________________
1.
τα πάντα εν καφρίλα εποίησε. μας κοροϊδεύουν α, μπα. κι επειδή κοροϊδευόμαστε ευχαρίστως, μετά τιμής (μας), μετά βαΐων και κλάδων, δηλ και το γουστάρουμε και το περηφανευόμαστε, είναι πολύ εύκολο να μας εκμεταλλεύονται. γιατί μετά την κοροϊδία είναι η εκμετάλλευση.
Και αφού το ξέρουμε το παιχνίδι απέξω και ανακατωτά έχοντας χιλιάδες χρόνια εμπειρίας, εκμεταλλευόμαστε και μεις τους άλλους. τί? είναι πιο έξυπνοι οι άλλοι? αμ δε.- κατ'εικόνα και κατ'ομοίωση.
Υπάρχουν τα πράγματα που «είναι όπως είναι» και μετά είσαι εσύ, και η δική σου ζωή, και οι άνθρωποι που επιλέγεις, και οι άνθρωποι που αποφεύγεις, και οι δικές σου αποφάσεις και οι δικές σου ευθύνες.
Αυτού του είδους η μοιρολατρία που θυμίζει αμανέ για κοροϊδία και εκμετάλλευση έχει καλύτερη εφαρμογή στα μπουζούκια.
________________
2.
Πάντα, σε όλες τις σχέσεις επέρχεται με το πέρασμα του χρόνου, η "αδερφοποίηση", η ρουτίνα, η συνήθεια, όσο και αν αγαπάμε πραγματικά τον άλλον; -Νατάσα
Η αδερφοποίηση, η ρουτίνα και η συνήθεια γιατί είναι ασυμβίβαστα με την πραγματική αγάπη;
Τίποτα δεν γίνεται 'πάντα' στις ανθρώπινες σχέσεις. Κάθε σχέση γίνεται αυτό που θέλει, αυτό που μπορεί, και σύμφωνα με την προσπάθεια που έχουν καταβάλει οι συμμετέχοντες.
________________
3.
Αγαπητή Α μπα,
από ότι καταλαβαίνω από το γραφόμενά σου έχεις ζήσει και εσύ σε διάφορες χώρες. Έχεις παρατηρήσει την διαφορετική χρήση του θερμομέτρου; Ανακάλυψα με τραγελαφικό τρόπο οτι μόνο στην Ελλάδα το χρησιμοποιούμε κάτω απο τη μασχάλη, και ούτε μου είχε περάσει από το μυαλό ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Φαντάσου την έκπληξή μου όταν με αγριοκοίταξε η Γαλλίδα γειτόνισσα και αρνήθηκε να μου δανείσει το θερμόμετρό της ή όταν δυο Άγγλοι φιλοξενούμενοί μου βάλαν τα γέλια όταν τους είπα οτι εκείνη την στιγμή φορούσα θερμόμετρο. Και αντίστοιχα την έκπληξή τους όταν με είδαν να το βγάζω από τη μασχάλη. Σκανδιναβοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι υποστηρίζουν με σθένος ότι δεν μπορείς να μετρήσεις τη θερμοκρασία στην μασχάλη και χρειάζεται τουλάχιστον να το βάλεις κάτω από τη γλώσσα σου αν όχι αλλού. Πώς και υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά στη χρήση; Αν έχει κανείς στα σχόλια αντίστοιχες αστείες παρεξηγήσεις, γράψτε να γελάσουμε. Την καλησπέρα μου. –ταξιδιώτης
Δεν μου έχει τύχει να μιλήσω για θερμόμετρα με ανθρώπους από άλλες χώρες, και η ιστορία σου με ενθουσίασε. Δεν το βάζουμε μόνο στην Ελλάδα κάτω από τη μασχάλη. Υπάρχουν διάφορα θερμόμετρα, με διαφορετικές τοποθετήσεις. Μακάρι να διαβάσουμε όμως κι άλλα παραδείγματα παρεξηγήσεων στα σχόλια.
________________
4.
Αμπουλα μου, ειμαι σιγουρη οτι εσυ θα ξερεις μια εξυπνη λυση στην ερωτηση μου. Ποια ειναι η καλυτερη σταση για να διαβαζουμε βιβλια ξαπλωμενοι? Στο πλαι δεν βλεπω τη μια απο τις δυο σελιδες και πρεπει να ανασηκωνω το βιβλιο. Μπρουμυτα αρχιζει και ποναει η μεση μετα απο λιγο, ανασκελα πρεπει να κραταμε το βιβλιο ψηλα και κουραζονται τα χερια. Ανασηκωμενη με την πλατη στο προσκεφαλι δεν στηριζεται καλα το κεφαλι. Το kindle με τη μια του σελιδα με εχει σωσει, αλλα τα περισσοτερα ελληνικα βιβλια ειναι ακομα σε χαρτι. Τι έχεις να προτείνεις?- Καλαματιανη
Για μένα η τέλεια λύση είναι: με μαξιλάρι/μαξιλάρια στην πλάτη, ανασηκωμένη, βάζεις ένα ακόμα μαξιλάρι κατάλληλου ύψους πάνω σου, και πάνω εκεί βάζεις το βιβλίο.
