________________
1.

Α, μπα, κοίτα πως έχει η φάση: Υπάρχει ένα χαρακτηριστιοκό της συμπεριφοράς κάποιων ανθρώπων το οποίο με ενοχλεί ιδιαίτερα...είναι η ειρωνεία. Προσοχή όμως..δεν εννοώ το καυστικό σχόλιο ή τον λεπταίσθητο σαρκασμό μέσα από το πρίσμα του χιούμορ, μιλάω για τη χοντροκομμένη εκδοχή της..αυτή που συνδυάζεται συνήθως με μια αηδιαστή-προκλητική έκφραση γελακίου, Με ενοχλεί ίσως επειδή ποτέ δεν βρήκα τον κατάλληλο τρόπο να βάζω τον άλλον στη θέση του σ'αυτές τις περιπτώσεις. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με τον εγωισμό μου, γιατί πιστεύω ότι είναι ζήτημα αυτοσεβασμού και την ίδια στιγμή νιώθω ότι ο άλλος "παίζει" κατά κάποιο τρόπο μαζί μου..Το αντιμετωπίζω συχνά στη δουλειά. Ο συγκεκριμένος μάλιστα έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό: προσπαθεί σε όλους, μα σε όλους όμως να φαίνεται αρεστός και καλός. Μπορείς να μου πεις τη γνώμη σου? Πως θεωρείς ότι αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση?- GnR

Με μπέρδεψες λίγο. Αν προσπαθεί να είναι σε όλους αρεστός, πώς γίνεται να λέει και χοντράδες (γιατί σίγουρα καταλαβαίνει ότι τις λέει). Λέει τις χοντράδες μόνο σε σένα ή σε όλους;

Φαντάζομαι ότι γράφοντας «να πω τη γνώμη μου» δεν εννοείς να ερμηνεύσω και να εξηγήσω τη συμπεριφορά ενός αγνώστου από τα ελάχιστα που γράφεις – που είναι και οι προσωπικές σου εντυπώσεις, στο κάτω κάτω- αλλά να κάνω μια πρόταση του πώς να αντιμετωπίσεις κάποιον που λέει χοντράδες. Η γνώμη μου είναι η εξής: αν δεν μπορείς να παίξεις στο γήπεδό του, ο καλύτερος τρόπος είναι να τον αποφύγεις. Αν προσπαθήσεις να απαντήσεις το μόνο που θα καταφέρεις είναι να παρασυρθείς σε έναν βάλτο, και το χειρότερο είναι ότι θα χάσεις. Φαντάζομαι ότι αυτό που θα ήθελες είναι να βρεις την καταπληκτική ανταπάντηση που θα τον βουλώσει μια για πάντα, αλλά δυστυχώς, αυτό δε συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Το να ξέρεις πότε να εξαφανίζεσαι είναι πολύ πιο χρήσιμο.

(Δεν εννοώ να εξαφανίζεσαι με την ουρά στα σκέλια. Λέω να σταματήσεις να τον θεωρείς υπολογίσιμο αντίπαλο και να αναρωτιέσαι τι να κάνεις. Να μην κάνεις τίποτα. Δεν είναι δικιά σου δουλειά να βάζεις κόσμο στη θέση του, δεν είσαι ο δάσκαλός του ή ο μπαμπάς του.)

________________
2.

Αγαπημένη μου Α,μπα

πώς καταλαβαίνεις οτι μια σχέση έχει τελειώσει; χαζή ερώτηση θα μου πεις, έτσι τουλάχιστον νοιώθω έτσι όπως το γράφω, αλλά για πες και εσύ μια γνώμη, γιατί πολύ με προβληματίζει. Είμαι μαζί με τον φίλο μου και τώρα τελευταία δεν αισθάνομαι καλά.

