________________
1.
Αγαπητή Λένα,
Ας αρχίσω λέγοντας ότι η στήλη σου είναι φοβερή! Με έχεις βοηθήσει να ανακαλύψω κάποιες απόψεις που είχα αλλά τρόμαζα να τις αποδεχτώ γιατί ο κόσμος δεν θα μου χρωστούσε να βγει η ζωή μου όπως τη θέλω. Αρκετά όμως με τη λογοτεχνία και στο δια ταύτα. Έχω το εξής θέμα:
Στη Γ Λυκείου προς το τέλος και στο Πανεπιστήμιο έκανα παρέα με μία κοπέλα, καλή, χρυσή, από όσο μπορώ να κρίνω μια χαρά κορίτσι. Δεν πέρασε την πρώτη χρονιά στις Πανελλήνιες, αλλά παρόλο που εγώ γενικά μονίμως χάνομαι από προσώπου γης, διατηρήσαμε επαφή. Την επόμενη χρονιά πέρασε και αυτή στην ίδια πόλη με εμένα και κάναμε πάλι παρέα. Στο τρίτο έτος το δικό μου, λόγω τεράστιου φόρτου διαβάσματος δεν μπορούσαμε να βρισκόμαστε. Αυτή η απουσία με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι δεν πολυταιριάζαμε σαν χαρακτήρες. Είχαμε τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες, άλλες νοοτροπίες και αντιμετωπίσεις θεμάτων, άλλες παρέες κλπ κλπ, και ουσιαστικά, και τις φορές που βρισκόμασταν καταλήγαμε να σχολιάζουμε τις σειρές που βλέπαμε και οι δύο. Αλλά πόση ώρα μπορείς να το σχολιάζεις αυτό το πράγμα; Έχουμε και τελείως διαφορετικά αντικείμενα σπουδών οπότε δεν είναι ότι θα μπορούσαμε να πούμε για τις εξελίξεις στον κάθε τομέα.
Εν ολίγοις είχα ψιλοβαρεθεί. Ξαναβρεθήκαμε τυχαία στην πόλη που σπουδάζουμε, και μιλάγαμε πόση ώρα, κανονίσαμε να πάμε για καφέ μετά από δύο μέρες. Δεν μπορέσαμε, κανονίσαμε άλλες δύο φορές στο καπάκι αλλά μου το ακύρωσε οπότε της είπα ότι θα βλέπαμε. Έκτοτε έχουν περάσει δύο χρόνια μηδενικής επικοινωνίας. Δεν μπορώ να πω ότι σκοτίζομαι ιδιαίτερα, γιατί δεν τσακωθήκαμε, απλά η παρέα δεν τράβαγε. Πριν λίγες μέρες πέτυχα τον πατέρα της στο δρόμο και τον ρώτησα τι κάνει, και μου έστειλε μήνυμα αν έχω γυρίσει πίσω, φαντάζομαι για να κανονίσουμε, και επειδή δεν μπορούσα να απαντήσω εκείνη τη στιγμή το άφησα και ακόμα τίποτα. Η ερώτηση είναι η εξής: μπορώ με κάποιο τρόπο να σταματήσω την παρέα χωρίς να τη στεναχωρήσω; Δεν είναι ότι είμαι το πλέον σημαντικό άτομο στη ζωή της, αλλά όσο να'χει, δεν είναι και ωραίο να σου λέει ο άλλος δεν θέλω να κάνουμε παρέα γιατί βαριέμαι. Από την άλλη, μήπως το έχει καταλάβει αλλά το κάνει από ευγένεια, ένα σπορ στο οποίο εγώ φαίνεται να έχω σημειώσει αρνητικό σκορ;
ΥΓ. Θα έλεγε κανείς, τι σε πειράζει να πας μια ώρα το δίμηνο να βρεις μία παλιά φίλη; Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως με στήνει ένα 20-30λεπτο και καμιά φορά τη βρίσκουν οι γνωστοί της, και ακόμα και που προσπαθεί να τους δώσει να καταλάβουν ότι θέλουμε να κάτσουμε να πούμε δυο κουβέντες δε λένε να ξεκαβαλήσουν (είμαστε και σε μικρή πόλη...). Αυτά, και σόρρυ για το σεντόνι :(...
