LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κάποιος προκαλεί

Επίσης: τα δεσμά του χρόνου

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κάποιος προκαλεί Facebook Twitter
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
91


________________
1.

Α, μπά; τι λες; Γίνεται κανείς να απαγκιστρωθεί από τα δεσμά του χρόνου? Το ρωτώ βέβαια εγώ που στα 29 μου συμπεριφέρομαι σαν παιδί, έκανα 11 χρόνια να παρω το πτυχίο μου, αδυνατώ να ωριμάσω γενικώς. Ομως με τρελαίνει αυτό το 29, 35, 50...Γέρασα κ μόνο που το σκέφτηκα! Ανησυχώ όλο και περισσότερο και σε αυτοκαταστροφικό βαθμό για το αν θα προλάβω να κάνω αυτά που θέλω πριν από τα ''deadlines'' που θέτω μόνη μου και αναθεωρώ προσθέτοντας ''ένα -δυο χρονάκια'' για περισσότερη ''άπλα'' κάθε φορά που κρίνω οτι είμαι στο μηδέν.
Αν όλο αυτό ήταν παραγωγικό θα ήμουν ευχαριστημένη με το τρομερό κίνητρο-παιχνίδι που έχω εφεύρει!
Αμ δε! Εν τέλει, αν ζήσω, με φαντάζομαι γριά να λέω ''πρέπει μέχρι τα 95 να δω εγγονάκι'' ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ ΠΑΙΔΙ!!
Εδώ είναι μία από τις περιπτώσεις που θα παρηγορούσε το ''έλα βρε όλοι το κάνουν''..μα εγώ νιώθω οτι έχω κάποιο τεράστιο πρόβλημα!
Θέλω να ζήσω ελεύθερη από νούμερα..Δε με φοβίζει η φθορά..Θα την υποδεχτώ με όλη μου την αγάπη για το ανθρώπινο είδος..Είναι αυτό το ευθύγραμμο τμήμα που έχω οπτικοποιήσει για τη ζωή που με μπλοκάρει..Αρχιτέκτονας είμαι..θελω να σχεδιάσω κι άλλα σχήματα με αυτή την καταραμένη ευθεία!
Αν μου απαντήσεις αύριο θα σου ανάψω λαμπάδα..οκ ενα ψηλό λαμπατέρ έστω, αφου..''Δόξα τω Θεω είμαι Αθεη!'' :D
Yours Tati

Δεν έχω πολυκαταλάβει τι ρωτάς, θα κάνω μια απόπειρα.


Αν μπορούμε να αποδεσμευτούμε από τα δεσμά του χρόνου; Φυσικά και όχι.


Το είδος μας έχει τη μοναδική ιδιαιτερότητα – έτσι υποθέτουμε, γιατί δεν μπορούμε ακόμα να επικοινωνήσουμε με τις γάτες – της συνείδησης της ύπαρξης του, της φθοράς του και του θανάτου του. Αυτό είναι που μας κάνει αυτό που είμαστε. Ξέρουμε ότι ο χρόνος θα τελειώσει, χωρίς καμία αμφιβολία. Είναι το μόνο δεδομένο που έχουμε. Να αποδεσμευτούμε, δε μπορούμε. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε με ποιο τρόπο θα χειριστούμε αυτή τη γνώση, και επειδή έχουμε ταυτόχρονα το εργαλείο της συνείδησης, μας παρουσιάζεται μια τεράστια γκάμα επιλογών.


Αυτό είναι που κάνει την δυσκολία του να είσαι άνθρωπος να αξίζει. Αυτό είναι που δίνει το νόημα, την προοπτική στη στη ζωή μας. Αλλιώς θα τα αφήναμε όλα για αύριο και δε θα είχαμε τύψεις. Τώρα έχουμε, και αυτό μας κάνει να σηκωνόμαστε από τον κρεβάτι και να συνεχίζουμε, ο καθένας όπως μπορεί.


Δεν μπορείς να ζεις ελεύθερη από νούμερα. Και είναι βέβαιο ότι σε φοβίζει η φθορά. Δεν είναι αδυναμία να το παραδεχτείς. Δέξου όλες αυτές τις σκέψεις, γιατί είσαι άνθρωπος. Και αποφάσισε τι θα κάνεις με αυτή τη γνώση. Εκτός από τους περιορισμούς, έχεις και το μεγάλο δώρο της βούλησης.


Βάζεις στόχους που δεν μπορείς να φέρεις εις πέρας; Μείωσε τους. Άλλαξε τους. Προσαρμόσου. Πολλά δεν θα τα καταφέρεις. Θα κάνεις και πολλά που δεν ήταν στη λίστα, άλλα δυσάρεστα, άλλα πολύ ευχάριστα. Ο χρόνος θα περάσει ό,τι και να κάνεις. Αν θέλεις να τον σπαταλήσεις ανησυχώντας που περνάει, είναι κάτι που επιλέγεις να κάνεις, δεν είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις. Το πρώτο που πρέπει να δεχτείς είναι ότι η ζωή κυλάει ανεξάρτητα από εσένα. Άλλος οδηγεί το αεροπλάνο.

________________
2.


Λοιπον ειναι μια περιεργη ιστορια μιλουσα με εναν πολυ ωραιο τυπο στο ιντερνετ μεσω facebook τοιχο τοιχο και μεσω ενος μπλογκ εγραφε κειμενα που απευθυνονταν σε εμενα μια ωραια πρωια προς βραδυ αποφασισα να τον γνωρισω... και λεει οτι δεν με ξερει και αμεσως την επομενη με μπλοκαρει ενω εγραφα και εγω την ιστορια της ζωης μου στον τοιχο μου για αυτον μηνες... ξανακανω σελιδα facebook με κανει δεκτη και μετα απο λιγες ωρες με ξαναμπλοκαρει..να υποθεσω το προφανες ...οτι δηλαδη με γνωρισε μου μιλησε 2 λεπτα και πλεον δεν θελει επαφες ;;;η ολα στη ζωη δεν ειναι παντα το προφανες;;;- μαρια τ.


Στην αρχή κατάλαβα κάτι, και μετά κατάλαβα κάτι άλλο, και μετά, ξαφνικά, μου ήρθε μια τρίτη εκδοχή.


Το σίγουρο είναι ότι στη ερώτηση σου τίποτα δεν είναι προφανές.


Αν μας πεις πώς γίνεται να ξέρεις ότι στο μπλογκ απευθυνόταν σε σένα και μόνο σε σένα, και πώς ξέρεις ότι «συνομιλούσατε» χωρίς να μιλάτε στο τσατ, ίσως καταλάβουμε κάτι περισσότερο.


Τώρα έχω διαβάσει αυτό που γράφεις εκατό φορές και δεν μπορώ να καταλάβω αν είσαι λίγο παράλογη ή stalker.