Σιγά σιγά μικρά βατά προβληματάκια/ διαφωνίες που είχαμε γίνονται πιεστικά, αυτά που κάποτε δε με πειραζαν καθόλου, τώρα είναι δυνατόν να ...με κάνουν έξω φρενών ή το πιο απλό να τα βαριέμαι. Και οι συμπεριφορές μας, γίνονται μανιέρα. Θα πω κάτι, θα απαντησει κάπως, θα αντιδράσω με έναν συγκεκριμένο τρόπο, θα αντιδράσει με εναν συγκεκριμένο τρόπο και αυτό πάλι όλο πάλι από την άρχή, μια άλλη μέρα, με μια άλλη αφορμή. Δεν νοιώθω οτι με καταλαβαίνει, προτιμώ να συζητησω με τους φίλους μου, κάτι που πολύ με λυπεί, κάποτε δεν ένοιωθα έτσι. Δεν αισθάνομαι πλήρης, νοιωθω σαν να του συλλαβίζω τα προβλήματα μου και μετά κόπων θα μου πει μια κουβέντα που δεν είναι και η πιο καίρια, όταν κάνω την προσπάθεια για ενα θέμα να επιμείνω πολύ, είναι τόση η προσπάθεια και τόσο λιγοστά τα αποτελέσματα που προτιμώ να μην το κάνω, καλύτερα μια απογοήτευση λιγότερη και χωρισμένα τα θέματα μας. Το ίδιο και με τα θετικά, με κάτι που με ενθουσιάζει, δεν θα δείξει ενδιαφέρον. Αυτά με τα αρνητικά που με προβληματίζουν, πάμε τώρα στα θετικά, έχουμε φτιάξει τον δικό μας μικρόκοσμο, έχουμε μόνο στοργή και καλοσύνη ο ένας για τον άλλον, συχνά περνάμε πολύ όμορφα μαζί, εκτιμάμε ο ένας τον άλλον, έχουμε γενικά το ίδιο σύστημα αξιών (πχ. πολιτικά, ηθικά), έχουμε τις αναμνήσεις μας, έχουμε κοντινά ενδιαφέροντα, δεν ταλαιπωρούμε ο ένας τον άλλον, τα όποια προβλήματα μας δεν προκύπτουν από εγωισμό ή κακή συμπεριφορά αλλά από διαφορετικές στάσεις απέναντι στη ζωή.

Και σε αυτήν την τραμπάλα πότε η ισορροπία πάει από τη μια, πότε από την άλλη. Πότε νοιώθω τυχερή, πότε οτι δεν έχουμε καμμιά σχέση πια και απλά δεν το έχουμε καταλάβει. Πού και πού τελειώνει η υπομονή μου, αυτό συμβαίνει ολοένα και πιο συχνά. Αλλά το να ζήσουμε χώρια μου μοιάζει πολύ άκυρο.

Για την ιστορία να σου πω πως είμαστε 34, είμαστε μαζί 2.5 χρόνια και τώρα μένουμε σε δυο διαφορετικές πόλεις, αυτή ειναι μια πολύ πρόσφατη αλλαγή με ημερομηνία λήξης, παλιότερα συγκατοικούσαμε.
Αυτά.

ευχαριστώ για την απάντηση

Νομίζω ότι πιο χρήσιμο είναι για σένα το ότι το έγραψες και έβαλες σε μια τάξη τις σκέψεις σου, παρά η οποιαδήποτε απάντηση του οποιουδήποτε. Αλήθεια, πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος που θα είχε το δικαίωμα ή τη γνώση για να σου πει αν η σχέση του τελείωσε και τι πρέπει να κάνεις τώρα;

Συνέχισε να τα γράφεις, έστω και χωρίς αποστολέα, αλλά μην περιμένεις από άλλους απάντηση για τέτοια θέματα. Ακόμη περισσότερο, να φοβάσαι αυτούς που είναι πρόθυμοι να σου τη δώσουν.

