ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: γιατί νιώθω σαν εξωγήινος συχνά;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: γιατί νιώθω σαν εξωγήινος συχνά; Facebook Twitter
26


________________
1.


Σε διαβάζω και σε προσέχω, ιδιαίτερα όταν γράφεις, "να προσέχουμε τον εαυτό μας πολύπλευρα - εσωτερικό κι εξωτερικό κόσμο". Ε έτσι κι εγώ 32 ετών, προσέχω τον εαυτό μου και μετά από 2 χρόνια χωρίς σχέση, ενώ έβγαινα και γενικά είμαι κοινωνική, ε έτυχε και γνώρισα ένα παιδι και μου άρεσε από την πρώτη στιγμή, αυτός δεν ανταποκρίθηκε, το προσπάθησα λίγο αλλά δεν έγινε τίποτα και το άφησα. Οκ προχώρησα, γνώρισα έναν άλλο, με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή, μιλάγαμε, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα, μου άρεσε και τσουπ μαθαίνω ότι τα έχει με άλλη και το παραδέχεται και μου λεέι θέλει απλά σεξ. Οκ, εγώ δεν θέλω μόνο σεξ και να τα έχει με άλλη και προχώρησα. Και τώρα γνώρισα (ή μάλλον γνωρίζω) ένα παιδι που και ενδιαφέρεται για μένα και δεν έχει άλλη σχέση και είναι ευγενικός και καλός κτλ και τον γνωρίζω ακομά αλλά αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει κάτι έντονο μέσα μου όταν είμαι μαζί του. Και λέω, μήπως είμαι ηλίθια κι έχω συνηθίσει τον άντρα που με φτύνει να θέλω; Θα συνεχίσω να γνωρίζω τον καινούριο και αν συνεχίσει να μη μου βγαίνει κάτι ερωτικό θα το αφήσω (λέω) αλλά φοβάμαι γιατί δεν γνωρίζεις καλό κόσμο συχνά. Αλλά κι απ'την άλλη ωραίο δεν είναι και το πάθος; Για δώσε μου μια "slap in the face" απάντηση πλιζ.- Άννα

Πάντα είμαι έτοιμη για μια 'slap in the face' απάντηση, αλλά δε μπορώ να σου τη δώσω. Μου λείπουν δεδομένα. Το ιστορικό δεν είναι πλήρες (από τρεις γνωριμίες τι να καταλάβει κανείς;) και σύμφωνα με τα λεγόμενα σου ο πρώτος σου άρεσε από την πρώτη στιγμή, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρεις από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα ανταποκριθεί, ο δεύτερος επίσης σου άρεσε από την πρώτη στιγμή και τότε δεν ήξερες ότι έχει άλλη. Τώρα γνώρισες έναν τρίτο που δεν σου πολυαρέσει – ε, αυτό δεν είναι περίεργο και δεν χρειάζεται ανάλυση. Δεν θέλουμε να γδύσουμε όποιον είναι καλός και ευγενικός μαζί μας. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί αλλιώς θα αλληλογδυνόμασταν στις ουρές, στα περίπτερα και στα πεζοδρόμια.


Αν υποψιάζεσαι ότι κολλάς εκεί που σε φτύνουν χρειάζεται περισσότερη επιχειρηματολογία – και φυσικά δεν λέω ότι δεν ισχύει. Εσύ ξέρεις.

________________
2.


Δηλαδή τώρα εσύ δεν γιορτάζεις Χριστούγεννα, έτσι; Εχμμ, άρα δεν στολίζεις κιόλαα. Στην δουλειά σου όμως γιατί δεν πας κάθε 25η Δεκεμβρίου;; -Μπα, Α;

Πώς συμπέρανες ότι δεν γιορτάζω Χριστούγεννα και μάλιστα δεν στολίζω κιόλαα; Για πες μου, τι άλλο κάνω, για να ξέρω;


________________
3.


A μπα μου,
αυτο το "δινεις και παίρνεις" πώς γίνεται? ποιός δίνει πρώτος και τι σε ποιόν?
Χρόνια Πολλά!- Nasia


Αυτό, Νάσια, ξεκινάς να το μαθαίνεις στον παιδικό σταθμό και συνεχίζεις να το εξασκείς μέχρι να πεθάνεις.
Το ιδανικό είναι να δίνεις ό,τι μπορείς και να παίρνεις ό,τι χρειάζεσαι. Το πώς θα το καταφέρεις αυτό είναι μια συνεχής αναζήτηση, όσο μαθαίνεις τον εαυτό σου και όσο καλύτερα γνωρίζεις τους άλλους. Θα κάνεις και λάθη, θα δώσεις και δε θα πάρεις, θα πάρεις και θα φύγεις τρέχοντας. Όλα αυτά θα γίνουν σε διάφορους συνδυασμούς και συχνότητες.


