Πες μας, Αντώνη, τι είδες στην Αμερική;
Στο πλαίσιο του Educational Trip 2015 επισκέφθηκα φέτος το MIT και το Χάρβαρντ, όπου είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω πώς λειτουργεί το σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης των ΗΠΑ.. Με την ομάδα μου επισκεφθήκαμε τα εργαστήρια, παρακολουθήσαμε μαθήματα, συναντηθήκαμε και ανταλλάξαμε απόψεις με καθηγητές που είχαν εμπειρίες και από ελληνικά πανεπιστήμια –είτε ως φοιτητές, είτε ως καθηγητές– και είδαμε πώς είναι η ζωή ενός προπτυχιακού κι ενός μεταπτυχιακού φοιτητή. Επίσης, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε εταιρείες και να συζητήσουμε ώστε να μάθουμε και τις δικές τους απόψεις όσον αφορά τη σχέση ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων.
Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής κανένας φοιτητής δεν καλείται να πληρώσει δίδακτρα για να λάβει την ίδια εκπαίδευση με κάθε άλλον σε δημόσιο πανεπιστήμιο. Κάτι τέτοιο στο MIT δεν ισχύει, καθώς κάθε φοιτητής, εκτός αν έχει κάποια υποτροφία, πληρώνει δίδακτρα βάσει του εισοδήματος των γονιών του.
Πώς πήγες εκεί;
Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του Educational Trip που διοργανώνεται από το Corallia και τους συλλόγους Ελλήνων φοιτητών των πανεπιστημίων Stanford (Hell.A.S.), UC Berkeley (Hestia), MIT (HSAMIT), Georgia Tech (GTHS) και UC San Diego (HSAUCSD), το οποίο αξιοποιεί χρήματα από χορηγίες εταιρειών για να στέλνει Έλληνες και Κύπριους φοιτητές σε γνωστά πανεπιστήμια των ΗΠΑ (MIT, Stanford, Berkeley, UCSD, Georgia Tech) με σκοπό να αλλάξουν τα ελληνικά πανεπιστήμια όταν επιστρέψουν. Η διαδικασία περιλαμβάνει την αποστολή αίτησης στους διοργανωτές, στην οποία ο υποψήφιος καλείται να απαντήσει μερικές ερωτήσεις που αφορούν θέματα όπως τα προβλήματα του πανεπιστημίου του. Στη συνέχεια, σε περίπτωση που ο υποψήφιος προκριθεί στην επόμενη φάση, καλείται να δώσει μία με δύο συνεντεύξεις μέσω Skype, διάρκειας μιας ώρας. Σε αυτές δέχεται ερωτήσεις από άτομα του πανεπιστημίου το οποίο θα επισκεφθεί. Εάν περάσει και από αυτήν τη φάση, τότε δέχεται το τελικό e-mail με περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα και τα διαδικαστικά. Να σημειωθεί πως ο φοιτητής δεν επιλέγει το πανεπιστήμιο στο οποίο θα πάει, αλλά αυτό γίνεται από τους φοιτητές-οργανωτές στα πανεπιστήμια υποδοχής βάσει των ενδιαφερόντων.
Τι έμαθες;
Το ταξίδι για μένα πέτυχε τον σκοπό του, καθώς όλοι μας μάθαμε καινούργια πράγματα. Στο MIT είδα μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Από τον τρόπο διδασκαλίας, τη διεξαγωγή έρευνας, τη ζωή των φοιτητών και τις εγκαταστάσεις έμαθα πως ένα πανεπιστήμιο που αφιερώνει όλους τους πόρους του στην παροχή ενός καλού επιπέδου μόρφωσης, στην προσπάθεια δημιουργίας ενός περιβάλλοντος που να εμπνέει τους φοιτητές και το προσωπικό και γενικά ενδιαφέρεται για όλα τα άτομα που το απαρτίζουν έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα που είναι σχεδόν αδύνατο να το ανταγωνιστούν άλλα «ανταγωνιστικά» εκπαιδευτικά ιδρύματα, με άλλες μεθόδους. Μια άλλη βασική κατάσταση η οποία επικρατεί είναι η σχέση πανεπιστημίου και εταιρείας, που είναι αρκετά στενή στην Αμερική. Φαίνεται πως έχουν βρει την κατάλληλη ισορροπία ώστε να κερδίζουν και οι δύο, χωρίς όμως ο ένας να επηρεάζει το έργο του άλλου.