________________
3.

Αγαπητή Λένα, κατ'αρχάς εύγε για την κρυστάλλινη διαύγεια και την τετράγωνη λογική σου. Στα δικά μου τώρα:
1) έχω διαβάσει πολύ (και συνεχίζω με μανία), βλέπω ταινίες, παραστάσεις, μ'αρέσει να παρατηρώ γενικά τις ανθρώπινες συμπεριφορές και νομίζω πως μπορώ να ψυχογραφώ τους ανθρώπους. Ανακάλυψα πρόσφατα με περίσσια έκπληξη πως εν τέλει δεν ξέρω τον ίδιο μου τον εαυτό. Εννοώ πως είμαι μπερδεμένη για πράγματα όπως το τι θέλω, ακόμα και για τον χαρακτήρα μου, αν μου ζήτήσεις να στον περιγράψω θα δυσκολευτώ να το κάνω με ακρίβεια. Η ερώτηση λοιπόν είναι: ποια η διαδικασία για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του; (και με είχα για ώριμη, φευ)

Και 2) ακόμα μια ερώτηση:πώς καταφέρνει κανείς να αφουγκραστεί και να εντοπίσει τις πραγματικά δικές του ανάγκες κι επιθυμίες, αγνοώντας την επιρροή του κοινωνικού περίγυρου; Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, κινούμαι ακαδημαϊκά κι επαγγελματικά σ'ενα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου ο μόνος αποδεκτός στόχος κι αυτοσκοπός είναι να θες να φτάσεις όσο ψηλότερα γίνεται ιεραρχικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (χρήματα, κοινων.στάτους κλπ), και νομίζω ότι έχω μπει και εγώ σ'αυτή τη διαδικασία, παρασυρμένη από τον περίγυρο, ενώ κάπου στο βάθος πιστεύω πως δεν δίνω δεκάρα γι'αυτά, τα θεωρώ μάταια ως αυτοσκοπό. Πώς θα εντοπίσω τη διαφορά μεταξύ του τι πραγματικά θέλω και του τι νομίζω πως θέλω επηρεασμένη από τους γύρω; Ευχαριστώ!

Όπως πολύ σωστά είπες, η λέξη κλειδί είναι «διαδικασία». Δεν είναι κάτι που θα ολοκληρωθεί με κάποιον τρόπο κάποια στιγμή και από κει και πέρα θα είναι όλα ξεκάθαρα. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να μάθεις κάτι ακόμα για τον εαυτό σου. Πράγματα που κάποτε φαινόταν σημαντικά (χρήματα, στάτους) μπορεί τώρα να μοιάζουν λιγότερο σημαντικά – αυτό δε σημαίνει ότι πριν ήσουν βλάκας και τώρα είσαι έξυπνος. Η διαδικασία δεν σταματάει ποτέ.

Η προσπάθεια να πλησιάζεις όσο πιο πολύ γίνεται την ιδανική εκδοχή του εαυτού σου είναι αυτό που σε οδηγεί μπροστά, όχι η απλή γνωριμία. Δεν χρειάζεται να μπορείς να αυτοπροσδιοριστείς με ακρίβεια, είναι σα να λες «θέλω να ξέρω σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται το νερό σ' αυτό το ποτάμι». Αυτό το ποτάμι αναγκαστικά επηρεάζεται και περιορίζεται από το περιβάλλον του. Δεν γίνεται να ξεχωρίσεις εντελώς το τι θέλεις εσύ από το τι έχεις διδαχτεί να θέλεις, είναι συνυφασμένα αυτά. Αυτό που ίσως χρειάζεται να κάνεις είναι να μην πιστεύεις ότι ό,τι θέλεις μέσα σου είναι το σωστό και ό,τι σου έχουν πει οι άλλοι είναι λάθος – και τούμπαλιν. Ούτε είναι κακό να κάνεις αυτό που σου είναι πιο εύκολο. Αν είσαι για κάτι τόσο βέβαιη ότι είναι «μάταια» και πραγματικά «δεν δίνεις δεκάρα», δεν θα υπήρχε αμφιβολία για το τι πρέπει να κάνεις παρακάτω, έτσι δεν είναι;

________________
4.

Σε ανακάλυψα πρόσφατα κι έχω διαβάσει όσα από τα ...άπαντά σου έχω προλάβει...ξέρω τι λες λίγο πολύ σε περιπτώσεις σαν την δική μου...οτι μπορεί να είναι κι ατυχία ο λόγος που είμαι ακόμα μόνη μου...Το πρόβλημά μου είναι οτι έχοντας πίστη στον Θεό και την Θεία Πρόνοια δυσκολεύομαι λίγο με την έννοια της ατυχίας, οπότε ζορίζομαι περισσότερο....μερικές φορές αναρωτιέμαι αν το θέλει κι ο Θεός να υποφέρω έτσι, εαν είναι ένα μάθημα που πρέπει να μάθω, μην τυχόν ακόμα δεν γνωρίζω ευατόν και για αυτό δεν είμαι έτοιμη ή άξια, κλπ, κλπ...Τι λες?- bucaneve77

