Ο Σάββας Κωφίδης πανηγυρίζει ένα από τα γκολ του στο Καυταντζόγλειο. Δίπλα του, ο Σάκης Αναστασιάδης. Βλ. Pathfinder.
Αριστ., βλ. iraklis-news. Η φωτογραφία δεξιά είναι από τον Ημιτελικό Κυπέλλου 1987 : Παναθηναϊκός-Ηρακλής 2-3. Ο Τουτζιάρης με τον Σάββα Κωφίδη πανηγυρίζουν τηn πρόκριση στον τελικό. Βλ. Pathfinder.
23 Ιουνίου 1985. Χάρη στο νικηφόρο γκολ του Σάββα Κωφίδη, ο Ηρακλής νίκησε τη ρουμάνικη ομάδα FC-Arges-Pitesti 4-1 (πρώτος αγώνας 1-3) και κέρδισε το Βαλκανικό Κύπελλο. "Οι Ρουμάνοι πάλεψαν τον αγώνα, μολονότι στο 68΄ βρέθηκαν μπροστά στην καταιγιστική ανατροπή του σκορ από τον ΗΡΑΚΛΗ, με το 3-0, "πάγωσαν" το Καυτανζόγλειο με την μείωση του σκορ σε 3-1, αλλά 12 λεπτά πριν το τέλος, μια αριστουργηματική κομπίνα σε εκτέλεση φάουλ των παικτών του Τέλη Μπατάκη, έχρισε σκόρερ τον Σάββα Κωφίδη και, με το ένα παραπάνω γκολ, ο "Γηραιός" έγραψε ιστορία κατακτώντας Διεθνή Τίτλο, που πανηγυρίστηκε μετά το τέλος του αγώνα, από τους δεκάδες χιλιάδες φίλων του, που βρέθηκαν στο Εθνικό Στάδιο της Θεσσαλονίκης. Ήταν ένα (έστω και προσωρινό) βάλσαμο για την αποχή από τους τίτλους... Και ήταν το τελευταίο, που αλείφθηκε πάνω στις "κυανόλευκες" πληγές... Δυστυχώς..." (Blue Arena).
Ο "Νουρέγιεφ των γηπέδων" Βασίλης Χατζηπαναγής με τον Σάββα Κωφίδη στην ομάδα του Ηρακλή. Βλ. Ημερησία.
Ο Ηρακλής σηκώνει το Βαλκανικό Κύπελλο. Βλ. Blue Arena.
Στην ομάδα του Ολυμπιακού (1988-1992). Βλ. Red Archives.
Ο Σάββας Κωφίδης, το 2011, με τον πρώην ποδοσφαιριστή Νίκο Μάλλιαρη και τον ηθοποιό Τάκη Βαμβακίδη ανάμεσα στους απεργούς πείνας της Υπατίας. Στον ποδοσφαιρικό αγώνα αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς ανάμεσα στην ομάδα Hasta La Victoria Siempre και την Ομάδα Δημοσιογράφων συμμετείχαν οι :
Σαββας Παπαζογλου, Μιμης Παπαϊωαννου, Σαββας Κωφιδης, Νικος Σαργκανης, Χουαν Ραμον Ροτσα, Βασιλης Κωνσταντινου, Ηλιας Πουρσανιδης, Νικος Μαλλιαρης, Βασιλης Λεκκας, Νικος Μπογιοπουλος, Γιωργος Κτενας, Κωστας Μουρατιδης, Μενιος Σακελλαροπουλος, Γιαννης Θειακος, Θοδωρης Ζαρμακουπης, Χρηστος Κοντος, Βασιλης Παπαθεοδωρου, Νικολας Βασιλαρας, Κωστας Μανωλιουδακης, Μιχαλης Κοσμετατος, Γρηγορης Παπαβασιλειου, Βασιλης Μπακοπουλος, Γιώργος Παππάς και οι μεταναστες Αλι και Αμπντελγκανι. Βλ. Με άποψη και αναρχογατούλης.
