Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το μεγάλο μου πρόβλημα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το μεγάλο μου πρόβλημα Facebook Twitter
53

________________
1.


Γεια σου Λένα! Είχα βγει με μια φίλη μου και κάποια άλλα παιδιά που δεν τα ήξερα, και έμεινα εντυπωσιασμένη απο ενα αγόρι και μια κοπέλα-συνομίληκοι σχεδόν-24 εώς 26 οι ηλικίες πάνω κάτω. Εντυπωσιάστηκα απο το πόσο έξυπνοι ήταν και οι δύο, απο τις γνώσεις τους, απο την επιχειρηματολογία τους. Μιλάγαμε για πάρα πολλά θέματα. Για ομοφυλοφιία, σεξισμό, την θέση της γυναίκας στην κοινωνία, την αξία του στρατού ή όχι, το επάγγελμα του γιατρού και κατα πόσο είναι λειτούργημα ή όχι. Και άλλα πάρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ο ένας φυσικό η άλλη αρχιτεκτονική. Ένα από αυτά που συζήτησα με τον φυσικό, είναι το θέμα γνωριμιών και του είπα -που ξέρω ότι δεν είναι απαραίτητα σωστό και το ψάχνω γενικά- ότι μπορούμε να κρίνουμε κάποιον απο την μουσικη που ακούει και αν διαβαζει και να ακολουθήσουμε ή όχι. Χαρακτηριστικά του είπα οτι ο προσωπικός χρόνος είναι πολύτιμος και δεν θα ήθελα να τον μοιραστώ με κάποιον που ακούει μόνο Κιάμο και δεν διαβαζει τιποτα άλλο εκτός απο αθλητικές εφημερίδες. Η απάντηση του ήταν ότι είμαι μονόχνωτη. Με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις. Πέραν του ότι δεν έχω ούτε τόσο καλό λέγειν-προσπαθώντας να πω κατι χάνω τα λόγια μου και κολλάω στις λέξεις-ούτε τις γνώσεις τους, και γιαυτό στεναχωρέθηκα λίγο. Δεν είχα μιλήσει ποτέ με τόσο καλούς ''αντιπάλους''. Διαβάζω όσο πιο πολύ μπορώ, και ακούω τον άλλον όμως εκείνη την ημέρα θα ήθελα να είχα πει και εγώ κάποια πράγματα και δεν μπόρεσα. Δεν στεναχωριέμαι που ήταν πιο μορφωμένοι από μένα, και εγώ φάνηκα κάτω του μετριου, ούτως ή άλλως μου δώσανε πολλή τροφή για σκέψη. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου; Θα μου πρότεινες κατι παραπέρα πέρα απο το να συνεχίζω το διάβασμα και να ακούω τον αλλον; Τι να κάνω, νιώθω ανώτερη απο καποιον που ακούει μόνο Κιαμο και διαβάζει εσπρέσο. Πειράζει; Αυτό σημαίνει ότι είμαι μονόχνωτη;
Ευχαριστώ!

Πειράζει, αλλά όχι επειδή είσαι μονόχνωτη. Επειδή πιστεύεις ότι οι άνθρωποι μπορούν να καταταχτούν τόσο επιφανειακά σε κατηγορίες, κι επειδή πιστεύεις ότι αυτές οι κατηγορίες αυτές έχουν ξεκάθαρη ιεραρχία. Τα κριτήρια σου είναι πολύ περιορισμένα, γιατί σου λείπει ο ορίζοντας. Ο Κιάμος από μόνος του δεν λέει τίποτα. ΟΙ αθλητικές εφημερίδες από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Ο σκέτος Ντοστογιέφσκι – αυτό κι αν δεν λέει τίποτα. Οι άνθρωποι είναι πιο περίπλοκοι, δεν ερμηνεύονται με τη μουσική και τα διαβάσματα. Και αυτοί οι δύο που περιγράφεις μπορεί για άλλους να είναι μέτριοι συνομιλητές. Η θεώρηση σου μπορεί να σημαίνει ότι είσαι ανώριμη, ή χωρίς εμπειρίες, ή λίγο αδιάβαστη, ή επιπόλαια, ή, αν συνεχίσεις να το πιστεύεις και μετά από δέκα χρόνια, σνομπ με άρωμα ανατολικών Βαλκανίων. Όλα διορθώνονται, εκτός από το τελευταίο.

 

Όπως καταλαβαίνεις, κανένα από αυτά δεν είναι ακούγεται καλό. Είναι καλό όμως πάρα πολύ καλό ότι δεν είδες με ανταγωνιστικό μάτι κάποιους που θεωρείς πιο ενημερωμένους από εσένα, αλλά τους θαύμασες και προσπάθησες να καταλάβεις πώς σκέφτονται, και τώρα αναρωτιέσαι πώς μπορείς να εξελιχθείς. Ψάξε κι άλλους τέτοιους ανθρώπους και γίνε φίλη τους, συνέχισε να διαβάζεις, κάνε την προσπάθεια σου. Όχι, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Αυτό που πρέπει να κάνεις άμεσα είναι να διευρύνεις τα αναγνώσματα σου, να ψάξεις πράγματα που τώρα αγνοείς, και να προσπαθήσεις να διακρίνεις πότε κάποιος έχει δίκιο, και πότε φαίνεται να έχει δίκιο επειδή αποπνέει αυτοπεποίθηση, αλλά λέει βλακείες.


________________
2.


Γεια σου Αμπα μου!

Βγήκα προσφατα για ποτό με συνομηλικο μου (και οι δυο 30+) με εκθείαζε όλη την ώρα και στο τέλος της βραδιάς ήθελε να παιχτεί σεξ στο αυτοκινητο (μένουμε λόγω κρίσης στα πατρικα μας ακομα, ειμαστε συναδελφοι σε εναν κλαδο που εχει χτυπηθει πολύ απο την κριση).Όταν είδε ότι δεν ανταποκρινόμουν θύμωσε και με αφησε σπίτι μου. Με έκανε να νοιώσω ότι του το χρωστούσα το σεξ αφου εφαγε τόσες ώρες στο να με "θαυμαζει". Το θέμα είναι το εξής: στον ανθρωπο αυτό έχω εντοπίσει αρκετά καλά στοιχεία, αλλά και αρκετά άσχημα. Ας πούμε από τη μια είναι έξυπνος, επίμονος, υποστηρικτικός από την άλλη είναι κυνικός και χοντράνθρωπος, κάνει κριτική(οχι μονο σε μενα σε όποιον και ό,τι τον ενοχλεί) με άγαρμπο τρόπο και πολλές φορές φοβάμαι όταν πάει να ανοίξει το στόμα του. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν είναι όντως τόσο γαιδούρι ή είναι κάποιου είδους άμυνα αυτή η χοντροκοπιά του. Εδω και τρεις μέρες δλδ από εκείνη τη βραδιά είναι άφαντος, το αμέσως επόμενο βράδυ δε ανέβασε τη φωτό μιας κοπέλας στο fb και έκανε tag ότι βρίσκεται μαζί της σε ιδιωτικό χώρο απ΄ ό,τι καταλαβαίνω από την φωτογραφία. Σημείωση δεν κάνει συχνά tag. Άρα έκανε και την κατινιά του. Εγώ δεν επικοινώνησα μαζί του ακόμα γιατί χαλάστηκα. Η ερώτηση μου είναι η εξής: μήπως επρεπε τελικά να είχα κάνει σεξ μαζί του? Από την άλλη θέλω έναν άντρα πιο τρυφερό, γιατί αυτός ήταν πολύ άγαρμπος και στο φάσωμα. Μήπως είμαι πολύ ρομαντική, μήπως δεν είμαι αρκετά σεξουαλική? Αυτό που φοβάμαι τελικά είναι οτι μάλλον θα μείνω μόνη. :(- Disappointed

Πολυαγαπημένη μου φίλη. Εύχομαι να το έγραψες σε κατάσταση θολώματος και να μην το εννοούσες.