________________
5.
Καλησπέρα σε εσένα Λένα και στην πολύ ενδιαφέρουσα παρέα σου. Εκ του συγκεκριμένου κειμένου ορμώμενη η ερώτηση που θα ακολουθήσει (το οποίο σας προτείνω να το διαβάσετε).
Θα ήθελα να ρωτήσω/ συζητήσω το θέμα που θίγεται στο κείμενο – ότι δλδ σε ορισμένες περιπτώσεις σχετίζεσαι με κάποιον/-α και καταλήγεις να συνειδητοποιήσεις ότι ο λόγος που σας έφερε κοντά είναι για να αγαπήσει ο καθένας περισσότερο τον εαυτό του και όχι για να αγαπηθείτε.
Τι κάνεις στην περίπτωση αυτή- μένεις ή φεύγεις?
Και γενικότερα μέχρι να αγαπήσεις τον εαυτό σου (και εννοώ να τον αποδεχτείς και όχι απλά να τον γνωρίσεις)- τι κάνεις?- δεν θα κάνεις σχέσεις?
Και αν κάνεις (- αν θεωρήσουμε ότι η παραπάνω παραδοχή είναι ρεαλιστική) δεν θα είναι σα να «χρησιμοποιείς» τον άλλον/-η προς ίδιον όφελος και η σχέση θα είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη;
Disclaimer- εν προκειμένω οι προθέσεις του συντρόφου είναι άγνωστες- δλδ δν ξέρουμε αν και αυτός να σε "χρησιμοποιεί» ή και όχι (- δλδ εχει μπει στη σχέση για να αγαπήσει εσένα και όχι τον εαυτό του.
Σας φιλώ-Tzakos
Άντε πάλι με τα διλήμματα.
Όταν σχετίζεσαι με κάποιον το κάνεις και γι' αυτόν, και για σένα. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις το ένα από το άλλο, ούτε υπάρχουν σχέσεις που είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Ακόμη και οι πιο επιφανειακές σχέσεις, έχουν συναίσθημα για τον άλλον. Η αδιαφορία είναι ένα συναίσθημα. Μπορεί να το χρειάζεσαι για κάποια περίοδο. Οπότε πάλι 'χρησιμοποιείς' κάποιον. Και ο τρωγλοδύτης Yoda να είσαι, και να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και τον αγαπάς μια χαρά, όταν κάνεις σχέσεις, μεταξύ άλλων τις κάνεις για να φροντίσεις, να αγαπήσεις, αν σου αρέσει η λέξη, και τον εαυτό σου. Επειδή ακριβώς τον αγαπάς, θέλεις να τον κάνεις να νιώθει αγάπη. Τα ποσοστά αλλάζουν ανά άνθρωπο, ανά ζευγάρι, και ανά ζευγάρι και ανά χρονική στιγμή. Ο διαχωρισμός δεν θα είχε νόημα ούτε σε εργαστήριο μεταφυσικής.
Ξέρω πόσο αρέσουν αυτά τα διλήμματα, ειδικά στα ερωτικά, και μετά ανοίγουν κάτι άχρηστες κουβέντες που λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του πάνω σε μια ανυπόστατη υπόθεση τύπου κουρτίνα Α ή κουρτίνα Β, και ό,τι και να πει κανείς, και λάθος είναι, και σωστό είναι, γιατί η αρχική τοποθέτηση δε βασίζεται πουθενά. Οπότε όλοι έχουν δίκιο και είναι ευχαριστημένοι.
Γενικά, πολύ γενικά, υπάρχουν σχέσεις μεταξύ ώριμων ανθρώπων που είναι ουσιαστικές. Μεταξύ ανώριμων ικανοποιείται κυρίως το εγωιστικό κομμάτι. Ας το αφήσουμε το θέμα εκεί και ας ανοίξουμε κανένα βιβλίο, γιατί το θέμα δεν είναι να απαντήσουμε ανύπαρκτα ερωτήματα, αλλά να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας, μπας και γίνουμε κάποτε ώριμοι. Το αν θα κάνεις μέχρι τότε σχέσεις είναι κάπως άσχετη ερώτηση, γιατί ποτέ δεν θα γίνεις όσο ώριμος ονειρεύεσαι να γίνεις.
