Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη ζωή ανάλογα με το τι έχει περάσει. Ο καθένας θεωρεί σημαντικό κάτι διαφορετικό. Έμαθα από μικρή να χαμογελάω στα καλά και στα κακά. Ίσως να είναι η κληρονομιά που πήρα από την οικογένεια μου. Ποτέ κανένας δεν θα μπορέσει να μπει στο μυαλό μου. Ποτέ κανείς δεν θα δει πίσω από το αφελές αυτό χαμόγελο. Όπλο και κατάρα να έχεις μάθει να κρύβεσαι τόσο καλά.
Μετά από χρόνια έσπασα. Άφησα κάποιον να σπάσει το χαμόγελο αυτό. Μην φανταστείς δεν το κατάλαβα.Μια ζωή έβαζα τα όρια μου στους ανθρώπους. Εδώ όμως δεν υπήρχαν όρια. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα ήταν καλά,πως απλά μπορούσα να συνεχίσω. Αλλά υπάρχουν και αυτοί οι έρωτες που απλά διαλύουν τα πάντα, διαλύουν την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου και για τον κόσμο ολόκληρο. Κατάλαβα πως τον αγαπάω όταν το είπα στον εαυτό μου τον οποίο κοροϊδευα τόσο καιρό.
Είναι δύσκολο να ξεπεράσεις κάποιον για τον οποίο ξεπέρασες τον εαυτό σου. Πάντα θα κοιμάσαι με την πόρτα ανοιχτή.
Να ξέρεις, όταν οι σκέψεις γίνουν λόγια, το παιχνίδι έχει χαθεί. Και έσπασα. Και άλλαξα. Και το χειρότερο κανένας δεν κατάλαβε. Όταν ο κόσμος σου διαλύεται το ξέρεις μόνο εσύ. Και τι κάνεις; Τα μαζεύεις,κολλάς τα κομμάτια,ένα ένα,σιγά σιγά.Όχι δεν είναι εύκολο. Και όχι κανένας δεν θα είναι δίπλα σου, όχι γιατί δεν σε αγαπάνε, αλλά γιατί κανένας δεν μπορεί να καταλάβει. Θέλει μαγκιά να ανοίξεις τη ψυχή σου, να πολεμήσεις τη λογική σου και τον εγωισμό σου και να δώσεις ευκαιρία σε μία κατάσταση που ξέρεις ότι είναι τοξική. Απλά, ένα κομμάτι μου αρνείται να γίνει καλά και γυρνάει πίσω.
Δεν θα κολλήσεις σε μία μέρα, δεν υπάρχουν λύσεις στιγμής. Είναι δύσκολο να ξεπεράσεις κάποιον για τον οποίο ξεπέρασες τον εαυτό σου. Πάντα θα κοιμάσαι με την πόρτα ανοιχτή. Θα βγει κάτι καλό όμως από όλο αυτό. Θα γνωρίσεις εσένα, τα όρια σου και τις δυνατότητες σου και ας έχεις χάσει για πάντα ένα κομμάτι σου.
σχόλια