Λες να έπρεπε να είχες κάνει σεξ μαζί του για να μην θυμώσει;


Αυτό ακριβώς περίμενε από εσένα. Να το κάνεις επειδή του το χρωστάς, σα να είναι το σεξ ανταλλακτική αξία. Όχι, δεν είναι. Ούτε το «κερδίζει» κάποιος, ούτε το «παραχωρεί» ο άλλος. Γίνεται όταν και οι δύο το θέλουν πάρα πολύ και δεν κρατιούνται, όλο χαρά και συναίνεση. Αλλιώς δεν λέγεται σεξ, λέγεται αλλιώς. Το σώμα σου είναι δικό σου και ιερό για σένα, και θα το διαχειρίζεσαι όπως θέλεις. Δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης για να καθησυχάσεις τα πνεύματα, και δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις τίποτα, μα τίποτα που δεν θέλεις, απολύτως τίποτα, όπως δέχεσαι το ίδιο για τους άλλους. Αν δυσαρεστηθεί κάποιος και αντιδράσει σα να στερήθηκε το επιδόρπιο που του έταξαν, αν ήταν «καλός» επειδή ήθελε αμοιβή στο τέλος, και όχι επειδή απλώς έχει την ελάχιστη αξιοπρέπεια, είναι όχι απλά χοντράνθρωπος, αλλά άνθρωπος που πρέπει να αποφεύγεις ακόμη και για φίλο.


Οι άντρες που κάνουν πίσω όταν βλέπουν τη γυναίκα απρόθυμη δεν είναι λίγοι. Είναι αυτοί που πρώτα από όλα σέβονται τον εαυτό τους και θεωρούν φρικιαστική κατάντια να πείσουν κάποια που δεν θέλει με εκβιασμό, ή κάνοντας μούτρα. Βρες αυτούς τους άντρες, για φίλους και για συντρόφους. Μην επιβραβεύεις τη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου με τη στενοχώρια σου, μην αναρωτιέσαι για τη δική σου συμπεριφορά. Όχι, δε θα μείνεις μόνη, και το πόσο σύντομα θα βρεις κάποιον, εξαρτάται από το πόσο σύντομα θα βγάλεις τέτοιους ανθρώπους από τη ζωή σου.


________________
3.


Αγαπητή Α, μπα;
Ποια είναι η σχέση των ανδρών με τα δώρα; Κάνουν δώρα μόνο όταν έχουν κάνει την "κουτσουκέλα" τους ή όταν θέλουν να αποκτήσουν κάτι; Γιατί όσοι άνδρες έχω κάνει σχέση είναι "σφιχτοί" με το πορτοφόλι τους; Ακούω φίλες μου να μου απαριθμούν σειρά δώρων και σε μένα γιατί ποτέ δεν κάνουν; Ακόμη και στις γιορτινές μέρες που συνηθίζεται να ανταλλάσουμε δώρα ή σε γενέθλια και ονομαστικές γιορτές εκείνοι ούτε μια καρτούλα ή σοκολατάκια, σκέτο το Χρόνια Πολλά. Μήπως τους φοβίζω που είμαι οικονομικά ανεξάρτητη; Μήπως νομίζουν ότι τα έχω όλα και δεν μου λείπει κάτι; Μήπως συμβαίνει μόνο σε μένα να μπλέκω με τσιγκούνηδες; Μα δεν ζητάω δώρα αξίας, και ένα αρκουδάκι θα έκανε τη δουλειά του στο να μου δείξουν ότι με σκέφτηκαν και μπήκαν στη διαδικασία να αγοράσουν κάτι που θα με ευχαριστούσε. Επίσης δεν τολμώ καν να τους το συζητήσω μήπως με νομίσουν ρηχή ότι δηλαδή δεν εστιάζω στην ουσία της σχέσης μας. Αν μου έδινες τα φώτα σου θα σου ήμουν υπόχρεη, χρόνια το έχω απορία-Θεοδώρα


Δεν ξέρω βρε Θεοδώρα. Εσύ τους κάνεις δώρα;


________________
4.


Αγαπητή Α,μπα!
Θα πω χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή ποιο είναι το πρόβλημά μου.
Από τότε που σταμάτησα να μιλάω με ένα αγόρι που το γνώρισα μέσω ίντερνετ (μιλούσαμε καθημερινά για 4 μήνες περίπου και περάσαμε μαζί μόνο 3 μέρες!), δεν είμαι καθόλου καλά. Δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Τον σκέφτομαι και μελαγχολώ σε σημείο που βάζω τα κλάματα. Παρακολουθώ την online ζωή του ( το ξέρω, αξιολύπητη) και βλέπω πόσο καλά περνάει, περιτριγυρισμένος από κόσμο και κοπέλες, να διαλέξει όποια θέλει και αυτό με κάνει να συναισθάνομαι ακόμα πιο έντονα, το πόσο ασήμαντη υπήρξα στην ζωή του. Αυτό με σκοτώνει. Το ξέρω ότι δεν ήθελε σχέση από απόσταση ( καθώς ήταν από πολύ μακρινή πόλη), αλλά θα πήγαινα εγώ και δεν το δέχτηκε. Το ξέρω ότι μοιάζει μηδαμινό, αλλά με επηρέασε τόσο, που εδώ και 6 μήνες δεν μπορώ να προχωρήσω. Δεν είμαι δεκτική για να γνωρίσω κάποιον άλλον. Φταίει που ήταν το πρώτο μου, τρόπον τινά, αγόρι; (ή τουλάχιστον εγώ τον έβλεπα έτσι.. φυσικά δεν ολοκληρώσαμε, ευτυχώς!)
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου :)- Φοιτήτρια

Ναι, φταίει ότι είναι η πρώτη φορά που πληγώθηκες. Δεν μπορώ δυστυχώς να σου υποσχεθώ ότι θα είναι η τελευταία, ούτε ότι τις επόμενες φορές θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Δεν θα είναι. Αυτό που θα αλλάξει με τα χρόνια, αν προσπαθήσεις κι εσύ πολύ και δουλέψεις με τον εαυτό σου, αν εξελιχθείς ως άνθρωπος, διαβάσεις, μιλήσεις, ταξιδέψεις, χορέψεις, κυρίως όταν προσπαθήσεις να καταφέρεις κάτι δύσκολο μόνη σου (να μάθεις να κάνεις κάτι καλά, να πετύχεις σε μια δουλειά, να μείνεις μόνη σου, να βοηθήσεις κάποιον με επιτυχία, και πολλά άλλα), είναι ότι θα καταλαβαίνεις ποιος σου ταιριάζει και θα αποφεύγεις καλύτερα τις απογοητεύσεις.


Το ότι ήσουν ασήμαντη για κάποιον που γνώρισες για τρεις μέρες δεν κάνει εσένα ασήμαντη. Μην περιμένεις από άλλους να σου μάθουν πώς να νιώθεις για τον εαυτό σου. Κυρίως, μην το περιμένεις από τους γκόμενους. Αυτό παραχώρησε το σε ελάχιστους ανθρώπους, σε μικρές δόσεις, μετά από πολλή σκέψη, και με πάρα πολλή προσοχή.

________________
5.

Α,μπα, βρίσκομαι σε δίλημμα. Είμαι φοιτητής του Πολυτεχνείου αλλά το όνειρό μου είναι να ανέβω και 'γω στο θεατρικό σανίδι. "καταραμένη" υποκριτική σε τούτη δω τη χώρα..όπως ξέρουμε όμως όλοι, η ηθοποιία είναι από τα πολύ δύσκολα επαγγέλματα σε ο,τι αφορά το θέμα της επιβίωσης, καθώς είναι δύσκολο εως ακατόρθωτο να δουλεύεις, και πόσο μάλλον σήμερα, κάθε μέρα και κάθε έτος..και σκέφτομαι..και συνάμα σε ρωτώ: Πως να προχωρήσω σε ένα επάγγελμα που δε μου κινεί και πολύ το ενδιαφέρον και από την άλλη θέλοντας να κυνηγήσω το όνειρό μου να με εμποδίζουν τέτοια θέματα, μεγάλης σημασίας σε ο,τι το αφορά;

Δεν υπάρχει χώρα στη γη στην οποία οι γονείς λένε στα παιδιά τους «παιδί μου πού να τρέχεις τώρα στο Πολυτεχνείο, γίνε ηθοποιός να έχεις το κεφαλάκι σου ήσυχο». Ούτε χώρα, ούτε εποχή. Σκέψου, ούτε μηχανή χρόνου δεν θα σε βοηθούσε. Θα σε βοηθούσε να ήσουν πλούσιος, αλλά είναι το υπερατού που βοηθάει σε σχεδόν όλα τα προβλήματα.