Αν μπορείς με κάποιο τρόπο να σταματήσεις την παρέα; Η παρέα έχει σταματήσει εδώ και δύο χρόνια, και αυτό δεν έγινε μόνο με τη δική σου πρωτοβουλία. Δεν βλέπω την πρώην φίλη να προσπαθεί ιδιαίτερα να σε δει, ή τουλάχιστον, όχι περισσότερο από όσο προσπαθείς εσύ. Η επικοινωνία έχει ατονήσει ήρεμα και ωραία, χωρίς να παρεξηγηθεί κανείς, επειδή και οι δύο πλευρές βλέπουν ότι δεν τραβάει. Μην προσπαθείς να λύσεις ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει, γιατί θα δημιουργήσεις ένα καινούριο.
Δεν έχει πλάκα το πόσο αυτονόητα κάνουμε τον εαυτό μας πρωταγωνιστή μιας ιστορίας; Αναρωτιέμαι πώς θα περιέγραφε την πορεία αυτής της σχέσης η άλλη πλευρά. «Μου είπε ο πατέρας μου ότι την είδε στο δρόμο, της έστειλα ένα μήνυμα από ευγένεια χωρίς να ρωτάω κάτι συγκεκριμένο, ευτυχώς δεν απάντησε...»
________________
2.
γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να κερατώνουμε τους συντρόφους μας τόσο συχνά? έτσι ήταν και πιο παλιά? Να φοβάσαι να κάνεις μια σχέση γιατί θα υποψιάζεσαι ότι αυτός/αυτή θα σου το φορέσει το κερατάκι τελικά. Συνέχεια ακούω για κέρατα, παράλληλες σχέσεις με πάνω από 2 συντρόφους! Μένω έκπληκτη κάθε φορά!
Γιατί δεν μένουμε πιστοί?
και κυρίως γιατί δεν χωρίζουμε τον προηγούμενο και να γευτούμε τον επόμενο, αν δεν μπορούμε να συγκρατηθούμε?-Απορίες ενήλικης
Πιο παλιά ήταν ακόμη χειρότερα, γιατί ήταν ακόμη πιο δύσκολο να χωρίσει κανείς, η έννοια της σεξουαλικής ελευθερίας ήταν ανέκδοτο, και η περιφρούρηση της γυναικείας τιμής ακόμη σπουδαιότερη υπόθεση. Όλοι αυτοί οι περιορισμοί δημιουργούσαν αποτυχημένα ζευγάρια που προσπαθούσαν να βρουν διέξοδο αλλού.
Η μονογαμία, η πολυγαμία, και όλες αυτές οι πρακτικές είναι αντικείμενο μελέτης πολλών επιστημόνων εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και ο καθένας απαντά ανάλογα με τις δικές του ιδεοληψίες και χρησιμοποιώντας τα βολικότερα παραδείγματα από τη 'φύση'. Ό,τι και να πιστεύεις, θα βρεις παράδειγμα στη 'φύση' που το υποστηρίζει. Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι σχετικά, εκτός ίσως από κάτι που κάπως παραβλέπεται. Συνεχίζουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα όταν κάποιος κερατώνει κάποιον, αλλά δεν εντοπίζουμε με την ίδια προθυμία ζευγάρια, ανθρώπους, που λειτουργούν μονογαμικά σε όλη τους τη ζωή. Υπάρχουν και αυτοί, και δεν είναι λίγοι. Δεν ξέρω καν αν είναι μειοψηφία. Γιατί αυτή η παράβλεψη; Επειδή από αυτούς δεν προκύπτει πικάντικο κουτσομπολιό;
Το γιατί δεν χωρίζουμε τον προηγούμενο για να πάμε στον επόμενο, και γιατί δεν μπορούμε να συγκρατηθούμε, δεν χρειάζεται επιστημονική μελέτη. Γιατί τα θέλουμε όλα δικά μας, και τα θέλουμε τώρα, και προκειμένου να τα αποκτήσουμε θα πάρουμε και το ρίσκο.