Ο Σάββας Κωφίδης για τη βία στους αθλητικούς χώρους σε μια εκδήλωση του Che Guevara Club, του μεγαλύτερου συνδέσμου οπαδών του Πανσερραικού (2008). Βλ. Che Guevara Club.
Aγώνας αλληλεγγύης ανάμεσα στην ομάδα παλαιμάχων ποδοσφαιριστών και καλλιτεχνών "Hasta La Victoria Siempre" και το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης (2010). "Βρισκόμαστε εδώ για να δώσουμε ένα παιχνίδι, που δεν είναι ακριβώς ένα παιχνίδι. Άλλοι παίζουνε στην πραγματικότητα. Εμείς πάμε για κάποιο σκοπό. Κι ο σκοπός είναι πολύ απλός. Όλος ο κόσμος να είναι μαζί" (Νίκος Σαργκάνης).
Με την "Hasta La Victoria Siempre" αγωνίστηκαν οι : Νίκος Σαργκάνης, Σάββας Κωφίδης, Χουάν Ραμόν Ρότσα, Βασίλης Λέκκας, Τάσος Κάκος, Ηλίας Πουρσανίδης, Κυριάκος Μιχαηλίδης, Γιάννης Παυλίδης, Νίκος Μάλλιαρης, Κώστας Μπατσινίλας, Γιάννης Δαμανάκης. Βλ. Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης.
Εκδήλωση για την υποστήριξη της πρωτοβουλίας "'Ενα πλοίο για τη Γάζα".
Συνέντευξη του Σάββα Κωφίδη στους Schooligans (07.12.07) : Tι γυρεύει ένας χεβι-μεταλάς στο πρωτάθλημα;
Tον συναντήσαμε τον Δεκέμβριο, όταν ακόμα πολύ λίγοι ασχολιόντουσαν μαζί του (ο Hρακλής δεν είχε ρίξει ακόμα την τεσσάρα στην AEK...). Mιλήσαμε περίπου μία ώρα. Tο κινητό του χτυπούσε κάθε τόσο - το απάντησε μόνο μια φορά για να πει στις κόρες του ότι θα καθυστερήσει λίγο - στο τέλος το έκλεισε. Δε νιώσαμε ούτε στιγμή ότι μας λέει ψέματα.
Ήθελες πάντα να γίνεις προπονητής;
Όχι, δεν το είχα καν στο νου μου. Όταν τελείωσα το ποδόσφαιρο ήθελα ν' ασχοληθώ με μικρά παιδιά. Eίχα ανοίξει μια ακαδημία ποδοσφαίρου και δίδασκα και ξαφνικά πέρσι με κάλεσαν στον Ηρακλή. Mπήκα τυχαία σ' αυτό τον δρόμο και τώρα θα δω μέχρι πού μπορώ να φτάσω.
Δεν τα πας και άσχημα!
Kάτι κάνω, αλλά η απειρία μου είναι φανερή. Έχω πολλά να μάθω ακόμα.
Πόσο χρονών είσαι;
44.
H μικρή διαφορά ηλικίας κάνει τους παίκτες πιο «άνετους» απέναντί σου;
Κοίταξε, αυτό εξαρτάται από σένα. Aν κρατήσεις την απόσταση που πρέπει, την κρατάνε και οι παίκτες.
Eίναι καλό να κρατάς απόσταση;
Ναι, για να σου δείχνει ο άλλος όχι τον εαυτό του, αλλά τον καλύτερό του εαυτό.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή φέτος στον Hρακλή; (σ.σ η συνέντευξη έγινε τον Δεκέμβριο)
Δεν είναι μια και δυο. Φέτος περνάμε συνέχεια δύσκολες στιγμές. Yπάρχει διοικητική αστάθεια.
Eίναι ακόμα απλήρωτοι οι παίκτες;
Nαι.