Αν δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις, δώσε και μην ζητάς αντάλλαγμα.


________________
4.


γιατί νιώθω σαν εξωγήινος συχνά
Α μπα? περίεργα σαν απροσάρμοστος τύπος σαν να μην κολλάω σαν να μην είμαι εκεί που ήθελα μια περίεργη αίσθηση, μια μελαγχολία.. ψυχίατρος ?- Ρενα


Τα λες πολύ σύντομα και είναι περίπλοκο το θέμα. Χρειάζεται μεγάλη συζήτηση. Μπορεί να περιγράφεις τη μοναξιά, χωρίς να θέλεις να πεις τη λέξη, μπορεί να υποφέρεις από κοινωνικό άγχος, μπορεί και κάτι άλλο. Από την άλλη, όλοι αισθανόμαστε κατά καιρούς ότι δεν ανήκουμε κάπου, ότι περισσεύουμε ή ότι βρισκόμαστε σε λάθος μέρος. Είναι κάπως αστείο: μια από τις πιο κοινές μας σκέψεις είναι ότι ξεχωρίζουμε, και αυτή η σκέψη μας κάνει πιο κοινούς και κοντινούς με τους γύρω μας.

Αν θέλεις να το εξερευνήσεις, ο ψυχίατρος φυσικά δεν είναι κακή ιδέα.


________________
5.


γειαααα...!ελπιζω να εχεις λιγη ορεξι και για το δικο μου στορυ....λοιπον τα εχουμε με ενα παιδι 1 χρονο.καταγομαστε από διαφοετικες χωρες.οι γονεις του με αντιμετωπιζουν ρατσιστικα.χωρις να μου εχουν δωσει ουτε μα φορα την ευκαιρια να με γνωρισουν,να δουν με τι κοπελα εχει μπλεξει ο γιος τους.θα μπορουσα να αδιαφορω,οπως και εκανα μεχρι τωρα,αλλα δεν παλευεται.με κραζουν συνεχεια στο αγορι μ λεγοντας του βλακιες που ουτε ενα δεκαχρονο δεν θα τις ελεγε.τ τελευταιο π ειπαν ηταν οτι δεν με γουσταρουν το οποιο δν με απασχολει και καθολου (είναι ζητημα ν εχουμε πει ενα γεια) και οτι αν θελει να ειναι μαζι μου ν φυγει απ το σπιτι.μιλαμε για ηλικιεσ 21.δεν θελω να χωρισω με τα παιδι γιατι ειμαστε καλα,αλλα ουτε θελω να ειμαι ο λογος που τσακωνεται με τους γονεις του.επισης να αναφερω οτι δεν ειχε ποτε καλες σχεσεις με τουσ γονεις και προσπα9ει παρα πολυ να τις αποκαταστησει.πωσ θα επρεπε να το χειριστω???ειναι πολυ χαμηλου επιπεδου δεν μπορεις να κανεισ ουτε συζητηση μαζι τουσ χωρις να καταληξει σε τσακωμο.πως αλλαζεισ πεποιθησεις ρατσισμου?εφοσον αυτοι οι ανθρωποι εχουν μεγαλωσει ετσι.τ μονο που τουσ ενδιαφερει ειναι ι θα πει ο κοσμοσ???- natalie :D

Δεν είναι δική σου δουλειά να χειριστείς οτιδήποτε. Η πάλη και ο χειρισμός της κατάστασης είναι ευθύνη του αγοριού σου. Δε θα βελτιωθεί η σχέση του με τους γονείς του αν εξαφανιστείς εσύ, θα προκύψει άλλη ευκαιρία στο μέλλον. Δεν είσαι εσύ ο λόγος που τσακώνεται μαζί τους. Εσύ είσαι ένα σύμβολο, δεν έχει σημασία ο χαρακτήρας σου και το ποια είσαι.