________________
3.
Αγαπητή Α,μπα, καλησπέρα,
Τον τελευταίο χρόνο με απασχολεί ιδιαίτερα η σεξουαλική και συναισθηματική μου ωρίμανση. Προσπαθώ να μάθω τι είναι αυτό που θέλω, και ένας από τους τρόπους είναι το να κοιμάμαι με διαφορετικούς άντρες αρκετά συχνά. Για παράδειγμα, έχει τύχει μέσα σε μια βδομάδα να κοιμηθώ με τέσσερις διαφορετικούς. Υπάρχουν κάποιοι τους οποίους βλέπω συχνά, άλλους αρκετά συχνά, και κάποιοι που βλέπω μόνο μια φορά.
Διαβάζω παράλληλα τη στήλη σου και προσπαθώ να καταλάβω τον εαυτό μου και τι εικόνα δίνω στους άλλους. Δε διαβάζω πολλά βιβλία αλλά βλέπω πολύ σινεμά, κάτι που με βοηθάει στην ενδοσκόπηση που επιχειρώ.
Έκανα το τεστ να δω αν μου αρέσει (για σχέση) κάθε άντρας που γνωρίζω, και ανακάλυψα ότι άλλοι με απορρίπτουν και άλλους τους απορρίπτω εγώ.
Τελευταία μου είναι πολύ εύκολο να κάνω σεξ με κάποιον, χωρίς να μου αρέσει ιδιαίτερα (όχι όμως να μου είναι δυσάρεστος), μόνο και μόνο από περιέργεια και για την εμπειρία.
Παλιότερα, στα 18 μου, είχα μια μακροχρόνια σχέση (5 χρόνια), χωρίς μεγάλες σεξουαλικές συγκινήσεις.
Τώρα είμαι πλέον 25. Περνάω καλά αλλά πολύ συχνά στεναχωριέμαι.
Η ερώτησή μου είναι: από ό,τι μπόρεσα να χωρέσω σε αυτό το κείμενο, θεωρείς ότι η κατάστασή μου είναι ανησυχητική; Τι θα με συμβούλευες;
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Η ματιά σου πάνω στα πράγματα θα με ενδιέφερε πολύ.- Γυναίκα
Αγαπημένη φίλη. Πιστεύεις ότι αν ήσουν άντρας θα στενοχωριόσουν; Ή μάλλον, θα σου περνούσε έστω και από το μυαλό να αναρωτηθείς αν η κατάσταση σου είναι ανησυχητική; Η πληροφορία ότι είχες μακροχρόνια σχέση είναι για να καθαγιάσεις τον τελευταίο χρόνο; Δεν χρειαζόταν.
Είσαι νέα, είσαι ελεύθερη, και δοκιμάζεις καινούρια πράγματα. Είσαι αρκετά μεγάλη για να περιφρουρείς τον εαυτό σου όσο πειραματίζεσαι. Η κατάσταση, γενικώς, είναι ανησυχητική αν νιώθεις ότι παραβιάζεις τα όρια σου, όταν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, και όταν χρησιμοποιείς τους άλλους. Αυτά μπορεί να συμβούν άνετα και μέσα σε μια μακροχρόνια και μονογαμική σχέση. Ο αριθμός συντρόφων δεν είναι κάποιο σκορ που ανεβάζει ή κατεβάζει την αξία ενός ανθρώπου. Δεν χρειάζεσαι τη συμβουλή μου, ή τη συμβουλή κανενός. Ορίζεις το σώμα σου όπως θέλεις, και μπορείς να ζήσεις τη ζωή που θέλεις. Μπορεί να περνάς φάση, μπορεί και όχι. Θα φανεί στο μέλλον, και τίποτα από τα δύο δεν είναι καλύτερο από το άλλο.
