Πρώτα ο πολιτικός. Με το μαντιλάκι έτοιμο στην τσέπη, ανεβασμένος στο πάλκο της πολιτικής ερμήνευσε το ποίημα για το μνημόνιο: « Αγωνίστηκα για τους απλούς ανθρώπους, τους εργάτες, μπλα, μπλα, μπλα». Και μετά έκλαψε και το ετοιμοπόλεμο μαντιλάκι βγήκε από την θήκη του. Αργότερα, μετά από λίγα δευτερόλεπτα, άλλαξε βλέμμα και σταμάτησε τα δάκρια, όταν αναφέρθηκε στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ένα μικρό λαθάκι μόνο σε αυτό το ρεσιτάλ ηθοποιίας: Όσοι ηγέτες έχουν αγωνιστεί για τους απλούς ανθρώπους δεν το αναφέρουν οι ίδιοι ως παράσημο στις ομιλίες τους. Ο έπαινος δίνεται από τους ίδιους τους απλούς ανθρώπους στους ηγέτες. Οι ιστορικοί καταγράφουν και τις απόψεις του λαού, ας μην ανησυχούν για την υστεροφημία τους όσοι προσέφεραν στο έθνος.
Ύστερα ο μέτοχος της ομάδας. Στο πράσινο κανάλι τους. Και αυτός βούρκωσε μιλώντας για αμοιβές και μετοχές. Νόμιζα ότι θα λυθεί τελείως ο κόμπος και θα ξεσπάσει σε αναφιλητά για «τους απλήρωτους παίχτες, για την ομάδα που πονάει η οικογένεια του». Η συγκίνηση έφτασε στο peak όταν μίλησε για τις διαφωνίες που έχει με το «αίμα του». Εκεί υπέθεσα ότι κάποια στιγμή θα βγει η Τατιάνα μέσα από τους αθλητικούς συντάκτες και θα φωνάξει: «Έλα στην εκπομπή μου να τα πούμε βρε άνθρωπε. Τι κάθεσαι εδώ;».
Μετά το βούρκωμα ο άντρας παραιτήθηκε (σ.σ Σήμερα διαβάζω ότι η παραίτηση κράτησε 24 ώρες!) και το κανάλι πέρασε σε άλλο «πράσινο» θέμα: Η γνωστή φιλάνθρωπος χάιδευε τα παιδικά κεφαλάκια που λέγαμε.
Θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια «θεατρικά σχήματα». Αρκετές παραστάσεις έχουμε να δούμε ακόμα. Ο άρτος μπορεί να λείπει όμως το κοινό έχει ανάγκη από θεάματα. Έστω και πεινασμένο. Έστω και με πετσοκομμένους μισθούς. Έστω και με άδειες τσέπες. Αν και στην πολιτική έχουμε καταλάβει ότι η παράσταση είναι κακή, στα αθλητικά δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ακόμα. Έτσι λοιπόν ερμηνείες όπως αυτή θα συνεχίσουν να μαστουρώνουν το πλήθος, που νομίζει ότι το πρόβλημα είναι ανάμεσα στους «πράσινους» και στους «κόκκινους».
Ακόμα αυτό το «ναρκωτικό» καλά κρατεί. Ευτυχώς γιατί αν το στερηθούν δύσκολα να βρεθεί υποκατάστατο. Συνεχίστε λοιπόν το κλάμα άφοβα. Διψάμε για καλές παραστάσεις!
σχόλια