Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα

Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα Facebook Twitter
Barbie Ferreira
44

Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τα κιλά. Όπως όλοι, γκρινιάζω κατά καιρούς γι’ αυτό το κομμάτι που εξέχει από ‘δω, για το κουμπί στο παντελόνι που κάποτε κλείνει και κάποτε δεν μου κάνει τη χάρη, συνηθισμένα πράγματα. Το γράφω αυτό, γιατί κατά διαστήματα διαβάζω διάφορα τεχνηέντως παθιασμένα άρθρα από γυναίκες που – εν πάση περιπτώσει, η αγορά είναι μικρή και γνωριζόμαστε – είναι 40 κιλά και γράφουν πύρινους λόγους συμπαράστασης για τις curvy φίλες τους.

Τελεία με αυτό το ζήτημα. Το να μην έχεις πρόβλημα με τα κιλά, δεν σημαίνει ότι δεν έχεις πρόβλημα με τα μεγέθη των ρούχων. Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεις κάτι στο νούμερο σου. Στις περισσότερες περιπτώσεις το “S”, αντιστοιχεί στο “XS”, το “M” στο “S” και τελοσπάντων όσο πάμε και μικραίνουμε, συρρικνωνόμαστε με το ζόρι και τα ψώνια – ακόμη και για τα βασικά: μία μπλούζα και ένα τζιν – καταλήγουν  σε ένα σαφάρι απογοήτευσης, κάποτε και γελοιοποίησης. Φορώντας αυτό που αγόρασα, πολλές φορές στάθηκα στον καθρέφτη, ρωτώντας τον εαυτό μου «τι σκεφτόσουν, όταν το αγόρασες;».

Πάντα η επιλογή έδειχνε λίγο πιο μικρή, κάπως τσουρούτικη από αυτό που υπολόγιζα. Από κάπου περίσσευα. Κι αν συνέβαινε αυτό σ’ εμένα που δεν έπαθα και ποτέ ντελίριο με τα κιλά – κοντεύω, όμως – είναι καλύτερα να μην αναφέρω τις ταπεινωτικές σκηνές με plus size φίλες σε καταστήματα ρούχων.

Στην Ελλάδα, το "για πάντα υγιής» δεν αποτελεί επιλογή, πρέπει ντε και καλά να είσαι αδύνατη. Και φυσικά σε αυτή την λογική κινούνται όλα: οι τηλεπερσόνες, οι ηθοποιοί ανούσιων σήριαλ, οι τραγουδίστριες μπουζουκιών που πάντα βρίσκονται στο page 6 των εβδομαδιαίων φυλλάδων και πάντα είναι αδυνατισμένες και ανανεωμένες. ―Margaret Cruzemark, fashion blogger

Πριν από λίγο καιρό, υπάλληλος ταγμένη στη μονοκρατορία του “size 0” είχε ενημερώσει διακριτικά – με τον συριγμό του φιδιού – τη φίλη μου, ότι αυτό που ψαχούλευε δεν υπήρχε στο νούμερο της και ότι δεν θα ήταν μια κομψή επιλογή (και ότι φυσικά την ενημέρωνε για το καλό της).

Κοιτάω τα κορίτσια έξω. Ειδικά τα κορίτσια. Που ειδικά στην εφηβεία το σώμα τους είναι ένα εργοστάσιο αλλαγών. Κοιτάω τις φίλες μου, τις συναδέλφους, μια χαρά γυναίκες όλες τους, να στραγγαλίζουν κάθε μέρα το στομάχι και τη ντουλάπα τους. Τι δεν θα φάμε και τι (δεν) μπορούμε να φορέσουμε, τι επιλογές μας δίνει η αγορά, πότε το plus σταματάει να είναι κομψό, μια ατέλειωτη κόντρα με τον εαυτό και το όχημα που μας πάει παντού, που τα καταφέρνει ή όχι μέσα στη μέρα, το σώμα μας, δηλαδή, σε μια συνεχιζόμενη τιμωρία που περνά τα όρια της εγκράτειας: πριν από το καλοκαίρι, πριν τις γιορτές, πριν από γάμους και επετείους, μία διαρκής εξύμνηση της μαρουλοφαγίας και του «όχι».