________________
4.
αγαπητη α μπα. με το κριτηριο απαντάς? γιατι εχω στειλει 2 φορες καποιο θέμα και βλέπω να απαντάς σε άλλα κι αλλα που μου πέφτουν τα μαλλιά τι αηδίες ρωτάνε. τεσπα, δεν επιδέχεται απαντησης αυτο, απλα ηθελα να το πω κ αφου εισαι τοσο κουλ δεν θα παρεξηγηθεις. Ευχαριστω
Δεν παρεξηγούμαι, και δε νομίζω ότι θα παρεξηγηθείς κι εσύ αν σου απαντήσω. Μερικές ερωτήσεις είναι για τη ζωή, το σύμπαν και όλα όσα μας περιβάλουν, έχουν μέσα δέκα υποερωτήματα, και δεν απαντιούνται. Μερικές ερωτήσεις έχουν την απάντηση μέσα τους. Μερικές απορίες λύνονται καλύτερα στο google. Μερικές ερωτήσεις απευθύνονται σε μένα και ζητούν προσωπικές πληροφορίες. Μερικές μπορούν να απαντηθούν μόνο από αυτόν που ρωτάει, όπως 'να κάνω το α ή το β'. Δεν διαλέγω τις 'έξυπνες', δεν απορρίπτω τις 'αηδίες'. Δεν κάνω τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο καθένας έχει το δικό του ντέρτι, και για τον καθένα το ντέρτι του είναι το πιο σημαντικό.
Οπωσδήποτε υπάρχει υποκειμενική ματιά στο τι δημοσιεύεται και τι όχι, που είναι η δική μου, αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι;
________________
5.
αμπα. στον ευρυτερο κυκλο της κοινης (εμου+του εναμιση χρονου συντροφου μου) παρεας μας (εναλλακτικοι και ευρους ηλικιων 30-40) βρισκεται μια γυναικα η οποια στο παρελθον ειχε συναισθηματα για τον συντροφο μου, μαλλον ειχε υπαρξει ενα ελαφρυ φλερτ-αυτο το αμφιλεγομενο που αναρωτιεσαι αν ειναι φιλικοτητα ή φλερτ-δεν εγινε τιποτα μεταξυ τους ωστοσο. στο παρον τωρα. και στο προβλημα μου. η γυναικα αυτη οποτε βρισκομαστε σε κοινη παρεα μαζι της, παρα την παρουσια μου, δειχνει να εχει ολο το ενδιαφερον της στραμμενο σε αυτον. δε λεω οτι του την πεφτει-τουλαχιστον οχι ευθεως. απλα ολη της η προσοχη ειναι στραμμενη πανω του, ακομα κι οταν μιλαει με αλλους, ακουει οτιδηποτε λεει αυτος και ψαχνει ευκαιρια να μιλησει μαζι του.του φιλου μου η συμπεριφορα ειναι φιλικη και οικεια οπως ειναι με ολους τους υπολοιπους της παρεας. το θεμα ειναι οτι εγω δεν αντεχω να βλεπω ολο το ενδιαφερον της στραμμενο πανω του- (τυχαιο παραδειγμα: ξενικαει να βγαλει φωτογραφιες και καλα την παρεα- και καταληγει να βγαζει μονο αυτον-δηλαδη προσπαθει να καμουφλαρει το ενδιαφερον της) αμπα. υ.γ1 ξερω οτι ακομα και ερωτευμενη ακομα να ειναι μαζι του ειναι δικο της το προβλημα, δεν μπορω να ελενξω τη συμπεριφορα της, δεν ειμαστε ιδιοκτητες αλλων ανθρωπων να τους λεμε που πρεπει να εχουν το ενδιαφερον τους και που οχι. υγ2 δεν ειναι στο μυαλο μου- οτι δηλαδη βλεπω πραγματα εκει που δεν υπαρχουν, η οτι ειμαι απ αυτες που γουσταρουν να υπαρχει μια "τριτη" αντιζηλος για να εχει νοημα η σχεση τους.
