ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το σύνδρομο της νοσοκόμας

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το σύνδρομο της νοσοκόμας Facebook Twitter
42


________________
1.


Πώς χωρίζεις? Ξεκίνησα μαζί του με καλές προθέσεις, είχε θεωρητικά πράγματα που χρόνια πριν θα εκτιμούσα πολύ κι ύστερα ανακάλυψα πως τα θέλω μας δεν ταυτίζονται. Δεν μπόρεσα να τον ερωτευτώ, τον αγαπάω αλλά σαν ένα καλό φίλο και ξέρω πως αν το ήξερε θα πληγωνόταν πολύ. Να του το πως ευθέως? Να τον αφήσω να το καταλάβει σιγά σιγά? Θα τον χάσω τελείως από τη ζωή μου το ξέρω πως δεν γίνεται αλλιώς, δεν ξέρω όμως πως να το κάνω..- κ..


Φοράς περούκα και γυαλιά ηλίου, μετακομίζεις σε άλλη χώρα, αλλάζεις ταυτότητα και ξεκινάς μια νέα ζωή.
Αν σου φαίνεται δύσκολο, πας για ποτό και του το λες. Παραδόξως, δεν τρέχει να αγοράσει όπλο για να σε σκοτώσει και να σκοτωθεί. Τελικά το ξεπερνάει και βρίσκει άλλη.


________________
2.


Γιατί σε άρθρα κ.λπ. αναφέρονται πλέον και οι γυναίκες ηθοποιοί ως actors; Πού πήγε το actresses; Μήπως παραγίναμε p.c.;- IMDB fan


Αν και νομίζω ότι βλέπω πολύ συχνά το actress, το p.c. δε θα ήταν να συνεχίζαμε να τις λέμε actresses, και όχι actors;

________________
3.


Σε συνέχεια προηγούμενης απάντησής σου(29/11/2013) σχετικά με τις ''κοινοτυπίες του σκυλάδικου που γράφεις'' ,φαντάζομαι θα σε ''πείραξε'' οτι έβαλα τις περισσότερες γυναίκες στο ίδιο σακί...Ισως έχεις δίκιο και γιαυτό αρπάχτηκες. Νόμισα ότι θα καταλάβαινες πως αναφερόμουν σε ΜΙΑ γυναίκα, σε ΜΙΑ σχέση, σε ΜΙΑ σταση ζωης και από τους δυό..Ισως δεν ήθελα να καρφωθώ...Το γεγονός ότι με επηρέασε τόσο ώστε να ζητήσω γνώμες ειδικών κατά το παρελθόν, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προτροπή σου να σαχλαμαρίσω στο internet...To κυριότερο είναι ότι μιλούσα πολύ σοβαρά..Δεν σε κατηγορώ, κάθε άλλο. Λίγες φορές διάβασα κάποιες απαντήσεις σου, τις βρήκα όμορφες και αποφάσισα να σου στείλω, πλουτίζοντας από μία ακόμη γνώμη. Θεωρώ οτί έχεις την οξυδέρκεια να καταλάβεις ποιος κάνει πλάκα και ποιος όχι. Θεωρώ επίσης μεγάλη αρετή την εγκράτεια σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. ''γλωσσης γαστρός αιδοίον κρατείν''. Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις, αν και εξακολουθώ να θέλω απάντηση. ακόμα και από κάποιον που κατά τη γνώμη του δεν αξίζω. Σ'ευχαριστώ πάντως που ασχολήθηκες μαζί μου. Είναι καλοδεχούμενα όλα. Να περνάς όμορφα!- soul kitchen

Παρακαλώ να έχω τη βοήθεια του κοινού. Κοιτάξτε ποια ήταν η ερώτηση.


«Πώς συνεχίζεις, όταν καταρρέει η κοσμοθεωρία σου, που πρεσβεύει την ύπαρξη λίγων αλλά εκλεκτών γυναικών, που δεν έχουν τη λατρεία του φαλλού και το ''μ'αρέσει να με κοιτάνε όλοι από πίσω'', σαν τις ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ανάγκες της καθημερινότητάς τους? Μήπως τελικά το καράβι το σέρνει ο φαλλός? <<όλα διαλυμμένα ..δε σε νοιάζει τίποτα όταν αιμορραγείς..>>- soul kitchen»


Πείτε μου πώς γίνεται να διαβάσω ότι λίγες αλλά εκλεκτές γυναίκες μόνο υπάρχουν που δεν θέλουν να τις κοιτάνε όλοι από πίσω, αλλά να μη με απασχολήσει αυτό, παρά να καταλάβω ότι κάποια, μια, τον πρόδωσε (;) επειδή και αυτή είναι σαν τις άλλες, δηλαδή έχει μόνο τον φαλλό στο μυαλό της.