Κι αν είμαστε φτιαγμένοι έτσι; Ψηλοί, ογκώδεις, θεωρητικοί; Γεμάτοι καμπύλες που δεν κρύβονται, δεν πατικώνονται, δεν συρρικνώνονται τι γίνεται, τι κάνουμε; Γιατί μια γυναίκα που δεν χωρά στο “Size 0”, αλλά ούτε και στο «τόσο όσο» medium πρέπει να αποφασίσει ότι δεν χωράει και πουθενά στο λοιπό σύμπαν κομψότητας και ομορφιάς;

Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα Facebook Twitter
Μοντέλα όπως η Nadia Aboulhosn δεν κάνουν απλώς καριέρα ως plus size μοντέλα ή ως γυναίκες κανονικών διαστάσεων. Κάνουν ακτιβισμό. Και μπίζνες, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς.

Πριν από λίγο καιρό στο εξωτερικό, ένας κωμικός, σε αυτά τα κυβικά, ένα αγόρι με ύψος και βάρος που – μέχρι χθες – δεν ήταν αποδεκτά από τη βιομηχανία μόδας και δη την haute couture, προσελήφθη από ένα brand ρούχων που απευθυνόταν ακριβώς σε αυτούς τους ανθρώπους: ψηλούς, ογκώδεις, υγιείς, με καμία διάθεση να «σκοτώσουν» τον σωματότυπο τους, να «χωρέσουν» δια της βίας σε ρούχα που δεν προορίζονται γι’ αυτούς.

Ο Zach Miko ήταν το αντρικό αντίστοιχο μιας σειράς πολύ όμορφων, θαρραλέων και πολύ έξυπνων γυναικών που καθιέρωσαν την plus size ομορφιά, την αγάπη για το σώμα σε όλα τα μεγέθη και φυσικά έκαναν πάταγο οι ίδιες και πλούσιες τις βιομηχανίες ένδυσης, που επένδυσαν στην αυτοπεποίθηση και το μήνυμα που εξέπεμπαν.

Μοντέλα, όπως η Ashley Graham, η Jennie Runk, η Nadia Aboulhosn, η Tara Lynn, η Marquita Pring δεν κάνουν απλώς καριέρα ως plus size μοντέλα ή ως γυναίκες κανονικών διαστάσεων. Κάνουν ακτιβισμό. Και μπίζνες, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς. Οι περισσότερες από αυτές είναι και fashion bloggers και οδηγούν ένα κίνημα που ξαναφέρνει τη μόδα και τις ζωές μας στα «κανονικά» τους. Ειδικά, η αρθρογραφία της Aboulhosn τα προηγούμενα χρόνια ήταν σα να έβγαζε γλώσσα και να ξεσήκωνε κι άλλους μαζί της εναντίον της μάστιγας των ανορεξικών μοντέλων, ως πρότυπα μιας απολύτως εκδικητικής - για το ανθρώπινο σώμα – μόδας. Και φυσικά, με όλον αυτόν τον θόρυβο «ανάγκαζαν» και τα brands ένδυσης να ανοιχτούν σε ένα επικερδέστατο «άνοιγμα». Άλλο είναι να απευθύνεται ως φίρμα στο 1/3 του πληθυσμού και άλλο σε όλους εκείνους και εκείνες που ψάχνουν κάτι περισσότερο από το άκομψο, χαχόλικο XL και δεν βρίσκουν.

Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα Facebook Twitter
Barbie Ferreira

Να πω την αλήθεια μου, ενθουσιάστηκα και ντράπηκα λίγο. Έγραφαν ανοιχτά και εμπνευστικά πράγματα, δεν ντρέπονταν να φωτογραφηθούν, δεν απολογούνταν για το σώμα τους.