________________
3.


<<Η ίδια περίοδος της ζωής μας χαρακτηρίζεται από μεγαλοστομίες, όπως 'δεν θα ξαναεμπιστευτώ κανέναν στη ζωή μου', μέχρι να συναντήσουμε τον επόμενο με το γοητευτικό χαμόγελο και το κάτι τις που μας κάνει να ξεχάσουμε όλες τις θεωρίες και να φτιάξουμε καινούριες, ξεχνώντας τόσο τις προηγούμενες που όταν μας τις αναφέρουν λέμε «είπα εγώ τέτοιο πράγμα;»
Ναι αλλά εγώ τέτοιες μεγαλοστομίες δεν είπα, το επόμενο γιατί δεν έρχεται; Μήπως έπρεπε να πω ε; πφφφφφφφφφφφ

Νομίζω ότι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτό που θα γίνει δεν εξαρτάται από τις δηλώσεις που κάνεις. Από τις πράξεις σου θα κριθεί, και όχι 100%.


________________
4.

μα εμείς έχουμε κουράγιο να τα αναζητήσουμε τα άλλα μας μισά, αλλά είπε κανείς ότι βρίσκονται κιόλας;
Της συνομοταξίας του μαγικού ρεαλισμού είσαι και συ βρε α, μπα; -ισια

Τι μπορεί να είπα και να το ερμήνευσες έτσι;


Αυτό που πιστεύω είναι ότι για όλους υπάρχει κάποιος. Δεν πιστεύω στο άλλο μισό, γιατί δεν πιστεύω ότι είμαστε μισοί και μας λείπει κάποιος για να μας ολοκληρώσει. Πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που θα μας δώσει τη δύναμη και την υποστήριξη που χρειαζόμαστε, για να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Δεν είναι μόνο ένας που μπορεί και θέλει να το κάνει αυτό. Δεν είναι και πολλοί όμως, γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσεις να τον βρεις και να τον αναγνωρίσεις. Για να τον αναγνωρίσεις πρέπει να ξέρεις πρώτα τον εαυτό σου, για να ξέρεις πώς είναι αυτός που χρειάζεσαι. Σε κανένα από αυτά τα βήματα δεν χρειάζεται μαγεία. Τύχη χρειάζεται, για να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο, αλλά όλα τα υπόλοιπα εξαρτώνται από εμάς, και είναι πιο πολλά, και πιο σημαντικά.

________________
5.


Φίλη Α,μπα,
Έχω ένα δίλημμα.. Μια φίλη μου απ' τη σχολή θα μένει για ένα μήνα ακόμα στην Λωζάνη και σκέφτομαι να την επισκεφτώ. Το πρόβλημα μου είναι ότι δουλεύει πολλές ώρες και δεν θα έχει χρόνο να γυρίσουμε μαζί την πόλη και φοβάμαι ότι θα βαρεθώ μόνη μου. Τι να κάνω;
σε ευχαριστώ-Σοφια


Α, με στενοχώρησες τώρα.


Να κάνεις όλα όσα μπορεί να κάνει κανείς μόνος του. Είναι πάρα πολλά, ειδικά σε μια νέα πόλη. Το καλύτερο στις καινούριες πόλεις είναι να περπατάς μόνος σου στο δρόμο, και αυτό γιατί μπορείς να κοντοσταθείς όπου σου αρέσει, χωρίς διαπραγμάτευση. Σου τράβηξε την προσοχή μια βιτρίνα, μια καντίνα, ένα παγκάκι, ένα μουσείο, ένας άγνωστος, ένα περιστέρι, ένα παιδάκι, ένα πάρκο, ένα βιβλιοπωλείο, ένα τουβλάκι που έχει περίεργο χρώμα, ένα δέντρο, ένα σύννεφο; Να πω κι άλλα;


Μπορείς να κάνεις μόνη σου ό,τι θα έκανες με παρέα. Μπορείς να κάνεις και μερικά ακόμα, που δεν μπορείς να κάνεις εύκολα με παρέα – πχ να διαβάσεις ένα βιβλίο σε καφέ. Αν φοβάσαι την παρέα με τον εαυτό σου, υποψιάζεσαι ότι δεν είναι και πολύ ωραίος τύπος. Δώσε του μια ευκαιρία όμως.


________________

6.

γεια σου Α,μπα..διαβάζω καιρό τη στήλη σου και σου γράφω τελικά. είμαι στα 18,φοιτητης σε μεγάλη πόλη προερχόμενος απο μια ασφυκτικά επαρχιακή περιοχή, σαν και το Κολοκοτρωνίτσι, και ομοφυλόφιλος. Εδώ τελικά, έκανα σχέση, ακου να δεις; ούτε που το φανταζόμουν πριν αρχίσω την νέα μου ζωή, τόσο που προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να με απαρνηθώ σαν gay. ωωχχ! Και σε ρωτάω, τι κάνεις όταν το αγόρι σου είναι μέσα στην παρέα και δεν μπορείς να δείξεις ελεύθερα τον έρωτά σου και 2ον, πως δικαιολογείς την "μοναξιά" σου στους υπόλοιπους; πφφ κατάντησα ενας μικροαστός χωριάτης, jesus, αν υπάρχεις..- αυτός


Δεν είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσετε από κοινού με το αγόρι;


________________
7.

Ρε α μπα, πως ερμηνεύεις εσύ το γεγονός ότι η των φαν ταινιών τύπου Notebook είναι γυναίκες; Και παλιότερα οι γυναίκες ως επί το πλείστον διάβαζαν άρλεκιν και ακόμα πιο παλιά ρομάντζα. Και στον 21ο αιώνα δεν μπορούμε καν να προφασιστούμε ότι ευθύνεται το χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο.


Το ερμηνεύω με το γεγονός ότι βλέπεις μόνο αυτό που επιβεβαιώνει τη θεωρία σου. Δεν λαμβάνεις υπόψη σου το κυριότερο δεδομένο: οι αναγνώστες της λογοτεχνίας είναι κυρίως γυναίκες. Και τα 'καλά' και τα 'κακά' βιβλία, γυναίκες τα διαβάζουν. Όταν πρόκειται για πωλήσεις του Ντίκενς, είναι "αναγνώστες", όταν πρόκειται για τις πενήντα αποχρώσεις του γκρι, είναι "γυναίκες". 

Αν θέλεις να μάθεις γιατί οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο, διάβασε αυτό και αυτό. 

Η σύντομη απάντηση είναι δύο λέξεις μόνο: η Καρδερίνα.