πως λοιπον μπορω να διαχειριστω εγω μια τετοια συμπεριφορα εκτος απ το να την αποφευγω συστηματικα. μαλλον δεν ειμαι ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια που της συμβαινει στην παρεα της να χει κατι τετοιο αλλα τι κανεις οταν βλεπεις οτι μια αλλη εχει ολο της το ενδιαφερον της στραμμενο στον συντροφο σου? μιλας σ αυτον? μιλας σ αυτην? η προσπαθεις να γελασεις με ολο αυτο?- αλις
Αν ο φίλος σου δεν τσιμπάει, δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα. Ούτε να την αποφεύγεις, ούτε να μην την αποφεύγεις, δεν είναι δική σου δουλειά το τι κάνει ένας τρίτος και το πώς φέρεται δημόσια. Αν την προσέγγιζες ίσως απομυθοποιούσες και λίγο αυτό που συμβαίνει, ή που νομίζεις ότι συμβαίνει (ξέρω ότι είσαι απολύτως σίγουρη, αλλά τυχαίνει συχνά να κάνουμε την τρίχα τριχιά μέσα στο κεφάλι μας επειδή έχουμε μάθει για 'ένα παλιό φλερτ'.) Αν έχεις οποιαδήποτε αμφιβολία, η συζήτηση πρέπει να γίνει με το φίλο σου. Σίγουρα όχι με αυτή.
________________
6.
Α μπα μου, είμαι εδώ και μερικά χρόνια με ένα παιδί από τη σχολή μου, τελειώσαμε, εγώ έπιασα δουλειά ενώ αυτός ασχολείται με έρευνα. Για την ώρα είναι στο στρατό και όταν τελειώσει θα συγκατοικήσουμε. Το κύριο πρόβλημα μου είναι η γκρίνια του! Λόγω συγκεκριμένων οικογενειακών θεμάτων θα κάνει μειωμένη θητεία και είναι και σε μια από τις λεγόμενες "καλές μονάδες". Οι αγγαρείες είναι κάνα σκούπισμα ή κάνα σφουγγάρισμα στη χειρότερη! Ούτε τουαλέτες, ούτε μαγειρεία, ούτε τίποτα από τα γνωστά βρώμικα και κουραστικά του στρατού. Ακόμα έχει έξοδο 3-4 φορές τη βδομάδα οπότε δεν είναι να πεις ότι "πήζει" όλη την ώρα μέσα. Υπάρχει και ένα πόστο που είναι σχετικό με το πτυχίο του αλλά έχουν 4-5 άτομα για την ώρα και θα πάει σε κάνα μήνα που θα απολυθούν. Μου γκρίνιαζε ότι η μονάδα είναι δύσκολη, του είπα ότι θα μπορούσε να είναι στον Έβρο να κάνει αναχώματα μέσα στις λάσπες και πως όλοι βάζουν μέσον για να πάνε και να μην γίνεται άχρηστος και μου είπε ότι αυτά που λέω τον εκνευρίζουν. Όταν του βάζουν καθάρισμα μου γκρινιάζει ότι αυτός είναι επιστήμονας και σπούδαζε τόσα χρόνια και δεν κάνει τέτοια. Λένα με έχει προβληματίσει η υπεροψία και η φυγοπονία του, εν όψη και της μελλοντικής συμβίωσης και στο σπίτι και στη ζωή. Πες μου τη γνώμη σου και τη συμβουλή σου αν έχεις κάποια. Κοπέλα με ομπρέλα
