Τρέχα Τσέλιο / Τα άγουρα χρόνια
Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη, ο Τσέλιος επέστρεφε στη μεγάλη πόλη και στο σχολείο από αυτόν τον δρόμο που βλέπεις εδω. Η επιστροφή γινόταν το απόγευμα μιας συνεφιασμένης ημέρας. Εκείνο το πρωί, θα ξέπλενε τα τελευταία αλάτια της θάλασσας από πάνω του, θα χτένιζε το μαλλί πίσω και στο πλάι και μετά θα μάζευε τα πράγματα του σε μια μικρή βαλίτσα. Πριν φύγουν από τη θάλασσα θα γέμιζε ένα μικρό μπουκάλι με πέτρες και θαλασσινό νερό «για το καλό». Στο δρόμο της επιστροφής, κανείς δεν είχε και ιδιαίτερα κέφια και αν κάποιος ήταν λίγο άτακτος η μαμά έλεγε: «Από αύριο καθένας στη δουλειά του». Πράγμα που δε βοηθούσε και πολύ στη διάθεση.
Μια επίσκεψη στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης ήταν ιδανική ευκαιρία για μία πανηγυρική έναρξη της φθινοπωρινής σεζόν. Η επίσκεψη εκεί είχε διάφορα μπόνους όπως βόλτα με το τρενάκι, μαλλί της γριάς, μπαλόνι Μίκι Μάους φουσκωμένο με ήλιο, το τελευταίο παγωτό της χρονιάς και φυσικά λουκάνικο σε ψωμάκι με μουστάρδα. Για εκείνο το λουκάνικο έπρεπε να κάτσεις ώρα και να περιμένεις υπομονετικά να έρθει η σειρά σου. Αλλά η αναμονή άξιζε τον κόπο. Εκείνο το λουκάνικο ήταν ένα αριστούργημα και μόνο όποιος το έχει δοκιμάσει εκείνα τα χρόνια ξέρει για τι πράγμα μιλάμε.
Στην Έκθεση, γίνονταν ένα σωρό συγκλονιστκά πράγματα. Μπορούσε κανείς να δει υπερσύγχρονα γυαλιστερά αυτοκίνητα, τρακτέρ μεγάλα σαν ελέφαντες, την πρώτη έγχρωμη τηλεόραση, ηλεκτρικές σκούπες τόσο αθόρυβες που οι μαμάδες μπορούν να σκουπίζουν Σάββατο πρωί χωρίς να σε ξυπνάνε, λούτρινες τίγρεις σαν κανονικές.
Το πιο τέλειο πράγμα ήταν οι εκφωνητές που μιλούσαν στα ηχεία. Από τα ηχεία αυτά ήταν που βγήκε και φώναξε τη μαμά του τη φορά που χάθηκε στο πλήθος, πράγμα που ο ίδιος θεώρησε τελειο - η μαμά όχι και τόσο.
Ένα Σάββατο μετά από μία επίσκεψη στην έκθεση, ο Τσέλιος μαγείρεψε την πρώτη του συνταγή ever. Σάντουιτς με τονοσαλάτα. Εκείνα τα χρόνια, τα συσκευασμένα προϊόντα, ο τόνος κονσέρβα και το πλαστικό ψωμί για τοστ, δεν ήταν απλά πολιτικά ορθά αλλά και πολύ cool. Ειδικά στον κόσμο του δημοτικού σχολείου. Την συνταγή την είχε δώσει η Ροζαλία και ο Τιμολέων από την τηλεόραση. Είχε δε τόση επιτυχία που εκείνη τη χρονιά έγινε το αγαπημένο του φαγητό.
Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη ο Τσέλιος για να τιμήσει τη δεκαετία του ογδόντα και την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς φτιάχνει μερικά τέτοια σάντουιτς τα οποία απολαμβάνει μόνος του, παρακολουθώντας παιδικά της δεκαετίας του ογδόντα στο internet.
Σάντουιτς με τονοσαλάτα: η σχολική εκδοχή
μία κονσέρβα τόνος σε λάδι, χωρίς το λάδι του
μία κούπα μαγιονέζα
ένα κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο
μερικές φέτες λευκό ψωμί του τόστ ή φέτες ψωμί πολυτελείας (λευκό και μαλακό, έτσι το λέγανε εκείνα τα χρόνια) μερικά φύλα μαρουλιού
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε όλα τα υλικά. Απλώνουμε τις μισές φέτες του τοστ, μοιράζουμε το μείγμα, καπακώνουμε με τις υπόλοιπες. Τυλιγουμε σε αλουμινόχαρτο και πακετάρουμε για το σχολείο.
Σάντουιτς με τονοσαλάτα: η ενήλικη εκδοχή
μία κονσέρβα τόνος σε λάδι, χωρίς το λάδι του
μία κούπα μαγιονέζα
ένα κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο
μία καυτερή κόκκινη πιπεριά ψιλοκομμένη
μερικές φέτες λευκό ψωμί του τόστ ή φέτες ψωμί πολυτελείας (λευκό και μαλακό, έτσι το λέγανε εκείνα τα χρόνια)
μία σκελίδα σκόρδο
τυρί cheddar κομμένο σε φέτες μερικά φύλα μαρουλιού Ανακατεύουμε τα πέντε πρώτα υλικά, τρίβουμε το ψωμί με το σκόρδο, απαλά ή πιο έντονα, ανάλογα με το πόσο «σκορδέ» μας αρέσει.
Απλώνουμε τις μισές φέτες, μοιράζουμε το μείγμα, βάζουμε από μία ωραία φέτα cheddar, ένα μαρουλόφυλλο, καπακώνουμε με τις υπόλοιπες φέτες και ψήνουμε στο grill ή στην τοστιέρα.
Προσοχή! Το ψημένο μαρούλι είναι στοιχείο υπέρτατης νοστιμιάς. Μη το φοβάστε. Πρέπει να ψήσετε τα τοστ έτσι που να μη βγούνε πατημένα, αλλά αφράτα και τραγανα μετά απο δυναμωτικό τοστ τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει από το να δηλώσουμε έτοιμοι για την στελέχωση της ομάδας των "πολεμιστών του φωτός"
(συνεχίζεται...)
σχόλια