Μην ελπίζεις να γίνει κανένα θαύμα και να σταματήσουν να είναι ρατσιστές. Πολλοί έχουν αλλάξει γνώμη και απόψεις πάνω στο θέμα, αλλά το κοινό που είχαν μεταξύ τους είναι ότι το ήθελαν. Αυτοί έχουν την ευκαιρία και απ' ό,τι φαίνεται, δεν έχουν καμία όρεξη να την εκμεταλλευτούν. Δεν είναι μόνο το τι θα πει ο κόσμος. Ο ρατσισμός τους κάνει να αντιδρούν ειλικρινά μέσα από τα βάθη της αμόρφωτης και απαίδευτης ψυχής τους.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να εκτιμήσεις τη σχέση που έχεις με το αγόρι. Ό,τι αποφασίσει για το θέμα, πρέπει να είναι δική του απόφαση και να ξέρει ότι τα αποτελέσματα θα είναι δική του ευθύνη. Εσύ μπορείς να στηρίζεις, αλλά δεν μπορείς να πάρεις την ευθύνη για τη σχέση που θα αποφασίσει να έχει με τους δικούς του γονείς.


________________
6.


Α, μπα; γεια σου
Τον συμπαθουσα αλλα δεν ημασταν κολλητοι (ειχαμε βγει μια φορα ολη κι ολη και εκτοτε μιλουσαμε μεσω sms και chat κυριως). Παρολ' αυτά του εμπιστευομουν πραγματα που δεν ελεγα σε αλλους πιο κοντινους και αυτος το ιδιο. Λιγο καιρο πριν φυγει, ειχαμε τσακωθει για την κακη του συνηθεια να πινει και να μην ξερει τι λεει μετα, οπου αναμεσα στα αλλα κομψα που ειχα πει ειναι οτι γι'αυτο δεν προκειται να ξαναβγω ποτε μαζι του. Δυο εβδομαδες αργοτερα και ενω σκεφτομαι ποια ειμαι εγω που θα τιμωρω τον κοσμο, η αλαθητη; Ας τον παρω να βγουμε να του εξηγησω γιατι μιλησα ετσι,μαθαινω ότι δεν ειναι πια εδω. Απο εντελως ασχετη με το ποτο αιτια. Εχει περασει χρονος αλλα εχω τυψεις, νιωθω οτι δεν εχω συνελθει ακομη. Στο μυαλο μου ολα αυτα εχουν παρει μυθικες διαστασεις. Θελω να βγω απο την αυτολυπηση και την αυτοτιμωρια. Γιατι με επηρρεασε τοσο καποιος που δεν ηταν τοσο κοντινος μου; Ως ψυχραιμος παρατηρητης θεωρεις οτι φερθηκα με μικροτητα και εγωιστικα; Overkill-WhiteAdder

Αν κάποιος πίνει και δεν ξέρει τι λέει για μένα είναι καλός λόγος για να ξεκόψεις την παρέα μαζί του, όχι ως τιμωρός, αλλά επειδή είναι κακή παρέα – οι κακοί μεθυσμένοι είναι πολύ κακή παρέα και μπορεί να σε βάλουν και σε μπελάδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι υπεράνω, σημαίνει ότι διαλέγεις τις παρέες που κάνεις.
Αυτό που δεν είναι καλή ιδέα είναι να ανακοινώνεις τους λόγους για τους οποίους ξεκόβεις, ειδικά αν δεν σε έχουν ρωτήσει. Ο λόγος για τον καθένα είναι σοβαρός, αλλά για τον διπλανό μπορεί να είναι ηλίθιος, μολαταύτα, όλοι δικαιούμαστε να έχουμε τους λόγους μας για τους οποίους κάνουμε ή δεν κάνουμε παρέα με κόσμο, δε γίνεται να τα πηγαίνουμε καλά με όλους.


Τι μετάνιωσες; Το ότι ξέκοψες την παρέα ή τις βαριές κουβέντες; Για την παρέα δεν μπορείς να κάνεις πολλά, αλλά για τις βαριές κουβέντες μπορείς. Έφυγε, δεν πέθανε, βρες τον και πες συγνώμη τώρα, με μέιλ, με γράμμα, με ταξίδι, με όποιον τρόπο γίνεται.


Αν μετά από αυτό εξακολουθείς να αυτομαστιγώνεσαι και βασανίζεσαι, τότε κάτι άλλο σε πειράζει. Ο χρόνος που περνάμε με κάποιον δεν είναι απαραίτητα σε αρμονία με την εγγύτητα. Μπορεί και να μας αγγίξει κάποιος που γνωρίσαμε για πολύ λίγο, ενώ μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους κάποιος που βλέπουμε καθημερινά.