Δεν θέλω να σου βάλω κι άλλα φυτίλια, αλλά κι εγώ θα προβληματιζόμουν στη θέση σου. Είναι λες κάποια παροδική κρίση, ή κάτι που βλέπεις τώρα να εμφανίζεται και σε άλλες πτυχές; Εννοώ, πρόκειται για κάτι παροδικό, που προέκυψε λόγω έκτακτων γεγονότων, ή μήπως με αυτή την ευκαιρία, αρχίζεις να βλέπεις μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά;
Πριν τον καταδικάσουμε όμως, πρέπει να εξετάσουμε όλες τις πλευρές. Μερικές φορές, όταν γκρινιάζουμε, θέλουμε ένα φιλικό χαμόγελο, ή μια αγκαλίτσα. Ξέρουμε ότι τα παραλέμε, αλλά θέλουμε λίγο να τα πούμε σε κάποιον και να μας ακούσει, όχι να μας υπενθυμίσει ότι υπερβάλλουμε. Δεν ξέρω αν είναι αυτή η περίπτωση, αλλά για δοκίμασε το. Πες του πόσο πολύ καταλαβαίνεις και ότι μετράς τις μέρες για να τελειώσει όλο αυτό το μαρτύριο. Πόσα πρέπει να πεις για να απαντήσει «εντάξει, δεν είναι και τόσο χάλια;»
________________
7.
Αγαπητή α, μπα, για μένα η φιλία είναι πολύ σημαντική και θεωρώ ευλογία το να βρεις αληθινούς φίλους. Είχα μια πολύ καλή μου φίλη από το λύκειο και ήμουν χαρούμενη που είχαμε αυτή τη σχέση. Όταν όμως περάσαμε στο πανεπιστήμιο εκείνη έκανε την πρώτη ουσιαστικά ερωτική σχέση της και απομακρύνθηκε πάρα πολύ και παρατήρησα αλλαγή στη συμπεριφορά της. Δεν ήθελα να της μιλήσω γιατί καταλάβαινα ότι για εκείνη δεν υπήρχε διαφορά, το έδειχνε δηλαδή. Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί πίστευα ότι με θεωρούσε πολύ κοντινό της άνθρωπο. Οι σχέσεις μας τώρα είναι επιφανειακές κυρίως για να βγαίνουμε. Πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είχα ξεκόψει τελείως ή είναι καλύτερο να κρατάς όσο μπορείς καλές σχέσεις με όλους? Επίσης, δεν θέλω κάθε φορά που γνωρίζω έναν άνθρωπο να σκέφτομαι τις απογοητεύσεις και να μην ανοίγομαι. Νιώθω πως θέλω να με μοιραστώ και καθετί που σκέφτομαι να το εκμυστηρεύομαι. Πιστεύεις ότι είναι ελάττωμα? και πώς χρειάζεται να προσεγγίζουμε έναν άνθρωπο για να αναπτύξουμε φιλίες? Σ΄ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.- μαρια
Οι αληθινοί φίλοι είναι ευλογία, αλλά είναι πολύ βασικό και αναγκαίο να έχουμε προσδιορίσει μέσα μας τι σημαίνει 'αληθινή φιλία'. Βαφτίζουμε 'αληθινή' μια σχέση μη ρεαλιστική, βάζοντας υπερβολικές προσδοκίες πάνω σε έναν μόνο άνθρωπο που θέλουμε να μας καλύψει το ένα, το άλλο, και το παράλλο. Και από αυτά που γράφεις, νομίζω ότι αυτό είναι το λάθος που κάνεις.