Η κοσμοθεωρία σου για τις γυναίκες, soul kitchen, είναι τόσο διαταραγμένη και διαστρεβλωμένη, γεμάτη με φόβο και μίσος τόσο βαθύ, που δεν ξέρω αν διορθώνεται από ολόκληρο συνέδριο ψυχιάτρων. Κι αυτός είναι ο λόγος που σου πρότεινα το σκυλάδικο. Εκεί το δίπολο αγία/πόρνη είναι πασατέμπος.

________________
4.


Αγαπητή Αμπα..Άρχισα να διαβάζω τη στήλη σου πριν λίγο καιρό και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που χειρίζεσαι τα θέματα, σοβαρά αλλά και λιγότερο σοβαρά.. Το θέμα μου τετριμμένο θα ομολογήσω, αλλά είμαι μπλεγμένη κ δε μπορώ να πάω παρακάτω..
Σχέση για ένα χρόνο με αγόρι 7 χρόνια μεγαλύτερο (εγώ 24) για ένα χρόνο πρπ. Στην αρχή όλα καλά, ενθουσιασμός, όλη τη μέρα μαζί, μέχρι και μαζί μείναμε για λίγο..Σιγά σιγά εγώ άρχισα να θέλω χρόνο με τους φίλους μου, βόλτες κλπ, άρχισα και πολύωρη δουλειά (εκείνος άνεργος ένα διάστημα) οπότε αρχίσαν οι καυγάδες..
Ένιωσα αρκετές φορές ότι ο έρωτας-ενθουσιασμός μου είχε φύγει αλλά τον αγαπάω πολύ κ δεν μπορούσα να τον αφήσω..Μέχρι που σε ένα απ'τους πολλούς τσακωμούς χρίσαμε οριστικά. Βρήκα λίγο τον εαυτό μου τότε ομολογώ. Βρισκόμασταν αραιά και που, το ψάχναμε..Ξέρω ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου αλλά εγώ νιώθω αγάπη διαφορετική. Μου έκλεισε ραντεβού να τα βρούμε αλλά δεν πήγα. Φοβήθηκα θα γίνουν τα ίδια..Και σε ρωτάω:
Μπορεί να ερωτευτεί κάποιος ξανά τον άνθρωπό του?
Αξίζει να τον ταλαιπωρείς κάποιον με το να ψάχνεις τι θέλεις ή καλύτερα να τον αφήνεις στην ησυχία του?
Νιώθω ότι είναι αυτό που μου ταιριάζει αλλά δεν θα'πρεπε να μου βγαίνει χωρίς σκέψη?
Νιώθω ώρες ώρες ότι λειτουργώ σαν άντρας και τους ταλαιπωρώ μόνο..
Περιμένω την απάντηση σου αν θεωρήσεις ότι αξίζει να ξοδέψεις χρόνο γι'αυτο..
Φιλιάαα...- Η μπερδεμένη


Αγαπητή μπερδεμένη, καλώς ήρθες στα καπρίτσια της ζωής. Αν θέλεις να ξεμπερδέψεις κάτι μέσα σου, προτείνω να ξεκινήσεις από τη συντηρητική και σεξιστική αντίληψη «νιώθω ώρες ώρες ότι λειτουργώ σαν άντρας και τους ταλαιπωρώ μόνο» η οποία δε σε βοηθήσει καθόλου στο μέλλον. Είσαι 24. Δεν ξέρεις πώς λειτουργούν οι άντρες. Ούτε οι άντρες δεν ξέρουν πώς λειτουργούν οι άντρες.