Πολύς κόσμος κάνει τη δουλειά που του δίνει να τρώει ενώ ονειρεύεται άλλη, που δεν είναι κερδοφόρα. Όταν το ρωτάνε αυτό όμως φοιτητές στο 'α μπα', με τρώνε τα χέρια μου να τους βαρέσω στο κεφάλι με το λάπτοπ, και όχι να πληκτρολογήσω απάντηση. Η απάθεια και η τεμπελιά που χρειάζονται για να λες τέτοια όταν σπουδάζεις, όταν είναι όλα ανοιχτά, όταν σου προσφέρονται όλες οι ευκαιρίες, για να μιλάς σαν συνταξιούχος που πήρε τη ζωή του λάθος, είναι απογητευτική. Πού είναι το δίλημμα; Σε παρακάλεσαν να κάνεις το γύρο της Ελλάδας με μπουλούκι ηθοποιών και δεν ξέρεις αν πρέπει να πας; Δίλημμα θα ήταν αν είχες προσπαθήσει να γίνεις ηθοποιός, αν τα είχες πάει περίφημα, αν είχες ένα σωρό υποχρεώσεις με πρόβες και δεν σου έφτανε πια ο χρόνος να ανταποκριθείς ικανοποιητικά στο Πολυτεχνείο. Αν είναι έτσι τα διλήμματα, εγώ έχω δίλημμα αν θα συνεχίσω το α μπα ή αν θα γράψω το Επόμενο Μεγάλο Μυθιστόρημα. Αν οι υποχρεώσεις του Πολυτεχνείου δεν σου αφήνουν χρόνο να ασχοληθείς σοβαρά με την υποκριτική, τότε κάτσε και στρώσου στο διάβασμα, γιατί ο λόγος που δεν σου κινεί το ενδιαφέρον η σχολή είναι ότι έχεις μείνει πολύ πίσω.


________________
6.


Αγαπημένη μου Α, μπα!
Κάθε φορά που κάποιος φίλος ή φίλη μου θα παραπονιέται για τη σχέση του, (ή τους γονείς, ή άλλους φίλους ή οποιονδήποτε), η πρώτη μου αυθόρμητη σκέψη είναι "ναι αλλά μήπως κι ο άλλος έχει τα δίκια του γιατί..." (ακολουθούν επιχειρήματα υπεράσπισης της άλλης πλευράς). Αντικειμενικά, κάποιες φορές έχω δίκιο, γιατί προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα πολύ αντικειμενικά, άλλες φορές όμως, εκτός του ότι είμαι άδικη, νιώθω πως δεν είμαι καλή φίλη. Ίσως πιο σωστό είναι να παρηγορείς τον άλλο όταν έχει ένα πρόβλημα, ακόμη κι αν νομίζεις πως παραλογίζεται;- δικηγόρος του διαβόλου

Φανερά είμαι της ίδιας σχολής, αν και δεν πιστεύω ότι γίνεται να απαντήσεις 'αντικειμενικά', μόνο ότι γίνεται να πεις την άποψή σου. Εδώ όμως απαντώ σε ανθρώπους που στέλνουν ανώνυμες ερωτήσεις σε δημόσιο χώρο, γνωρίζοντας ότι θα ακολουθήσουν και σχόλια από τρίτους. Άρα θέλουν απάντηση, όχι παρηγοριά. Όταν σου ζητούν ερμηνεία, τότε οπωσδήποτε πρέπει να σκεφτείς τα κίνητρα των άλλων, αλλά και αυτού που ρωτάει.


Όταν πρόκειται για φίλους ή συγγενείς ή κοντινούς ανθρώπους όμως, δεν είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα. Εξαρτάται από τον φίλο, από την περίσταση, από το πρόβλημα. Θέλει λεπτότητα. Όταν πρόκειται για αλληλεπίδραση, δεν είναι σωστό να είμαστε πάντα οι ίδιοι, άσχετα με την κατάσταση. Η ακαμψία δεν είναι δείγμα ευφυΐας, αν μη τι άλλο. Πρέπει πρώτα να ψυχολογήσεις τον άλλον, για τη συγκεκριμένη στιγμή. Θέλει να ακούσει συμβουλή; Ζητάει απάντηση; Υπάρχει απάντηση και δεν την βλέπει, ή την ξέρει και απλώς θέλει να μιλήσει; Αν κάνεις πάντα το ίδιο, ναι, δεν είσαι καλή φίλη. Η καλή φίλη προσαρμόζεται στις ανάγκες του φίλου και γίνεται αυτό που χρειάζεται, χωρίς να προδίδει την φιλοσοφία της. Χρειάζται μεγάλο ταλέντο για να είσαι καλός φίλος. Γι' αυτό είναι τόσο τιμητικός τίτλος.


________________
7.


Λοιπόν, διαβάζω αρκετό καιρό τη στήλη σου και μ αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις... είμαι 32 χρονών, αυτο είναι το μεγάλο μου πρόβλημα..πριν 2 χρόνια χώρισα από μία σχέση 8 χρόνων και από τότε είμαι μόνη.. έχω αλλάξει πολλά σε μένα αυτά τα 2 χρόνια και πλέον έχω φτάσει σ ενα σημείο να αναγνωρίζω στον εαυτό μου όσα έχω καταφέρει..!! είμαι αυτό που ηθελα πάντα να είμαι.. ΑΛΛΑ είμαι μόνη μου... έχω τόσα πράγματα να πω, και πόσο με ξενερώνει κάθε φορά που ακούω "...ωραία αυτά που λες,,, πότε θα παντρευτείς όμως.." και την ίδια στιγμή νιώθω οτι δεν έχω καταφέρει τίποτα.. Θέλω πάρα πολύ να βρω τον άνθρωπο μου... αλλα μάταια.. Είναι θέμα τύχης ή θέμα επιλογών?- κατ

Αυτά τα διαζευκτικά 'ή' τα λέτε έτσι, χωρίς να τα εννοείτε, από αμηχανία; Είναι κάποιο τρεντ του γραπτού λόγου που δεν έχω εντοπίσει; Τα εννοείτε; Ή μου τα γράφετε για να θυμώνω και να σπάτε πλάκα;


Λες να είναι μόνο θέμα τύχης και οι επιλογές σου να μην έχουν καμία σημασία; Ή, λες να είναι εντελώς στο χέρι σου, δική σου απόφαση, και η πορεία του υπόλοιπου σύμπαντος να μην παίζει απολύτως κανένα ρόλο;


