Να τι όντα ήταν τελικά τα στρουμφάκια

 Να τι όντα ήταν τελικά τα στρουμφάκια Facebook Twitter
Αυτά τα αλλόκοτα μπλε πλάσματα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που ζούσαν στα μανιτάρια του Στρουμφοχωριού και τραγουδούσαν ρυθμικά το Λα λα λα λα λα λα..
17
 Να τι όντα ήταν τελικά τα στρουμφάκια Facebook Twitter
"Είναι σαγηνευτική, χρησιμοποιεί την πονηριά και όχι δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει"

"Μια φορά και ένα καιρό σε ένα ξεχασμένο δάσος υπήρχε ένα μακρινό χωριουδάκι. Εκεί ζούσαν κάτι μικροσκοπικά πλασματάκια που τα έλεγαν Στρουμφ. Ήταν γεμάτα χαρά και καλοσύνη. Στο ίδιο δάσος όμως ζούσε και ο Δρακουμέλ, ένας φοβερός μάγος«Ω! πόσο σας μισώ απαίσια στρουμφάκια! Μια μέρα θα θα πέσετε στα χέρια μου και τότε, αλίμονό σας!».

Αν ήσουν παιδί τη δεκαετία του 80 και του 90, λογικά περνούσες ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση τα πρωινά του Σαββατοκύριακου παρακολουθώντας "Στρουμφάκια". Αυτά τα αλλόκοτα μπλε πλάσματα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που ζούσαν στα μανιτάρια του Στρουμφοχωριού και τραγουδούσαν ρυθμικά το Λα λα λα λα λα λα.. ή το Μην με ξυπνάς απ' τις 6. Μάλλον θα είχες ταυτιστεί και με κάποιον ήρωα όπως ο Προκόπης (για τα αγόρια) και η Στρουμφίτα (μονόδρομος για τα κορίτσια).

Ο Peyo εμπνεύστηκε τους χαρακτήρες από τα trolls της σκανδιναβικής λαογραφίας. Σε αυτά τα παραδοσιακά παραμύθια, τα trolls είναι συνήθως ανόητα με αργά αντανακλαστικά. Ωστόσο, τα Στρουμφάκια αν και έμοιαζαν εξωτερικά, δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά.

Δημιούργημα του Βέλγου σκιτσογράφου Peyo, τα Στρουμφάκια έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στο χαρτί στις 23 Οκτωβρίου 1958 με την ιστορία "La Flûte à six schtroumpfs". 

Ο άνθρωπος που πρώτος μας σύστησε τα Στρουμφάκια ήταν ο Charles Depuis, ένας πρωτοπόρος Βέλγος εκδότης, ο οποίος δημιούργησε το κόμικ "Le Journal de Spirou" το 1938. Ο πατέρας του Jean Depuis, ο ιδρυτής του εκδοτικού οίκου Depuis, αισθάνθηκε ότι το Βέλγιο χρειάζεται κάτι για να ανταγωνιστεί τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό της Αμερικής και του Disney και έτσι γεννήθηκε το Spirou.

Αρχικά το περιοδικό περιείχε εκτός από τα δικά του δημιουργήματα και ιστορίες από αμερικανικά δημοφιλή κόμικ, κάτι που ενόχλησε τους Ναζί κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και το απαγόρευσαν. Ωστόσο το Spirou, επανέκαμψε την μεταπολεμική εποχή και ήταν μαζί με τον Τεν-Τεν, τα δύο κόμικ που κυριάρχησαν.

Το κόμικ του Dupuis έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και του '50 και το 1958, τα Στρουμφ έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους στο περιοδικό Spirou, ως μέρος μιας ήδη δημοφιλούς ιστορίας, του "Johan και Peewit". Δημιουργός των Στρουμφ ήταν ο εικονογράφος Pierre "Peyo" Culliford. Απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες ο οποίος εργαζόταν στο Spirou από το 1952.

Τα Στρουμφάκια, κέρδισαν καθολική αποδοχή και ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους, είχαν πλέον τις δικές τους ιστορίες, ανεξάρτητα από το "Johan και Peewit".  Ταυτόχρονα ο Dupuis ξεκίνησε την παραγωγή μικρών φιγούρων από PVC.   Το 1965 έπαιξε στη βελγική τηλεόραση η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο "Οι περιπέτειες των Στρουμφ". Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Dupuis άρχισε να εκδίδει τόμους με τις ιστορίες που δημοσιεύονταν στο Spirou. O πρώτος τόμος των Στρουμφ κυκλοφόρησε το 1963 με το όνομα "Τα μαύρα Στρουμφάκια" και στις ΗΠΑ ο τίτλος άλλαξε σε "Μωβ Στρουμφάκια" αφού το κόμικ θεωρήθηκε ρατσιστικό.