91

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
Manolis Raour
#7 Οι των φαν ταινιών τύπου Notebook είναι γυναίκες... Πως εξηγείτε όμως ρε παιδιά το γεγονός ότι αυτοί που δημιουργούν ρομαντική τέχνη είναι κατά κανόνα άντρες;
κουναβI μωβ
κουναβI μωβ
σε παρακαλω, ξερεις σε ποσα νικ αναμεσα ταλαντεύτηκα για να καταληξω σε αυτο στγκεκριμένο; μέρες ολόκληρες με βασάνιζε αυτό το θέμα αλλά ευτυχώς διάλεξα το καλυτερο. δε πιστευω να χεις καμια διαφωνια περι αυτού;
Franny
Franny
#7για τον ιδιο λογο που περισσοτερες γυναικες παρα ανδρες εχουν αδυναμια στις ρομαντικες κομεντι.κοινωνικοι λογοι τις ωθουν σε εναν συγκεκριμενο ρολο που εχει αναποφευκτα και συγκεκριμενες προτιμησεις. λεγε με και " οι ανδρες ειναι πολυγαμικοι, ενω οι γυναικες μονογαμικες".....
Franny
Franny
#2το καταλαβα, γατακια.. αποθεωστε με!!η κοπελα, ηταν φιλη μεσω fb με εναν τυπο και επικοινωνουσαν μεσω μηνυματων εκει. εκεινος της εκανε αφιερωσεις και σε ενα μπλογκ (το ξερει οτι μιλουσε γι αυτην, δεν το φανταστηκε) .μια ωραια μερα (προς νυχτα) ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΝ εκ του σύνεγγυς!!(in real)απο την επομενη, την εσβησε απο παντου και "δεν σε ειδα, δεν σε ξερω".ξαναπροσπαθησε μεσω αλλου λογαριασμου να τον πλησιασει στο ιντερνετ, αλλα την καταλαβε και την γειωσε εκ νεου.αγαπητη.. ναι, αυτο που καταλαβες. απλα δεν χαρηκε για την γνωριμια και το εμαθες με τον ασχημο τροπο.
Parisios
Parisios
Δε νομίζω να γνωρίστηκαν in real, αφού λέει "αποφασισα να τον γνωρισω... και λεει οτι δεν με ξερει", οπότε δε λέει ότι γνωρίστηκαν, αλλά ότι αυτή αποφάσισε να τον γνωρίσει κι έφαγε άκυρο (μέσω μηνυμάτων, γιατί τόσο καιρο μιλούσαν "τοίχο-τοίχο", άρα ο καθένας πόσταρε κάτι στον τοίχο του, άρα το φαντάστηκε. Επίσης παρακατω λεει "μου μιλησε 2 λεπτα". Σε in real συνάντηση, όσο χάλια και να πήγε, δε θα μίλαγαν τόσο λίγο.
Franny
Franny
νο νο νο! προσεξε με.λεει:" μια ωραια πρωια προς βραδυ αποφασισα να τον γνωρισω... και λεει οτι δεν με ξερει και αμεσως την επομενη με μπλοκαρει "σε τεσσερις γραμμες, εκτιλισσεται ολο το λαβ στορι, οποτε στα τρια αποσιωπητικα και το ενα κενο που ακολουθει , κρυβεται η μοιραια και συντομη συναντηση.... ο διαβολος κρυβεται στις λεπτομερειες (και στα αποσιωπητικα), οπως ξερεις.την επομενη (της συναντησης, οχι της αποτυχημενης εμπνευσης), εκεινος εκανε τον κινεζο.η υποθεση μου επιβεβαιωνεται παρακατω:"με γνωρισε μου μιλησε 2 λεπτα και πλεον δεν θελει επαφες ; "την γνωρισε, το λεει ξεκαθαρα. ε, αν μπορει να κανει οτι δεν την ξερει μετα απο τοσο πολλη επικοινωνια, πιθανον η συναντηση να κρατησε 2 λεπτα..
northern light
northern light
Εγώ νομίζω ότι αυτός της είχε προτείνει να γνωριστούν και αυτή το πήρε απόφαση κάποια στιγμή και είπε το ναι.Γνωρίστηκαν από κοντά και προφανώς δεν πήγε καλά το θέμα.Και όντως μπορεί να κράτησε μόνο 2 λεπτά η συνάντηση,όσο για να πουν "γεια" και "τι κάνεις" και μετά αυτός ίσως βρήκε κάποια δικαιολογία ότι έχει δουλειά,τον περιμένουν φίλοι κοκ.Νομίζω αγαπητή μαρία τ. ότι πρέπει να το ξεχάσεις και να πας παρακάτω.Ναι.Οι διαδικτυακές γνωριμίες μπορεί να είναι άκρως επιφανειακές.Εδώ συμβαίνει στις real life γνωριμίες,δεν θα συμβαίνει στις διαδικτυακές;
Aloutero
Aloutero
Παιδιά ο τύπος δουλεύει σε δημόσιο χώρο. Barman, σερβιτόρος ή κάτι τέτοιο. Για αυτό και μόνη της αποφάσισε να τον γνωρίσει χωρίς τη δική του συναίνεση. Πήγε από εκεί που δουλεύει και του έδωσε το χέρι. Αυτός τρόμαξε για κάποιο λόγο (διαφορετική από ότι ήταν στις φωτογραφίες, πολύ forward η προσέγγιση της) και της έριξε άκυρο.... Απλά πράγματα.....
Μαρία Κιουρία
Μαρία Κιουρία
@bagleΑν δεν υπήρχε φάμπρικα mainstream ταινιών με συγκεκριμένα target group, δεν θα υπήρχαν ούτε b-movies, ούτε no budget (που τόσο σου αρέσουν), ούτε ανεξάρτητες, ούτε σινεφίλ (που αρέσουν σε μένα, πχ). Κι αυτό γιατί, καλώς ή κακώς, ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο τέχνη, είναι ΚΑΙ βιομηχανία, και μόνο με την μαζική παραγωγή μπορεί να επιβιώσει. Γενικά μιλώντας πάντως, θεωρώ πως υπάρχει χώρος για όλα τα είδη μαζικής κουλτούρας (με την προϋπόθεση πάντα ότι δεν επιβάλλονται μονοπώλια, έτσι;) οπότε ο καθένας διαλέγει και παίρνει αυτό που του ταιριάζει :-)
bagle
bagle
