Η τιμωρία των γυναικών που «κοιμόντουσαν με τον εχθρό», μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου

Έχεις δίκιο. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που πέρασαν κατοχή και δεν φέρθηκαν έτσι.

Όπως υπάρχουν και γυναίκες που πείνασαν, είδαν τα παιδιά τους να εξαθλιώνονται, που πέρασαν τα πάνδεινα, αλλά δε "κοιμήθηκαν" με τον εχθρό. Δε πρόδωσαν ιδανικά, ιδέες, αξίες. Κρίνονται σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες.Το βάζω σε εισαγωγικά το κοιμήθηκαν γιατί δε με αφορά το αν έγιναν ερωμένες , με αφορά η προδοσία, το ξεπούλημα.Προσυπογράφω το σχόλιο του/της starscream

@ Novel_Splendours, joniΝα προδώσω τους δικούς μου στον εχθρό είναι μια τελείως άλλη ιστορία. Να δώσω ονόματα αντιστασιακών, να προδώσω σχέδια κλπ. ΑΥΤΟ είναι προδοσία, και μπόρεσαν να το κάνουν πολλοί και πολλές, χωρίς να χρειαστεί απαραίτητα να ανοίξουν και τα πόδια τους. Τώρα εσέις αν νομίζετε πως κάθε φορά που μια οποιαδήποτε πήγαινε με έναν τυχαίο στρατιώτη με μόνο σκοπό να της δώσεις λίγη μπομπότα, του έδινε και πληροφορίες για την αντίσταση, τι να σας πω... Εκτός αν οι κινήσεις της αντίστασης ήταν πασίγνωστες στο σύνολο του γαλλικού πλυθησμού.Όσον αφορά το τι θα έκανα για να ταϊσω τα παιδιά μου, δεν πιστεύω ότι θα κάρφωνα αγωνιστές στους κατακτητές. Να πάω όμως μαζί τους, χωρίς να θέτω σε κίνδυνο κανέναν, για να εξασφαλίσω την επιβίωση των παιδιών μου; Ούτε που θα το σκεφτόμουν δεύτερη φορά. Διπλοβάρδια όλο το στρατόπεδο αν χρειαζόταν. Αν εσείς αφήνατε τα δικά σας να ψοφήσουν, για να έχετε καθαρό κούτελο, με γεια σας με χαρά σας. Κι άμα θεωρούσατε εμένα πουτάνα, ενώ δε θα σας έβλαπτα, σκορδοκαΐλα μου.

@ Iris PrismaticaeΟι περισσότεροι σχολιαστές βιάστηκαν να κατατάξουν την συμπεριφορά των Γάλλων ως σεξιστική, φαλλοκρατική, ως προστασία εθνικής ταυτότητας και άλλα τέτοια σχετικά με το ρεύμα σκέψης της lifo. Το θέμα είναι η προδοσία, η έλλειψη αξιών, η ευκολία με την οποία κάποιοι ξεπουλήθηκαν. Τους άντρες τους καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες, τις γυναίκες έιτε τις εκτέλεσαν είτε τις διαπόμπευσαν. Προαφανώς αγαπητή Iris Prismaticae έχουμε διαφορετικό σύστημα αξιών, δεν είναι κακό, απλά το αναφέρω, γιατί η ευκολία με την οποία αποδέχεστε το "κάθε φορά που μια οποιαδήποτε πήγαινε με έναν τυχαίο στρατιώτη με μόνο σκοπό να της δώσει λίγη μπομπότα" σαν κάτι εντελώς φυσιολογικό, καθόλου μεμπτό, εμένα με σοκάρει. Τι ήταν αυτός ο στρατιώτης όμως? Δεν ήταν απλός κάποιος αλλόθησκος, κάποιος άλλης φυλής ή εθνικής ταυτότητας που τύχαινε να είναι και στρατιώτης (εκεί θα έιχαν νόημα όλα τα άλλα που γράφουν κάποιοι σχολιαστές εδω μέσα) ήταν ο εχθρός σε έναν πόλεμο. Σε τι πόλεμο? Σε πόλεμο εναντίον ενός κατακτητή. Και ο στρατιώτης αυτός ήταν ο κατακτητής! Ήταν ο στρατιώτης που σκότωνε τον γείτονα της, τον αδερφό της, τον πατέρα της, τον φίλο της. Πέραν του ότι με τον να περναέι τα βράδια της μαζί του, του ανέβαζε το ηθικό έτσι ώστε να είναι ακόμα καλύτερος πολεμιστής, άρα ακομα πιο γενναίος και άρα να σκοτώνει ακόμα περισσότερους. Όλα αυτά σας έχουν περάσει απο το μυαλό ή στα πλαίσια ενός ωχαδερφισμού και μιας γενικής απαξίωσης σε οτιδήποτε συνιστά αρχή, σύστημα αξιών δε σας απασχολεί? Ξέρω ζούμε σε εποχή που ο καθένας κοιτάει τον πισινό του, ο καθένας δήθεν φέρει το προσωπικό του σύστημα αξιών "θα με κρίνει μόνο ο θεος" και άλλα τέτοια χαρωπά. Η προσωπική ευθύνη στον κάλαθο των αχρήστων. Εξάλλου είναι δύσκολο να πειθαρχήσει κανείς σε υψηλότερα ιδανικά, το εύκολο είναι να πεί κανείς "σκορδοκαίλα μου". Μη ξεχνάτε όμως ότι το ίδιο μπορεί να το πεί και ο άλλος με την ίδια ευκολία.

@ Novel_Splendours Έχετε όντως δίκιο, έχουμε διαφορετικό σύστημα ηθικής. In my book, όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη να φέρεις παιδιά στον κόσμο υπογράφεις ένα συμβόλαιο. Ότι θα πουλήσεις και την ψυχή σου στο διάβολο προκειμένου να τα προστατέψεις. Με μόνες εξαιρέσεις την άμεση προδοσία της πατρίδας - με ονόματα και σχέδια, όχι με το να "ανεβάζεις εμμέσως το ηθικό των φαντάρων" - και το φόνο αθώων, όλα τα άλλα επιτρέπονται. Στο δικό μου σύστημα αξιών πάντα.