________________
5.

Αγαπητή Α,μπα! Διάβασα τις στήλες σου και αυτό με κινητοποίησε να σου γράψω.
Εγώ , 20χρονος φοιτητής, αυτός 30άρης παντρεμένος.
Η ιστορία έχει μεγάλη πλάκα, γνωριστήκαμε πέρσι προς τα τέλη του Δεκέμβρη! Όντας, εγώ ακόμα δειλός για να παραδεχτώ την σεξουαλικοτητά μου.
Πήγαμε τους καφέδες μας, τα λέγαμε καθημερινά από ένα σημείο και έπειτα ιντερνετικά, και προφανώς συναντίομασταν για να τρίξουν οι σομιέδες! Όλα τέλεια, όμως οι εβδομαδιές συναντήσεις και η καθημερινή επαφή μου δημιούργησαν μια αίσθηση "σχέσης". Τα πράγματα ήταν όλα καλά μέχρι και τέλη Ιουλίου, και μετά άρχισε η κατρακίλα...Οι λόγοι πως δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο, γιατί εγώ πληγώνομαι και εκείνος το ίδιο. Ξανά μανά έχω προσπαθήσει να "φέρω" τα πράγματα εκεί που θέλω, αλλά εκείνος εκεί αμετακίνητος.
Μου πετάει ένα "Δεν πρέπει" και με κολλάει στον τοίχο!
Απλά νιώθω πως η ιστορία με κρατάει πίσω, ήταν ένας άνθρωπος που με έκανε να νιώσω για πρώτη φορά σημαντικός, ένιωσα τόσο δυνατά ερωτευμένος και το "αστείο" είναι πως πρώτη φορά εξάληφθηκε κάθε ενοχή για τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό που έχω και βρήκα τα @@ να το παραδεχτώ σε κάποιους φίλους και σε μερικά οικογενεικά πρόσωπα.
Εν ολίγοις ήταν εφαλτήριο για εξέλιξη προσωπική.
Απλά αδυνατώ να δεχτώ πως ενώ τον θέλω, ενώ με θέλει, πετάει ένα πρέπει γιατί φοβάται....
Κακό το πράγμα η δειλία α,μπα! Πολύ κακό!
Υ.Γ : Χωρίς να θέλει με έβαλε στη ζωή του και γνωρίζω τα πάντα για την "κανονική" του ζωή.

Ευχαριστώ...- -ponemeno feggari


Δεν πετάει ένα «πρέπει» επειδή φοβάται, αλλά επειδή δε θέλει να αλλάξει τη ζωή του, η οποία τον βολεύει τώρα πάρα πολύ. Δεν έχει καμία όρεξη να αφήσει τα κοινωνικά του προνόμια ως παντρεμένος τριαντάρης και να παρουσιαστεί στην κοινωνία ως γκέι που τα έχει με έναν εικοσάχρονο. Θα προτιμούσε να έχει και την αποδοχή των γύρω του, και την ιδιωτική του ζωή με τα εξτραδάκια, και όσο τον αφήνεις, θα το κάνει.


Εσύ τώρα, καλώς καταλαβαίνεις ότι ήταν εφαλτήριο για την προσωπική σου εξέλιξη, αλλά πρέπει και να το αφήσεις στον παρελθοντικό χρόνο. Πήρες ό,τι μπορούσες να πάρεις, τώρα ξέρεις περισσότερα για το τι θέλεις. Θα συναντήσεις πολλούς ακόμα που κρύβονται και ζουν διπλές ζωές, να είσαι προετοιμασμένος. Μην σπαταλάς τα νιάτα σου περιμένοντας να αλλάξουν. Βρες έναν που είναι όπως εσύ, για να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι.

________________
6.


Γειά σου Λένα,
η απορία που έχω είναι συναισθηματικής φύσεως. Πάνε χρόνια που ερωτεύτηκα για πρώτη φορά. Ποτέ δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας και όλο το σκηνικό ας πούμε ότι έμεινε σε πλατωνικό επίπεδο.Σήμερα έχω μια ζωή,σπουδές , μια part-time εργασία , φίλους θεωρώ ότι τα πράγματα πηγαίνουν σχετικά καλά.Στην άλλη πλευρά βλέπω το άτομο που είχα ερωτευτεί τότε , για πρώτη φορά, να έχει πάρει την κάτω βόλτα ουσιαστικά. Ακούγεται ότι έχει μπλέξει με ναρκωτικά, αγαπούσε την μουσική και ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτή αλλά δεν κάνει τίποτα. Μόνο γυροφέρνει για να μην πώ κοπροσκυλιάζει . Νιώθω την ανάγκη να τον βοηθήσω με κάποιον τρόπο. Δεν θέλω να τον βλέπω να πετάει το μέλλον του. Αλλά δεν ξέρω τι να κάνω; Πώς να βοηθήσω; Όχι μόνο για τα ναρκωτικά που ακούγεται , αλλά γενικότερα να βάλει τη ζωή του σε μια τάξη.