Διαφωνώ κάθετα.Το mainstream (όπως το εννοείς εσύ,ας έχουμε κοινό τόπο μ'αυτή την παραδοχή) δε με πειράζει καθόλου.Το πρόβλημα είναι ότι κυριαρχεί.Ο κινηματογράφος ως τέχνη και ως βιομηχανία,δε χρειάζεται τη μαζική παραγωγή για να επιβιώσει.Χρειάζεται τη μαζική κατανάλωση.Βλέπεις τη διαφορά;Κάτι ακόμα πάνω σ'αυτό,η επιβίωση είναι ανακριβής λέξη που αποπροσανατολίζει.Στην πραγματικότητα,τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ,θυσαυρίζουν.Αυτό δεν είναι επιβίωση,αυτό είναι μπίζνα.Για να μην παρεξηγηθώ κιόλας,θεωρώ ότι το σύστημα 'βρίσκω παραγωγό για την ιδέα μου',μέσες άκρες,δουλεύει.Είναι σαν τα πειραματικά εργαστήρια που ψάχνουν χρηματοδότη.'Ομως όταν το μοναδικό κριτήριο είναι το κέρδος,ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια είναι η χειραγώγηση του καταναλωτή και όταν μιλάμε για κινηματογράφο,μιλάμε στην πραγματικότητα για χειραγώγηση συνειδήσεων.(διαβάζεις εδώ πέρα Ro_xy;)δεν θα υπήρχαν ούτε b-movies, Πηγή: www.lifo.grΚαταλαβαίνω ότι είναι η άποψή σου και στο λέω ευθέως ότι τη σέβομαι,αλλά κατά τη δική μου,αυτή η δήλωση είναι αναληθής.Γιατί,αν υποθέσουμε ότι το κοινό (καταναλωτές) είναι συγκεκριμένο,το οποίο είναι τελείως ρευστό αν προσπαθήσει κανείς να το μετρήσει σε ακριβείς αριθμούς,αλλά τελοσπάντων,δεν υπάρχει φόρμουλα που να λέει 'τόσα blockbusters άρα τόσα σινεφίλ'.Αλίμονο αν περίμενε ο Μπέργκμαν να παίξει το Transformers 1666 για να του δώσουν χρήματα για να γυρίσει.Κοινώς,θέτοντάς το πάρα πολύ χοντρικά,το πρόβλημα είναι ότι τα είδη των ταινιών,θεωρητικά,θα μπορούσε να τα κανονίζει η πλειονότητα των καταναλωτών με αγάπη για το αντικείμενο και αυτό που τους προσφέρει,αντιθέτως,η παραγωγή κρίνεται από ένα και μόνο κριτήριο (κέρδος) και κατ'επέκταση από το μάρκετινγκ.Σόρυ αν σε κούρασα και συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου πρόταση.Προσωπικά,μου αρέσουν πάρα πολλά,από'δω κι από'κει,όπως και με τη μουσική.Αυτά.
Μαρία Κιουρία
Μαρία Κιουρία
Συμφωνώ με το γεγονός ότι το mainstream κυριαρχεί, και αυτό είναι όντως ένα σοβαρό θέμα που απασχολεί την πολιτιστική πολιτική κάθε χώρας (γι' αυτό είπα ότι αρκεί να μην επιβάλλονται μονοπώλια), αλλά η επιβίωση είναι ένας πολύ σχετικός όρος, ειδικά όταν μιλάμε για πολυεθνικές. Εννοείται πως το σινεμά είναι μπίζνα - σιγά μην καθόταν το Χόλιγουντ να φτιάχνει ταινίες για την ψυχή της μανούλας του! - και φυσικά πρέπει να είναι κερδοφόρα, αλλιώς ποιος ο λόγος να ασχολούνται; Άσε που αν δεν υπάρχει μαζική παραγωγή, δεν υπάρχει μαζική κατανάλωση. Έτσι την πατήσαν οι Βρετανοί στα τέλη του '40, που θέλησαν να περιορίσουν τον κατακλυσμό από τα αμερικανικά στούντιο, και λίγο έλειψε να φαληρίσουν όλες οι αίθουσες, γιατί δεν είχαν αρκετές ταινίες να προβάλλουν κι έχασαν το κοινό τους.Πω-πω. Πήγε κιόλας 2; Άργησα γιατί είδα μια σινεφίλ ελληνική ταινία, της οποίας οι παραγωγοί και αιθουσάρχες θα επιδοτηθούν από τον ειδικό φόρο που παρακρατείται από τα εισιτήρια ΟΛΩΝ των ταινιών (mainstream και μη). Σόρι κι από μένα, αν σε κούρασα...
Ro_xy
Ro_xy
Bagle απαντάω εδώ μιας και το ποστ είναι πιο σχετικό, αν και δε νομίζω ότι χρειάζεσαι απάντηση. Από τον τρόπο που γράφεις μοιάζεις απόλυτα σίγουρος για την αλήθεια (σου) και για το τι είναι πρόβλημα (σου) και όποιος δεν έχει την ίδια άποψη ή γούστο με σένα αξίζει τη χλεύη σου. Ειλικρινά η δική μου θέση για το θέμα των πολιτιστικών βιομηχανιών δεν έχει καμία σημασία σε ένα μπλογκ σαν κι αυτό που όλοι είμαστε άγνωστοι, απλά είπα ότι ο όρος γελοίο δεν μου φαίνεται κατάλληλος για να χαρακτηρίσεις μια υπαρκτή πραγματικότητα που αποφέρει εκατομμύρια και αφορά ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Μπορείς να το πεις ανήθικο (επειδή μιλάς για χειραγώγηση συνειδήσεων) ή κακόγουστο (με βάση τη δική σου αισθητική πάντα). Τεσπά από αυτά που γράφεις καταλαβαίνω ότι η το πρόβλημά σου με το mainstream είναι βασικά ιδεολογικό και το σέβομαι, αλλά είναι μια συζήτηση που έχω κάνει πολλάκις στο παρελθόν με διάφορους τύπους που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει συζήτηση γιατί ξεκινάμε από διαφορετική βάση.
bagle
bagle
Ro_xy,μου φαίνεται πολύ περίεργο το σχόλιό σου,για να πω την αλήθεια.Εξέφρασα με απόλυτη ειλικρίνεια την άποψή μου για μία από τις μεγαλύτερες παθογένειες του κινηματογράφου.Ήδη από πριν όμως είχα παρατηρήσει το προσωπικό στοιχείο στο σχόλιό σου,αλλά δεν έδωσα σημασία.Τώρα,πάλι.Γιατί απευθύνεσαι σε μένα προσωπικά και ασχολείσαι με τον τόνο μου και όχι με τα επιχειρήματά μου;Επειδή νομίζεις ότι εμπίπτω σε κάποια κατηγορία ξερόλα που έχεις συναντήσει παλιότερα στη ζωή σου;Και στο κάτω κάτω,τι μου προτείνεις εμμέσως δηλαδή;Να μη γράψω την άποψή μου επειδή είμαστε όλοι άγνωστοι και στο ίντερνετ;'Η αν δεν αξίζω την απόκρισή σου,γιατί κάθεσαι και μου γράφεις τότε;'Οπως και να εξέλαβες το ύφος μου και να έβγαλες τα βιαστικά (στο υπόσχομαι) συμπεράσματά σου,σε διαβεβαιώνω ότι,όπως πάντα εδώ μέσα,γράφω με τις καλύτερες προθέσεις και διάθεση.H διάθεση που μόλις χαλάστηκε.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