Ο Peyo εμπνεύστηκε τους χαρακτήρες από τα trolls της σκανδιναβικής λαογραφίας. Σε αυτά τα παραδοσιακά παραμύθια, τα trolls είναι συνήθως ανόητα με αργά αντανακλαστικά. Ωστόσο, τα Στρουμφάκια αν και έμοιαζαν εξωτερικά, δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά. Όταν ο ίδιος περιέγραψε τη Στρουμφίτα - του μόνου θηλυκού χαρακτήρα - είπε: "Είναι σαγηνευτική, χρησιμοποιεί την πονηριά και όχι δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει".

Το 1976 η ταινία κινουμένων σχεδίων "Tα Στρουμφάκια και ο Μαγικός Αυλός" κυκλοφόρησε στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Από το 1981 μέχρι το 1989 έγινε σειρά κινουμένων σχεδίων από την Hanna-Barbera με τον Peyo σε εποπτικό ρόλο. Προβάλλονταν τα πρωινά του Σαββάτου στο NBC και οδήγησε σε μια Στρουμφομανία που σάρωσε όλη την Αμερική. Η ταινία κινουμένων σχεδίων "Οι περιπέτειες των Στρουμφ" μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1983 και έκανε το μεγαλύτερο τζίρο που έγινε από ταινία εκτός Disney, όταν προβλήθηκε στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες.

 Να τι όντα ήταν τελικά τα στρουμφάκια Facebook Twitter

Στην Ελλάδα η σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά την Τετάρτη 2 Μαΐου του 1984, από την ΕΡΤ και στη μεταγλώτισση ακούγονταν οι ηθοποιοί: Σοφοκλής Πέππας (Μπαμπαστρούμφ), Νίκος Σκιαδάς (Δρακουμέλ), Μπέτυ Αρβανίτη (Ψιψινέλ), Μαρία Κωνσταντάρου (Στρουμφίτα), Αννέτα Παπαθανασίου (Σπιρτούλης), Δημήτρης Λιγνάδης (Μελένιος, Βίλλυ), Γιάννης Ζωγράφος (Γκρινιάρης, Χαχανούλης, Μεγαλειότατος), Βασίλης Καϊλας (Γοδεφρείδος, Γιόχαν), Χαρά Τσακίρη (αφήγηση), Άννα Παναγιωτοπούλου (Ψιψινέλ, αφήγηση), Λουίζα Μητσάκου (Σπιρτούλης, Σαμπίνα), Ζαχαρίας Ρόχας (Λαγούμης), Χρυσούλα Διαβάτη (Νεραϊδοβασίλισσα, Λαίδη Μπάρμπαρα), Έλντα Πανοπούλου (Μάτζικα).
Και ακόμα: Γιώργος Φραντζεσκάκης, Πάρις Θεοφανίδης, Νίκος Λυκομήτρος, Σπύρος Μπιμπίλας, Σοφία Ολυμπίου, Γιάννης Ευδαίμων, Ναταλία Τσαλίκη, Πέτρος Δαμουλής.

Τα πιο γνωστά Στρουμφάκια είναι:


1. Μπαμπαστρούμφ
2. Στρουμφίτα
3. Σπιρτούλης
4. Προκόπης
5. Ξεφτέρης
6. Χαχανούλης
7. Γκρινιάρης
8. Χουζούρης
9. Κοιμήσης
10. Λιχούδης
11. Σκουντούφλης
12. Μελένιος
13. Ντορεμί

14. Μουσούδης
15. Λουλούκος
16. Μουτζούρης
17. Μπιμπίκος
18. Μπιζέλης

Στρουμφίστε λοιπόν στο πρώτο επεισόδιο!