ΥΓ: Τον πονάω ρε Άμπα. Μπορεί ποτέ να μην έγινε τίποτα ,αλλά είναι αυτό το αίσθημα που αγαπάς κάποιον χωρίς ανταλλάγματα...
ΥΓ2:Έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που τον ήθελα.- Love addict

Αντί να λυπάσαι αυτόν, λυπήσου τον εαυτό σου που έχει σύνδρομο νοσοκόμας για έναν άγνωστο που δεν ξέρει και ότι υπάρχεις. Αναρωτήσου γιατί η πρώτη φορά που ερωτεύτηκες ήταν πριν πέντε χρόνια και αυτό πλατωνικά, και γιατί δεν ερωτεύτηκες άλλον, κανονικά.


Να μια εξήγηση: πιστεύεις ότι αν βοηθήσεις και υποστηρίξεις κάποιον άλλον, ανεβάζεις τη δική σου αξία και υπόληψη. Αν σε έχει κάποιος ανάγκη, είσαι χρήσιμη και απαραίτητη. Μην παραμυθιάζεσαι με τη λέξη αγάπη, είσαστε δύο άγνωστοι, και σίγουρα δεν είναι χωρίς αντάλλαγμα αυτό που θέλεις να κάνεις.

________________
7.


Τον Αύγουστο που μας πέρασε ήμουν με κάποιον που με περνάει περίπου 13 χρόνια. Εγώ είμαι 20 και σπουδάζω μακριά από την πόλη μου. Αυτός δουλεύει στο μαγαζί που συχνάζω με την παρέα μου (στην πόλη μου). Μόλις του είπα ότι δεν έχω ολοκληρωμένες σχέσεις και θα είναι ο πρώτος μου άρχισε να απομακρύνεται. Ξαφνικά κάποια στιγμή που είμαστε οι δυο μας στο σπίτι του έκανε κίνηση για να προχωρήσουμε και εγώ τον σταμάτησα δεδομένου ότι τις προηγούμενες μέρες ήταν πολύ απόμακρος και φοβήθηκα ότι μετά θα εξαφανιζόταν. Μετά από μερικές μέρες με χώρισε στέλνοντάς μου μήνυμα στο κινητό και λέγοντάς μου δικαιολογίες, αποφεύγοντας να με συναντήσει από κοντά ή έστω να μου μιλήσει στο τηλέφωνο. Σημειωτέον ότι είχαμε συζητήσει και μου είχε πει ότι θα ήθελε να προσπαθήσουμε να κάνουμε σχέση και ας είναι και από απόσταση. Από τότε έκανα μια προσπάθεια να τον ξαναπλησιάσω στέλνοντάς του μήνυμα στο FB, αλλά δεν απάντησε. Το θέμα είναι ότι τον θέλω πίσω.. Τι να κάνω????


Δεν είναι φανερό ότι δε μπορείς να κάνεις τίποτα; Δεν έχει φανεί με όλους τους τρόπους ότι η συνέχεια δεν εξαρτάται από εσένα;


Και γιατί τον θέλεις πίσω; Σου έλειψε που ήταν απόμακρος; Ή σου άρεσε που μόλις έμαθε ότι είσαι παρθένα, εξαφανίστηκε; Ή σου ανέβαζε την αδρεναλίνη ο φόβος ότι μπορεί εξαφανιστεί; Ή όλα αυτά μαζί;
Κοίτα. Δεν έχασες και κανένα κελεπούρι. Δεν ξέρω τι κοινό μπορεί να είχες με έναν 33χρονο, αλλά όπως φαίνεται, αυτός κατάλαβε εγκαίρως ότι δεν έχετε κάτι κοινό. Για άλλα πήγαινε, και δεν του ήρθαν εύκολα. Ακόμη καλύτερα για σένα. Τώρα κοίτα να βρεις ένα αγόρι με το οποίο ταιριάζεις.

YΓ. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας για τη Σανάνθη!