________________
6.
Είμαι απόφοιτος στρατιωτικής σχολής. Ξέροντας ότι δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα σπουδών είχα πειστεί πως αυτό ήθελα-έπρεπε να κάνω. Σίγουρα δεν ήταν μονόδρομος αλλά νόμιζα θα μ'αρέσει. Ε δεν μου αρέσει τελικά-σίγουρο!Πάραυτα προσπαθώ να ανταπεξέλθω στην υποχρέωση που ανέλαβα. Το όνειρο να παραιτηθώ όμως παραμένει σχεδόν από την αρχή της επαγγελματικής μου ζωής. Για τον λόγο αυτό ξεκίνησα να σπουδαζω-μη βγούμε και τέρμα καραβανάδες στην αγορά εργασίας! Όσο όμως περνάει ο καιρός(και με γνωρίζω όλο και καλύτερα)αρχίζω να πιστεύω πως και τις σπουδές μου να τελειώσω δεν θα μπορέσω να παραιτηθώ. Θες η συνήθεια, η ασφάλεια του να έχεις δουλειά στην Ελλάδα, η κοινωνική αναγνώριση(το γράφω και ξερνάω!) Από την άλλη όμως για ένα όνειρο δεν ζούμε όλοι?!(για δεκάδες όνειρα..)Η ερώτηση είναι η εξής..Πώς ξεχωρίζεις την δειλία που λειτουργεί ως προστατευτικός παράγοντας των τρελών σου ονείρων από τη δειλία που έχεις απλά επειδή είσαι χεστρ0νι?Ή δεν πρέπει να τις ξεχωρίζουμε και είμαι απλά ένας ονειροπόλος δειλός που δειλιάζει να καταλάβει την δειλία των δειλών του ονείρων??(χάνει το νόημα αν το γράφεις πολλές φορές και το ξορκίζεις!-κολυμπάω σε μαρμελάδα φράουλα βαμμένος κόκκινος)- στα 27 είμαι
Οι σπουδές θα σου είναι χρήσιμες, ό,τι και να αποφασίσεις στο μέλλον. Και αν αποφασίσεις να μείνεις εκεί που είσαι επειδή έχεις χειροπιαστά πλεονεκτήματα, δεν σημαίνει ότι είσαι δειλός. Τα τρελά όνειρα σπάνια βγαίνουν, γι' αυτό τα ακούμε στις ειδήσεις και τα διαβάζουμε στις εφημερίδες.
Επίσης, ακούγεσαι σοβαρό παιδί, μην αρχίζεις κι εσύ τα διλήμματα. Δεν χρειάζεται – ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ – να παραιτηθείς χωρίς να έχεις βρει τι μπορείς να κάνεις. Για ένα διάστημα θα δουλεύεις διπλά για να εξερευνήσεις τις πιθανότητες. Θα παραιτηθείς όταν και αν νιώσεις ότι πατάς σε στέρεο έδαφος.
________________
7.
θυμώνω πάρα πολύ όταν βλέπω πώς σε μία καταφανή αδικία τα σχόλια είναι τόσο εγωιστικά. αναφέρομαι στην ερώτηση 7.
ο αδικημένος άνθρωπος που έχει υποφέρει τόσο πολύ ζητάει βοήθεια ρωτώντας εδώ κι ελπίζοντας σε προσωρινή ανακούφιση. αντ' αυτού οι περισσότεροι βρίσκουν πάτημα για να την βγάλουν όπως θέλει ο καθένας. άλλος βρίσκει φυσικό το να έχεις αδυναμία μόνο σε ένα παιδί και πως αυτό καλά κάνει που κοιτάει την πάρτη του. η άλλη λέει ότι η περιουσία είναι των γονιών και καλά κάνουν που την μοιράζουν όπου θέλουν χωρίς να τους νοιάζει βέβαια το ίδιο τους το αδικημένο παιδί (και όχι το παιδί του διπλανού..), βρήκε κιόλας ευκαιρία να πει για τον αδερφό της που φέρθηκε δίκαια. η άλλη πάλι έκανε σενάριο ολόκληρο δικαιολογώντας την αδυναμία στην μία αδερφή λόγω αδυναμίας του χαρακτήρα της και πως εν ολίγοις είναι φυσικό. άλλοι πάλι ρωτούν για την σχέση με την αδερφή της. θαρρείς και μπορείς να έχεις σχέση με αυτόν που ευχαρίστως δέχτηκε να αδικηθείς εσύ για να επωφεληθεί ο ίδιος. ω τί συγκινητικό. ω τί ωραίο. και τι μεγαλοπρεπές. να συμφωνείς με την αδικία εκφράζοντας τα ανώτερα αισθήματα ανθρωπισμού σου. ω πόσο πιο ανώτερος να γίνεις τέλος πάντων?