Bagle, συμφωνώ απόλυτα, εκατό τοις εκατό, και προσυπογράφω κάθε σου λέξη (19:34). Ωστόσο (ή συμπληρωματικά σε όσα λες), η σχέση παραγωγή προϊόντος - κατανάλωση προϊόντος διέπεται από διάφορες παραμέτρους, καθολικά ή κατά περίπτωση. Παραθέτω μία αστεία ιστοριούλα σχετικά, που εκτυλίσσεται στο Βερολίνο, τέλη της δεκαετίας του '20 με αρχές του '30. Λέγεται ότι είναι πραγματικό περιστατικό (και το πιστεύω) :Στο Γερμανικό Θέατρο του Βερολίνου ανεβαίνει μια μιούζικαλ παράσταση, η οποία αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και γνώρισε τεράστια απήχηση. Είναι η "Όπερα της πεντάρας" του Bertolt Brecht. Όλοι οι δημιουργοί ενθουσιασμένοι, και οι παραγωγοί χαρούμενοι τρίβουν τα χέρια τους. Mια μέρα, λίγα λεπτά πριν ανοίξει η αυλαία, ο θιασάρχης επιδεικνύει περήφανος στον Brecht πόσο πολύ κόσμο έχουν μαζέψει και εκείνο το βράδυ, κρυφοκοιτάζοντας από τις κουίντες. Ο Brecht παρατηρεί και αντικρίζει όντως ένα κατάμεστο θέατρο, αλλά... με μεγάλη του έκπληξη, σοκ και απορία διαπιστώνει ότι το κοινό απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από κυρίους με ημίψηλα καπέλα και ανάλογη ενδυμασία και από κυρίες με γούνες και ακριβά κοσμήματα - σαφώς αναγνωρίσιμη βέβαια η κοινωνική τους τάξη. Άναυδος φυσικά όντας, γυρίζει στο διπλανό του και αναρωτιέται "Συγγνώμη!!! ΑΥΤΟ είναι το κοινό μου;; Γι' αυτούς γράφω τα έργα μου;;". Κι ο θιασάρχης του απαντάει : "Μα, maitre..! Πουλάμε ΘΕ-Α-ΜΑ...".
Ro_xy
Ro_xy
Εεεε ας προσπαθήσω να απαντήσω, ελπίζοντας να μην το πάρεις στραβά... Δεν ξέρω πως διαχωρίζεις τον προσωπικό τόνο κάποιου από τα επιχειρήματά του. Κάθε άποψη είναι προσωπική, όπως και τα επιχειρήματα και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε. Δεν είπα ποτέ ότι είσαι ξερόλας και ο λογος που σε κατέταξα σε μια κατηγορία ανθρώπων (αυτούς που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, δεν είναι απαράιτητα αρνητικό και καμία σχέση με ξερόλα), με τους οποίους αποδεδειγμένα δεν μπορώ να συζητήσω, είναι επειδή διακρίνω μια μανιχαϊστική θεώρηση καλού/κακού, με καλό φυσικά αυτό που αρέσει σε σένα, ενώ οι υπόλοιποι είναι απλά γελοίοι. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι εμένα μου αρέσουν οι mainstream ταινίες που σε εσένα δεν αρέσουν, πάει να πει ότι με υποτιμάς εκ των πραγμάτων, άρα δεν μπορούμε να συζητήσουμε επί ίσοις όροις.Δεν είχα κακή πρόθεση και ούτε έχω να σου προτείνω κάτι βασικά (εκτός ίσως από το να μη χαλάς τη διάθεσή σου τόσο εύκολα ;-) Γράψε ότι θες στο ίντερνετ, κι εγώ το ίδιο κάνω άλλωστε. Peace
Aloutero
Aloutero
Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι εμένα μου αρέσουν οι mainstream ταινίες που σε εσένα δεν αρέσουν, πάει να πει ότι με υποτιμάς εκ των πραγμάτων, άρα δεν μπορούμε να συζητήσουμε επί ίσοις όροις Πηγή: www.lifo.grΕ?!?!?
Ro_xy
Ro_xy
@Aloutero : 3 μέρες μετά είδα το σχόλιό σου, κάλιο αργά παρά ποτέ λολΌχι, φυσικά δε λέω αυτό. Ήταν αναφορά σε προηγούμενο σχόλιο του bagle (12.3, 18.50), όπου είπε ξεκάθαρα ότι όποιος παράγει και καταναλώνει ταινίες που δεν αρέσουν στον bagle (mainstream/ταινίες-προϊόντα) είναι γελοίος και αξίζει τη χλεύη του. Άρα αν υποθέσουμε ότι εμένα μου αρέσουν αυτές οι ταινίες, για εκείνον είμαι γελοία εκ των πραγμάτων οπότε θεωρώ ότι δεν μπορεί να γίνει ισότιμη συζήτηση. Ελπίζω να έγινα πιο κατανοητή.
Aloutero
Aloutero
Έγινες :) Τώρα καταλαβαίνω τι λες. Μην τα παίρνεις όμως τόσο προσωπικά βρε Ρόξυ. Κι εγώ θεωρώ έναν γνωστό Έλληνα σκηνοθέτη γελοίο. Θεωρώ πως έγινε σκηνοθέτης από ματαιοδοξία ενώ στην πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι ένας κορυφαίος φωτογράφος. Μου έχει χαρίσει ώρες ατελείωτης βαρεμάρας και τον "μισώ" για αυτό. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αρέσκονται στις ταινίες του αυτομάτως για μένα είναι γελοίοι και ματαιόδοξοι. Απλώς έχουν κατεστραμμένη αισθητική. Χεχεχεχεχεχε.... (πλάκα κάνω, αλλά και να μην κάνω...... ποιος νοιάζεται μωρέ Ρόξυ)
ligo pio pera
ligo pio pera
#3 δεν φταίει μόνο το χαμόγελό του/της, αλλά όταν περάσει λίγος χρόνος μετά τη δυσάρεστη εμπειρία ξαναρχίζουμε να επενδύουμε (με τη καλή έννοια!) στους ανθρώπους και πολύ καλά κάνουμε δηλαδή..!# 7 Υπέροχη η καρδερίνα, μου άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα έως τότε τη τέχνη. Μου έδωσε απαντήσεις σε πολλές απορίες που είχα, μου άνοιξε τα μάτια. Το συνιστώ! Ευχαριστώ Λένα που μας το είχες προτείνει!
lady gaga
Μόνο αυτό σας φάνηκε περίεργο?? Στην αρχή μας λέει ότι ο τύπος γράφει για το άτομο της και μιλάει μαζί του "τοίχο τοίχο" και μετά την χρονική στιγμή "ωραία πρωία προς βράδυ" που αποφάσισε να τον γνωρίσει, αυτός λέει οτι δεν την ξέρει!!! Μήπως ο τύπος δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί της???
mia_1
mia_1
Ένας λόγος που μας πιάνει άγχος με την ηλικία είναι τα κοινωνικά standards! Πόσο πιο απλή θα ήταν η ζωή αν απλά υπήρχαμε, χωρίς να ωρίζει ένας αριθμός λες και έχουμε ημερομηνία λήξης, και αποδεχόμασταν ό,τι.. χωρίς να σκεφτόμαστε τη ηλικία στην οποία μας ήρθε, γιατί είμαστε πολύ μεγάλοι ή πολύ μικροί γι'αυτό. Είναι η άργαφοι κανόνες που δυσκολεύουν τη ζωή μας και μας δημιουργούν το άγχος που μας κατατρώει και δεν μας αφήνει να απολαύσουμε το ό,τι μας συμβαίνει εκείνη την ώρα και μας κάνει να αναζητάμε πάντα κάτι άλλο!
muse
muse
Τι περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει επειδή το ο ίδιος οργανισμός μας δεν ανταποκρίνεται το ίδιο σε κάθε ηλικία.. Άλλοτε για κάποιες εμπειρίες είμαστε πολύ μικροί και άλλοτε πολύ μεγάλοι.
mia_1