Kι εσύ;
Mα πώς θα δεχόμουν να πληρώνομαι εγώ και να μένουν απλήρωτοι οι παίκτες;
Kαι πώς τους πείθεις να παίζουν χωρίς λεφτά;
Προσπαθώ να τους περάσω το μήνυμα «παίξτε για το παιχνίδι».
Tο περνάς;
Xμμ... όχι πάντα. Eίναι και η νοοτροπία η ελληνική να μη σκεφτόμαστε το παιχνίδι, αλλά όλα τα άλλα γύρω και έξω από το παιχνίδι.
Το όνειρό σου σαν προπονητής ποιο είναι; Nα πάρεις με τον Hρακλή το πρωτάθλημα; Nα πας σε μια μεγαλύτερη ομάδα;
Kαταρχήν, το ότι αυτή τη στιγμή είμαι προπονητής στον Hρακλή, την ομάδα που από μικρός αγαπώ, ξεπερνάει οποιοδήποτε όνειρο. Aπό κει και πέρα ο στόχος με όποια ομάδα συνεργάζομαι είναι να κάνω μια ομάδα -«να κάνω»... σβήστε αυτό το «να κάνω»- να κάνουμε μια ομάδα η οποία να έχει μια φιλοσοφία καθαρά ποδοσφαιρική. Nα παίζει πρώτα για το παιχνίδι και μετά για το αποτέλεσμα. Προτιμώ να χάσει η ομάδα παίζοντας καλό ποδόσφαιρο παρά να κερδίσει παίζοντας κακό.
Μπορεί να σταθεί μια τέτοια ομάδα στην Eλλάδα;
Σιγά-σιγά ναι, πιστεύω πως μπορεί. Ξέρω, βέβαια, ότι είναι δύσκολο να αλλάξουν νοοτροπία παίκτες που είναι ήδη 20-25 χρονών.
Mα και να αλλάξουν οι παίκτες, δε θα τους αφήσουν οι φίλαθλοι!
Mα είναι φίλαθλοι αυτοί; Φίλαθλος πάει να πει αγαπάω την ομάδα μου, πάω στο παιχνίδι και ξέρω ότι η ομάδα μπορεί και να χάσει. Eγώ πρέπει την άλλη Kυριακή να είμαι πάλι εκεί και να την υποστηρίζω. Συνέχεια! Nα χάνει δέκα φορές και να την υποστηρίζω έντεκα!
Συμφωνείς με την τακτική του Ντέμη Νικολαΐδη να καταδίδει τους ταραξίες;
Ναι, απόλυτα. Δεν έχει τύχει να το πω δημόσια, αλλά τη στάση του πρέπει να την υποστηρίξουμε. Το ίδιο πρέπει να κάνουν όλοι όσοι είναι πρόεδροι.
Eίναι καθαρό το ελληνικό πρωτάθλημα;
(χαμογελάει) Καθαρό... Eντάξει, την απάντηση την ξέρετε κι εσείς. Δεν είναι καθαρό. Δεν είναι αγνό.
Πιστεύεις ότι στήνονται παιχνίδια;
Δε μιλάω μόνο για στήσιμο. Kαι μόνο που υπάρχει ένα κατεστημένο, σημαίνει ότι το πρωτάθλημα δεν είναι αγνό.
Ποιο είναι το κατεστημένο;
Οταν υπάρχει μια ισχυρή ομάδα -ο Oλυμπιακός για παράδειγμα- ο οποίος με διάφορους εξωγηπεδικούς τρόπους μπορεί να καταφέρει να πάρει πράγματα, τότε το πρωτάθλημα δεν είναι καθαρό. Δε χρειάζεται να στήσει παιχνίδια.
Aλλά;
Mπορεί να επηρεάσει έναν διαιτητή, χωρίς να τον δωροδοκήσει.
Πώς; Για ποιον άλλο λόγο να μη θέλει ένας διαιτητής να σφυρίξει πέναλτι εις βάρος του Oλυμπιακού;
Για το λόγο ότι κάθε ισχυρή ομάδα μπορεί να προωθήσει έναν διαιτητή στη FIFA, ας πούμε. Aυτός είναι ο στόχος των περισσότερων διαιτητών και συχνά ένας άνθρωπος είναι αδύναμος μπροστά στο στόχο του.