Το μεγάλο σου πρόβλημα είναι ότι νομίζεις ότι στα 32 σου έπρεπε να έχεις κάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι νομίζεις ότι έχεις μείνει πίσω. Δεν μπορώ να σου το λύσω αυτό το πρόβλημα, και δεν μπορώ να σε κατηγορήσω, γιατί ξέρω ποιο είναι το γενικότερο κλίμα. Μπορείς να κάνεις κάποιες διορθωτικές κινήσεις, Για αρχή, σταμάτα να βάζεις τόσα αποσιωπητικά. Σε κάνει να μοιάζεις αναποφάσιστη και χαμένη. Δεν είσαι χαμένη. Δεν έχεις απολύτως κανέναν λόγο να ανησυχείς. Θέλεις να βρεις τον άνθρωπο σου, δεν είναι κάτι που θα γίνει πρόχειρα, ή εύκολα. Μιλάς για μια τεράστια απόφαση ζωής. Πας για τη μια φορά και την καλή. Τώρα σε πιάνει πιλάλα, αλλά σκέψου ότι μιλάς για αυτόν με τον οποίο ελπίζεις να περάσεις χρόνια και χρόνια και χρόνια. Θέλει σύνεση. Όχι κλάψα, ούτε μεμψιμοιρία, όχι απελπισία, όχι αποσιωπητικά. Κλαψουρίζουν οι κυνηγοί όταν γυαλίζουν το όπλο τους; Αυτά ωραία τα χρόνια που περνάς τώρα, που σε τρώει η απελπισία, ενώ είσαι ωραία, νέα και διαθέσιμη, δεν θα τα ξαναπάρεις πίσω. Άντρα θέλεις, όχι το Νόμπελ. Είναι μια επιθυμία που είναι απολύτως μέσα στις δυνάμεις σου. Όλα θα γίνουν. Μη βιάζεσαι να φτάσεις κάπου, όλες οι φάσεις της ζωής ωραίες είναι. Και μην πιστεύεις ότι αν αποκτήσεις αυτό που σου λείπει, θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Θα λυθούν κάποια, και θα προκύψουν άλλα, πιο δύσκολα. Δεν τελειώνουν οι δυσκολίες. Δεν υπάρχει ο 'Σύντροφος' που θα σε σώσει. Είναι δύσκολο να είσαι μόνη, αλλά αν βιαστείς από την στενοχώρια και κάνεις λάθος, θα είναι ακόμη χειρότερο να είσαι μόνη μέσα σε μια σχέση. 

