Μία από τις αρχαιότερες επιγραφές ερωτικού περιεχομένου ανακαλύφθηκε στην Αστυπάλαια

Με το χωρίς νταβαντούρι συμφωνώ. Αλλά αυτό το «με πολύ ψαγμένο κόσμο», καλύτερα να μη το χαρακτηρίσω... Και ως έκφραση (τι σημαίνει δηλαδή ψαγμένος;;;) και ως πραγματικότητα.Άσε που οι περισσότεροι "ψαγμένοι" σχετίζονται περισσότερο με... "καμμένοι"...Τι είναι δηλαδή η Αστυπάλαια, η φωλιά των "ψαγμένων";;;...

Ήμουνα 100% σίγουρη ότι κάποιος θα το σχολιάσει αυτό. Ψαγμένοι εννοώ (γιατί ο καθένας έχει δικιά του ερμηνεία) εναλλακτικοί, που δεν ακούνε τόσο mainstream μουσική, δεν διασκεδάζουν σε μπουζούκια, δεν ντύνονται λες και πάνε σε club και έχουν ένα πιο χαλαρό mindset περι διακοπών π.χ. δεν πάνε κάπου κουβαλώντας όλη την ντουλάπα τους για να την δείξουν στα "γκομενάκια". Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με αυτούς που τα κάνουν όλα αυτά, απλά οι άλλοι είναι πιο κοντά στην φιλοσοφία μου. Ικανοποιημένος;Υ.Γ. Α! Και διαβάζουν και κανα βιβλίο που και που

@ ναυτάκι συριανό 7.7.2014 | 03:09Ικανοποιημένος, από όσα περιέγραψες; Αν και σεβαστή η άποψή σου, όχι.Γιατί από την ίδια υπερβολή και απολυτότητα (αν που επιτρέπεται ο όρος), που χαρακτηρίζουν τα παραδείγματα σου ως "ψαγμένους" -όσους δεν ακούνε τόσο mainstream μουσική..., δεν διασκεδάζουν σε μπουζούκια..., δεν ντύνονται λες και πάνε σε club... και έχουν ένα πιο χαλαρό mindset (νοοτροπία;) περί διακοπών π.χ. δεν πάνε κάπου κουβαλώντας όλη την ντουλάπα τους για να την δείξουν στα "γκομενάκια"...- με παρόμοιο τρόπο (που δεν θα τον επιχειρήσω, αν και μπορώ να το κάνω πολύ άνετα, με άποψη, ακριβή στοιχεία και πολλές εικόνες), μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει και να θέσει ακόμη περισσότερα, αρνητικά παραδείγματα για τους... "ψαγμένους"... Το μόνο που θα επαναλάβω είναι ό,τι έγραψα στο αρχικό μου σχόλιο. Πως τις περισσότερες φορές αυτοί οι... "ψαγμένοι"... αποδεικνύονται "καμένοι"... με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αποδεδειγμένο είναι ότι πολλές φορές (με διαφορετική "βιτρίνα", διαφορετικό "περιτύλιγμα" και τάργκετ γκρουπ), ο αυτοσκοπός των περισσότερων... "ψαγμένων"... είναι, επίσης, τα γκομενάκια και οι γκόμενοι... Δικαιολογημένη η επιθυμία αυτή και φυσιολογική ανάγκη, αλλά μη μου το πας μέσω Λαμίας... Στην τελική, να γ@..σεις θέλεις, το κούρασες το θέμα με τον Έλιοτ και τις αμπελοφιλοσοφίες της υπαρξιακής μας διάστασης μέσω της ποίησης και της τέχνης... πέρνα στο νόημα επιτέλους!...Είναι που αναφέρεσαι στο διάβασμα με το Υ.Γ.Αυτά τα βαρύγδουπα βιβλία παραμάσχαλα μες το λιοπύρι ή την φεγγαράδα (επιδεικνύοντας μάλιστα με τρόπο τον τίτλο) χωρίς να καταλαβαίνει ο αναγνώστης τους, πολλές φορές, τι διάβολο διαβάζει, δεν κάνουν την διαφορά... Η αλήθεια είναι πως η εκ φύσεως δύναμη της γενετήσιας ορμής και έλξης τα προσπερνά όλα αυτά σαν να μην υπάρχουν. Ακόμη και αν έχεις πλήρη γνώση του αναγνώσματος, κατά πάσα πιθανότητα θα φέρεις σε δύσκολη θέση τον συνομιλητή σου, ο οποίος ενδέχεται μη γνωρίζει το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, τον συγγραφέα ή το θέμα, δεδομένου πως σε περιπτώσεις "μη γνώσης" (λες και ο "ψαγμένος" τα ξέρει όλα), εύκολα σνομπάρει και απορρίπτει νέες γνωριμίες και άτομα. Χαλάρωσε λίγο... Καταλαβαίνω πως θέλεις να κάνεις νέους φίλους ή και να εντυπωσιάσεις το απέναντι γκομενάκι, τον απέναντι γκόμενο. Σίγουρα δεν ψάχνεις για τον Μπαμπινιώτη και την θεωρητική γλωσσολογική ερμηνεία του «Γαλλικού φιλιού», αλλά την άρτια πρακτική εφαρμογή του...