Η φωτογράφος Jo Ann Santangelo επί ένα χρόνο μελέτησε τις ζωές οροθετικών ανθρώπων που ζουν στο Όστιν του Τέξας. Η προσπάθειά της συνεισφέρει στην εξάλειψη του ρατσισμού και των στερεοτύπων που συνδέονται με τον ιο και το αποτέλεσμα είναι αφοπλιστικό.
το αφιέρωμα είναι γεμάτο με παρελθοντικές αναφορές. καλές είναι, δε λέω, αλλά είναι κυριώς επικεντρωμένες στο συναίσθημα και μάλιστα σε ένα συναλισθημα του τύπου "μα γιατί σε μένα και σε τούτον τον κόσμο". Θυμάμαι παλιά, λίγα χρόνια μετά την ανακοίνωση της ύπαρξης του HIV φίλο να είναι οροθετικός. Τότε, έιχε πάθει κρίση. Σήμερα όμως; Η κρίση μπορεί να υπάρξει σε λίγο καιρό, που οι οροθετικοί, όπως και οι άλλοι άρρωστοι που ξοδεύουν το σύστημα της περίθαλψης, οι καρκινοπαθείς, οι με νεφρική ανεπάρκεια και άλλοι, θα είναι στην άκρη, απλά γιατί με ορθολογικά κριτήρια, αποτελούν ξόδεμα για το ορθολογικό κράτος μας, αυτό της σύγχρονης οικονομίας ντε! Τότε να σας δω τι θα πείτε και κάνετε πέρα από το να μιλάτε με γλυτερούς τόνους κάθε πρώτη του Δεκέμβρη.
Το καλό είναι ότι με την σύγχρονη αντιρετροϊκή αγωγή ουσιαστικά η θνησιμότητα είναι πολύ μικρή. Δεν θεραπεύεται κανείς σίγουρα (αν και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπως πχ του Magic Johnson που θεραπεύτηκε πλήρως) αλλά το ιικό φορτίο μειώνεται αισθητά σε βαθμό που δύσκολα προκαλεί επιπλοκές. Θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου να βρεθεί η θεραπεία. Απλώς δεν μπαίνει στις παγκόσμιες χρηματοδοτικές προτεραιότητες. Είναι θλιβερό οι πρόοδοι για τον ιό να γίνονται από ανεξάρτητα ερευνητικά κέντρα που χρηματοδοτούνται συνήθως μέσω χορηγιών.
Αν ήταν Έλληνες όλοι οι παραπάνω θα τους είχαν σχεδόν κλείσει στη φυλακή για να σώσουν τους γύρω... Θυμηθείτε τι συνέβη με τις ιερόδουλες και τη δημοσίευση των στοιχείων τους στο όνομα της προστασίας του πληθυσμού της Ελλάδας...Ένα ακόμα γιατί....
σχόλια