αναρωτιέμαι τελικά αν έχει νόημα να κάνει κανείς προσωπικές ερωτήσεις στο α, μπα. έχει?! ή είναι στρεβλό και ψυχοφθόρο? γιατί τελικά δίνει πάτημα σε σχολιαστές παντός είδους εγωισμού και αγένειας. νοιάζονται όλοι να πουν την γνώμη τους χωρίς να σκύψουν πάνω σε αυτόν που θέλει λεκτική βοήθεια. νοιάζονται για τον εαυτό τους. και εκμεταλλεύονται και αυτοί αυτόν που κάνει την ερώτηση. τον κάνουν σκαλοπάτι για να ανέβουν στο βάθρο του σχολιαστή που έχει γνώμη.
συγχαρητήρια.- άϊντε πια.
Αυτά που γράφεις είναι λογικά και καταλαβαίνω την αγανάκτηση, αλλά η ερώτηση «αν έχει νόημα να κάνει κανείς προσωπικές ερωτήσεις στο α μπα» δεν ξέρω τι νόημα έχει. Για κάποιον που καταλαβαίνει όλα αυτά και τα σχολιάζει με τόση ένταση, είναι λίγο περίεργη η ερώτηση. Σαν τι «νόημα» να έχει; Τι προσδοκίες θα έπρεπε να έχει κανείς όταν στέλνει ανώνυμα μια προσωπική του ιστορία δημόσια στο ίντερνετ; Να συναντήσει μόνο πτυχιούχους ψυχολόγους που θα σκύψουν με σοβαρότητα πάνω από το πρόβλημα που θα κάνουν σοφές παρατηρήσεις; Ή να το δουν μόνο άνθρωποι που θα γράψουν αυτά που θα ήθελε να διαβάσει; Αν ζητάει ανακούφιση, είναι περίεργο που δεν την παίρνει αφειδώς όπως την φαντάστηκε, από αγνώστους, που διάβασαν δέκα προστάσεις ενός αγνώστου;
Για σένα είναι προφανές ότι ο άνθρωπος που το έγραψε έχει όλα τα δίκια και έχει ακατανόμαστους γονείς. Για τους άλλους δεν είναι. Όχι επειδή είναι εγωιστές ή χαζοί ή βρίσκουν μόνο ευκαιρία να πουν τα δικά τους. Επειδή όλοι ξέρουν, κι επειδή κι εσύ ξέρεις, ότι όλες οι ιστορίες έχουν δύο πλευρές. Επειδή δεν έχουν ακούσει τι λέει η άλλη πλευρά. Επειδή για πολλούς δεν είναι παρηγοριά να λένε 'έχεις δίκιο σε όλα, είσαι αδικημένη 100%, τελεία και παύλα', γιατί αυτό δεν δίνει ευκαιρίες για να προχωρήσει ο άλλος παρακάτω, αλλά μόνο για να βράσει στο ζουμί του. Σίγουρα δεν είναι απαραίτητα ανώτεροι όσοι προτείνουν ανωτερότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι είναι το σωστό.
Ο κόσμος πάντα από τον εαυτό του κρίνει όταν σχολιάζει τους άλλους. Πάντα! Δεν γίνεται κι αλλιώς. Απλώς μερικοί έχουν περισσότερες εμπειρίες για να διαλέξουν, ή είναι πιο καλοί στο να βγάζουν συμπεράσματα από αυτά που τους συμβαίνουν. Ό,τι και να πεις στους άλλους, θα σου απαντήσουν με μια δικιά τους εμπειρία, γιατί αυτή την ξέρουν καλά, αυτή θυμούνται καλά επειδή κάηκε η γούνα τους, και είναι βέβαιοι ότι ισχύει όπως την έχουν στο μυαλό τους. Ακόμη και οι ειδικοί μιλούν με βάση τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων, που έχουν συνδεθεί με στατιστική και έχουν γίνει πιθανότητες και γνώση για συμβουλές. Είναι πιθανό ο άλλος να σχολιάσει χρησιμοποιώντας μια δική του εμπειρία που είναι άσχετη, που δεν κολλάει. Ναι, είναι πολύ πιθανό κάποιος να χρησιμοποιήσει την δήλωση κάποιου για να πει τον πόνο του. Μέσα από όλα αυτά, χρήσιμα και άχρηστα, μερικές φορές κάποιοι βρίσκουν παρηγοριά, άλλοι σκέφτονται και βγάζουν συμπεράσματα, και άλλοι θυμώνουν. Αν υπάρχει κάποιο «νόημα», ίσως να είναι αυτό.
σχόλια