mia_1
Καλά σε ορισμένα θέματα ναι, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι ο οργανισμός μας που μας σπρώχνει-τις γυναίκες- γύρω στα 30 να μας βαράνε καμπανάκια ότι πρέπει να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά αλλιώς θα είμαστε "γεροντοκόρες", ή ότι δεν μπορούμε στα 30 μας να κάνουμε τα ίδια πράγματα, σε όλους τους τομείς μ 'αυτά που κάναμε στα 20, γιατί, μην τρελαθούμε δεν υπάρχει τόση διαφορά οργανισμού μεταξύ 20 και 30, δεν μας κόβονται και τα πόδια. Πιστεύω, ότι είναι περισσότερο κοινωνικό παρά βιολογικό. Δεν καταλάβαινα ποτέ τη φράση είσαι μικρός για κάτι. Γιατί ας πούμε? Απλά δεν θεωρώ ότι τα χρόνια πρέπει να ορίζουν τον αριθμό εμπειριών που πρέπει να πέρνουμε. Υπάρχουν άνθρωποι στα 20-25 που έχουν ζήσει πολύ περισσότερα από άλλους στα 30-40-50, και αυτό δεν τους έχει κάνει κανένα κακό, το αντίθετο.
Σανάνθη
Σανάνθη
#1: Έχει δίκιο η Α,μπα, άλλος οδηγεί το αεροπλάνο. Μην αγχώνεσαι, όμως, με χρονοδιαγράμματα. Στο χέρι σου είναι να κάνεις το ταξίδι σου όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο κι αξέχαστο. Πιάσε κουβέντα με τον διπλανό σου, απόλαυσε το φαγητό σου, παράγγειλε ένα κρασάκι, δες μια ωραία ταινία, αγόρασε ένα δωράκι για το φιλαράκι σου από τον κατάλογο προϊοντων on board, θαύμασε από το παράθυρο τη διαδρομή...κι αν κάποιος επιβάτης σου χαμογελάσει (και σου αρέσει), χαμογέλα του κι εσύ. Όταν κάποτε με το καλό φτάσει το αεροπλάνο στον προορισμό του, θα νιώθεις ευτυχής που σου δόθηκε η ευκαιρία να τα κάνεις όλα αυτά :)
Μανδάμ Φρου Φρου
#7 Οι ταινίες και τα βιβλία που έχουν κάτι άξιο λόγου να πουν αρέσουν στο κοινό ανεξαρτήτως φύλου (όχι όμως και γούστου). Επίσης έχω να παρατηρήσω πως όταν πήγα να δω τις 50 αποχρώσεις του γκρι (ένα ένα τα αβγά, παρακαλώ) το κοινό ήταν 50-50. Όταν λες ότι η απάντηση είναι η καρδερίνα εννοείς το μυθιστόρημα της Ντόνα Ταρτ ή χάνω κάτι (ρωτώ γιατί δεν το έχω διαβάσει);
muse
muse
Αν και δεν το εχω δει ακομη, νομιζω οτι το κοινο ηταν 50-50 επειδη οι περισσοτεροι απο οσους πηγαν να το δουν ηταν ζευγαρια( και προφανως αυτη που προετρεψε για την εν λογω ταινια ηταν η γυναικα) παρα κοριτσοπαρεες. Η αληθεια ειναι οτι ο ντορος εγινε απο τις γυναικες.
Μανδάμ Φρου Φρου
Κι όμως, υπήρχαν πολλές μικτές παρέες. Δεν τους μέτρησα έναν έναν ,αλλά νομίζω πως τα ζευγάρια ήταν λίγα. Δεν ξέρω αν ήταν διαβολική σύμπτωση, αλλά είχα μια κοριτσοπαρέα πίσω μου που γελούσε συνέχεια, μια αγοροπαρέα μπροστά μου που αλάλαζε και μια μικτή δίπλα μου που σιχτίριζε. Ειδικά τη συγκεκριμένη ταινία νομίζω πως πολλοί πήγαν να τη δουν από περιέργεια όπως κι εγώ.
Μανδάμ Φρου Φρου
Γενικό είναι το σχόλιο bagle, αμέσως να βγάλεις συμπεράσματα. Η ταινία δε με εξέπληξε καθόλου, ήταν όσο αδιάφορη την περίμενα. Μόνο η πρωταγωνίστρια με εξέπληξε με την αθώα και ανεπιτήδευτη ομορφιά της, καθώς κι ο πρωταγωνιστής με τους γλουτούς από πέτρα (ανεπιτήδευτοι κι αυτοί).
bagle
bagle
A με συγχωρείς,νόμισα πως απάντησες σε μένα.Δεν πολυβγάζω άκρη μερικές φορές για το πώς δουλεύει η σειρά με τα σχόλια και μπερδεύομαι.Επίσης,ακούω φωνές.
Μανδάμ Φρου Φρου
Muse, αν τη δεις, δες την κατεβασμένη. Όχι για το κόστος του εισιτηρίου ( καλά, και γι αυτό), αλλά κυρίως γιατί το κοινό είναι λίγο ουγκ. Κι εγώ γέλασα σε κάποιες στιγμές δε λέω, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα πίστεψα πως έβλεπα ταινία παρέα με όλο το 4ο λύκειο Περιστερίου.
muse
muse
Χαχα!! Ευχαριστω για τη πληροφορια! Αν και δεν μπηκα στη διαδικασια να διαβασω το βιβλιο, πιστευω το ιδιο συμπερασμα θα βγαλω με το να δω απλως την ταινια (και τους ανεπιτηδευτους γλουτους που αναφερεις, επισης!)
Αργυρώ Μ.
#2 Όταν ξεκινώ να ακούω για τις βεβαιότητες που δημιουργούνται στους ανθρώπους για τους άλλους από τη δραστηριότητά τους στα κοινωνικά δίκτυα, καταλήγω να πίνω.Χαμένοι στη μετάφραση, χαμένοι στην αυτοαναφορά. Πίστεψέ με οι πιθανότητες να είσαι σημαντική σε έναν απόλυτα άγνωστό σου είναι μηδενικές. ούτε καν το όνομα και το επώνυμό σου δεν είναι μοναδικά.
Parisios
Parisios
Δε θέλω να σας αποκαρδιώσω, αλλά διάβαζα σήμερα το "Tales of suspense" #77 (Μάιος 1966) και ο Iron man στη σελίδα 10 λέει κι αυτός πφφφ.Για του λόγου το αληθές:http://imgur.com/sw4pLf3
Haifischnet
Haifischnet
Κι εμένα μου τη δίνει, αλλά είμαι και κάποιας ηλικίας. Θα με ενδιέφερε να μάθω όμως πώς ξεκίνησε αυτή η σάχλα, γιατί έχω πάντα ένα ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για τα πάντα, μέχρι τα πιο ασήμαντα (τα τρίβια που λένε).
Iris Prismatica
Iris Prismatica