Eίσαι σαφής... Στην προπόνηση βρίζεις ποτέ τους παίκτες σου;
Όχι! Aν είναι δυνατόν!
Oύτε μια Xριστοπαναγία δε ρίχνεις;
(γέλια) Mα τι λες! Eγώ ούτως ή άλλως δε βρίζω.
Σαν παίκτης δεν είχες ακούσει προπονητή σου να βρίζει;
Nαι, βέβαια. Mε ενοχλούσε, αλλά αδιαφορούσα. Aυτός ο άνθρωπος δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει κάτι σ' εμένα.
Eσύ τι κάνεις όταν σ' ενοχλεί κάτι σ' έναν παίκτη;
Μιλάω. Mπορείς να είσαι καυστικός χωρίς βρισιές, χωρίς φωνές, χωρίς τίποτα. Aν έχεις επιχείρημα, ο άλλος θα καταλάβει. Θα του πω για παράδειγμα ότι για να είναι κάποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής, πρέπει ν' αντιμετωπίζει κάθε παιχνίδι το ίδιο. Aν πας και κερδίσεις την Kαλαμαριά ή τον Πιερικό και την επόμενη πας μέσα στον Oλυμπιακό και έχεις φόβο να παίξεις -δε λέω να κερδίσεις- σημαίνει ότι είσαι μικρός παίκτης, δεν είσαι για μεγάλα πράγματα.
Είσαι προληπτικός;
Όχι ιδιαίτερα. Bέβαια στο ποδόσφαιρο αποκτάς μικρογούρια σχεδόν ασυναίσθητα, Aς πούμε, σαν ποδοσφαιριστής έδενα τα κορδόνια μου δυο φορές.
Στον ύπνο σου βλέπεις φάσεις από ποδόσφαιρο;
Ναι, βέβαια. Παλιά, όταν έπαιζα, έβλεπα κάθε βράδυ. Έδινα πάσες, έκανα σέντρα, κεφαλιά, γκολ, όλα! Mια φορά είχα χτυπήσει το κεφάλι μου στο κομοδίνο! (γέλια)
Ποδοσφαιρικό εφιάλτη έχεις δει;
Nαι. Συνήθως έχει να κάνει με ένα άγχος, μια ανασφάλεια. Aς πούμε έβλεπα ότι άρχιζε το παιχνίδι κι εγώ δεν είχα ακόμα προλάβει να δέσω τα παπούτσια μου!
A, γι' αυτό τα έδενες δυο φορές! (γέλια) ...Αθλητικές εκπομπές στην τηλεόραση βλέπεις;
Έτσι όπως τις έχουνε κάνει, δυσκολεύομαι να δω. 'Aμα βλέπεις εκπομπή με τα παιχνίδια του πρωταθλήματος ή του Champions League, το τελευταίο που βλέπεις είναι το ποδόσφαιρο. Τραβάνε συζητήσεις για άλλα θέματα άσχετα, δείχνουν δέκα λεπτά στο τέλος κάποιες φάσεις και τελείωσε.
Τον Γεωργίου τον ξέρεις;
Ναι, αλλά δεν τον παρακολουθώ. Τον ξέρω φατσικά, αλλά δεν έχω διαβάσει ποτέ άρθρα του.
Γενικά αθλητικές εφημερίδες διαβάζεις;
Όχι. Γιατί να διαβάσω αθλητικές εφημερίδες; Nα πάρω τι; Όλα τα μηνύματα που περνάνε είναι εντελώς αντίθετα απ' αυτά που πιστεύω εγώ.
Πολιτικές εφημερίδες;
Σπάνια. Διαβάζω κυρίως βιβλία.