________________
7.


Αγαπητο Α,μπαμπακι...ειμαι 20 χρονων και νιωθω απιστευτα μονη το τελευταιο διαστημα..Σπουδαζω σε αλλη πολη κι ενω περναω υπεροχα με την παρεα μου συχνα νιωθω πως κατι λειπει..η τελευταια μου σχεση ηταν πριν εναμιση χρονο και δε λεω αυτον τον εναμιση χρονο περασα αρκετα καλα,και περιπετειες υπηρχαν και ανθρωποι που περασα καλα για λιγο διαστημα και ανθρωποι που με πονεσαν.Αλλα γενικα δεν ειχα θεμα να ειμαι μονη μου,το απολαμβανα κιολας. Τον τελευταιο καιρο.ομως, νιωθω πως εχω την αναγκη να "ξαποστασω" καπου. Ξερω πως πολλοι θα πουνε πως ειμαι 20 χρονων τι μοναξια να νιωσω αφου τα εχω ολα στα ποδια μου κι οτι δε θα επρεπε να νιωθω ετσι,δε με πηραν και τα χρονια η να κατσω να τα βρω με τον εαυτο μου πρωτα. Ματαια ομως προσπαθω να φερω πισω εκεινο τον εαυτο που δεν τον ενοιαζε τιποτα.Και με τον εαυτο μου τα εχω βρει ξερουμε τις ανασφαλειες μας, τα θετικα και τα αρνητικα μας. οσοι εχουν βρεθει μεχρι στιγμης στο δρομο μου και σκεφτηκα να ειμαι μαζι τους, η εγινα για ενα διαστημα η ψυχολογος τους κι ενα διαλειμμα στη ζωη τους,η δε μας βγηκε.κι αναρωτιεμαι αν τελικα υπαρχει αυτο που ονομαζουν "μαλακομαγνητης" η εγω τους εδιωξα. και μια ερωτηση για τους φιλοσοφους: Αποποιουμαστε την ευτυχια μας γιατι νομιζουμε πως θα κρατησει λιγο και θα σκασει σαν φουσκα,με αποτελεσμα να βρεθουμε στο εδαφος γεματοι μολωπες να "γλειφουμε" τις πληγες μας σαν τα αγρια θηρια, η ποτε δεν υπηρξαμε αληθινα ευτυχισμενοι?- Σίαα.


Αγαπητή μου Σίαα


Αν η τελευταία σχέση σου ήταν πριν από ενάμιση χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ακόμα δεν έχεις κάνει σχέση. Αυτό που στο μυαλό σου είναι 'σχέση' με τον καιρό θα καταλάβεις ότι ήταν το βρέξιμο της πατούσας στην άγρια θάλασσα των ερωτικών σχέσεων, η οποία όσο και να τη διασχίζεις, τελειωμό και πάτο δεν έχει.


Είναι πολύ χαριτωμένο το ότι νομίζεις ότι στα 20 σου ξέρεις τα θετικά και τα αρνητικά σου και ότι ξέρεις τις ανασφάλειες σου και δεν λέω, υπάρχει και μια πιθανότητα να ισχύει. Μπορεί να είσαι η εξαίρεση του αιώνα, μπορεί. Όμως αυτό που με κάνει να αμφιβάλλω είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Αν πραγματικά ήξερες ποια είσαι, θα έσκαγες στα γέλια. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου σοβαρά. Αυτό σου το εγγυώμαι, μπορείς να το κάνεις και τατουάζ.


Το πιθανότερο είναι ότι υπήρξες αληθινά ευτυχισμένη. Μια μέρα που σου πήραν παγωτό, μια άλλη που κυλίστηκες στην άμμο και δε σε μάλωσε κανείς, μια άλλη που τσαλαπάτησες μια φωλιά μυρμηγκιών. Κράτα αυτές τις στιγμές και συνέχισε να ζεις. Μεγάλα λόγια δε χρειάζονται και σύμφωνα με τις πιο τελευταίες επιστημονικές μελέτες, μαλακομαγνήτης δεν υπάρχει.