Σε αυτές τις περιπτώσεις, πιο εύκολα πιάνεις κουβέντα για τους ήρωες του «Μικρού Νικόλα» και το κατά πόσο ορθό είναι ο Μαθουσαλίξ να έχει μία νεαρή ψηλή ξανθιά για σύζυγο ενώ μόνιμα παραπονιέται για το κατάντημα της νεολαίας, παρά το «Τάδε έφη Ζαρατούστρας» του Νίτσε...Σίγουρα και ο Νίτσε, σε παρόμοιες συνθήκες, θα κουβέντιαζε ευχαρίστως για τον Μαθουσαλίξ (αναδεικνύοντας νέες πτυχές του ζητήματος), πίνοντας ουζάκια και παίζοντας τάβλι ή χαρτάκι (παρά σκάκι...). Ωραίο είναι το σκάκι, δεν αντιλέγω. Καταλαβαίνεις όμως... το γοργόν και χάριν έχει...Είναι καταπληκτικά γοητευτική έως εξαιρετικά αποκαρδιωτική η αντίθεση που μπορεί να συναντήσεις μεταξύ εικόνας και περιεχομένου κάποιων ανθρώπων. Ανθρώπων που δεν σου γεμίζουν το μάτι (το πρόβλημα το έχεις εσύ βέβαια...) γιατί, ας πούμε, ενώ σιγοτραγουδούν επιτυχίες μπουζουκλερι Γ' κατηγορίας, σε ανυποψίαστο χρόνο αντιλαμβάνεσαι την ειλικρινή γνώση και καλλιέργεια τους σε σημαντικά θέματα (απλώς δεν τα επιδεικνύουν με την παραμικρή ευκαιρία ή τα χρησιμοποιούν σε ψυχαναγκαστικό βαθμό ως γνήσια πιστοποίηση της διαφορετικότητας, σπουδαιότητας και... ανωτερότητας τους...). Συμβαίνει και το αντίθετο. Ανθρώπων, τυπικά μορφωμένων, φαινομενικά καλλιεργημένων και να μην έχουν γνώση και δυνατότητα να περιγράψουν και να ερμηνεύσουν τα στοιχειώδη-αυτονόητα στις περιπτώσεις τους. Και όχι μόνο.Η όποια προσποιητή συμπεριφορά από όπου και αν προέρχεται, πάντα γίνεται αντιληπτή και είναι κατακριτέα. Και ο όρος «ψαγμένος» δεν επιβεβαιώνεται με τις καλύτερες των εντυπώσεων, συνυφασμένος τις περισσότερες φορές με αυτή την προσποιητή εικόνα (και συμπεριφορά)...Μη μου αυτοσυστήνεσαι λοιπόν ως "ψαγμένος" (γενικά το αναφέρω, όχι προσωπικά) ή περιγράφεις άλλους έτσι. Χτυπάει άσχημα! Άσε τους άλλους να το κρίνουν αυτό.Θυμήθηκα και αυτό (για να γελάσουμε λιγάκι):https://www.youtube.com/watch?v=VXXa9zywo-8● Υπάρχει και μία άλλη πιο σοβαρή κινηματογραφική σκηνή στην πρόσφατη ταινία (για όσους την έχουν παρακολουθήσει) "To Rome with Love" του Γούντι Άλεν (2012), όπου ο ώριμος και έμπειρος από την ζωή, *Alec Baldwin (John) προσπαθεί να εξηγήσει και να πείσει τον νεαρό Jesse Eisenberg (Jack), να μη ενδώσει στην γοητεία της "ψαγμένης" Ellen Page (Monica) η οποία, ναι μεν εκτός της γοητευτικής της παρουσίας, ουσιαστικά προσποιείται και παρουσιάζεται ως ιδιαιτέρως καλλιεργημένη, διαβασμένη και πολυταξιδεμένη απλώς απαγγέλλοντας ή αναφέροντας συγκεκριμένες βαρύγδουπες φράσεις βιβλίων χωρίς καν να τα έχει διαβάσει ολόκληρα, απλώς τις έχει αποστηθίσει χάριν εντυπωσιασμού και περιγράφοντας εικόνες και τοπία χωρίς να έχει ταξιδέψει στους τόπους τους οποίους περιγράφει.* Alec Baldwin (John). Ουσιαστικά είναι η ίδια η συνείδηση του Jesse Eisenberg (Jack) προσωποποιημένη, (στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτη).Υ.Γ.: Βάσει της κοινωνικής και ψυχολογικής στατιστικής, οι «ψαγμένοι» ή πιο σωστά, συνειδητοποιημένοι άνθρωποι σε ένα κοινωνικό σύνολο είναι αρκετά ελάχιστοι και αυτό αποτελεί ακόμη ένα στοιχείο της διαφορετικότητας τους. Έτσι, λογικά, μοιάζει κάπως περίεργο, μάλιστα ένας σημαντικός αριθμός αυτών, να συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους σε συγκεκριμένα σημεία (βλέπε καλοκαίρια στην Αστυπάλαια...), σαν να είναι σολομοί που όταν έρθει η εποχή που θα γεννήσουν, μεταναστεύουν στις πηγές των ποταμών και μόνο σε ορισμένο μέρος του ποταμού όπου γεννήθηκαν...