42

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
#3Τί να πεις δηλαδή..!Προσπαθώ να συγκεντρωθώ για να καταλάβω τί με έχει εκνευρίσει πιο πολύ…Το "όοοοο,τι να'ναι" πρώτο ερωτηματικό ή το "μέσα στην κλαψοφ@λλιά-Βασιλάκης Καΐλας-ανώτερος δε-πάντα πολιτισμένος" δεύτερο σχόλιο;;;Στο αφιερώνω για το πολυσύνθετο και μελετημένο come back. Βέβαια αυτή ειμαι σίγουρη πως θέλει να την κοιτάνε και από πίσω και από πάνω και απ'το πλάι….αλλά δείξε λίγη ανωτερότητα και σ'αυτό, ρε παιδί μου κι εσύ. Είναι καλοδεχούμενα όλα! Να περνάς όμορφα!http://www.youtube.com/watch?v=fkXdtTZpm6s
Λυπάμαι που εκνευρίστηκες, αλλά το έχω πάρει απόφαση πως ότι και να κάνω είμαι μαζί μου 24 ώρες το 24ωρο, οπότε αποφεύγω να κάνω τέτοιες δηλώσεις και προβληματισμούς. Θέλω απλά να περνάω όμορφα!
Σας μιλάει κάποιος που είναι στην ίδια κατάσταση με τον 30άρη που αναφέρει ο φίλος... Έχετε δίκιο εν μέρει οι περισσότεροι, αλλά σκεφτείτε και την κατάσταση από την πλευρά του. Θα μιλήσω για μένα προσωπικά... Παντρεύτηκα ενώ πίστευα ότι η ομοφυλοφιλία μου θα είναι κάτι παροδικό, καθώς αποφάσισα να παντρευτώ σε μικρή σχετικά ηλικία με τα σημερινά δεδομένα. Έλεγα πως με το να κάνω οικογένεια ίσως το ξεχάσω...Προφανώς και ήμουν βαθιά νυκτωμένος! Όταν κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορεί να καταπιεστεί άλλο αποφάσισα να κάνω το βήμα...Δεν μπορούσα άλλο! Το ήξερα απο την αρχή ότι ήταν λάθος αλλά δεν άντεχα! Όποιος είναι gay και έχει παλέψει με τις ενοχές του μεγαλώνοντας προσπαθώντας να το αποδεχτεί, καταλαβαίνει! Γνώρισα 3 παλλικάρια και κάναμε σεξ της μίας φοράς. Μετά γνώρισα κάποιον άλλον όπου συνεχίζουμε ακόμα και σήμερα μια φορά στο τόσο να βρισκόμαστε καθαρά μόνο για σεξ. Οι ενοχές μου ως προς την οικογένεια μου προφανώς και είναι μεγάλες, αλλά πραγματικά έπρεπε να θυσιάσω κάτι απο τον εαυτό μου για να έρθω σε μια ισοροπία (όσο μπορείς να το πείς)! Θα μου πείς "γιατί δεν χωρίζεις να κάνεις την ζωούλα σου και προτιμάς να κοροϊδεύεις την γυναίκα σου?" Υπάρχουν 2 παιδάκια καταρχήν, που δεν μου φταίνε σε τίποτα! (τώρα το θυμήθηκες?-θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου-) To να χωρίσω αυτήν τη στιγμή θα είναι καταστροφικό για όλη την οικογένεια μου, καθώς τα οικονομικά μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. (και θα κάνεις δυστυχισμένους τους ανθρώπους γύρω σου για τα οικονομικά?-ξανακάνω τον δικηγόρο του διαβόλου-) Δεν κάνω δυστυχισμένο κανέναν, πέρα από εμένα που καταπιέζομαι. Ίσως κάποια στιγμή να αποφασίσω να κάνω κι αυτό το βήμα! Ακόμα δεν μπορώ όμως! Αυτά που διάβασα λίγο παραπάνω, είναι εξωφρενικά για μένα,,,Δεν ήμουν ποτέ "βολεψάκιας" ούτε έκανα έναν γάμο για το κοινωνικό status...