(Και μια πρόταση: ο Μπρετ Ίστον Έλις έγραψε το «Λιγότερο από Μηδέν» όταν ήταν 18 χρονών. Διάβασε το, κι ό,τι καταλάβεις, κέρδος θα είναι.)

26

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
Κι εγώ πάντως είμαι απολύτως σίγουρη ότι στο #6 μιλάμε για οριστικό "φευγιο". 1. αν υπήρχε όντως τρόπος να επικοινωνήσει μαζί του θα το είχε προσπαθήσει, αφού την τρώει ακόμη το γεγονός 1 χρόνο μετά, 2. μόνο έτσι εξηγείται γιατί μεγάλοποίησε τόσο στο μυαλό της έναν όχι και τόσο φοβερό καβγά 3. "για λόγους άσχετους με το ποτό"=θα μπορούσε να έχει φύγει και για λόγους σχετικούς με το ποτό, & δεν ξέρω κανέναν που εξαιτίας του αλκοόλ να φεύγει... απ'τη χώρα. Μόνο από τον κόσμο (με πολλούς και διάφορους τρόπους).Δεν πολυαδικώ την Λένα γιατί αυτοί οι ευφημισμοί μπερδεύουν πολύ κ΄σομο. Ακόμη θυμάμαι πέρσι με πήρε ο ποατέρας μου και μου είπε (σοβαρά αλλά ήρεμα) ότι η γιαγιά "έφυγε" και το πρώτο που τον ρώτησα ήταν "Που πήγε;" με αυθεντική απορία (εντάξει ήταν και πρωί και δεν στροφάριζα...)
Σε ευχαριστώ και σένα και την Α,μπα;. Όντως αυτό συνέβει και ήταν το οριστικό και αμετάκλητο που με πόνεσε. Εξίσου με την εγγύτητα που κατάλαβα οτι ενιωθα για κάποιον που δεν περνούσα κοντά του τοσο χρόνο με μια φίλη πχ.
#4 Μην το ψάχνεις και πολύ.Απλά πέρνα καλά. Και αν δεν νιώθεις χαρούμενη εκεί που είσαι, πήγαινε αλλού,τόσο απλό. Μην το κουράζεις με καταστάσεις που σε κάνουν να νιώθεις εκτός. Να λες αυτό που νιώθεις και να μοιράζεσαι με άτομα που σε υπολογίζουν και περνάτε καλά μαζί,επικοινωνείτε. ~«Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας,θα πας εκεί που κοιτάς.»~#7 Είναι πολύ καλό που τα έχεις βρει με τον εαυτό σου,στην εποχή της προβολής,των κόμπλεξ και των ευκαιριακών καταστάσεων και σίγουρα έχεις να μάθεις για σένα και για τις σχέσεις σου πάρα πολλά ακόμα στα επόμενα χρόνια Είναι το ότι σπουδάζεις μακριά που σε κάνει να αισθάνεσαι την ανάγκη αυτή..Μην σκέφτεσαι τα περασμένα όμως,χαμένος κόπος. Αν απογοητευθείς ξανά,ξεκίνα από την αρχή,ο χρόνος είναι με το μέρος σου. Δες το σαν την συλλογη πολλών διαφορετικών εμπειριών.Την ευτυχία την εντοπίζουμε αφού περάσει. Άρα μην την ψάχνεις, άστην να σε συνεπάρει.Σαν να αφήνεσαι στο αεράκι μιας Αυγουστιάτικης βραδιάς, χωρίς να σε νοιάζει πώς ήρθε ή πότε θα ξαναγυρίσει. Απλά το αισθάνεσαι.
Στη φωτογραφία της απάντησης 4 λείπουν τα εξής εξαρτήματα:1) Μια τσιμούχα των 2 1/2 ιντσών (πίσω αριστερό αμορτισέρ).2) Ο άλλες δυο βίδες που στηρίζουν την εξάτμιση.Επίσης η ασφάλεια των 50Α είναι καμμένη και θέλει άλλαγμα.Με εκτίμηση,Ο ψυχαναγκαστικός της γειτονιάς σας. :-)
#1 Νομίζω πως αδίκησες εσύ η ίδια την ερώτησή σου. Αν σε καταλαβαίνω, το θέμα σου δεν είναι αν θέλεις το φτύσιμο, απλά νιώθεις αχάριστη που μετά από 2 χρόνια βρήκες κάποιον νορμάλ άνθρωπο και δεν πηδάς στα δέντρα από τη χαρά σου. Λογικό αυτό αλλά το πάθος είναι μη διαπραγματεύσιμο, δεν το κάνεις στην άκρη για μοιρολατρικούς λόγους. Καλύτερα να το συνειδητοποιήσεις νωρίς γιατί κι αυτός δεν φταίει σε τίποτα. Υπομονή θέλει, όχι βόλεμα μέχρι να εμφανιστεί κάποιος καλύτερος.
