________________
1.

Σε διαβάζω και σε προσέχω, ιδιαίτερα όταν γράφεις, "να προσέχουμε τον εαυτό μας πολύπλευρα - εσωτερικό κι εξωτερικό κόσμο". Ε έτσι κι εγώ 32 ετών, προσέχω τον εαυτό μου και μετά από 2 χρόνια χωρίς σχέση, ενώ έβγαινα και γενικά είμαι κοινωνική, ε έτυχε και γνώρισα ένα παιδι και μου άρεσε από την πρώτη στιγμή, αυτός δεν ανταποκρίθηκε, το προσπάθησα λίγο αλλά δεν έγινε τίποτα και το άφησα. Οκ προχώρησα, γνώρισα έναν άλλο, με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή, μιλάγαμε, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα, μου άρεσε και τσουπ μαθαίνω ότι τα έχει με άλλη και το παραδέχεται και μου λεέι θέλει απλά σεξ. Οκ, εγώ δεν θέλω μόνο σεξ και να τα έχει με άλλη και προχώρησα. Και τώρα γνώρισα (ή μάλλον γνωρίζω) ένα παιδι που και ενδιαφέρεται για μένα και δεν έχει άλλη σχέση και είναι ευγενικός και καλός κτλ και τον γνωρίζω ακομά αλλά αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει κάτι έντονο μέσα μου όταν είμαι μαζί του. Και λέω, μήπως είμαι ηλίθια κι έχω συνηθίσει τον άντρα που με φτύνει να θέλω; Θα συνεχίσω να γνωρίζω τον καινούριο και αν συνεχίσει να μη μου βγαίνει κάτι ερωτικό θα το αφήσω (λέω) αλλά φοβάμαι γιατί δεν γνωρίζεις καλό κόσμο συχνά. Αλλά κι απ'την άλλη ωραίο δεν είναι και το πάθος; Για δώσε μου μια "slap in the face" απάντηση πλιζ.- Άννα

Πάντα είμαι έτοιμη για μια 'slap in the face' απάντηση, αλλά δε μπορώ να σου τη δώσω. Μου λείπουν δεδομένα. Το ιστορικό δεν είναι πλήρες (από τρεις γνωριμίες τι να καταλάβει κανείς;) και σύμφωνα με τα λεγόμενα σου ο πρώτος σου άρεσε από την πρώτη στιγμή, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρεις από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα ανταποκριθεί, ο δεύτερος επίσης σου άρεσε από την πρώτη στιγμή και τότε δεν ήξερες ότι έχει άλλη. Τώρα γνώρισες έναν τρίτο που δεν σου πολυαρέσει – ε, αυτό δεν είναι περίεργο και δεν χρειάζεται ανάλυση. Δεν θέλουμε να γδύσουμε όποιον είναι καλός και ευγενικός μαζί μας. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί αλλιώς θα αλληλογδυνόμασταν στις ουρές, στα περίπτερα και στα πεζοδρόμια.

Αν υποψιάζεσαι ότι κολλάς εκεί που σε φτύνουν χρειάζεται περισσότερη επιχειρηματολογία – και φυσικά δεν λέω ότι δεν ισχύει. Εσύ ξέρεις.

________________
2.

Δηλαδή τώρα εσύ δεν γιορτάζεις Χριστούγεννα, έτσι; Εχμμ, άρα δεν στολίζεις κιόλαα. Στην δουλειά σου όμως γιατί δεν πας κάθε 25η Δεκεμβρίου;; -Μπα, Α;

Πώς συμπέρανες ότι δεν γιορτάζω Χριστούγεννα και μάλιστα δεν στολίζω κιόλαα; Για πες μου, τι άλλο κάνω, για να ξέρω;

________________
3.

A μπα μου,
αυτο το "δινεις και παίρνεις" πώς γίνεται? ποιός δίνει πρώτος και τι σε ποιόν?
Χρόνια Πολλά!- Nasia

Αυτό, Νάσια, ξεκινάς να το μαθαίνεις στον παιδικό σταθμό και συνεχίζεις να το εξασκείς μέχρι να πεθάνεις.
Το ιδανικό είναι να δίνεις ό,τι μπορείς και να παίρνεις ό,τι χρειάζεσαι. Το πώς θα το καταφέρεις αυτό είναι μια συνεχής αναζήτηση, όσο μαθαίνεις τον εαυτό σου και όσο καλύτερα γνωρίζεις τους άλλους. Θα κάνεις και λάθη, θα δώσεις και δε θα πάρεις, θα πάρεις και θα φύγεις τρέχοντας. Όλα αυτά θα γίνουν σε διάφορους συνδυασμούς και συχνότητες.

