκο,Αλέκο ήρθες!!....τι ωραία που τραγουδάς Αλέκο...Μίλτο..Αντώνη εσείς είστε;....σκάσε Μαριέττα κι άκου...τ' αγόρια τραγουδούν για μένα

ήρθαν τα αγόρια, ήρθαν

Το ήξερες Στέλλα,απ' την αρχή το ήξερες ..έτσι θα γινότανε...πάντα έτσι γίνεται...δεν υπάρχει ταξίδι Στέλλα...έκλεισε το γραφείο...λουκέτο...πάει,καπνός...δε θα ταξιδέψεις Στέλλα,ερήμωσε κι ο Βόλος,τίποτε δεν έμεινε,δεν υπάρχει Βόλος Στέλλα...δεν υπάρχει Paradise travel...τίποτε δεν υπάρχει...τίποτε δε θα υπάρξει.....μην κλάψεις,μην κλαις...έλα,έλα να το πούμε μαζί....

ΣΤΕΛΛΑ ΦΥΓΕ, ΚΡΑΤΑΩ ΜΑΧΑΙΡΙ!

[Info*]

ΣΤΕΛΛΑ travel: Η γη της απαγγελίας» Μια παράσταση της bijoux de kant βασισμένη στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη Δημοτικά Σφαγεία Πειραιώς 225 & Επταλόφου, Ταύρος (δίπλα στο ΚΕΠ Ταύρου) 22 Ιουνίου-28 Ιουλίου Παίζουν: Λένα Δροσάκη, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Αινείας Τσαμάτης Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή Ώρα έναρξης: 21.30 / Διάρκεια: 80΄ / Είσοδος: €10 Πληροφορίες - Αγορά εισιτηρίων: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206 / 210 3418550