53

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3 Αυτό το θέμα με τα παράπονα για τα δώρα κατάλαβα ποτέ. Το δώρο είναι προαιρετικό. Δεν αποτελεί απαραίτητα απόδειξη αγάπης, εκτίμησης ή θαυμασμού. Είναι μια μεμονωμένη πράξη που μπορεί να γίνει για αμέτρητους λόγους. Κι ενώ τα λίγα δώρα μπορεί να μη σημαίνουν απολύτως τίποτα, τα πολλά δώρα σημαίνουν συνήθως κάτι. Κι αυτό το κάτι δεν είναι καλό. Το θέμα είναι για ποιο λόγο η αγορά ενός π.χ. αρκουδακίου αποτελεί για σένα απόδειξη αγάπης. Κάτι άλλο μάλλον λείπει από τους συντρόφους σου και ζητάς χειροπιαστές αποδείξεις τέτοιου τύπου. Υ.Γ. Οι περισσότεροι άντρες θεωρούν ότι αφού έχεις περάσει την ηλικία των 9, τα αρκουδάκια, ζουζουνάκια και τα συναφή μάλλον είναι γελοία δώρα. Θα ήταν σαν να αγόραζες εσύ στο σύντροφό σου ένα τζι αι τζο ας πούμε. Μάλλον εννοείς ότι θα ήθελες κάτι άλλο, αλλά ντρέπεσαι να το πεις.
#1 Διαβάζοντας τα λόγια της Λένας, «και πότε φαίνεται να έχει δίκιο επειδή αποπνέει αυτοπεποίθηση, αλλά λέει βλακείες», θυμήθηκα την συγκάτοικό μου. Στα εξωτερικά τότε, στο τέταρτο έτος, είχα παρατηρήσει ότι χρησιμοποιούσε δυσνόητες λέξεις. Τη θαύμαζα γιατί τόσα χρόνια στο εξωτερικό διατηρούσε σε άριστο επίπεδο τα ελληνικά της. Εγώ να φταίει ότι διάβαζα πολύ στη γλώσσα της χώρας όπου σπούδαζα, το λεξιλόγιό μου είχε περιοριστεί. Όταν μιλούσαμε έβγαζα νόημα από τα συμφραζόμενα, ώσπου μια μέρα έτυχε να ξέρω τη δύσκολη λέξη που χρησιμοποίησε και δεν ταίριαζε καθόλου με τα συμφραζόμενα. Μου μπήκε η υποψία και κάθε φορά που έλεγε κάτι, έτρεχα στο internet και το έψαχνα. Συμπέρασμα, έλεγε αρλούμπες. Έβρισκε ο,τι δύσκολες λέξεις είχε ακούσει από τις ελληνικές σειρές που συνήθιζε να βλέπει και τις κολλούσε στο άσχετο. Όταν άρχισα να την ακούω πιο προσεκτικά και όχι αφηρημένα, το αποτέλεσμα ήταν γελοίο. Συμπέρασμα Νο2: Τα φαινόμενα κάποιες φορές απατούν.
#7 Κοπελιά, εκ των προτέρων σου ζητώ συγγνώμη γιατί γέλασα με το γράμμα σου - και όχι επειδή δε σε συναισθάνομαι. Προφανώς θα μπορούσα να σου το αποκρύψω, καθώς δε με βλέπεις, αλλά όχι. Σου το λέω, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσεις ξανά. Με διαφορετική ματιά από της στιγμής που γράφτηκε. Ο κόσμος δεν είναι εκεί για να σου υπενθυμίζει αν και πότε θα παντρευτείς ή θα βρεις κάποιον για να περνάς την ώρα σου. Συνεπώς, δεν καταλαβαίνω καν για ποιόν λόγο αναφέρεις τις ερωτήσεις-ειδοποιήσεις-πιέσεις των άλλων - οι οποίοι είναι και αγενείς, συν τοις άλλοις (γιατί δεν τους πέφτει λόγος) και θα μπορούσες να τους βάλεις στη θέση τους. Δηλαδή, καταλαβαίνω... και γι' αυτό σου το επισημαίνω. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι νοηματοδοτείς την προσωπική αξία σου με κριτήριο την εξεύρεση του κατάλληλου συντρόφου. Και αυτό αποτελεί πρόβλημα γιατί είσαι πολύ νέα για να ανησυχείς μήπως καταλήξεις μόνη και αβοήθητη, από τη μια, και, από την άλλη, πολύ μεγάλη για να μη γνωρίζεις ότι κανένας ετεροκαθοριζόμενος δεν μπορεί να προκόψει - γιατί πάντα θα εξαρτάται από την αξία που δίνουν οι άλλοι στη ζωή του, η οποία αξία κάλλιστα μπορεί μια ωραία μέρα να εκλείψει· πράγμα καθόλου σπάνιο. Τί σε διαβεβαιώνει ότι αν αύριο βρεις τον άνθρωπό σου και περάσετε κάποιους ωραίους μήνες ή και χρόνια μαζί, δε θα σε παρατήσει μια μέρα; ΤΙΠΟΤΑ. Να στηρίζεσαι στον εαυτό σου, λοιπόν, για να αντλείς αξία. Είτε βρεις τον άνθρώπό σου είτε τον χάσεις είτε τον αναζητάς για πάντα. Να είσαι ελεύθερη και ωραία. Στη δική σου περίπτωση, από τη φράση, το "ωραία" είναι η λέξη-κλειδί. Αυτά, προς επίγνωσιν.
#4 + #2Με αφορμή το "φυσικά δεν ολοκληρώσαμε, ευτυχώς!".Το να κάνεις έρωτα με κάποιον δεν πρέπει να θεωρείται εχέγγυο ή μέσο πίεσης (δες και το Νο2) για περαιτέρω σχέσεις.Αν γνωρίζεις κάποιον μόνο 3 μέρες και είσαι βέβαιη ότι θέλεις σχέση μαζί του, αλλά διαισθάνεσαι ότι δεν προσδοκάτε το ίδιο, μη χρησιμοποιείς ή μην υποκύψεις στο σεξ. Δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα.Αν πάλι απλά γουστάρεις να κάνεις σεξ μαζί του, άσχετα με το τι θα προκύψει, να κάνεις και να μην έχεις ενοχές. Τι θα πει ευτυχώς; Το σεξ είναι δικαίωμα σου, αν έτσι νιώθεις.Επίσης, αν και το έχω ξαναπεί, η αυτοδιάθεση ΔΕΝ είναι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση προς τον εαυτό μας! (ακούς #2;)
Μ αρέσει πολύ το σχόλιο σου :) Γενικά το σεξ για τις γυναίκες και δη στην Ελλάδα είναι γεμάτο ενοχές. Είναι πολύ βαθιά ριζωμένη η αντίληψη ότι μια γυναίκα πρέπει να κάνει σεξ μόνο όταν βλέπει τον άλλο σοβαρά αλλιώς θεωρείται 'εύκολη' (και άλλα χειρότερα). Έχει υπάρξει πάντως μία πρόοδος από παλιά όπου δικαιολογούνταν μόνο μέσα στο γάμο ή που έπρεπε να είσαι παντρεμένος για να συγκατοικείς!
Όντως πολύ σωστό σχόλιο. Κι εγώ αυτό ακριβώς σκεφτόμουν όταν διάβασα το "ευτυχώς". Και είναι πράγματι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος: Πότε να νιώθεις ότι το σεξ είναι κάποια παραχώρηση που πρέπει να δοθεί εφόσον εξασφαλισθούν ορισμένα εχέγγυα, πότε ότι είναι μια υποχρέωση. Έχουμε ακόμη πολλές αγκυλώσεις να αποτινάξουμε...Μου άρεσε δε ιδιαίτερα το κλείσιμο. :)
Πάω στοίχημα ότι και σεξ να είχες κάνει μαζί του πάλι θα είχε εξαφανιστεί και θα αναρωτιόσουν αν ΔΕΝ έπρεπε να είχες κάνει σεξ μαζί του τόσο νωρίς.
3. Φίλη μου ο άντρας που δεν σου κάνει δώρο ποτέ, απλά δεν ενδιαφέρεται για σένα αρκετά ώστε να τον ενδιαφέρει να σε ευχαριστήσει και να σου δείξει ότι είναι διατεθειμένος να προσφέρει σε σένα. Βλέπει το δώρο ως ένα είδος χειροπιαστής "υπόσχεσης" ή δέσμευσης, που δεν θέλει με τίποτα να αναλάβει μαζί σου. Σόρυ αλλά έτσι είναι. Ο ίδιος άντρας θα έκανε δώρα σε μια άλλη γυναίκα που θα τον ενδιέφερε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να κρατήσει. Γενικά βέβαια, είναι και θέμα λεπτότητας, τρόπων, αγωγής και ψυχικής γενναιοδωρίας οπότε μάλλον ναι, με γαϊδούρια είχες μπλέξει και να το προσέξεις να διαλέγεις καλύτερα που θα δίνεις την αγάπη σου.
Αυτές τις σκέψεις έκανα και εγώ, χωρίς να θέλω να το παραδεχτώ μέσα μου. Είμαστε μαζί δύο χρόνια και χωρίς υπερβολές ούτε ένα δωράκι από πλευράς του... Από την πλευρά μου, επειδή εκείνος έχει την ίδια μέρα γενέθλια και γιορτή κάθε φορά του κάνω διπλό δώρο. Μπορεί να είμαι ρηχή, όμως το έχω παράπονο...
