Είναι το καινούριο βίντεο του PaolaProjectTeam και έχει τίτλο «Ψάρεμα με τον Άρη». Ο Άρης περιγράφει το ταξίδι του στην Πάολα από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα. Στα 25 λεπτά που διαρκεί το βίντεο παρακολουθούμε ένα υπόδειγμα συνέντευξης. Οι λόγοι είναι οι εξής:
1.
Σπάνια δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να πούνε ολόκληρη την ιστορία τους. Οι δημοσιογράφοι που τους πλησιάζουν από τα κανάλια απομονώνουν τις απαντήσεις τους, τον κενό χρόνο γεμίζει η δραματική μουσική, ανάμεσα στις απαντήσεις παρεμβάλλονται λόγια άλλων. Το νόημα τέτοιων συνεντεύξεων, από αυτές που έχουμε δει στην τηλεόραση, μπορούμε να το συνοψίσουμε στην εξής φράση: «Δεν με νοιάζει πως ήρθες εδώ. Πες μου πως περνάς εδώ». Η Πάολα εστιάζει στο μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης ακριβώς στο αντίθετο.
2.
Οι παύσεις, οι παύσεις, οι παύσεις. Το 50% σε ένα διάλογο είναι να ακούς τον άλλον. Να μην τον καπελώνεις.
3.
Αυτά τα οποία περιγράφει ο Άρης είναι πράγματα τρομακτικά. Χωρίς νερό μέσα σε ένα δάσος για δεκαπέντε μέρες, ένας νεκρός από σφαίρα ακριβώς από πίσω του, φυλακή, εκμετάλλευση, ένας παρ΄ ολίγον πνιγμός. Όλα αυτά περιγράφονται χωρίς δραματικούς τόνους. Τον τρόμο τον αντιλαμβανόμαστε στο βλέμμα του Άρη για λίγα δευτερόλεπτα. Η Πάολα μένει ψύχραιμη αλλά όχι αδιάφορη μπροστά σε αυτά που ακούει, χωρίς περιττές εξάρσεις.
4.
«Θυμάσαι τα ονόματα των παιδιών που ήσασταν μαζί;», «Πως τον έλεγαν αυτόν που πέθανε από σφαίρα;». Έχουν καμία σημασία αυτές οι ερωτήσεις που γίνονται από την Πάολα; Μήπως θα θυμόμαστε εμείς μετά το τέλος της συνέντευξης τα ονόματα αυτών των ανθρώπων; Όχι, δεν έχουν καμία σημασία για εμάς. Έχουν όμως μεγάλη σημασία για αυτόν που έζησε τα περιστατικά. Το θέμα δεν είμαστε εμείς αλλά αυτός. Η Πάολα λειτουργεί χωρίς να έχει τους θεατές στο μυαλό της. Κάτι που δεν κάνει η τηλεόραση.
5.
«Πες μου λεπτομέρειες;» είναι μια ερώτηση που δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον για την ιστορία του άλλου. Στην τηλεόραση δεν υπάρχει συνήθως χρόνος για λεπτομέρειες. Ή κόβονται στο μονταζ.
6.
Όταν αφήνεις τον άλλον να μιλήσει, υπάρχει περίπτωση να πέσεις πάνω σε διαμάντια. «Ποιος ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που έχει συναντήσει;» ρωτάει για να πάρει την απάντηση «Εκείνος ο Τούρκος αστυνομικός». Τα στερεότυπα που χτίζουμε μέσα στο μυαλό μας μπορούν να γίνουν σκόνη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
7.
Αν παρακολουθούσαμε τέτοιες συνεντεύξεις στην τηλεόραση ίσως τα μυαλά κάποιων ανθρώπων να ήταν λίγο διαφορετικά. Αλλά ποιος θα ήθελε κάτι τέτοιο; Και ποια τηλεόραση αντέχει κάτι τέτοιο;
8.
Η φύση είναι αρκετή για σκηνικό μιας τέτοιας συνέντευξης. Είναι ένα απλό σκηνικό η ίδια η φύση, αλλά για να μην σε καταπιεί πρέπει να είσαι ο ίδιος απλός. Οι περισσότεροι που παίρνουν συνεντεύξεις χάνουν το παιχνίδι επειδή δεν είναι απλοί αλλά προσποιούνται τους απλούς.
9.
Αυτά τα λόγια του Άρη:
«Τι έμαθα απ' όλο αυτό; Έμαθα ότι υπάρχουν άνθρωποι και καλοί και κακοί. Έμαθα να είμαι πιο ώριμος, να είμαι καλύτερος άνθρωπος. Στη διαδρομή περάσαμε πολλά -γελάγαμε, κλαίγαμε όλοι μαζί- και αυτό δεν το ξεχνάς ποτέ… Υπάρχουν άνθρωποι και καλοί και κακοί. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν μπορώ να κάνω κριτική. Όσο και να είναι κακός κάποιος, δε μπορώ να κρατήσω κακία. Απλά πληγώνομαι μέσα μου».
σχόλια