Αν η πίστη σου στη Θεία Πρόνοια διδάσκει ότι τίποτα δεν είναι θέμα ατυχίας (ή τύχης, ή προσωπικής προσπάθειας) αλλά έχει σχέση με μια αόρατη γραμμή Θείας Θέλησης, τότε ναι, πράγματι, το μόνο λογικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο Θεός θέλει να υποφέρεις και σε τιμωρεί επειδή δεν είσαι έτοιμη ή άξια. Αν ισχύουν αυτά, τότε ο Κιμ Γιονγκ Ουν πρέπει να είναι πολύ έτοιμος και άξιος, γιατί η Θεία Πρόνοια του τα έχει φέρει όλα έτοιμα στο πιάτο.

________________
5.

Γιατί δεν καθόμουν κρυμμένος από τις γυναίκες, στην ευτυχία του γάμου μου, όπως έκανα τόσα χρόνια; Έκανα το... ολίσθημα και φλέρταρα, με αποτέλεσμα να ερωτευτώ. Η άλλη, κυρία, δεν μου κάθεται λόγω γάμου, αλλά μόνο δεν μου κάθεται αφού κατά τα λοιπά... :Ρ Η επαφή μαζί της όμως ξύπνησε μέσα μου τον κοιμισμένο "lover boy" :Ρ Αποτέλεσμα, βρέθηκα και πάλι, σχεδόν ασυναίσθητα, να φλερτάρω με μία τρίτη :Ρ Καταλαβαίνεις ότι βρίσκω ανταπόκριση, γι' αυτό και προβληματίζομαι... Από την μία χαίρομαι και κολακεύομαι, από την άλλη... Να χωρίσω την γυναίκα που αγαπώ για να αρχίσω να "γαμπρίζω" πάλι; :Ρ Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, αλλά η πρόκληση/πρόσκληση είναι συνεχής και παρούσα γύρω μου! Έχεις καμιά ιδέα πως να ξανακρυφτώ ή είναι πολύ αργά; :( (αργούν και τα γηρατειά ρε γμτ να ησύχαζα από σας... :Ρ )- Α, μπα... δεν λέω :Ρ

Αρχικά σκέφτηκα ότι δεν θέλω να σου απαντήσω γιατί η έκφραση «η κυρία δεν μου κάθεται» μου έφερε αναγούλα, που δεν βελτιώθηκε ιδιαίτερα με το «να ησύχαζα από σας...:Ρ» Νιώθω κάπως σα να με φλερτάρει ενενηντάχρονος που έχει πεταχτεί από ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Από την άλλη, αν δεν απαντούσα τίποτα, θα έχανα την ευκαιρία να γράψω τις προηγούμενες προτάσεις.

Ακούγεσαι πολύ γοητευτικός σάλιαγκας. Ή αυτό, ή σε φτύνουν και νομίζεις ότι βρέχει.

________________
6.

Καλημερα αμπα, τρομερη η δουλεια σου.

Η ιστορια μου ειναι λιγο μεγαλη και δεν εχει τονους, χιλια συγνωμη.
Γεννηθηκα και σπουδασα στην Γαλλια. Ενω εψαχνα για δουλεια, μια γνωστη μου, γαλλιδα, (για την οποια ειχα την εντυπωση οτι ειναι ακρετα περιεργη, τσατιλας και πολλες φορες μου ειχε φανει οτι εχει ακρεες αντιδρασεις οταν νιωθει οτι καποιος ασκει κριτικη) εδωσε το βιογραφικο μου στην εταιρια της στο Λονδινο. Τους αρεσα και με προσλαβανε.