Μάλλον λοιπόν είσαι αρκετά προκατειλλημένος με την λέξη ψαγμένος, γιατί δεν ανέφερα πουθενά ότι ο ψαγμένος κρατάει τον Νίτσε παραμάσχαλα, ούτε ότι προτιμάει το σκάκι και την κλασσική από μια παρτίδα ταβλάκι, κρασάκι και Τσιτσάνη, ούτε ότι ντύνεται κάπως και ξεχωρίζει απ'το πλήθος. Δεν τους βλέπεις τους δικούς μου ψαγμένους απ'το πώς είναι εμφανισιακά, τους ξεχωρίζεις απ' το πώς μιλάνε και το τι κάνουν, τον υποκριτή ψαγμένο τον καταλαβαίνεις με την ίδια ευκολία που καταλαβαίνεις και τον γνήσια ψαγμένο τύπο, το είπες κι εσύ άλλωστε. Επίσης πού κόλλησε το γαμήσι σε αυτό που ανέφερα; Όπως και να χει, στην τελική η σύγκριση που κάνεις για τις δύο ομάδες είναι τουλάχιστον ανούσια, διότι πολύ απλά ο καθένας φτιάχνεται με διαφορετικά πράγματα, η κλαρινογκόμενα θα φτιαχτεί με το σπορ αμάξι , η ψαγμενογκόμενα με τον Bukowski, γούστα είναι αυτά. Σε καμία περίπτωση δεν έκρινα την μία κατηγορία, το είπα και πιο πριν, απλά η άλλη είναι πιο κοντά στα δικά μου ενδιαφέροντα και γούστα, τόσο απλό, δεν καταλαβαίνω ειλικρινά γιατί η δική μου προτίμηση (που κλίνει στο group των πιο "συνειδητοποιημένων") είναι κατακριτέα, ενώ οι προτιμήσεις των άλλων όχι."Μη μου αυτοσυστήνεσαι λοιπόν ως "ψαγμένος" (γενικά το αναφέρω, όχι προσωπικά) ή περιγράφεις άλλους έτσι. Χτυπάει άσχημα! Άσε τους άλλους να το κρίνουν αυτό."Μα κι εγώ σε αυτούς τους άλλους ανήκω, τι λες; Εκτός αν εννοείς να καταργηθεί η λέξη ψαγμένος.Το να σνομπάρεις κάποιον που δεν γνωρίζεις, είναι θέμα χαρακτήρα, δεν έχει να κάνει με το ψαγμένος ή όχι. Με την ίδια ευκολία που υποστηρίζεις ότι ένας ψαγμένος θα απορρίψει έναν που τραγουδάει στίχους απ'την μπουζουκλερί Γ' κατηγορίας, έτσι και ο δεύτερος θα σνομπάρει τον πρώτο επειδή πάνω στην κουβλεντα πέταξε ένα στίχο Ρίτσου (πραγμα που του φάνηκε πολύ γκέι). Συνήθως τα γνήσια ψαγμένα άτομα που αναφέρω εγώ, δεν θα το κάνουν, γιατί ξέρουν ότι από όλους τους ανθρώπους μπορείς να πάρεις κάτιΌσον αφορά στο υστερόγραφό σου, υπάρχει κάποια έρευνα που να έχει διεξαχθεί για τα πιο συνειδητοποιημένα, όπως λες, άτομα και να έχει καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα; στο ότι είναι τόσο λίγοι; Και επίσης, συνήθως άτομα με παρόμοια φιλοσοφία ζωής και ιδεολογία τείνουν (όπως είναι λογικό) να κάνουν και παρόμοια πράγματα στην καθημερινότητά τους, τόσο παράξενο είναι αυτό;