Μακάρι να βρεις τον άνθρωπο με τον οποίο θα μπορείς να μοιραστείς καθετί που σκέφτεσαι, αλλά πρέπει να σε συγκρατήσω λίγο. Ζητάς κάτι πάρα πολύ δύσκολο και σπάνιο, και είναι κάτι που στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να βρούμε σε έναν μακροχρόνιο σύντροφο, αν είμαστε τυχεροί, και αν είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε ισότιμα και αναλόγως. Είναι κάπως επιπόλαιο, μάλλον αφελές, να ζητάς κάτι τέτοιο από έναν φίλο. Δε νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό που ζητάς.
Εσύ νιώθεις ότι ο εαυτός σου είναι αξιαγάπητος, και ότι το μοίρασμα του εαυτού σου είναι δώρο. Πιστεύεις ότι η προσφορά των σκέψεων σου είναι κάτι πολύτιμο. Είναι. Για σένα. Όχι για τους άλλους. Γιατί δεν θέλεις μόνο να τα λες. Θέλεις να έχεις ένα πρόθυμο αυτί που θα σε ακούει, που δεν θα σε κρίνει, και θα σε καταλαβαίνει όπως θέλεις να σε καταλάβουν. Μόνο που όλοι αυτό θέλουν! Εσύ είσαι το πρόθυμο αυτί, που θα ακούει υπομονετικά ό,τι έχει να πει ο άλλος, καθετί, όλες του τις εκμυστηρεύσεις; Ακόμα και τις βαρετές, τις κουραστικές, τις επαναλαμβανόμενες, τις λάθος, τις άκομψες, τις εγωιστικές, τις συγκαταβατικές; Όλες, με την ίδια αγάπη, και χωρίς να κρίνεις;
Η προσδοκία μιας ανταλλαγής σκέψεων μεταξύ φίλων, που θα είναι αποκλειστικά σε κάποιο ανώτερο ψυχικό επίπεδο, από όπου ο εγωισμός και τα κόμπλεξ θα λείπουν, είναι κάτι ιδανικό, δύσκολο, που οδηγεί σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Για να λείπει ο εγωισμός και τα κόμπλεξ υπάρχουν πολλές, πάρα πολλές προϋποθέσεις, και ένας δρόμος που οδηγεί εκεί είναι ο έρωτας που μετουσιώνεται σε αγάπη. Αν αγαπήσεις και αν αγαπηθείς, με ωριμότητα και καλοσύνη, θα ζήσεις αυτό το ευλογημένο αίσθημα ότι μπορείς να πεις τις σκέψεις σου σε κάποιον που ενδιαφέρεται να σε ακούσει πραγματικά, δεσμευτικά, σε βάθος.
Δεν αποκλείεται να γίνει αυτό και σε μια φιλική σχέση, αλλά δεν είναι αυτό το κριτήριο για να την χαρακτηρίσεις 'αληθινή'. Αυτό που φαντάζεσαι, όσο πιο πολύ μεγαλώνεις, γίνεται πιο απαιτητικό. Αυτές οι σχέσεις, αν έχουμε την τύχη να τις δημιουργήσουμε, είναι ελάχιστες, και παίρνουν πολύ χρόνο, προσπάθεια, και κοινές εμπειρίες. Δεν τις ζητάμε, τις χτίζουμε από κοινού, με προσφορά και προσπάθεια. Το κατά πόσο ανοίγεσαι σε κάποιον είναι δικό σου θέμα. Δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για συμμετοχή του άλλου. Η απογοήτευση είναι βέβαιη, αλλά και είναι και όλη δική σου. Επειδή είπες εσύ τα προσωπικά σου σε άλλον, αυτό σημαίνει ότι αυτός είναι υποχρεωμένος να τα τοποθετήσει στο πολύτιμο του σεντούκι;
Αν προσαρμόσεις τις προσδοκίες σου σε ρεαλιστικά επίπεδα, δεν θα έχεις καμία αμφιβολία για το πώς πρέπει να προσεγγίζεις τις νέες γνωριμίες. Με περιέργεια, με ανοιχτό μυαλό, και κάποια προσοχή.
σχόλια