Η γυναίκα μου είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος (που σίγουρα δεν της αξίζει κάτι τέτοιο) και την ερωτεύτηκα πραγματικά όταν την γνώρισα! Απλά υπήρχε και η ομοφυλοφιλία μέσα μου που δεν την "άφηνα" να αναπνεύσει. Όσον αφορά την υποκρισία, θα πώ πως, ναί, είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο να το κάνεις συνέχεια, καθώς δεν γνωρίζει κανείς για μένα! Αλλά ίσως να είναι και η τιμωρία μου, για αυτό που κάνω.... Επιλογές θα μου πείς! Ναι, λανθασμένες θα σου απαντήσω εγώ! Και τις πληρώνω...Το λογικό για τον φίλο που έγραψε την επιστολή, αν το έβλεπα κι εγώ ως τρίτος, θα ήταν να εγκαταλείψει τον τύπο, και να συνεχίσει την ζωή του...Υπάρχει κι άλλος κόσμος εκεί έξω άλλωστε! Αλλά έλα που δεν μπορείς να λειτουργήσεις πάντα με την λογική και τον ορθολογισμό.... Υπάρχει και η καρδιά! Δεν θα συμβουλέψω κανέναν για το τι θα κάνει. Δεν είμαι αρμόδιος! Αυτά από έναν...ομοιοπαθή! Και θα ήθελα να προσθέσω πως, ένα νόμισμα έχει δύο όψεις!
#1: όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε μοναδικοί και σημαδεύουμε τη ζωή των άλλων...ειδικά δε όταν δεν είμαστε στην ίδια φάση με το έτερον ήμισυ της σχέσης (εννοώντας ότι ο άλλος μας θέλει περισσότερο) είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι τον αγαπάμε και δεν θέλουμε να τον πληγώσουμε λέγοντας του ότι δεν νιώθουμε το ίδιο, κλπ, κλπ. Η αλήθεια νομίζω είναι κάτι που το χρωστάς στον άλλο, ειδικά αν τον νοιάζεσαι τόσο όσο περιγράφεις! Μπορεί να τον πονέσει, αλλά θα το ξεπεράσει... Με το να μένεις, εκτός του ότι καταπιέζεις τον εαυτό σου του στερείς το δικαίωμα και την ευκαιρία να προχωρήσει.Σκέψου λίγο...αν εσύ ήσουν στη θέση του, δεν θα ήθελες να ξέρεις;
Μα δεν τον λυπάμαι...αν διαβάσεις το παλιό και το νέο μήνυμά του, από "απόσταση", θα δεις ότι είναι πολύ αστείος και πολυπαιγμένος ο τύπος... πραγματικά η μόνη εικόνα που μπορώ να σχηματίσω είναι ενός κλαψούρικου "μάγκα" πνιγμένου σε καπνό σκυλάδικου
Απ'ό,τι φαίνεται εισακούστηκα πέρα από κάθε προσδοκία αν κρίνω από τις ''επιθέσεις'' που δέχομαι!Ψυχραιμία,θα φάτε όλοι από τις σάρκες μου! Από την άλλη,δε μου κάνει εντύπωση ότι η ΜΟΝΗ εικόνα που μπορείς να σχηματίσεις είναι αυτή που γράφεις.Μέχρι εκεί μπορείς....
"Θα συναντήσεις πολλούς ακόμα που κρύβονται και ζουν διπλές ζωές, να είσαι προετοιμασμένος. Μην σπαταλάς τα νιάτα σου περιμένοντας να αλλάξουν. Βρες έναν που είναι όπως εσύ, για να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι."Αχ Λένα, 5 χρόνια πριν να υπήρχαν αυτά τα λόγια μπροστά μου, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα σήμερα στη ζωή μου. (Ίσως και όχι αλλά ποτέ δεν ξέρεις). Πάντως αυτό το "Σε θέλω και με θέλεις, γιατί δεν...." μας έχει φέρει αντιμέτωπους με πολλά προβλήματα που δεν θα τα είχαμε εάν απλώς λέγαμε: Δεν θες? Οκ.
#3Σωστά το φαντάζεσαι. Να σου πω και κατι άλλο που ίσως σου φανεί χρήσιμο. Πολλές φορές, όταν πεις κάτι και σου πουν ότι ειπες π@π@ριά, δεν είναι επειδή δεν κατάλαβαν τι τους ειπες. Είναι επειδή είπες π@π@ριά.