#6Κι εγώ ότι πέθανε ο άνθρωπος κατάλαβα, αλλά ειλικρινά έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου που να νομίζεις ότι πήγε με τον καημό ότι σταμάτησε να του μιλάει μια (ψιλο)γνωστή του;
Δεν νομίζω πως πιστεύει αυτό η κοπέλα. Απ' ότι κατάλαβα νιώθει εκείνη άσχημα για τις κουβέντες που του είπε και δεν πρόλαβε να τις αλλάξει. Δεν μπορεί να ξέρει τι πίστευε εκείνος και τι όχι.
Αυτό λέω. Τι σημασία έχει που δεν πρόλαβε να αλλάξει τις κουβέντες που του είπε, αν υποθέσουμε ότι δεν τον ενοιαξαν καθόλου; Γιατί αν πιστεύει ότι τον ένοιαζε που δε θα του ξαναμιλήσει μια ψιλοάγνωστη, τότε έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της...
2: Υποθέτω οτι αναφέρεσαι στους άθεους.Οι αργίες των θρησκευτικών εορτών είναι προστατευμένες απο το δίκαιο και ισχύουν για όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους.Επίσης τα σπίτια τα στολίζουμε όλοι ή για τα παιδιά ή για να θυμηθούμε οι ίδιοι αυτή την ανεμελιά που νιώθαμε μικροί.Μην μπερδεύουμε επίσης τα Χριστούγεννα (ή όποια άλλη θρησκευτική εορτή) με το θρησκευτικό συναίσθημα.Για τα παιδιά σημαίνουν παιχνίδια,για τους μαθητές και τους φοιτητές διακοπές και για τους μεγαλύτερους υποχρεώσεις και έξοδα.Με την ερώτησή σου ανοίγεις και άλλα θέματα όπως πχ γιατί κάποιος που δεν έιναι θρησκευόμενος να πληρώνει με τους φόρους του μισθούς κληρικών.
Άσε που ο στολισμός με αειθαλή δέντρα και κλαριά (ή τεχνητά υποκατάστατα πια) έχει τις ρίζες του στους παγανιστικούς εορτασμούς για το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως και η ίδια η τοποθέτηση της χριστιανικής γιορτής πάνω στη συγκεκριμένη περίοδο. Εγώ στολίζω πάντως, τα παιδιά και οι μεγάλοι το χαιρόμαστε, αλλά ο στολισμός μας δεν περιλαμβάνει φάτνες και χριστούληδες.
#4. ''Με ανησυχεί και με κάνει καχύποπτο όλη αυτή η μανία να θέλουμε να μεταμορφώσουμε σε παθολογία αυτό που μέχρι χθες ήταν ένα βασικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου χαρακτήρα. Η μελαγχολία, η δυσθυμία, οι στιγμές που χάνεις το θάρρος σου είναι κομμάτι της ζωής του καθενός μας, άρα και της δικής μου. [...] Κι ύστερα, αυτές οι "μαύρες" περίοδοι μας δίνουν την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τον εαυτό μας, τον κόσμο. Κάποιες φορές μάλιστα μας προκαλούν να γίνουμε πιο δημιουργικοί. Γιατί λοιπόν να τις κατευνάζουμε με χάπια; Βεβαίως, αν η ταλαιπωρία γίνεται πολύ έντονη, είναι καλύτερα να προσπαθήσουμε να την αντιμετωπίσουμε και με φάρμακα. Έχω όμως την αίσθηση ότι τώρα πια έχουμε μπει στο μεγάλο βασίλειο των φαρμάκων και των φαρμακευτικών εταιρειών. Στο πρώτο ελαφρύ σύμπτωμα, είτε είναι πονοκέφαλος είτε ψυχικός πόνος, έχουμε