Εδω και ενα χρονο δουλευω εκει. Το ποστο τις ειναι δυο βαθμιδες πιο ψιλα απο εμενα. Οποτε δουλευω μαζι της αγχονομαι αρκετα. Μου μιλαει ασχημα, ("χεσε με και απαντα γρηγορα"). Αλλες φορες μου φερεται φιλικα. Μου λεει τα προσωπικα τις. Μου λεει τι γινεται στην ιεραρχια, πραγματα που μαλλον δεν με αφορουν. Ασκει πολλη κριτικη στους συναδελφους της, ιδιαιτερα τους αντρες, που ολη τιν ωρα τους θεωρει μισογυνιστες και χοντραντθρωπους. Χρησιμοποιεί πολυ βιαιες/βαρειες λεξεις οταν περιγραφει καταστασεις οπος "χρειαζονται δυο αρχιδια και ενα πουλι για να προχωρησεις σε αυτη την εταιρια, η ισος και εμμηνοπαυση_Θελω να της βγαλω τα ματια και να τα παταω στο πατωμα, αυτη η κοπελα προσπαθει να παρει την θεση μου κτλ."

Αυτη η βια που βγαινει απο τα λογια και την συμπεριφορα της (μου ζητησε να στειλουμε ανώνυμο γραμμα στην γυναικα ενος υπαληλου που θεωρει οτι την παρενοχλει σεξουαλικα) με τρομαζει, και με φοβιζει. Το προβλημα μου: αυτη η κοπελα μολις εγινε προϊστάμενος μου. Δηλαδη αυτη εγγρινει προαγωγες, αποφασιζει πιες δουλειες ειναι δικες μου κτλ. Ξεκινησε θελοντας για ενα λογο που δεν καταλαβαινω να με βοηθισει να παρω προαγωγη, δεινοντας μου ενα "project" (φερει το ονομα μου πανω) το οποιο δεν προλαβαινα να διαχειριστω λογο ταξιδι που θα εβλεπα πελατες. Οποτε για να με βοηθήσει και παλι, αποφασισε να πει ψεματα πως εγω το διαχειρίζομαι, ενω τα κανει ολα εκεινη. Αυτο κρατισε τρεις μερες μεχρι που παραδώσαμε την δουλεια στον πελατη. Φοβαμαι πος τα πραγματα μεινουν ετσι και στην συνεχεια και οτι δεν θα μπορεσω να δουλευω αυτονομα, θα με πατροναρει συνεχος. Ολο αυτο με αγχωνει υπερβολικα, με κανει να νιωθω πολυ ασχημα και υποτίμηση.

Να ψαξω αλλου δουλεια? Μεχρι να βρω αλλη δουλεια πως να χειριστω την κοπελα? Πια ειναι η αντιληψη σου? Κατι σιγουρα δεν χειριζομαι σωστα.- πικρη μαρμελαδα

Προσοχή!

Νομίζω ότι έχεις πέσει θύμα χειραγώγησης. Η γυναίκα αυτή λέει τα προσωπικά της και τα κουτσομπολιά, κάνει εξυπηρετήσεις για να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης και μετά το χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει κλίμα συνενοχής και να σε αναγκάζει να συμμετέχεις στις πλεκτάνες της.

Πολύ σωστά έχεις θορυβηθεί με τη βία, κατά τη γνώμη μου. Αν δεν μπορείς να δημιουργήσεις άμεσα μια απόσταση ασφαλείας, αν δεν μπορείς να σταματήσεις να δέχεσαι εξυπηρετήσεις και αν δεν ξέρεις πώς να την σταματήσεις να σου λέει κουτσομπολιά για ανώτερους, δες αν γίνεται να αλλάξεις τμήμα, ακόμη και δουλειά.