Αν δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις, δώσε και μην ζητάς αντάλλαγμα.

________________
4.

γιατί νιώθω σαν εξωγήινος συχνά
Α μπα? περίεργα σαν απροσάρμοστος τύπος σαν να μην κολλάω σαν να μην είμαι εκεί που ήθελα μια περίεργη αίσθηση, μια μελαγχολία.. ψυχίατρος ?- Ρενα

Τα λες πολύ σύντομα και είναι περίπλοκο το θέμα. Χρειάζεται μεγάλη συζήτηση. Μπορεί να περιγράφεις τη μοναξιά, χωρίς να θέλεις να πεις τη λέξη, μπορεί να υποφέρεις από κοινωνικό άγχος, μπορεί και κάτι άλλο. Από την άλλη, όλοι αισθανόμαστε κατά καιρούς ότι δεν ανήκουμε κάπου, ότι περισσεύουμε ή ότι βρισκόμαστε σε λάθος μέρος. Είναι κάπως αστείο: μια από τις πιο κοινές μας σκέψεις είναι ότι ξεχωρίζουμε, και αυτή η σκέψη μας κάνει πιο κοινούς και κοντινούς με τους γύρω μας.

Αν θέλεις να το εξερευνήσεις, ο ψυχίατρος φυσικά δεν είναι κακή ιδέα.

________________
5.

γειαααα...!ελπιζω να εχεις λιγη ορεξι και για το δικο μου στορυ....λοιπον τα εχουμε με ενα παιδι 1 χρονο.καταγομαστε από διαφοετικες χωρες.οι γονεις του με αντιμετωπιζουν ρατσιστικα.χωρις να μου εχουν δωσει ουτε μα φορα την ευκαιρια να με γνωρισουν,να δουν με τι κοπελα εχει μπλεξει ο γιος τους.θα μπορουσα να αδιαφορω,οπως και εκανα μεχρι τωρα,αλλα δεν παλευεται.με κραζουν συνεχεια στο αγορι μ λεγοντας του βλακιες που ουτε ενα δεκαχρονο δεν θα τις ελεγε.τ τελευταιο π ειπαν ηταν οτι δεν με γουσταρουν το οποιο δν με απασχολει και καθολου (είναι ζητημα ν εχουμε πει ενα γεια) και οτι αν θελει να ειναι μαζι μου ν φυγει απ το σπιτι.μιλαμε για ηλικιεσ 21.δεν θελω να χωρισω με τα παιδι γιατι ειμαστε καλα,αλλα ουτε θελω να ειμαι ο λογος που τσακωνεται με τους γονεις του.επισης να αναφερω οτι δεν ειχε ποτε καλες σχεσεις με τουσ γονεις και προσπα9ει παρα πολυ να τις αποκαταστησει.πωσ θα επρεπε να το χειριστω???ειναι πολυ χαμηλου επιπεδου δεν μπορεις να κανεισ ουτε συζητηση μαζι τουσ χωρις να καταληξει σε τσακωμο.πως αλλαζεισ πεποιθησεις ρατσισμου?εφοσον αυτοι οι ανθρωποι εχουν μεγαλωσει ετσι.τ μονο που τουσ ενδιαφερει ειναι ι θα πει ο κοσμοσ???- natalie :D

Δεν είναι δική σου δουλειά να χειριστείς οτιδήποτε. Η πάλη και ο χειρισμός της κατάστασης είναι ευθύνη του αγοριού σου. Δε θα βελτιωθεί η σχέση του με τους γονείς του αν εξαφανιστείς εσύ, θα προκύψει άλλη ευκαιρία στο μέλλον. Δεν είσαι εσύ ο λόγος που τσακώνεται μαζί τους. Εσύ είσαι ένα σύμβολο, δεν έχει σημασία ο χαρακτήρας σου και το ποια είσαι.