@ναυτάκι συριανό 7.7.2014 | 21:11Μη παίρνεις προσωπικά ό,τι έγραψα. Δεν απευθύνομαι αποκλειστικά σε εσένα. Ούτε θέλω να σε μειώσω. Σεβαστή η άποψη σου. Απλώς δράττομαι της ευκαιρίας, του δικού σου σχόλιου να εκφράσω την γενικότερη άποψη μου περί των "ψαγμένων" και αυτής της κομπλεξικής εμμονής αρκετών να θέτουν διαχωριστικά πλαίσια, αυτοχρισμένοι ως "ανώτεροι" έναντι των "κατώτερων"... (Μόνο ανωτερότητα και ευγενή κουλτούρα δεν αποτελεί αυτό).Δεν θα μπω στη διαδικασία «σου είπα εκείνο - μου είπες το άλλο, σου ξαναείπα - μου ξαναείπες»... Αυτό όχι από σνομπισμό, κάθε άλλο. Απλώς, γιατί, όπως ανέφερα, δεν απευθύνομαι σε εσένα προσωπικά. Ό,τι έγραψα το σχόλιο μου σε δεύτερο πρόσωπο, αυτό έχει γενικό χαρακτήρα. Δεν απευθύνομαι σε εσένα. Οπότε μη μου θίγεσαι. Εντάξει; :)Το ρεζουμέ ποιό είναι; Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αυτοχαρακτηρίζεται και να χαρακτηρίζει, να βάζει ταμπέλες και μαρκίζες σε πρόσωπα και καταστάσεις. Είτε ως "ανώτερος" προς "κατώτερους", είτε το αντίστροφο θεωρώντας πως μόνο εκείνος αποτελεί το σωστό "υπόδειγμα" εικόνας, χαρακτήρα, συμπεριφοράς, νοοτροπίας.Το ζητούμενο για όλους μας είναι η αυθεντικότητα της έκφρασης του είναι μας χωρίς απωθημένα και κομπλεξικά σύνδρομα. Το αν αυτό που εκφράζεται, στην ουσία του, είναι σωστό ή λάθος, αυτό αποτελεί άλλο ζητούμενο, ανεξάρτητο από την -κάποιες φορές- παρεξηγήσιμη εικόνα του.Συνηθίζεται να μπλοκάρουμε στο ιδανικό (για τον καθένα μας) περιτύλιγμα, μένοντας σε αυτό, θεωρώντας το και ως την "ουσία" του περιεχομένου του (η οποία μπορεί να είναι εντελώς αντίθετη).Όταν κάποιος είναι αυθεντικός, χωρίς να προσποιείται, κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό από τους "δέκτες" του, τότε, άμεσα γίνεται αποδεκτός και αξιοσέβαστος. Είναι αυτές οι καταπληκτικές περιπτώσεις σχέσεων και καταστάσεων όπου ο καθένας μπορεί να περάσει ως δέκτης (εφόσον δεν διακατέχεται από σύνδρομα και εμμονές υπεροψίας) και στην "αντίπερα πλευρά" κατανοώντας σκεπτικά και νοοτροπίες ναι μεν διαφορετικές από τις δικές του, όμως, εξ ίσου σωστές και δικαιολογημένες. Μάλιστα, αρκετές φορές εμπνεόμενος από αυτές για κάτι διαφορετικό ή και αναθεωρώντας λανθασμένες νοοτροπίες που μέχρι τότε ο εκάστοτε "δέκτης" εφάρμοζε ως τις μόνες και απολύτως σωστές...Πολλές φορές έχω βρεθεί στη δυσάρεστη θέση, συναναστρεφόμενος (ΚΑΙ) με άτομα (συναναστρέφομαι με όλους, δεν έχω τέτοια κολλήματα) -και καλά- "ψαγμένα", σε χώρους (βλέπε Αστυπάλαια και άλλους..) όπου σε αυτούς συγκεντρώνονται οι "φυλές των ψαγμένων" και έχω ακούσει πράγματα αλλά και βιώσει απίστευτες καταστάσεις απύθμενης ανοησίας. Όλα αυτά, υποτίθεται από ανθρώπους ανοιχτόμυαλους, διαβασμένους, διαφορετικούς, ακομπλεξάριστους... Στην τελική, μόνο αυτό δεν ήταν. Μία από τις κύριες παρατηρήσεις μου (υπάρχουν πολλές), η συναισθηματική τους νοημοσύνη η οποία βρίσκεται ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ!...