#7 Έμεινε ωστόσο αναπάντητο το ερώτημα της πρώτης πρότασης, που είναι και το βασικό (τα υπόλοιπα ήταν μάλλον προς επίρρωσιν της παρουσιαζόμενης θέσης), και δε μιλά για βιβλία αλλά για ταινίες (ως τμήμα μιας γενικότερης κατηγορίας μυθοπλασίας).Ακροθιγώς να πω μόνο ότι ούτε παλιά, ούτε και τώρα το "χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο" εξηγούσε από μόνο του την προτίμηση σε διαφορετικό *είδος* φθηνής λογοτεχνίας - γιατί και τα αστυνομικο-μυστηρίου με εγκλήματα & σεξ, που θεωρούνται "αντρικά", φθηνή λογοτεχνία είναι.Άρα η εξάλειψη της διαφοράς στο επίπεδο μόρφωσης δεν θα επέφερε ιδιαίτερη αλλαγή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πάμε απευθείας σε γονιδιακού τύπου εξηγήσεις (χωρίς παράλληλα να μπορούμε να τις αποκλείσουμε ολωσδιόλου ως εκδοχή). Υπάρχουν πολλοί πιο υπόγειοι κοινωνικοί μηχανισμοί, σε όλα τα κοινωνικά και μορφωτικά στρώματα, που διαμορφώνουν ανδρικές και γυναικείες συνειδήσεις από τα γεννοφάσκια, και διδάσκουν ποια πρότυπα πρέπει να αναζητάμε και ποιο είδος ψυχαγωγίας υποτίθεται ότι προορίζεται για εμάς...
Double Helix
Double Helix
Εγώ πάντως ουδέποτε κατάλαβα γιατί διαχωρισμοί τύπου "οι γυναίκες είναι χάλια οδηγοί" θεωρούνται σεξιστικοί (δηλαδή διαχωρισμοί που αποδίδουν ένα αρνητικό χαρακτηριστικό στην γυναίκα) αλλά αλλά οι αναγνώστες είναι γυναίκες γιατί ξέρω 'γω οι άνδρες δεν διαβάζουν. :p
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Έλα τώρα που δεν το κατάλαβες. :) Για οποιαδήποτε κοινωνική/φυλετική κλπ ομάδα έχει επί αιώνες διατυπωθεί η άποψη (από τις άλλες κοινωνικές ομάδες) οτί είναι "κατώτερη", όταν βγουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι είναι "ανώτερη" σε κάποιον τομέα, κανείς (σχεδόν) δεν το αμφισβητεί. Λέμε "να ορίστα, που τους βρίζατε κιόλας". Αν κάποια έρευνα πει ότι είναι ίδια ομάδα είναι λιγότερο ικανή σε κάτι, ακόμη και σε κάτι πολύ δευτερεύον, όλοι θα ξεσηκωθούν. Είναι αυτό που λέμε reverse racism - και ως ένα σημείο είναι αναμενόμενο, το λιγότερο.
Λένα Φουτσιτζή
Λένα Φουτσιτζή
Δεν είναι στερεότυπο, είναι πραγματικότητα. Γι αυτό έβαλα τα λινκ. Γίνονται συνέχεια μελέτες γιατί η σχετική βιομηχανία θέλει να ξέρει με ακρίβεια το κοινό της. Τονίζω τη λέξη "λογοτεχνία". Οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο λογοτεχνία. Οι άντρες προτιμούν άλλου είδους βιβλία (ιστορικά, non fiction γενικά).Γι αυτό το λόγο τα τελευταία χρόνια αυξάνονται οι γυναίκες συγγραφείς και οι γυναίκες που δουλεύουν στο χώρο του λογοτεχνικού βιβλίου. Επειδή τελικά ο στόχος είναι να βγαίνει το ψωμάκι, γίνονται μεγάλες προσπάθειες να βγει το επόμενο "γυναικείο" blockbuster. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις νεότερες γυναίκες και έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα το young adult στα κορίτσια με το twilight και τα σχετικά. Φυσικά δεν έχει πέσει κανένα επίπεδο. Η βιομηχανία έχει καταλάβει ποιο είναι το κοινό που δίνει τα λεφτά και πλασάρει αντίστοιχα. Το ίδιο κοινό όμως αναδεικνύει και τα αριστουργήματα, όπως την καρδερίνα. Η ερώτηση είχε παραδείγματα με γυναίκες συγγραφείς που ο/η ερωτών/ουσα θεωρούσε κατώτερης στάθμης αλλά το έσβησα γιατί είχε συγκεκριμένα ονόματα.
isos
Καλό βιβλίο είναι η καρδερίνα,ρέουσα γλώσσα,απνευστί διαβάζεται,αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι αριστούργημα.Δεν χρειαζόταν η συγγραφέας οχτακόσιες σελίδες για να μας πεί οτι ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι είναι αριστούργημα,αλλά ούτε οι ίδιες σελίδες είναι ικανές να αναιρέσουν την πράγματι αριστουργηματική μοναδικότητα των Μεγάλων Προσδοκιών του Ντίκενς.Κατα τα άλλα όντως οι γυναίκες διαβάζουν πιο πολύ λογοτεχνία και καλό θα ήταν και οι άνδρες να μην την υποτιμούν...
alpha2zeta
alpha2zeta
Πάντως κάποια πράγματα μπορούν να μετρηθούν ποσοτικά - δεν είναι όλα αστικοί μύθοι. Υπάρχουν στατιστικές έρευνες που δίνουν μια όσο το δυνατόν αντικειμενική εικόνα για τη σύνθεση του αναγνωστικού κοινού ανά χώρα. Και για την οδήγηση υπάρχουν στατιστικές πχ για τους οδηγούς που εμπλέκονται σε δυστυχήματα, που, όπως και να το κάνουμε είναι πιο αντικειμενικές από παρατηρήσεις τύπου "ε, είδα μία τύπισσα να παρκάρει με τη δέκατη προσπάθεια, χαχα".
Parisios
Parisios
@7Δεν νομίζω ότι είναι απλά η θεωρία του, εξάλλου για το Notebook μίλησε στην αρχή. Δεν νομίζω ότι τα rom coms έχουν σαν target group τους άντρες. Υπάρχουν βιβλία και ταινίες που απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες (π.χ. Twilight, 50 shades, Η καμαριέρα) ή κυρίως σε άντρες (LotR, GoT, Drunken Master). Τι να κάνουμε, γούστα είναι αυτά, κάποια πράγματα αρέσουν και στα δύο φύλα, και κάποια πιο πολύ στο ένα. Όποιος διαφωνεί, ας πάει σε ένα τουρνουά MtG οποιασδήποτε χώρας, να μετρήσει τις γυναίκες.Το περίεργο είναι που μάλλον ο ερωτών θεωρεί ότι π.χ. να βλέπει μια γυναίκα το notebook σημαίνει ότι είναι χαζή, ενώ το να βλέπει ένας άντρας το avengers ή τους expendables όχι.Εύκολη, εύπεπτη διασκέδαση βλέπουμε όλοι, γι αυτό λέγεται και mainstream.(Απλά ο τύπος της #7 θέλει να νιώσει εξυπνότερος από κάποιους συνανθρώπους του, και επειδή η ζωή δεν του έδωσε καμία άλλη αφορμή, πιάστηκε από το Notebook...)
