Στη συνοικία των Μουσείων (Das Kunstareal) στο Μόναχο δεσπόζει το συγκρότημα δύο κλασσικών κτιρίων σχεδιασμένων από τον αρχιτέκτονα Leo von Klenze, αφιερωμένα στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή τέχνη: η Γλυπτοθήκη και πίσω της η Κρατική Αρχαιολογική Συλλογή. Η Γλυπτοθήκη αποτέλεσε το πρώτο μουσείο που ανεγέρθη στην περιοχή, κατ' επιθυμία του Λουδοβίκου του Πρώτου της Βαυαρίας, πατέρα του Όθωνα, για να στεγάσει τη συλλογή ελληνικών και ρωμαϊκών γλυπτών που είχε στην κατοχή του. Την ημέρα μάλιστα των εγκαινίων, οι προσκεκλημένοι του βασιλιά δεν θαύμασαν μόνο τα τμήματα των ευρημάτων, όπως τα είχε φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, αλλά πλήρη γλυπτά, συμπληρωμένα με ιταλικό μάρμαρο Καράρας από τον νεοκλασικό γλύπτη εκείνης της εποχής, τον Δανό Bertel Thorvaldsen. Τα γλυπτά αυτά που έμειναν στην ιστορία ως «οι Αιγινήτες» κόσμησαν τη Γλυπτοθήκη μέχρι τον βομβαρδισμό και το κλείσιμό της κατά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι συλλογές αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών γλυπτών που φιλοξενούνται στη Γλυπτοθήκη χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ. Τα περισσότερα αγάλματα είναι τοποθετημένα ελεύθερα στο χώρο, ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να περιδιαβαίνει γύρω από αυτά, θαυμάζοντάς τα απ' όλες τις πλευρές. Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένες χρονολογικές ανακολουθίες, καθώς από την πρώτη αίθουσα με τους αρχαϊκούς κούρους, ο επισκέπτης περνά στη δεύτερη όπου βρίσκεται ο Φαύνος Barberini, έργο των ελληνιστικών χρόνων. Οι επόμενες αίθουσες είναι αφιερωμένες στην τέχνη της αρχαίας ελληνικής κλασικής περιόδου του 5ου και του 4ου αιώνα·π.Χ. Στη συνέχεια ακολουθούν τα περίφημα γλυπτά αετώματα από το ναό της Αφαίας στην Αίγινα, φτιαγμένα από παριανό μάρμαρο, με θεματολογία παρμένη από τον Τρωικό Πόλεμο, στον οποίο συμμετείχαν ντόπιοι πολεμιστές και απόγονοι του βασιλιά του νησιού Αιακού, αλλά και από την πρώτη εκστρατεία εναντίον του Λαομέδοντα της Τροίας με αρχηγό τον Ηρακλή. - V.C.
Η Γλυπτοθήκη σε ακουαρέλα του αρχιτέκτονα Leo von Klenze (Staatliche Graphische Sammlung). Πάνω σε δικά του σχέδια χτίστηκαν επίσης το Walhalla, το γερμανικό Πάνθεον, ένα μεγάλο μέρος του ρώσικου παλατιού Hermitage στην Αγία Πετρούπολη, και στην Αθήνα ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη στην Πανεπιστημίου.
Αναπαράσταση της Ακρόπολης και του Αρείου Πάγου, έργο του Leo von Klenze (1846). Neue Pinakothek, Munich.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Ο βασιλιάς Ludwig I. von Bayern (αριστ., σε φωτογραφία του 1866) και δεξιά ένα πορτρέτο του Leo von Klenze από τον Franz Hanfstaengl (1856).
Το πάθος για το αρχαίο κάλλος δεν εμπόδισε το πάθος για μία ξακουστή "εξωτική χορεύτρια" της εποχής, τη Lola Montès (δεξ. στην νταγκεροτυπία του 1851). Η σχέση αυτή δυσφήμησε τον Λουδοβίκο τον Α' και συνέβαλε στην εκθρονισή του.
"Το ελληνικό όνειρο". Οι συλλογές της γλυπτοθήκης στις παλιές αίθουσες.
Αριστ. : η Αθηνά Velletri (από την πόλη Vellitres), αντίγραφο του 2ου αιώνα μ. Χ. Βρέθηκε το 1770 σε μία βίλα στην αρχαία Tusculum.
Δεξ. : η σύγχρονη παρουσίαση των γλυπτών.
Φωτ. Νinichissim(art).
Ο Αἰών και η Γαία, ρωμαικό ψηφιδωτό που βρέθηκε σε μία βίλα του Sentinum (αρχές 3ου αιώνα). Τα τέσσερα παιδιά συμβολίζουν ίσως τις εποχές.
Ο Φαύνος του Barberini, μαρμάρινο αντίγραφο ενός χάλκινου ελληνικού αγάλματος της ελληνιστικής περιόδου που αναπαριστά έναν κοιμισμένο Σάτυρο. Ανακαλύφτηκε στη Ρώμη στις αρχές του 17ου αιώνα και προστέθηκε αμέσως στις συλλογές των Barberini, της οικογένειας του Πάπα. Ο Καρδινάλιος Maffeo Barberini ζήτησε μάλιστα από τον γλύπτη Gian Lorenzo Bernini (τον "δεύτερο Μιχαήλ 'Αγγελο") να αποκαταστήσει κάποια μέρη του αγάλματος. Δεν είναι γνωστό αν ο ίδιος ο Bernini, ή κάποιος άλλος από τους μαθητές του ανέλαβε αυτήν την εργασία, αλλά σύμφωνα με την παράδοση, ο Bernini ενίσχυσε την ομοερωτική αίσθηση που αποπνέει το άγαλμα. Δεξ. φωτ. Spapax.
Δεξ. : έργο του ισπανού καλλιτέχνη Ignatio Goitia (2010).
Μέδουσα Rondanini. Πήρε το ονομά της από το ανάκτορο Rondanini στη Ρώμη από το οποίο προήλθε. Είναι πολύ πιθανόν να πρόκειται γαι ρωμαικό αντίγραφο ενός κλασικού έργου του Φειδία το οποίο απεικόνιζε για πρώτη φορά στην ελληνική τέχνη τη Μέδουσα ως ωραία γυναίκα
Μία εταίρα με τον εραστή της, ερωτικό σύμπλεγμα που αποτελούσε ίσως μέρος της διακόσμησης ενός οίκου ανοχής. Ρωμαικό έργο του 1ου αιώνα μ. Χ.
Αριστ. : ρωμαικό αντίγραφο. Φωτ. Νinichissim(art). Δεξ. : "κεφαλή Πανός", αντίγραφο ενός αγάλματος αθηλητή.
«Οι Αιγινήτες». Τα γλυπτά από τις μετόπες του ναού Αφαία της Αίγινας που αγόρασε ο Λουδοβίκος ο Α' μετά από πλειστηριασμό έναντι του ποσού των 100.000 φράγκων.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Φωτ. Spapax.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
"Οι Χρωματιστοί Θεοί", μία έκθεση στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, που φιλοξενήθηκε και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Φωτ. Benno Kuppler.
Glyptothek München Dokumentation (στα γερμανικά).
Το αίθριο της Γλυπτοθήκης. Φωτ. Klaus Leidorf.
σχόλια