Καμία ψυχή, κανένας παλμός. (Νομίζουν ότι πάλλονται, χωρίς να καταλαβαίνουν πως πολύ συχνά μοιάζουν με παλλόμενες μέδουσες που τις παρασύρει το ρεύμα... τους πλησιάζεις και πολλές φορές τσιμπάνε...). Έπιναν απλώς για πιούν, ό,τι πίνεται... ..από κρασί μέχρι νερό θαλάσσης..., ορισμένοι σε χαλαρό ρυθμό και άλλοι μανιωδώς, σε μία απέλπιδα, συνεχόμενη προσπάθεια αναζήτησης μίας κάποιας ψυχικής ηδονής και ανάτασης. Άσε που το "πιόμα" υπάγεται και αυτό, όχι τόσο σε μία συνειδητή επιλογή, αλλά κυρίως σε έναν κώδικα διαμόρφωσης πρότυπου - υποχρεωτικής "συμπεριφοράς του είδους"...Μάταια όμως. Ο φόβος τους για την πραγματική καψούρα (προς οτιδήποτε ερωτεύσιμο), έκδηλος και εμφανής. Σε αυτούς τους "ψαγμένους" αναφέρομαι από τους οποίους έχουμε κατακλυστεί και μας ζητάνε και τα ρέστα... Καλό είναι να χαλαρώσουν λιγάκι γιατί αυτή η εμμονή τους για το διαφορετικό τους μετατρέπει σε αυτό που προσπαθούν να αποφύγουν, σε γραφικούς!Φυσικά υπήρχαν και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, που όμως είναι εξαιρέσεις!...

Μην σκας, δεν με θίγεις στο ελάχιστο, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ψαγμένο αλλωστε. Απλά με ενοχλεί ένα πολύ απλό πράγμα: μου την λες που γενικεύω για τα άτομα που ακούνε τα σκυλάδικα και υποστηρίζεις ότι αυτοί μπορεί να είναι πιο σοφοί κλπ (που είναι δεκτό και ολόσωστο), αλλά κι εσύ κάνεις ακριβώς το ίδιο με τους "ψαγμένους", τους κατηγορείς όλους συλλήβδην ότι το παίζουν και δεν είναι, γενικά ότι είναι πολύ δήθεν και κλειστόμυαλοι. Που εν μέρει μπορεί να ισχύει για κάποιους αλλά σίγουρα όχι για αυτούς που εννοώ εγώ ως ψαγμένους. Θα σε παρακαλούσα λοιπόν, αν θες φυσικά, να διαβάζεις και να προσπαθείς να μπεις στο νόημα αυτών που λέει ο άλλος και όχι απλά να απαντάς για να γράψεις αυτά που έχεις στο μυαλό σου.

και κάτι ακόμα: Πως τις περισσότερες φορές αυτοί οι... "ψαγμένοι"... αποδεικνύονται "καμένοι"... με ελάχιστες εξαιρέσεις. Με την ίδια ευκολία που το λες αυτό, μπορώ και εγώ να πω ότι τα άτομα που ακολουθούν πιο mainstream επιλογές (για διασκέδαση και λοιπά) είναι πολύ ρηχοί και δεν σκέφτονται κάτι άλλο πέρα από το πώς θα πηδήξουν. Το θεωρείς σωστό αυτό; Επειδή υποθέτω πως όχι, σταμάτα να κάνεις κι εσύ το ίδιο, ευχαριστώ

@ ναυτάκι συριανό Εντάξει... Σε διαφορετική περίπτωση θα έλεγα πως το εξαντλήσαμε το θέμα. Μόνο που εδώ, εμείς οι δύο ξεφύγαμε εντελώς από αυτό. Θυμάσαι τον τίτλο και το θέμα το άρθρου;: «Το αρχαιότερο ερωτικό ‘γκραφίτι’ στον κόσμο ανακαλύφθηκε στην Αστυπάλαια - Επιγραφές και χαραγμένοι φαλλοί από τον 5ο -6ο π.Χ αιώνα ρίχνουν φως στην ερωτική ζωή των Αρχαίων Ελλήνων».Να είσαι καλά και ευχαριστώ για τον διάλογο! :)Άλλωστε κάπου εδώ μέσα θα βρισκόμαστε και θα τα λέμε...