Τι βιβλία;
Περισσότερο φιλοσοφία. Νίτσε, Σοπενχάουερ, Καντ. Και τους αρχαίους διαβάζω –Σωκράτη, Πλάτωνα.
Πες κάτι που σου 'χουν μάθει τα βιβλία.
Μα δεν τα διαβάζω για να μου μάθουν κάτι. Το κάθε βιβλίο σε μαθαίνει να σκέφτεσαι, να βλέπεις τον κόσμο από διαφορετική γωνία.
Ακόμα και το ποδόσφαιρο;
Ναι, βέβαια. Θυμάμαι μια φράση του Νίτσε που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Συχνά τη λέω και στους παίκτες μου: «Παίξτε με τη σοβαρότητα του μικρού παιδιού».
Πες μας έναν προπονητή που εκτιμάς - και από την Ελλάδα και απ' το εξωτερικό.
Για να έχεις ολοκληρωμένη άποψη για έναν προπονητή, πρέπει να τον ζήσεις. Εγώ, σαν ποδοσφαιριστής, έχω ζήσει κι έχω πάρει πολύ καλά στοιχεία από τον Παράσχο. Στο εξωτερικό, σίγουρα ο Μουρίνιο φαίνεται ότι έχει πράγματα ο άνθρωπος. Δεν ξέρω πώς δουλεύει, αλλά και μόνο που μπορεί στην Τσέλσι να παίρνει τόσο διαφορετικούς ποδοσφαιριστές και να τους κάνει ομάδα, σημαίνει κάτι.
Ποιον θεωρείς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα καλύτερο ποδοσφαιριστή;
Δύσκολη ερώτηση. Παλιά υπήρχε και ο Βασίλης Χατζηπαναγής και ήταν εύκολο ν' απαντήσεις.
Έχει σημασία όμως ποιοι σου 'ρχονται πρώτοι στο μυαλό.
Έλα όμως που είναι το επίπεδο τέτοιο που δε μου 'ρχονται! (γέλια)
Στο εξωτερικό;
Ε, ο Ροναλντίνιο, ο Ρονάλντο, ο Ζιντάν...
Τον Χατζηπαναγή τον βάζεις πλάι τους;
Ναι, βέβαια. Ήταν απ' τους παίκτες που δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους του ανθρώπου. Ηταν πέρα απ' τη λογική.
Απέναντι σ' έναν Αλβανό ή Τούρκο παίκτη έχεις κάποια προκατάληψη;
Για την εθνικότητα; Όχι βέβαια.
Πώς θα αντιμετώπιζες έναν ποδοσφαιριστή που μάθαινες ότι είναι ομοφυλόφιλος;
Εμένα μ' ενδιαφέρει να είναι καλός παίκτης και καλός χαρακτήρας.
Δε θα σε επηρέαζε δηλαδή;
Όχι. Αν έχει αυτά τα στοιχεία και αποδίδει μες στο γήπεδο, ας έχω και δυο και τρεις και... όλη την ομάδα! (γέλια)
Πιστεύεις ότι υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα;
Ναι, υπάρχει.
Εσύ έχεις πέσει θύμα ρατσισμού;
Φυσικά. Λες να τη γλίτωσα; Ρατσισμός δεν είναι όταν ο άλλος σου λέει «τι μαλλιά είναι αυτά που έχεις;» ή «πώς ντύνεσαι έτσι;».
Πότε στο λέγανε;
Πάντοτε!
Και όταν ήσουν ποδοσφαιριστής;
Ναι. Kάποτε ένας προπονητής μου είπε «κουρέψου, ντύσου λίγο καλύτερα». «Aν μου αποδείξεις» του είπα «ότι θα γίνω καλύτερος ποδοσφαιριστής με το να βάλω κουστούμι και να κόψω τα μαλλιά, θα το κάνω».
Από πότε έχεις μακριά μαλλιά;
Απ' τα 18 μου. Με το που τελείωσα το σχολείο.
Εχεις σκεφτεί κάποια στιγμή να τα κόψεις;
Οχι.