Τι σε εντυπωσίασε περισσότερο στο ΜΙΤ;
Η ελευθερία που έχουν και οι φοιτητές αλλά και οι καθηγητές να κάνουν ό,τι επιθυμούν, χωρίς περιορισμό και γραφειοκρατία, αξιοποιώντας άφθονους πόρους, είτε αυτό πετύχει είτε όχι, είτε είναι χρήσιμο είτε όχι, αρκεί να μάθουν κάτι που θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι ή άλλοι ερευνητές στο μέλλον.
Ο κόσμος εκεί πώς είναι; Θα μπορούσαν να είναι συμφοιτητές σου;
Παρά το στερεότυπο που επικρατεί σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα, πως οι φοιτητές του MIT είναι πανέξυπνοι γόνοι πλούσιων οικογενειών, διαπιστώσαμε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι φοιτητές που είδαμε και γνωρίσαμε είναι απλοί έφηβοι, με μικρές διαφορές απ' όλους τους άλλους, που θα μπορούσαν κάλλιστα να φοιτούν σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο. Η κύρια διαφορά που παρατηρήσαμε ήταν η θέληση των παιδιών αυτών για μάθηση και η αφοσίωσή τους στο πανεπιστήμιο, κάτι που στην Ελλάδα δυστυχώς περιορίζεται σε λίγα άτομα.
Εδώ που σπουδάζεις, τι έτος είσαι; Τι σκοπεύεις να κάνεις όταν πάρεις το πτυχίο σου;
Σπουδάζω στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών, και είμαι στο δεύτερο έτος των σπουδών μου. Όταν αποφοιτήσω, θα ήθελα να εργαστώ σε κάποια εταιρεία πληροφορικής πάνω σε κάτι που με ενδιαφέρει ή να προσπαθήσω να ιδρύσω μια δική μου εταιρεία με μια καινοτόμο ιδέα.
Εκτός από τις υποδομές, ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές που εντόπισες στο ΜΙΤ σε σχέση με το πανεπιστήμιό σου;
Το ενδιαφέρον και ο σεβασμός που δείχνουν οι φοιτητές για το πανεπιστήμιό τους, η συνεργασία δημόσιων και ιδιωτικών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων με εταιρείες, οι δυνατότητες που δίνονται σε προπτυχιακούς φοιτητές για έρευνα και εκμάθηση εκτός του αμφιθεάτρου και το κλίμα ελευθερίας και καινοτομίας χωρίς περιορισμούς που επικρατεί εκεί.
Δεν μπορεί, θα υπάρχει κάτι που να το κάνουμε καλύτερα.
Στην Ελλάδα μέχρι στιγμής κανένας φοιτητής δεν καλείται να πληρώσει δίδακτρα για να λάβει την ίδια εκπαίδευση με κάθε άλλον σε δημόσιο πανεπιστήμιο. Κάτι τέτοιο στο MIT δεν ισχύει, καθώς κάθε φοιτητής, εκτός αν έχει κάποια υποτροφία, πληρώνει δίδακτρα βάσει του εισοδήματος των γονιών του. Επίσης, λόγω του ανταγωνιστικού κλίματος ανάμεσα στους φοιτητές υπάρχει μεγαλύτερη πίεση, η οποία επιδρά αρνητικά στην ψυχολογία τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετά δυσάρεστα περιστατικά. Πιο συγκεκριμένα, το προηγούμενο εξάμηνο υπήρχαν 4 παιδιά που δεν άντεξαν την πίεση του MIT κι έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Τέλος, κάτι που είναι καλύτερο στην Ελλάδα είναι, φυσικά, ο καιρός και ο ήλιος που έχουμε, σε αντίθεση με το κρύο και το χιόνι της Βοστώνης.
Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα μόνο πράγμα στη σχολή σου, τι θα ήταν αυτό;
Θα προσπαθούσα να αυξήσω το ενδιαφέρον των φοιτητών για τη σχολή και το αντικείμενό τους με διάφορες ενέργειες, όπως η εισαγωγή ερευνητικών δραστηριοτήτων από τους προπτυχιακούς φοιτητές και η δημιουργία ομάδων ενδιαφερόντων, ώστε να ασχολούνται και στον ελεύθερο χρόνο τους με πράγματα που τους αρέσουν και τους βοηθούν στην ακαδημαϊκή τους καριέρα.
σχόλια