________________
7.

Γειά σου γλυκιά Αμπα!
Έχω παρατηρήσει πως τον τελευταίο καιρό υπάρχει ενα ρεύμα κατάρριψης των στερεοτύπων περι ομορφυλοφιλίας σεξουαλικότητας και φυλετικής συμπεριφοράς. Με χαροποιεί ιδιαίτερα να βλέπω ανθρώπους που αποδέχονται το δικάιωμα των υπολοίπων στην επιλογή, όπως αυτή ορίζεται και σε ό,τι αφορά. Απο την άλλη νομίζω το έχουμε παρακάνει λίγο με την πατριαρχία και το σεξισμό, τα κολλάνε μερικοί παντού πια. Σα να μην ξέρουν τι είναι.Για όλα τους φταίει ο σεξισμός και η πατριαρχία. Πχ. ανοίγω ένα περιοδικό εν ώρα καφέ και κουβέντας με μια παρέα.Βλέπω ένα ρούχο(γυναικείο πουκάμισο) λέω πως δεν μ αρέσει. . ."αυτά τα λέει η πατριαρχία που δεν έχεις αποτινάξει απο μέσα σου" ακούω σχόλιο. Μα τί σχέση έχει το ένα με το άλλο? Απλα δεν μου άρεσε. Για μένα δεν μου άρεσε, το συγκεκριμένο. Αλλο παράδειγμα.. συμμετέχω σε εντελώς θεωρητική κουβέντα για την μητρότητα-οχι κουτσομπολιό, και δει τις ανύπαντρες μητέρες που κράτησαν παιδί χωρίς ο σύντροφος να θέλει-άρα απο κάποιο ατύχημα προέκυψε η εγκυμοσύνη σκεφτομαι εγω οποτε για τέτοια περίπτωση μιλάμε..Εκφράζω άποψη, πως θεωρώ οτι είναι λάθος να κάνεις κάποιον πατέρα χωρίς ο ίδιος να το θέλει επειδή εσύ ετσι αποφάσισες! Σεξίστρια! Δεν αναγνωρίζεις πως οι γυναίκες ορίζουν την σεξουαλικότητα τους οι ίδιες και έχουν δικαίωμα στη μητρότητα!(ενώ οι άντρες στην πατρότητα όχι...)Νομίζω κάπου - όπως πάντα συμβαίνει!!!! - τη χάσαμε την μπάλα. Κι αυτά μον είναι προσωπικά παραδείγματα έχω δει κ ακούσει κι άλλα στα οποία όμως δεν έιχα εμπλακεί σε πρώτο προσωπο για να τα πω.Γιατί το κακό είναι πάντα ένα?Για όλα?- ξενια

Υπάρχει περίπτωση κάποιοι σε κάποιες περιπτώσεις να χρησιμοποιούν λάθος το επιχείρημα. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτό όμως, μπορείς; Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι εσύ σίγουρη ότι ξέρεις τι είναι.

Ο σεξισμός σε μια χώρα όπως την Ελλάδα είναι διάχυτος και πολύ έντονος, αλλά τον έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που πολλά μας φαίνονται «φυσιολογικά» ενώ θα έπρεπε να βγάζουν μάτι. Μερικές φορές δεν τον αναγνωρίζουν ακόμη και άνθρωποι που είναι ευαίσθητοι με τα κοινωνικά θέματα, ακόμη και γυναίκες.

Για τα παραδείγματα που αναφέρεις δεν ξέρω αν έχεις δίκιο γιατί δεν ήμουν μπροστά στην κουβέντα – από την πλευρά σου λογικά ακούγονται τα πράγματα, αλλά όταν σε είπαν «σεξίστρια», αντέδρασες λέγοντας ότι είναι μια λέξη που κοτσάρουμε παντού, ή ρώτησες να σου εξηγήσουν γιατί σου το είπαν;

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που είναι 1000% ελεύθερος από ρατσισμό, προκαταλήψεις, σεξισμό. Οι διαφορές μας είναι στο τι κάνουμε γι' αυτό. Άλλοι το χρησιμοποιούν ως όπλο και παίρνουν έδρες στη βουλή, άλλοι περνάνε τη ζωή τους προσπαθώντας να ξεριζώσουν τις κολλημένες και βλαβερές τους ιδέες μία προς μια, όπως όταν ξεριζώνουμε τα αγριόχορτα.

Για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι πάντα έτοιμη για ανατροπές και να μην υποθέτεις τίποτα από μόνη σου. Για παράδειγμα: όταν ακούς για μια γυναίκα που αποφασίζει να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της χωρίς να το θέλει ο σύντροφός της, μην υποθέτεις ότι το παιδί «προέκυψε από κάποιο ατύχημα». Πραγματικά, μόνο αυτή την εξήγηση μπορείς να βρεις;