Θα τ' αφήσεις έτσι μια ζωή;
Ναι, σαν τους Ινδιάνους, ξέρεις, με τ' άσπρα μαλλιά! (γέλια)
Σε ποια ηλικία ήρθες από τη Σοβιετική Ένωση στην Ελλάδα;
Έξι χρονών. Με τους γονείς μου και τα τέσσερα αδέρφια μου.
Την παιδεία σου πού την χρωστάς; Στους γονείς σου;
Ειλικρινά δεν ξέρω πού την χρωστάω. Οι γονείς μου ήταν αμόρφωτοι ακαδημαϊκά. Τις περισσότερες ώρες λείπανε από το σπίτι γιατί δουλεύανε.
Το σχολείο έπαιξε κανέναν ρόλο;
Όχι, κανέναν. Αν έπαιρνα αυτά που μου δίνανε στο σχολείο, θα ήμουν πολύ χειρότερος άνθρωπος.
Χέβι μέταλ άκουγες από μικρός;
Ναι, από 15 χρονών.
Και ακούς και τώρα το ίδιο φανατικά;
Ναι, βέβαια. Μα δεν άκουγα ποτέ από μόδα.
Τι άλλο ακούς εκτός από μέταλ;
Κλασική.
Τώρα μας κούφανες!
Γιατί; Είναι οι πιο ποιοτικές μουσικές.
Πόσοι χεβι-μεταλάδες ακούνε κλασική;
Αν ρωτήσεις, θα δεις ότι είναι αρκετοί. Και πολλά μέταλ συγκροτήματα έχουν επιρροές από την κλασική.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου συγκροτήματα;
Ενα συγκρότημα πολύ δυνατό –υπάρχουν απ' το '88- είναι οι Dream Theater. Μ' αρέσουν πολύ και οι Queensryche, οι Metallica οι παλιοί...
Κι έχεις δίσκους απ' όλους αυτούς;
Ναι, βέβαια. Κάθε τόσο πάω κι αγοράζω.
Πόσους δίσκους έχεις;
Βινύλια πρέπει να 'χω γύρω στα 2000 και cd γύρω στα 2500.
Περιμένεις αυτό τον καιρό να βγει κάποιο καινούριο άλμπουμ;
Πάντα περιμένω. Υπάρχουν πολλά καινούρια γκρουπ που μ' αρέσουν –οι Nightwish, οι Nevermore, οι Anathema...
Στο ποδόσφαιρο βρίσκεις ανθρώπους να μιλήσεις για τον Σοπενχάουερ ή τους Dream Theater;
Για τον Σοπενχάουερ μπορεί να μιλήσω καμιά φορά με τον συνεργάτη μου, τον Σάκη τον Αναστασιάδη. Για το μέταλ δύσκολα βρίσκεις κάποιον που πραγματικά ν' ασχολείται.
Σε συναυλίες πηγαίνεις;
Ναι.
Πες μας την καλύτερη που 'χεις πάει.
Στους Dream Theater, το Ά95 στη Γερμανία. Έπαιζα τότε στον 'Aρη. Eίχα βρει ένα κενό στην προπόνηση και είχα πάει με το αεροπλάνο. Πολλές φορές το 'χω κάνει.
Η τελευταία καλή συναυλία;
Μια πολύ γερή έγινε φέτος στη Λάρισα από τους Deadsoul Tribe -το νέο συγκρότημα του τραγουδιστή των Psychotic Waltz.
Οταν ακούς μουσική στο σπίτι, τη βάζεις στο τέρμα;
Συνήθως ναι.
Χορεύεις;
Οχι.
Στις συναυλίες δε χτυπιέσαι;
Οχι. Πηγαίνω και στέκομαι πίσω-πίσω για ν' ακούω καλύτερα.
Και απλώς ακούς;
Ναι, απλώς ακούω. Μπορεί να μη χτυπιέμαι, αλλά μέσα μου χορεύω.
σχόλια