Ο πασατέμπος είναι ξηρός καρπός σε μορφή ανοιχτόχρωμων ψημένων κολοκυθόσπορων. Η ονομασία του είναι ιδιωματική εκ των ιταλικών λέξεων passo + tempo, δηλαδή "περνώ το χρόνο μου".Αν και ο soul kitchen έλεγε "τα πασατέμπο" (όπως κι εγώ), μπορεί ν'αρχίσει τη στροφή στην ποιότητα διορθώνοντάς το. Επειδή, καλό το λέγειν αλλά ακόμα καλύτερο το πράξειν.
3. και αυτά που κατάλαβες Α μπα πάλι πολλά είναι! τις περισσότερες φορές σου βγάζω το καπέλο οχι για τις απαντήσεις αλλα για το οτι βγαζεις άκρη απ τις ερωτήσεις.Στο θεμα μας τωρα. Να ενα καλό κορίτσι για τη ψυχή της κουζίνας....http://www.youtube.com/watch?v=TTNSS50PaCMομως μη ξεγελιέσαι ακομα και η Βανουλα το φαλλο εχει στο μυαλο της ;)
Θα θελα πολυ να σας γνωρισω και απο κοντα στην απονομη των βραβειων..ξερετε δινω πολυ σημασια στο παρουσιαστικο..μου εχετε κινησει την περιεργεια για το πως ειστε...και για να σας προλάβω απο τα κοινοτυπα σχολια σας,οχι δεν ειμαι γκευ.Το ενδιαφερον μου ειναι καθαρα στο να δω τα μουτρα του συνομιλητη μου.Ευχαριστω
Κυριε Γκαγκαριν(ή οπως αλλιως προφερεται το ονομα σας),θελω να πιστευω πως οι μαυροι κυκλοι σας,δεν θα σας εμποδισουν στο να με αντικρυσετε κατα προσωπο.Εχω μαθει να εμπιστευομαι τους ανθρωπους..
''εχασα καθε εμπιστοσυνη στην ανθρωποτητα''.....μη μου πειτε οτι τελικα τα λογια του Κριτον σας αγγιξαν!Διακρινω αλλαγες πανω σας...Δε θα σας ενοχλησω ξανα,νιωθω ηδη ενοχες.Το μονο που ηθελα ηταν να βοηθησω.
#5 Είναι πράγματι πολύ δύσκολο το ξεβόλεμα, πρόκειται για μια αλλαγή 180 μοιρών. Μάλιστα,δεν χρειάζεται μόνο θάρρος και κότσια για να την κάνεις, αλλά και πολύ μεγάλη όρεξη και αρκετό πόθο για τον άνθρωπο που σου εμπνέει την αλλαγή. Καταλαβαίνω την λέξη "εφαλτήριο", καθώς η πρώτη φορά -δεν εννοώ,μόνο,το σεξ- εμπεριέχει ,ίσως,δυνατά συναισθήματα και προσωπικές αλλαγές, όπως η αποκάλυψη σε οικογενειακά πρόσωπα και φίλους, αλλά μην τον κρατήσεις μέσα σου ως ένα "απωθημένο" γεμάτο από "γιατί δεν ήταν μαζί μου τότε; γιατί δεν χώρισε" και τόσα πολλά "γιατί". Μόνο κακό θα προξενήσει στην ψυχολογία σου, η οποία τώρα που αποκαλύφθηκες και βγήκες έστω λίγο από την σκοτεινή τρύπα σου, πρέπει να είναι όμορφη! Έχεις τόσα χρόνια μπροστά σου, και όπως λέει και η Λένα, βρες κάποιον να σου ταιριάζει...Γίνονται όλα πιο εύκολα τότε. Και μην μου πεις "μου αρέσουν τα δύσκολα" γιατί θα σου πω "Τότε χτύπησε το κεφάλι σου δεύτερη φορά και μην παραπονεθείς για τις συνέπειες"...Λένα,ωραίες απαντήσεις πάλι σήμερα!!!
Το γενικό συμπέρασμα του σημερινού ποστ είναι αυτό ακριβώς που είπε μια φίλη μου πρόσφατα: "Να πούμε κι ένα ευχαριστώ σ'αυτούς που μας ξενέρωσαν εγκαίρως πριν φάμε τα μούτρα μας..."(Γεια σου, ρε Νατάσα!)
