Πριν από καναδυό βδομάδες μιλούσα με μία κυρία απ' την Ουκρανία.
(Ο πατέρας της Ρώσος η μητέρα της Ουκρανή. Στην περιοχή της χώρας που ζούσε, πριν έρθει στη Θεσσαλονίκη, οι περισσότεροι ήταν Ρώσοι, κι έτσι μάθαιναν τα ουκρανικά ως δεύτερη γλώσσα στο σχολείο. Ποτέ δεν είχαν μάθει καλά τα Ουκρανικά και τα χρησιμοποιούσαν έξω, κουτσά στραβά, μόνο αν αντιλαμβάνονταν ότι υπήρχε κάποιος Ουκρανός Εθνικιστής που θα τσατιζόταν πολύ αν τους άκουγε να μιλούν ρώσικα. Αυτό όμως ήταν σπανιότατο -μέχρι τώρα τουλάχιστον- και οι άνθρωποι κάθε εθνικότητας ζούσαν ειρηνικά, χωρίς να πολυσκέφτονται τι είναι ο ένας και τι ο άλλος.)
Ήταν τώρα απελπισμένη με την κατάσταση. Με όλους. Και με τους ακροδεξιούς της Ουκρανίας αλλά και με τους Ρώσους που για τους δικούς τους λόγους πιέζουν ασφυκτικά ακόμα κι αν γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος. Αν μπορούσε πάντως να επιλέξει, όπως μου είπε, θα προτιμούσε την ένωση της περιοχής της με τη Ρωσία, μιας και οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Ρώσοι.
Προσοχή στον όρο. Ρώσοι. Όχι "ρωσό-φιλοι". Όχι "φιλό-ρωσοι". Όχι "ρωσόφωνοι".
Έχει επικρατήσει να τους αποκαλούμε έτσι κι ο Παύλος, που μου έδωσε την έμπνευση για το άρθρο, σχολιάζει:
Με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία και διαβάζοντας αλλά και βλέποντας τη γλώσσα που χρησιμοποιούν γενικά τα ΜΜΕ στο συγκεκριμένο θέμα, μου γεννιούνται απορίες.
Γιατί "ρωσόφωνοι" ή "φιλορώσοι"; Δεν είναι Ρώσοι στην εθνικότητα οι πολίτες αυτοί της Ουκρανίας; Οι Έλληνες δημοσιογράφοι έχουν διδαχθεί επαρκώς το επάγγελμα, καταλαβαίνουν τι γράφουν ή απλώς μεταφράζουν;
Πόσο ακόμα θα μας πάρει -ως δημοσιογραφική κοινότητα- να σταματήσουμε να συμμετέχουμε στην εκάστοτε προπαγάνδα των αντιμαχόμενων, υιοθετώντας άκριτα τις κάθε φορά προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις της μιας πλευράς;
Αφού ακολουθούμε πάντα τη φρασεολογία των CNN, BBC κλπ ...δημοκρατικών δυνάμεων, μήπως έφτασε η ώρα να μετατραπούν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης σε "φιλο-έλληνες" ή "ελληνόφωνους" της Τουρκίας;
Δεν είμαι καθόλου ειδικός, αλλά νομίζω ότι υπάρχει όντως ζήτημα εδώ πέρα.
Γνώμες;
σχόλια