Μην ελπίζεις να γίνει κανένα θαύμα και να σταματήσουν να είναι ρατσιστές. Πολλοί έχουν αλλάξει γνώμη και απόψεις πάνω στο θέμα, αλλά το κοινό που είχαν μεταξύ τους είναι ότι το ήθελαν. Αυτοί έχουν την ευκαιρία και απ' ό,τι φαίνεται, δεν έχουν καμία όρεξη να την εκμεταλλευτούν. Δεν είναι μόνο το τι θα πει ο κόσμος. Ο ρατσισμός τους κάνει να αντιδρούν ειλικρινά μέσα από τα βάθη της αμόρφωτης και απαίδευτης ψυχής τους.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να εκτιμήσεις τη σχέση που έχεις με το αγόρι. Ό,τι αποφασίσει για το θέμα, πρέπει να είναι δική του απόφαση και να ξέρει ότι τα αποτελέσματα θα είναι δική του ευθύνη. Εσύ μπορείς να στηρίζεις, αλλά δεν μπορείς να πάρεις την ευθύνη για τη σχέση που θα αποφασίσει να έχει με τους δικούς του γονείς.

________________
6.

Α, μπα; γεια σου
Τον συμπαθουσα αλλα δεν ημασταν κολλητοι (ειχαμε βγει μια φορα ολη κι ολη και εκτοτε μιλουσαμε μεσω sms και chat κυριως). Παρολ' αυτά του εμπιστευομουν πραγματα που δεν ελεγα σε αλλους πιο κοντινους και αυτος το ιδιο. Λιγο καιρο πριν φυγει, ειχαμε τσακωθει για την κακη του συνηθεια να πινει και να μην ξερει τι λεει μετα, οπου αναμεσα στα αλλα κομψα που ειχα πει ειναι οτι γι'αυτο δεν προκειται να ξαναβγω ποτε μαζι του. Δυο εβδομαδες αργοτερα και ενω σκεφτομαι ποια ειμαι εγω που θα τιμωρω τον κοσμο, η αλαθητη; Ας τον παρω να βγουμε να του εξηγησω γιατι μιλησα ετσι,μαθαινω ότι δεν ειναι πια εδω. Απο εντελως ασχετη με το ποτο αιτια. Εχει περασει χρονος αλλα εχω τυψεις, νιωθω οτι δεν εχω συνελθει ακομη. Στο μυαλο μου ολα αυτα εχουν παρει μυθικες διαστασεις. Θελω να βγω απο την αυτολυπηση και την αυτοτιμωρια. Γιατι με επηρρεασε τοσο καποιος που δεν ηταν τοσο κοντινος μου; Ως ψυχραιμος παρατηρητης θεωρεις οτι φερθηκα με μικροτητα και εγωιστικα; Overkill-WhiteAdder

Αν κάποιος πίνει και δεν ξέρει τι λέει για μένα είναι καλός λόγος για να ξεκόψεις την παρέα μαζί του, όχι ως τιμωρός, αλλά επειδή είναι κακή παρέα – οι κακοί μεθυσμένοι είναι πολύ κακή παρέα και μπορεί να σε βάλουν και σε μπελάδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι υπεράνω, σημαίνει ότι διαλέγεις τις παρέες που κάνεις.
Αυτό που δεν είναι καλή ιδέα είναι να ανακοινώνεις τους λόγους για τους οποίους ξεκόβεις, ειδικά αν δεν σε έχουν ρωτήσει. Ο λόγος για τον καθένα είναι σοβαρός, αλλά για τον διπλανό μπορεί να είναι ηλίθιος, μολαταύτα, όλοι δικαιούμαστε να έχουμε τους λόγους μας για τους οποίους κάνουμε ή δεν κάνουμε παρέα με κόσμο, δε γίνεται να τα πηγαίνουμε καλά με όλους.

Τι μετάνιωσες; Το ότι ξέκοψες την παρέα ή τις βαριές κουβέντες; Για την παρέα δεν μπορείς να κάνεις πολλά, αλλά για τις βαριές κουβέντες μπορείς. Έφυγε, δεν πέθανε, βρες τον και πες συγνώμη τώρα, με μέιλ, με γράμμα, με ταξίδι, με όποιον τρόπο γίνεται.

Αν μετά από αυτό εξακολουθείς να αυτομαστιγώνεσαι και βασανίζεσαι, τότε κάτι άλλο σε πειράζει. Ο χρόνος που περνάμε με κάποιον δεν είναι απαραίτητα σε αρμονία με την εγγύτητα. Μπορεί και να μας αγγίξει κάποιος που γνωρίσαμε για πολύ λίγο, ενώ μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους κάποιος που βλέπουμε καθημερινά.