Και τι καταλάβαμε που δεν φάγαμε τα μούτρα μας;; Και τι θα παθαίναμε δηλαδή αν τα τρώγαμε ακόμη μία φορά;; Εν τέλει δεν μας έμεινε τίποτα, απλά ένα bittersweet αίσθημα για το πώς θα ήταν αν προχωρούσε η κατάσταση. Τώρα απλά μείναμε με την όρεξη! Αν δεν τραβήξεις κάτι με νύχια και με δόντια για να δεις πού πάει, πως μπορείς να ξέρεις;;Μπορεί να κάνω λάθος, εγώ έτσι το βλέπω τουλάχιστον.
Σιγά μη μείνεις με bittersweet αίσθημα επειδή αναρωτιέσαι πώς θα ήταν αν... Για να μην έγινε η υπόθεση πραγματικότητα, πάει να πει ότι δεν ήταν να γίνει... Αν δεν τσουλά από μόνο του, δεν αξίζει να τσουλήσει.Αν αναρωτιέσαι πώς θα ήταν αν..., τότε μετά να αναρωτηθείς τι θα γινόταν αν σταματούσες να αναρωτιέσαι πώς θα ήταν αν και κοιτούσες το τώρα.
@Μικρό μου ΠόνυΔεν είναι ανάγκη να πατάς κάθε μπανανόφλουδα που βλέπεις μπροστά σου για να "ζήσεις την εμπειρία". Μη σου πω το καλύτερο είναι να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων και να μην περιμένεις να μάθεις από τα δικά σου. Ο χρόνος που έχουμε να ζήσουμε είναι πολύτιμος, όσο περισσότερα λάθη /χαμένο χρόνο γλιτώνουμε τόσο περισσότερη -καλύτερη- ζωή μας απομένει.
@ Τσάκω και έναν ορισμό του opportunity cost που τα λέει καλύτερα από μένα http://www.investopedia.com/terms/o/opportunitycost.asp(Κοινώς, όση ώρα χάνεις το χρόνο σου με τον παντρεμένο/ την χ καταδικασμένη περίπτωση, δεν είσαι διαθέσιμη για κάτι ουσιαστικό)
Η δική μου φίλη σε περιπτώσεις οπου ο άλλος εξαφανίζεται, δεν απαντά σε τηλέφωνα ξέρεις λέει: ΅Μπράβο του! Χάρη μας έκανε!Πολλή μεγάλη χάρη μας έκανε!!
προς τον παντρεμενο που εχει σχεση με το gay παιδι που εστειλε την ερωτηση (και καθε παντρεμενο με "εξτραδακια" ανεξαρτητως προσανατολισμου): πως αντεχετε να υποκρινεστε ΟΛΗ μερα, ΚΑΘΕ μερα;
Καταλαβαίνω τί εννοείς, πιστεύω όμως πως είναι απλά ο εαυτός τους. Εγωιστές. Πόση προσπάθεια χρειάζεται τάχα, κάθε σου ενέργεια και λέξη να αποσκοπεί στο να σε ικανοποιήσουν οι άλλοι; Πόσο δύσκολο να είναι να υποκριθείς τον εαυτό σου;Βαθιά φιλοσοφημένα ερωτήματα ενός πρώην εξτραδακίου.
Νομίζω δεν είναι απορίας άξιο το πώς μπορείς να υποκρίνεσαι τον εαυτό σου, ενώ λαμβάνεις την ικανοποίηση του "εξτραδακίου", αλλά πώς μπορείς να υποκρίνεσαι όλο τον υπόλοιπο καιρό... Δηλαδή, το να έχεις βολευτεί σε μια κατάσταση, ενώ παράλληλα έχεις φροντίσει να έχεις τις έξτρα απολαύσεις σου (χωρίς περαιτέρω ανταλλάγματα), και αυτό να σε αφήνει αλώβητο ψυχολογικά, συναισθηματικά και σωματικά...αυτό ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω...
καταλαβαινω τι λετε αλλα νομιζω πως ουτε στο "εξτραδακι" ο αλλος ειναι αληθινος, ειδικα τη στιγμη που πρεπει να κρατησει "ισορροπιες" ωστε να το φερει στα νερα τουδηλαδη: υποκρισια στη γυναικα (οτι ειναι πιστος), υποκρισια στις "εξτρα απολαυσεις" (για να μην φυγουν/να μην ζητανε κατι παραπανω), υποκρισια σε φιλους/συγγενειςποτε ειναι ο εαυτος τους;