#3 Tα δώρα αποτελούν συμβολική προσφορά, και γι' αυτό επιβάλλονται και από τους κοινωνικούς κανόνες ευγενείας σε πολλές περιπτώσεις. Είναι, δε, πανανθρώπινο φαινόμενο - δηλαδή, συναντάται σε όλες τις κοινωνίες διαχρονικά και απανταχού της γης.Τώρα σκέψου μέσα σε μία σχέση της δικής μας δυτικής κουλτούρας, όπου τέτοιες συμβολικές κινήσεις προσφοράς δε λαμβάνουν χώρα από το ένα μέλος. Ναι μεν έως έναν βαθμό είναι και πρωτόκολλο, αλλά η απελευθέρωση από αυτή την ερμηνεία, που χαρίζει μια στενή και οικεία διαπροσωπική σχέση, καθιστά την προσφορά δώρου καθαρότερη ένδειξη ψυχικής γενναιοδωρίας. Όπως είπες κι εσύ, δεν έχει σημασία η οικονομική αξία του δώρου ("και μ' ένα αρκουδάκι θα ήσουν ευχαριστημένη" - και ορθώς), αλλά η σκέψη που κρύβει πίσω της ή το συναίσθημα που επενδύει το πρόσωπο και η πρωτοβουλία του. Τί μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε για τη σχέση σου; Πάντως, όχι κάτι ευοίωνο. Πάντως, όχι ότι είσαι ρηχή.Επίσης : Oύτε στα γενέθλιά σου;;!! Πόσο καρμίρης παίζει νά 'ναι;! Ούτε ένα μπανάλ λελουδικό, έστω;Υπάρχει πρόβλημα. Αν διαλέγεις ανθρώπους που μοιάζουν απρόθυμοι να σε ευχαριστήσουν, να σου δείξουν την εκτίμηση και την τρυφερότητά τους, τη σημασία σου για εκείνους. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της απουσίας δώρων μπορεί να είναι μια καλή αφορμή για να επεκτείνεις ψυχολογικά το ενδιαφέρον σου και να προσέξεις καθολικά τις συμπεριφορές τους και τη στάση τους· και τα συναισθήματα που εισπράττεις εσύ από αυτές. Συναισθηματικά μιλώντας, παίρνεις αυτά που σε ικανοποιούν - αν αφαιρέσουμε το θέμα των δώρων;
Οικονομικά αντέχει να σου κάνει δώρο; Γιατί μερικοί αν δεν μπορούν να κάνουν δώρο 100 ευρώ ή και παραπάνω προτιμούν να μην κάνουν καθόλου, ενώ εμείς θα είμασταν ευχαριστημένες και με ένα τριαντάφυλλο. Ειδικά αν αυτός ζορίζεται οικονομικά κι εσύ του κάνεις διπλά δώρα μπορεί να μην τολμάει να κάνει την κίνηση.Κι εγώ θα το είχα παράπονο πάντως.
Nanina Zola: Συναισθηματικά είμαι πολύ ικανοποιημένη, μου προσφέρει τρυφερότητα, ενδιαφέρον, αγάπη, ό,τι ψάχνω δηλαδή.εξωγήινη: Οικονομικά στέκεται καλύτερα από εμένα, παίρνει τρεις φορές το μισθό μου, αντέχει δηλαδή θεωρητικά το όριο των 100 ευρώ που έθεσες. Καρμιριά; Χμ, η αλήθεια είναι πως είναι μετρημένος στις κοινωνικές-οικονομικές του συναλλαγές.
@ zunixEν τοιαύτη περιπτώσει, δεν έχω συμβουλή να σου δώσω. Θα σου πω μόνο τί θα έκανα εγώ στη θέση σου. Θα το συζητούσα μαζί του. Όχι ως παράπονο, αλλά ως απορία. Όπως εύλογα την έθεσες στη στήλη. Οι αντιδράσεις του μπορεί να μου το εξηγούσανε, μπορεί και να με μπερδεύανε περισσότερο, αλλα εγώ θα την εξέφραζα, όπως και να είχε, και θα άκουγα τί έχει να μου πει. Ξέροντας (εγώ) ότι η πρόθεσή μου δεν είναι να του αποδώσω κάποια μομφή ούτε να γκρινιάξω, δε θα έβρισκα καλό λόγο για να μην το κάνω.
#2 Μισό λεπτό, να καταλάβω. Ενας τύπος 30+ προσκαλεί σε έξοδο μια γνωστή του (και μάλιστα συνάδελφο), της "φέρεται καλά" με μόνο σκοπό να την κουτουπώσει στα γρήγορα μέσα στο αμάξι (μην ξοδεύεται και σε ξενοδοχεία, τώρα που ο κλάδος περνάει κρίση), της κάνει μούτρα επειδή εκείνη δεν του έκατσε με το καλημέρα σας, και σε απασχολεί είναι αν η ανελέητη καφρίλα του είναι ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΜΥΝΑ; Σε όλα τα ερωτήματα που έθεσες, η εξήγηση είναι μία και την έδωσες μόνη σου: φοβάσαι ότι θα μείνεις μόνη. Ξυπνήστε, κορίτσια!
#1. Μόνο δική μου εντύπωση είναι ότι η κοπέλα εκφράζει αντιλήψεις ανωτεροκατωτερότητας ταυτόχρονα;Πάντα θα συναντάς άτομα "καλύτερα" και άλλα "χειρότερα" από εσένα. Μη σνομπάρεις τους χειρότερους, μη θεοποιείς τους καλύτερους. Το ζευγάρι αυτό που γνώρισες μπορεί να σου φαίνεται αξιόλογο για τελείως λάθος λόγους. Σε εντυπωσίασαν με μια συζήτηση περί ομοφυλοφιλίας και ιατρικού λειτουργήματος, είναι αρχιτέκτονες και φυσικοί. Σιγά τα ωά!  Εγώ από την άλλη βλέπω έναν άνθρωπο αγενέστατο και υπερόπτη, που σε λέει μονόχνωτη με το καλημέρα, χωρίς να γνωρίζεστε από πριν. Με ποιο δικαίωμα, πρόλαβες και του το έδωσες; Κι ακόμα κι αν του το έδωσες, αυτός γιατί το εκμεταλλεύτηκε; Τι μπορεί να λέει αυτή η συμπεριφορά για αυτόν τον "ενδιαφέροντα" φυσικό;  Τώρα, ως προς το περιεχόμενο της συνομιλίας σας, προσωπικά δε μου φαίνεται γενικά μικροπρεπές/ κακό/ρηχό/κατακριτέο να έχει κανείς τις προτιμήσεις του για έναν σύντροφο. Αρκεί αυτές οι προτιμήσεις να μη λειτουργούν ως κριτήριο αποκλεισμού αν σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα είστε συμβατοί.
Μα, ναι. Και, το χειρότερο από όλα είναι ότι, όπως τουλάχιστον τα περιγράφεις, πέταξε το "μονόχνωτη" έτσι απλά, κατηγοριοποιητικά (ενώ υποτίθεται απεχθάνεται τις κατηγορίες) και γενικόλογα. Θα ήταν τελείως διαφορετικό, αν ας πούμε, είχε πει "Δεν χρειάζεται να γίνεσαι μονόχτωτη. Ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να κρύβει κάποιος άνθρωπος κάτω από την επιφάνεια, αν δεν του δώσεις μια ευκαιρία". Που και πάλι, δεν είναι ό,τι το ευγενέστερο, γιατί στην τελική είναι αδύνατο να δίνουμε τις ίδιες ευκαιρίες ΟΛΟΙ σε ΟΛΟΥΣ. Όμως, όπως λες, ο μορφωμένος αυτός φυσικός, απλά το "πέταξε" χωρίς άλλου είδους αιτιολόγηση ή επεξήγηση. Που, αν όντως ενδιαφερόταν για το ανθρώπινο κομμάτι του απέναντι, θα προτιμούσε καθαρά αισθαντικά να δώσει, για να γίνει κατανοητός, αν μη τί άλλο. Και, όπως λες Ιζόλδη, καλό είναι να μας αρέσουν τα όσα μας φαίνοντα ελκυστικά και ανώτερα στον άλλο, όμως όταν περνάμε στο θαυμασμό ως και τη θεοποίησή τους, βάζουμε τον εαυτό μας σε κατώτερη θέση, και κρίμα είναι, γιατί μετά ο άλλος πετά μια βλακεία που δεν τη σκέφτηκε/έτσι του φαίνεται/ έτσι του μοιάζει (επειδή ακριβώς δεν είναι θεός), και καταλήγουμε να την παίρνουμε προσωπικά, και να αμφιβάλλουμε για τα αυτονόητα, αντί να απαντήσουμε το φυσικό "Πώς το βγάζεις αυτό το συμπέρασμα;"...
Ε, μα! Πες τα ρε Ιζόλδη. Η μόρφωση δεν λέει και πολλά. Έχω γνωρίσει γιατρούς που ήταν σκατά και εργάτες που το μεγαλείο της ψυχής τους ήταν τέτοιο, που σε έκανε να αναρωτιέσαι πού υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Δεν πρέπει να βάζουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Μπορεί αντίστοιχα να υπάρχουν επιστήμονες που πρώτα απ' όλα είναι σπουδαίοι άνθρωποι και άλλοι που έχουν τη στοιχειώδη ή και καθόλου μόρφωση και να είναι ασ' τα να πάνε. Η Ιζόλδη έχει δίκιο σε αυτά που σου γράφει.