________________
7.

Αγαπητο Α,μπαμπακι...ειμαι 20 χρονων και νιωθω απιστευτα μονη το τελευταιο διαστημα..Σπουδαζω σε αλλη πολη κι ενω περναω υπεροχα με την παρεα μου συχνα νιωθω πως κατι λειπει..η τελευταια μου σχεση ηταν πριν εναμιση χρονο και δε λεω αυτον τον εναμιση χρονο περασα αρκετα καλα,και περιπετειες υπηρχαν και ανθρωποι που περασα καλα για λιγο διαστημα και ανθρωποι που με πονεσαν.Αλλα γενικα δεν ειχα θεμα να ειμαι μονη μου,το απολαμβανα κιολας. Τον τελευταιο καιρο.ομως, νιωθω πως εχω την αναγκη να "ξαποστασω" καπου. Ξερω πως πολλοι θα πουνε πως ειμαι 20 χρονων τι μοναξια να νιωσω αφου τα εχω ολα στα ποδια μου κι οτι δε θα επρεπε να νιωθω ετσι,δε με πηραν και τα χρονια η να κατσω να τα βρω με τον εαυτο μου πρωτα. Ματαια ομως προσπαθω να φερω πισω εκεινο τον εαυτο που δεν τον ενοιαζε τιποτα.Και με τον εαυτο μου τα εχω βρει ξερουμε τις ανασφαλειες μας, τα θετικα και τα αρνητικα μας. οσοι εχουν βρεθει μεχρι στιγμης στο δρομο μου και σκεφτηκα να ειμαι μαζι τους, η εγινα για ενα διαστημα η ψυχολογος τους κι ενα διαλειμμα στη ζωη τους,η δε μας βγηκε.κι αναρωτιεμαι αν τελικα υπαρχει αυτο που ονομαζουν "μαλακομαγνητης" η εγω τους εδιωξα. και μια ερωτηση για τους φιλοσοφους: Αποποιουμαστε την ευτυχια μας γιατι νομιζουμε πως θα κρατησει λιγο και θα σκασει σαν φουσκα,με αποτελεσμα να βρεθουμε στο εδαφος γεματοι μολωπες να "γλειφουμε" τις πληγες μας σαν τα αγρια θηρια, η ποτε δεν υπηρξαμε αληθινα ευτυχισμενοι?- Σίαα.

Αγαπητή μου Σίαα

Αν η τελευταία σχέση σου ήταν πριν από ενάμιση χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ακόμα δεν έχεις κάνει σχέση. Αυτό που στο μυαλό σου είναι 'σχέση' με τον καιρό θα καταλάβεις ότι ήταν το βρέξιμο της πατούσας στην άγρια θάλασσα των ερωτικών σχέσεων, η οποία όσο και να τη διασχίζεις, τελειωμό και πάτο δεν έχει.

Είναι πολύ χαριτωμένο το ότι νομίζεις ότι στα 20 σου ξέρεις τα θετικά και τα αρνητικά σου και ότι ξέρεις τις ανασφάλειες σου και δεν λέω, υπάρχει και μια πιθανότητα να ισχύει. Μπορεί να είσαι η εξαίρεση του αιώνα, μπορεί. Όμως αυτό που με κάνει να αμφιβάλλω είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Αν πραγματικά ήξερες ποια είσαι, θα έσκαγες στα γέλια. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου σοβαρά. Αυτό σου το εγγυώμαι, μπορείς να το κάνεις και τατουάζ.

Το πιθανότερο είναι ότι υπήρξες αληθινά ευτυχισμένη. Μια μέρα που σου πήραν παγωτό, μια άλλη που κυλίστηκες στην άμμο και δε σε μάλωσε κανείς, μια άλλη που τσαλαπάτησες μια φωλιά μυρμηγκιών. Κράτα αυτές τις στιγμές και συνέχισε να ζεις. Μεγάλα λόγια δε χρειάζονται και σύμφωνα με τις πιο τελευταίες επιστημονικές μελέτες, μαλακομαγνήτης δεν υπάρχει.

(Και μια πρόταση: ο Μπρετ Ίστον Έλις έγραψε το «Λιγότερο από Μηδέν» όταν ήταν 18 χρονών. Διάβασε το, κι ό,τι καταλάβεις, κέρδος θα είναι.)