πάντα έτοιμο το χάπι που θα τα εξαφανίσει. Θεωρούμε μια τέτοια λύση πιο γρήγορη και πρακτική από το να μάθουμε να ανεχόμαστε τον πόνο, είτε αυτός είναι σωματικός είτε ψυχικός, ή να ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες. Σε μια κοινωνία όπου το μόνο που μετράει είναι η αποτελεσματικότητα, όπου κανένας ποτέ δεν πρέπει να τα "παρατάει", όπου η ασθένεια και ο θάνατος είναι κάτι που πρέπει να καταχωνιάζουμε σαν να είναι ντροπή, το χημικό πυροτέχνημα, είτε αυτό ονομάζεται φάρμακο είτε ναρκωτικό, έγινε από τη μια πλευρά η εμπορική επιχείρηση του αιώνα, από την άλλη η άνετη παρακαμπτήριος για να μεταμφιέζουμε αυτό που συχνά είναι μια ατομική ή κοινωνική δυσφορία. Αν έδιναν στον Ροσίνι το Προζάκ, ποιος ξέρει πόσες υπέροχες μουσικές δεν θα είχε γράψει...''''Ο κόσμος μου'' Ντάριο Φο
Εμείς πάλι που δεν έχουμε το ταλέντο του Ροσσίνι, ούτε φιλοδοξούμε να φιλοσοφήσουμε σαν τον Σοπενχάουερ, όποτε νιώθουμε λίγο down πάμε γυμναστήριο ή για τρέξιμο και γυρίζουμε άλλοι άνθρωποι. Εγγυημένη διέξοδος στη μαυρίλα και τη μελαγχολία, άμεση αύξηση έκκρισης ενδορφινών και αίσθημα ευφορίας. Ούτε χάπια, ούτε αυτολύπηση, ούτε τίποτα. Τί, δεν μπορώ να σκεφτώ τα προβλήματά μου τρέχοντας; Μπορώ και παραμπορώ, άσε που μου έρχονται και οι καλύτερες λύσεις! Με τη σωματική άσκηση δεν γινόμαστε μόνο κορμάρες αλλά και ευτυχισμένες κορμάρες. Η τακτική φυσική δραστηριότητα είναι μία ενδεδειγμένη λύση που πετυχαίνει στην πράξη, όταν δεν συντρέχουν βέβαια άλλοι παθολογικοί λόγοι. Ειδικά για τα νέα παιδιά είναι κρίμα να μην γυμνάζονται: "νους υγιής εν σώματι υγιεί".
Αχ, το παλιό καλό "ξεπέρασέ το, πάλεψε χωρίς αυτά τα διαβολικά φάρμακα!"Εκτός από τη μη περίθαλψη των πασχόντων απο κατάθλιψη, προτείνω την εξάπλωση του μέτρου και σε άλλουτύπου ασθενείς. Είμαι σίγουρος ότι ένας καρκίνος σε προχωριμένοστάδιο απελευθερώνει απίστευτα αποθέματα δημιουργικότητας.
Γεια σου ρε Ντάριο και δυο τελάρα γαρύφαλλα από μένα! Κι ο συμπατριώτης Τζάκομο Λεοπάρντι στη "θεωρία της ηδονής" μεταξύ άλλων λέει ο άνθρωπος (σε ελέύθερη μετάφραση) μην ψάχνεις την ευτυχία, είναι μόνο μια στιγμή που επιπλέον δεν έρχεται ποτέ, η μελαγχολία και η αναζήτηση είναι αυτά που σε πάνε μπροστά. Αυτό και οι μικρές ηδονές του μυαλού , ελάχιστες, μικρές,που μόνο εσύ καταλαβαίνεις. Αυτά τα μικρά δώρα να κυνηγάς, αυτή είναι η αποζημίωση και μην περιμένεις άλλα
μονό εγώ καταλαβα οτι στην ερώτηση 7 το παλικάρι όντως πέθανε? Μπερδεύτηκα λίγο από την απάντηση. Νομίζω ότι πάντα ο θάνατος είναι σοκαριστηκός, αυτό που σε τρόμαξε ίσως είναι οτι μάλλον είναι μια απο της πρώτες φορές που ήρθες σε επαφή με το απόλυτο του θανάτου. Κατά τα άλλα ελπίζω οτι η ωή τραβάει μπροστά κ θα σε τραβήξει και εσένα στο διάβα της.ps. Ελπίζω να καταλαβα καλά και να μην λέω τόση ώρα αρλόυμπες, η μάλλον καλύτερα να μην καταλαβα καλα και να λέω αρλούμπες!