#2: Πες μας ότι τον έχεις κάνει ήδη πέρα και ότι δεν περίμενες την απάντηση της Λένας. Εδώ έχουμε ένα ατόφιο, ένα ακραιφνές παράδειγμα χειριστικής συμπεριφοράς. Πρώτα με το καλό, μετά με το άγριο (ευτυχώς που ο τύπος έμεινε μόνο στο θυμό και η φάση δεν εξελίχθηκε σε κάτι χειρότερο) και τέλος με το κατινίστικο. Το απαύγασμα των μεθόδων του συναισθηματικού τακτικισμού. Και όλα αυτά τα "ωραία" να τα φορτώνεσαι εσύ, ενοχικά, να ψάχνεις να βρεις τί φταίει και να γεμίζεις το μυαλό σου με φοβίες και ανασφάλειες "μήπως έτσι και μήπως αλλιώς". Αυτού του είδους η συμπεριφορά ποντάρει στη συναισθηματική σου εμπλοκή, εκεί στηρίζει την επιτυχία και την αποτελεσματικότητά της. Μία είναι η λύση: η απεμπλοκή, το άμεσο και αμετάκλητο unfriend, delete και block από τα συρτάρια του μυαλού σου και της ζωής σου. Ας μείνει η ιστορία αυτή ως ένα μάθημα για τον τύπο των ανθρώπων που θα πρέπει να αποφεύγεις στο μέλλον, όσο μπορείς και όσο γίνεται. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι χειριστικές συμπεριφορές υπάρχουν παντού: όχι μόνο στον ερωτικό τομέα, αλλά και στο εργασιακό ή συγγενικό περιβάλλον. :)
@2Επειδή μου έχει τύχει δυστυχώς να υποκύψω νιώθοντας υποχρεωμένη, να χαίρεσαι πάρα πολύ που δεν το έκανες. Εγώ ήμουν 18 στα 19 και είχαμε φτάσει σε σημείο στο αυτοκίνητο σχεδόν γυμνοί και τότε άλλαξα γνώμη, δεν ήθελα πια, είπα πολλά όχι (τα οποία δεν εισακούστηκαν), αλλά τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ''μπορώ'' να σταματήσω τη διαδικασία όποια στιγμή ήθελα, οπότε συνέχισα γιατί πίστευα πως αφού φτάσαμε σε αυτό το στάδιο, δεν έχει γυρισμό. Το πόσο χάλια αισθανόμουν την επόμενη μέρα δεν έχω λόγια να στο περιγράψω. Τον πέτυχα τυχαία μήνες αργότερα κι έτρεμα ανεξέλεγκτα για τουλάχιστον μισή ώρα. Ποτέ μα ποτέ μην κάνεις σεξ από υποχρέωση. Και μην αφήνεις κανέναν να σε κάνει να αισθάνεσαι λίγη επειδή του είπες όχι. Τυχερή να αισθάνεσαι που γλίτωσες.
Θεωρείται; Δεν είμαι σίγουρη. Νομίζω ότι είναι ακόμα γκρίζα ζώνη αυτό το κομμάτι της αλλαγής γνώμης τελευταία στιγμή...Δηλαδή ένας άντρας μπορεί να έλεγε: 'πλάκα μας κάνεις κοπελιά; Δηλαδή φτάνεις μέχρι εκείνο το σημείο και μετά λες όχι ενώ ο άλλος έχει γίνει τούρμπο;' Ειλικρινά δεν ξέρω.
@εξωγήινη Χμ. Ναι. Βασικά έτσι το παρουσιάζει ο θύτης. Με αποτέλεσμα οι περισσότερες γυναίκες να ντρεπόμαστε /φοβόμαστε να επιμείνουμε στο "όχι" όταν έχει διαπεραστεί ένα νοητό όριο.Κι όμως έχεις δικαίωμα να το πεις ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ στιγμή, κι αυτός με τη σειρά του έχει δικαίωμα να σε πει μουρλή, αλλοπρόσαλλη, να σου κόψει την καλημέρα, αλλά ΔΕΝ έχει δικαίωμα να συνεχίσει.Αν έχεις αμφιβολίες, σκέψου το εξής απλό: Αν εκείνος, οποιαδήποτε στιγμή, μετανιώσει, πάθει κοκομπλόκο, θυμηθείτε κάτι τέλος πάντων & "πέσει", εσύ έχεις δικαίωμα να τον δέσεις στο κρεβάτι & να του κάνεις forcefeeding με Viagra; Δε νομίζω! Όσο ξαναμμένη κι αν είσαι. Αν λοιπόν αυτός είναι"τούρμπο" και τον διακόψεις, τι θα πάθει; Έμφραγμα;
Είναι όντως περίπλοκο, αλλά αν είπες πολλά όχι (οποτεδήποτε) και δεν εισακούστηκαν,τότε τείνω να συμφωνήσω με το αμύριστο λουλούδι.Για το #2 και γενικότερα, αυτούς τους τύπους μην τους αποκαλείτε άντρες.
Δεν μπορώ να καταλήξω τι μου συνέβη τελικά. Ίσως δεν θέλω να βάλω και μια ταμπέλα. Απλώς δεν θα άφηνα τον εαυτό μου να ξαναπάθει κάτι τέτοιο ποτέ ξανά. Ίρις γέλασα πάρα πολύ με το βιάγκρα με το ζόρι!Να'σαι καλά!
#7 Η δική μου απορία είναι: Ποιος διάολο σου πετάει (και μάλιστα τόσο συχνά που έχεις βαρεθεί να το ακούς) τη φράση "Ωραία αυτά που λες... Πότε θα παντρευτείς όμως;"Μόνο εμένα μου φαίνεται τόσο παράταιρο; Σα να λέμε "Ωραίο το κοντοσούβλι... Πότε θα κυκλοφορήσουν οι καινούργιοι Avengers όμως;" (Υπάρχει βέβαια και η εμβληματική φράση του Γκουσγκούνη με τον "ωραίο καφέ"... Άβυσσος η ψυχή.)Εκτός πια κι αν "αυτά που λες" περιστρέφονται πάντα γύρω από το γάμο ή την εύρεση συντρόφου, και δένει κάπως ο συνειρμός.Ή αν όλα αυτά τα ωραία που λες, τα λες στη μαμά σου.Μιλώντας για συνειρμούς, μου ήρθε μια ιστορία που έλεγε η γιαγιά μου. Ένα φιλικό τους ζευγάρι τους έδειχνε ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες. Σε μια στιγμή, η σύζυγος (ψιλοbitch) λέει στον (πολύ καλόβολο) σύζυγό της: "Μάκη, βλέπω εδώ ότι νεαρός δεν ήσουν όπως τώρα, ήσουν πολύ αδύνατος. Τι έγινε;" και ο Μάκης: "Με έτρωγε το σαράκι της αποκαταστάσεως!"Επειδή εσένα σε τρώει στ' αλήθεια όμως, πάρ'το χαλαρά, δεν σε έχουν πάρει τα χρόνια, λες ότι έχεις δουλέψει με τον εαυτού σου και μπράβο σου - όλα έρχονται ευκολότερα όταν δεν τα αναζητάμε συνεχώς με το κυάλι.
Αχ κορίτσια, γιατί; #2 Ναι, τόσο γαϊδούρι είναι, και χοντράνθρωπος, και πολλά άλλα που θα έλεγα πριν κόψω το βρίσιμο λόγω παιδιών. Πραγματικά αναρωτιέσαι αν έπρεπε να είχες κάνει σεξ μαζί του; Και μπαίνεις και σε διαδικασία να αμφισβητείς την σεξουαλικότητά σου και βγάζεις και συμπέρασμα ότι θα μείνεις μόνη; Γιατί; #4 Δηλαδή, θα πήγαινες να μείνεις σε πολή μακρινή πόλη για κάποιον, με τον οποίο μιλούσες λίγους μήνες στο ιντερνετ και πέρασες μαζί του 3 μέρες; #7 Είσαι αυτό που ήθελες πάντα να είσαι αλλά παράλληλα δεν έχεις καταφέρει τίποτα; Γιατί τέτοιο αυτομαστίγωμα σήμερα;
Νο.3 : Να κάνεις δώρα εσύ και να πετάς και κανά υπονοούμενο μερικές μέρες πριν από τα γενέθλεια σου στο χαβαλέ. Μπορεί να μην τους περνάει καν από το μυαλό !
Αν υποψιαστώ ότι θα πετάξω και υπονοούμενο θα πεθάνω, θα κοκκινίσω από ντροπή. Άλλωστε νομίζω πως το θέμα είναι να το σκεφτεί από μόνος του.
Δεν ξέρω πολλές φορές οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά μπορεί να είναι τα δώρα σε ειδικές περιπτώσεις. Λογικά αν αρχίσεις με δώρα θα το πιάσει ο άλλος το υπονοούμενο. Μπορείς επίσης να πεις κάτι του στυλ: Έχουμε επέτειο σε ένα μήνα, τι δώρο θα ήθελες να σου πάρω; Ή σε άσχετη αφορμή (τύπου σε πάρτυ γενεθλείων) α τι ωραίο δώρο που πήρε ο τάδε στην τάδε; κάτι τετοιο τελοσπάντων
zunix, σωστά νομίζεις. Μην κάνεις δώρα με απώτερο σκοπό να σου τα ανταποδώσουν. Είναι λίγο άσχημο αυτό. Θεωρώ ότι κάνουμε δώρα γιατί θέλουμε να κάνουμε τον άλλο να νιώσει όμορφα. Γιατί όταν είδαμε κάτι, τον σκεφτήκαμε και πιστεύουμε ότι θα του άρεσε να το έχει.