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Parisie είσαι από τις αδυναμίες μου αλλά λίγα λόγια για τους Avengers!:DΠλάκα πλάκα, εμένα μου έμεινε η αίσθηση ότι την ερώτηση την έκανε γυναίκα που προβληματίζεται για το φύλο της. Όχι πως αν ισχύει η γνώμη μου, δεν αναζητά πάλι έναν τρόπο για να νιώσει εξυπνότερη. Είναι μεγαλύτερη ικανοποίηση μάλιστα αν νιώθεις έξυπνη σε ένα "χαζό φύλο", παρά απλώς οτί γενικώς το φύλο σου είναι το εξυπνότερο.
bagle
bagle
Θέλω να πω κι εγώ κάτι,προσωπικά,μου φαίνεται γελοίο που γυρίζονται ταινίες που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό,λες και ο σκηνοθέτης είναι εργάτης σε κονσερβοποιία (εξαιρώ κάποιες περιπτώσεις κινηματογράφου που απευθύνεται σε νεαρότερες ηλικίες εώς και παιδικές).Επιδερμικά νοήματα και φτηνά αισθήματα.Και το λέω αυτό μάλιστα,ενώ είμαι φαν (όχι ανεμιστήρας) των b movies ως και no budget at all.Tρώω junk και burgers περιστασιακά,αλλά δυσκολέυομαι πάρα πολύ να το κάνω και με αναγνώσματα ή ταινίες.Δεν είναι το ίδιο νόστιμα με το junk.https://www.youtube.com/watch?v=5_o4Oiokh8E
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Εγώ τρώω junk όλη την ώρα. Αλλά με μπέρδεψες. Αφού βλέπεις όλο b-movies, πώς "δυσκολεύεσαι να το κάνεις με ταινίες";Εκτός αν εκτιμάς μόνο την αυθεντική καλτίλα και θες να πεις κάτι για τους αγαπημένους μου Avengers. Πρόσεξε μην επισύρεις την μήνιν του Thor.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Εσύ έγραψες "ενώ είσαι φαν των b-movies".Α. Εννοώντας μάλλον ότι κατασκευάζονται για συγκεκριμένο κοινό. Όχι ότι εξισώνονται με το junk.Εντάξει. Αλλά δεν είναι και Kurosawa. Κατά βάσιν, fun είναι κι αυτές. Some like their fun with extra sleaze, some like it with a big budget, why cant't we all just get along?
bagle
bagle
Cause they won't let us,I revolt!Φαινομενικά μόνο,είναι φτηνού περιεχομένου οι καλτιές και λοιπές τρόμου κλπ.Φτηνού budget σίγουρα.Δεν είναι σκουπίδια όμως.Σκουπίδια είναι αυτό :http://www.imdb.com/title/tt2294449/αυτόhttp://www.imdb.com/title/tt2333784/αυτό δεν είναιhttp://www.imdb.com/title/tt0088993/Αυτά.Οι Avengers είχαν όντως πλάκα.Μ'αρέσει κι ο junior γενικά.http://www.imdb.com/title/tt0093407/culater
Ro_xy
Ro_xy
@Parisios : ξαναδιάβασα την ερώτηση αλλά και πάλι δεν κατάλαβα πως έβγαλες το συμπέρασμα για τη γνώμη του γράφοντα για τους άντρες που βλέπουν mainstream ταινίες. Προσωπικά σχημάτισα πάνω κάτω την ίδια εικόνα με την ίριδα (και btw συμφωνώ ότι η απάντηση της Α, μπα είναι ολίγον τι εκτός θέματος). Για άλλη μια φορά τα συμπεράσματα που βγάζουμε έχουν περισσότερη σχέση με μας παρά με τους άλλους ;-) @bagle : δεν ξέρω αν το γελοίο είναι κατάλληλος χαρακτηρισμός για μία τεχνική μάρκετιγκ που αποφέρει εκατομμύρια. Άσχετα με το τι αρέσει σε σένα, μια ταινία είναι και προϊόν, ακριβώς όπως και μία κονσέρβα. Αλλά μπορεί να ήταν απλά μια εισαγωγή για να μας πεις ότι βλέπεις underground ταινίες, οπότε πάσο λολ.
bagle
bagle
Aυτό που παρέλειψες να σχολιάσεις Ro_xy είναι το πού στέκεσαι εσύ απέναντι στο αν ένα έργο τέχνης,ανεξαρτήτως προτιμήσεων και αισθητικής,είναι θεμιτό να είναι προιόν,σε σημείο που να ξεχνά ότι κάποτε ήταν τέχνη.Αν είναι έτσι,να κάθομαι να βλέπω διαφημίσεις όλη μέρα.'Ολα είναι προϊόντα,ακόμα και χωρίς χρήματα και όλοι θέλουν η τέχνη τους να χαίρει εκτίμησης και αν τα καταφέρουν να την εφαρμόζουν και βιοποριστικά.Αυτό δε σημαίνει ότι θα ξεπαστρέψουμε τελείως και την έννοια της τέχνης.Λοιπόν,να το πω ξεκάθαρα,είναι γελοίο να το παράγεις,όπως και να το καταναλώνεις,αξίζει τη χλεύη μου.Χτύπησες ευαίσθητο σημείο Ro_xy.
Parisios
Parisios
Κοίτα, υπάρχουν b-movies διαμάντια, όπως μία ταινία του ελληνικού στρατού που είχες νομίζω προτείνει εσύ, και κάτι τελειωμένα του τύπου mechashark vs gigashark που δεν βλέπονται ούτε με λοβοτομή.Το avengers φυσικά δεν εμπίπτει σ' αυτην την κατηγορία, είναι AAA ποιότητα, μια φρέσκια ματιά στην αέναη πάλη του καλού με το κακό και ένας ύμνος στη δύναμη της ανθρώπινης φιλίας. (Iris το 'σωσα;)
Iris Prismatica
Iris Prismatica
:D :D :DParisie μην ανησυχείς, δεν ζήτησα να αποκαλέσεις τον Whedon τον νέο Bergman. Το Avengers είναι pure fun με μπαμ μπουμ, σούτια, ιπταμενα πράγματα, εκρήξεις, παίδαρους και κουκλάρες. Ναι, στο είδος του είναι ΑΑΑ. Σα να λέμε το καλύτερο σουβλάκι, ας πούμε.
alpha2zeta
alpha2zeta
#7 Η θεωρία μου για την "γυναικεία" λογοτεχνία τύπου Άρλεκιν και 50 Shades είναι ότι αποτελεί κάτι αντίστοιχο με τις τσόντες που απευθύνονται σε άντρες. Και τα δύο είδη είναι χαμηλού πνευματικού επιπέδου δημιουργήματα που στοχεύουν στα πιο βασικά ένστικτα των 2 φίλων, σύμφωνα με συγκεκριμένα στερεότυπα. Η μεν γυναικεία αισθησιακή/αισθηματική λογοτεχνία βασίζεται στο σενάριο "τίμια κορασίς γνωρίζει κούκλο ζάπλουτο φλογερό εραστή που την έχει βασίλισσα", οι δε τσόντες στο ιδανικό (για τους άντρες) σενάριο να περιστοιχίζονται συνεχώς από κουκλάρες διαθέσιμες για σεξ. Γι' αυτό δεν μου κάνει τόσο εντύπωση που έκανε τέτοια επιτυχία το 50 Shades: και οι τσόντες ως μυθοπλασία άθλιες είναι, αλλά σχεδόν όλοι οι άντρες τις παρακολουθούν.