17

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ

σχόλια

9 σχόλια
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας καθώς ήμουν παιδί την δεκαετία του 80 και σαν παιδάκι έβλεπα τηλεόραση. Τα Στρουμφάκια με τραβούσανε πολύ με το μπλε χρώμα τους και ήθελα πολύ να το δω. Ομως είμαι κωφή και έτσι δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα καθώς δεν είχανε υπότιτλους, ήταν μεταγλωτισσμένο. Κάπου έβρισκα κανένα περιοδικό και έτσι μάθαινα τουλάχιστον τα ονόματα, Μπαρμπα Στρούμφ, Στρουμφίτα, Δρακουμέλ και ψιψινέλ. Ευχαριστώ πολύ για το κατατοπιστικότατο άρθρο σας. Εμαθα πολλά και συμπλήρωσα τα κενά. :)
Χαχαχα!! Ατελείωτες ώρες τηλεθέασης! Και μετά, ήταν κι οι κασέτες με τα τραγούδια της σειράς και τα "κολλητήρια" για τα τετράδια και τα βιβλία!
Μιλάμε για ώρες ατελείωτες!!! Για παιδάκια ήταν ό,τι έπρεπε, όχι σαν τώρα που πήξαμε στα τέρατα, monsuno, gormiti κι ένα σωρό άλλες αηδίες.Βεβαια, στον αντίποδα υπάρχουν τα εκπαιδευτικά που είναι καλά
Πολύ μου τη σπάει αυτή η λογική. Την ακούω αυτή τη φράση να τη λένε συνέχεια κ οι δάσκαλοι στο σχολείο κ μου φαίνεται πολύ "κουτούτσικο" σκεπτικό ειδικά για εκπαιδευτικούς. Βρίσκεις τα στρουμφάκια πιο ωραία από τα monsuno κ τα gormiti γιατί τα είδες πρώτη φορά όταν ήσουν παιδί. Τα σημερινά παιδιά σε 15-20 χρόνια θα γράφουν στη futurelifo ότι τα gormiti ήταν άκρως υπέροχα κ τα futuregormiti κ futuremonsuno πολύ χάλια.
smurf είναι ακρωνύμιο για το "small men under red father", δηλαδή μικρά ανθρωπάκια υπό τον κόκκινο πατέρα. Είναι κομμουνιστική προπαγάνδα. Στο χωριό, όλα κυλούν ειρηνικά υπό την επίβλεψη και τη ρύθμιση του παπα-στρουμφ. Ο Δρακουμέλ εκπροσωπεί τον καπιταλιστή, ο οποίος κυνηγάει τα στρουμφάκια, όχι για να τα φάει, αλλά για να παράξει απ' αυτά χρυσάφι -πλούτο. Η στρουμφίτα είναι επίσης κατασκεύασμα του Δρακουμέλ, για να καταφέρει να προκαλέσει ατομιστικά αισθήματα -έρωτα- και να απορρυθμίσει το χωριό.Έχω συναντήσει αυτή την εξήγηση παραπάνω από μία φορές, και βγάζει νόημα, εκτός από ένα σημείο: το ορίτζιναλ βέλγικο είναι shctroumf και όχι smurf και δε μπορώ να συνάγω ένα αρκτικόλεξο από εκεί. Ξέρει κανείς τίποτα παραπάνω;
Πράγματι αυτό είχε ειπωθεί. Και για να συμπληρώσω ο παπά στρουμφ ήταν παρομοίωση του Μαρξ και ο Σπιρτούλης του Τρότσκι (λόγω στρογγυλών γυαλιών και γιατί κάθε φορά που έλεγε μια "εξυπνάδα" εκτοξεύονταν έξω από το χωριό)
Ακόμα και αν ισχύει αυτή η (τραβηγμένη απ'τα μαλλιά) θεωρία δε νομίζω ότι λειτουργεί η προπαγάνδα.Δε μπορώ να φανταστώ ας πούμε ένα οχτάχρονο παιδί να βλέπει στρουμφάκια κ μετά επηρεασμένο απ'το θέαμα να τρέχει στα φεστιβάλ της κνε.
Η αλήθεια για τα στρουμφάκια δεν είναι πως προπαγανδίζουν τον κομμουνισμό,αλλά τον Διάβολο!Προσέξατε πως είναι μέσα στα ξόρκια και στην μαγεία; Δεν είναι τυχαίο,βέβαια! Ο άνθρωπος μαθαίνει από μικρός να απευθύνεται στον Σατανά κι όχι στον Τριαδικό Θεό για να του λύσει το πρόβλημα και σταδιακά απομακρύνεται από την Αλήθεια!Η προγούμενη γενιά είχε τα στρουμφάκια να της μολύνει το μυαλό,η σημερινή έχει τον Χάρρυ Πόττερ,άλλος Διάβολος απο 'κει!Κι επειδή ξέρω τί σκέπτεστε,ΟΧΙ,δεν τρολάρω,δεν παίζω με τον Λόγο του Θεού!