#2 Σίριουσλι βρε κοπέλα μου γλυκιά; Ελπίζω κι εγώ να μην ήσουν ο εαυτός σου όταν τα έγραφες αυτά.Ενα από τα τελευταία είδη ανθρώπου που θέλεις να μπλέξεις είναι όσοι, επειδή σου είπαν τρία κομπλιμέντα/σε κέρασαν ένα ποτό, θεωρούν ότι εξαγόρασαν κάποιο ελευθέρας στο βρακί σου. Κι αν δεν τους κάτσεις είσαι κρυο....α. (Αντίστοιχη κατηγορία οι γυναίκες που θα αποκαλέσουν "αδελφή" όποιον άνδρα δεν πέσει ξερός με το πρώτο τους νιαούρισμα και λίκνισμα γοφών)Και λες κι ένα κάρο άλλα αρνητικά γι'αυτόν. Και κατά τα άλλα σε ενδιαφέρει γιατί είναι (κατά τη γνώμη σου) έξυπνος; Εμ αυτούς που "αξιοποιούν" την εξυπνάδα τους με το να είναι χειριστικοί και γαϊδουρογάιδαροι, να τους βράσω!
O τύπος είναι τραγικά αστείος αλλά παίζει μπάλα έξυπνα. Αυτές οι χοντράδες ΔΥΣΤΥΧΩΣ πιάνουν επειδή βρίσκονται κοπελούδες όπως η εξαδέλφη εδώ και τσιμπάνε σαν τις τσιπούρες. Αγαπητή εξαδέλφη, προσπάθησε να προσεγγίσεις τον σπασίκλα του ΙΤ θα περάσεις καλύτερα
No1: Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω ίσως στην απάντηση της Λένας είναι να προσέξεις αυτό το αίσθημα ανωτερότητας που έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ανώτερος από κανέναν άλλον κατά τη γνώμη μου. . Έχω μιλήσει με ανθρώπο που έχει phd στη φιλοσοφία παρακαλώ που το μόνο που έκανε ήταν να παπαγαλίζει αυτά που είχε διαβάσει στα βιβλία του χωρίς καμία κριτική σκέψη. Έχω μιλήσει με ανθρώπους που δεν έχουν σπουδάσει τίποτα και έχουν διαβάσει ελάχιστα και όμως έιχαν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν από τη 'λαική τους σοφία' που λέμε. Όταν ο άλλος μπορεί να έχει περάσει 1000 δυσκολίες για να τα βγάλει πέρα βιοποριστικά και δουλεύει από μικρός σίγουρα θα έχει να σε μάθει αρκετά. Και τα μουσικά ακούσματα δεν είναι καθόλου κριτηριο. Υπάρχουν πολλοί αξιολογοι άθρωποι εκεί έξω που ακούνε Λεπα, Πάολα, Μαζώ, Καρρά :P Και μορφωμένοι επίσης! Και μπορεί να ακούνε και κλασσική μουσική όταν είναι σε άλλο mood.!Δώσε ευκαιρίες στους ανθρώπους γύρω σου και μάθε από αυτούς. Θα ξαφνιαστείς ευχάριστα. Και να είσαι ταπεινή. αυτα :)
Συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά πώς μπορεί ένας άνθρωπος που βγάζει σπυριά στο άκουσμα της Πάολα και φτιάχνεται με Μάλαμα και Αλεξίου να κάνει σχέση με κάποιον που πηγαίνει κάθε Σάββατο στα μπουζούκια; Εγώ ας πούμε ακούω μουσική όλη μέρα, αν ο άλλος ακούει σκυλάδικα όλη μέρα, πώς στο καλό θα τα βρούμε; Είναι βασική η μουσική πιστεύω. Αυτό όμως δεν κάνει τους άλλους ανώτερους ή κατώτερους, απλώς διαφορετικούς. Κατά τ'άλλα, έχω γνωρίσει πολλούς μορφωμένους που δεν θες ούτε καλημέρα μαζί τους και πολλούς αμόρφωτους που χαίρεσαι να είσαι μαζί τους. Είναι κατά περίπτωση.
Varaw myges, πόσο συμφωνώ μαζί σου! Ο άντρας μου, αν κα δόκτωρ, ακούει Τερλέγκα, Πάολα και λοιπούς σκυλάδες. Εξωγήινη, γίνεται. Στο αυτοκίνητο, όταν κάνουμε μεγάλα ταξίδια, ακούμε εναλάξ και στο σπίτι δεν με πειράζει, δεν έχει τέρμα τη μουσική.
Δεν πιστεύω ότι η μουσική είναι τόσο βασική όσο άλλα πράγματα. Αν υπονοείς το Lifestyle που ακολουθεί τη μουσική τότε λίγες αμοιβαίες υποχωρήσεις δεν κάνουν κακό σε κανέναν. Μπορείς να πηγαίνεις και στο μέγαρο και στα μπουζούκια ας πούμε! Αν και δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να ακούει σκυλάδικα και να μην μπορεί να ανεχτεί να πάει σε συναυλία της Αλεξίου , δεν είναι τόσο μεγάλη η απόσταση! Επίσης οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν διάφορα ήδη μουσικής χωρίς πρόβλημα. Με καλή παρέα πας παντού ! Εγώ ας πούμε ακούω τα πάντα εκτός από r&b σιχαίνομαι αλήθεια. Αλλά για χάρη της παρέας έχω πάει και έχω ακούσει και έχω χορέψει
Διαφωνώ. Και με εσένα και με τη Λένα. Όταν μιλάς για τις απόψεις και τα γούστα σου (τουλάχιστον, τί να πω, εγώ μια φορά όταν το κάνω), δεν προσπαθείς απαραίτητα να κατατάξεις τον άλλο σε κάποιο είδους επίπεδο σοφίας-εξυπνάδας-χρησιμότητας ή τί άλλο δεν ξέρω, αλλά και να διερευνήσεις κατά πόσο ταιριάζετε συναισθηματικά για να κάνεις παρέα μαζί του. Ναι, μπορεί η άλλη να είναι νοικοκυρά, να ακούει Μαζωνάκη και να βλέπει Αννίτα Πάνια, και παραταύτα να είναι και έξυπνος και καλός άνθρωπος, και υψηλού επιπέδου, με την έννοια ότι γνωρίζει βαθιά τη ζωή και τον εαυτό της. Όμως, τί αφορμές μπορεί να βρει για να συζητήσει μαζί μου (και εγώ μαζί της, προφανώς), ώστε τα παραπάνω να προκύψουνε και να φανούνε; Ότι δεν επιλέγω κάποιον βάσει μερικών δεδομένων δεν είναι απαραίτητα απόρριψη, εκτός αν πολύ συγκεκριμένα αποφασίζω να σηκώνω ψηλά τη μύτη και να λέω "μα, όσοι ακούνε Κιάμο/ μένουν Περιστέρι/ δε φοράνε Ντόλτσε Γκαμπάνα/ νομίζουν πως το Ηράκλειτος είναι όνομα ποδοσφαιρικής ομάδας/ δεν ταξιδεύουν είναι χαμηλότεροι του επιπέδου μου". Αυτό δε σημαίνει πως παύω να έχω προτιμήσεις, και να προτιμώ να τις μοιράζομαι με ανθρώπους με παραπλήσιες προτιμήσεις. Όσο πιό ευρύ το πλαίσιο των προτιμήσεων, τόσο πιο ευρύ το πλαίσιο των προτιμώμενων, σίγουρα. Όμως, το να μην έχω αυτό το φίλτρο, το συναισθηματικό, το καθαρά προσωπικό και αν θες κάπως εγωιστικό, με εμποδίζει από το να βρίσκομαι σε καταστάσεις και σε ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να αλληλοταιριάξω, να αλληλοβοηθηθώ και να περάσω καλά. Επίσης, με βάζει σε ένα χαζό ενοχικό τριπάκι, να χάνω το χρόνο μου με ανθρώπους που δε μπορώ να επικοινωνήσω (όχι απαριτήτως γιατί κάποιος "φταίει"), αλλά γιατί ζούμε σε άλλους κόσμους. Οπότε, αγαπητή "μονόχνωτη" συμφωνώ μαζί σου. Εκτός φυσικά και αν κάτω από όλα αυτά *κάνεις* την επιλογή των ανθρώπων βάσει συγκεκριμένων γούστων θρησκεία, και *είσαι* απορριπτική. Εκεί όμως μιλάμε για άλλο θέμα, το οποίο, εγώ τουλάχιστον, από αυτά που γράφεις, δε βλέπω να έχεις.
Τσούχτρα για εμένα κύριο κριτήριο για να μιλήσω με κάποιον είναι το να είναι ανοιχτός και ευχάριστος., Μπορούμε τότε να μοιραστούμε και άλλα πράγματα εκτός από τα ενδιαφέροντα για τις σειρές και για την τέχνη. Βασικά σχεδόν ποτέ οι συζητήσεις για τέτοια θέματα δεν απασχολούν τη δική μου παρέα. Δύσκολα θα βρω κάποιον να πάω σε καμια έκθεση μαζί του.Από την άλλη μ αρέσει να έχω με τους φίλους κοινό σύστημα αξιών, μ αρέσει να έχουμε παρόμοιες απόψεις στα πολιτικά (αν και αυτό δεν είναι απαραίτητο, άσε που ακούγοντας διαφορετικές απόψεις διευρύνεις τις γνώσεις σου περισσότερο).Όσον αφορά το παράδειγμα της νοικοκυράς, μπορεί να τη βρεις στην ουρά του ΙΚΑ και να αρχίσετε να μιλάτε για το δημόσιο και σιγά σιγά να βρείτε και άλλα ενδιαφέροντα. Δεν θα γίνει απαραίτητα κολλητή σου αλλά μπορεί να περάσεις ευχάριστα μιλώντας της.