Η απογοήτευση έγινε θλίψη, όταν μετά από μία σειρά επαφών στην ελληνική αγορά – και των plus size – ρούχων ενημερώθηκα ότι εδώ, στην Ελλάδα,  plus size μοντέλα δεν φτουράνε. Όπως με ενημέρωσε ο ευγενής επικεφαλής δημοσίων σχέσεων μεγάλης φίρμας ρούχων για «κανονικές», όπως διατείνεται, γυναίκες, για τις φωτογραφήσεις καλούν μοντέλα από το εξωτερικό..! Αν ήθελα κάποια συνειδητοποιημένη να μιλήσει γι’ αυτό, έχασα. Γιατί;

«Γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν sites τύπου “Για πάντα αδύνατη”, πράγμα που με βγάζει προσωπικά έξω από τα ρούχα μου», μου εξηγεί η fashion blogger, Margaret Cruzemark και συνεχίζει: «Το “για πάντα υγιής» δεν αποτελεί επιλογή, πρέπει ντε και καλά να είσαι αδύνατη. Και φυσικά σε αυτή την λογική κινούνται όλα: οι τηλεπερσόνες, οι ηθοποιοί ανούσιων σήριαλ, οι τραγουδίστριες μπουζουκιών που πάντα βρίσκονται στο page 6 των εβδομαδιαίων φυλλάδων και πάντα είναι αδυνατισμένες και ανανεωμένες. Αν η ελληνική πραγματικότητα είναι μια εξίσωση τύπου “βλέπω μόνο αδύνατες, άρα πρέπει να είμαι κι εγώ”, τότε πόσο συνειδητοποιημένο plus size να είσαι, από τη στιγμή που σε απορρίπτει ένα σύστημα προώθησης προϊόντων μόνο για ξερακιανές; Βέβαια, αναρωτιέμαι γιατί αυτό το σύστημα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου σε μια χώρα που εδώ και 6-7 χρόνια περνάει κρίση γενικότερα και οι κοπέλες που δεν χάνουν την ελπίδα, στρέφονται πια σε indie sites και blogs για να διαβάσουν τη γνώμη των πραγματικών ανθρώπων. Γιατί η μόδα είναι εντέλει μια συνδιαλλαγή και ένας κώδικας επικοινωνίας πραγματικών ανθρώπων που σου δίνει μάλιστα και το δικαίωμα επιλογής: θέλεις να είσαι αδύνατη; Καλώς, έχω πράγμα για σένα να φορέσεις. Θέλεις να είσαι γεματούλα; Καλώς, έχω πράγμα και για σένα να φορέσεις. Κι όταν η μόδα σου προσφέρει επιλογές τότε εσύ αποκτάς κάτι : αυτοπεποίθηση. Εκεί πρέπει να στοχεύσουμε. Όχι στο “για πάντα αδύνατη”, μπλιαχ!».

Παίρνω θάρρος από την απάντηση της. Και ενώ ακόμη περιμένω (και θα το περιμένω για πολύ απ’ ό,τι φαίνεται) υλικό από το μεγάλο brand για την προώθηση της γυναικείας ομορφιάς σε όλα τα μεγέθη, επικοινωνώ με fashion blogger, με αρθρογραφία υπέρ του ζητήματος. Μου απαντά θετικά, αλλά αν μπορώ να περιμένω ένα μήνα. Ρωτώ γιατί τόσο πολύ και η απάντηση είναι της αποστόμωσης: «Για να κάνω λίγη συντήρηση, αν είναι να φωτογραφηθώ»..!

Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα Facebook Twitter
Jennie Runk

Αφήνω κατά μέρους τις απαντήσεις που δεν πήρα ποτέ, από κατά τα λοιπά μαχητικές κυρίες εναντίον του “size 0” ή απλά κορίτσια που φοβήθηκαν το "μετά", αφήνω κατά μέρους και την απάντηση μοντέλου που με ενημέρωσε ότι μάλλον είμαι τυφλή και ότι ακόμη κι αν είναι plus size έχει ξεκινήσει σοβαρή δίαιτα, γιατί θέλει να διεκδικήσει κάτι παραπάνω στον χώρο της μόδας. Σεβαστό, αλλά δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι όλη αυτή η πύρινη αρθρογραφία και όλο αυτό το promo περί ομορφιάς σε όλα τα μεγέθη είναι τελικά ψευδές.

Ναι, αλλά βήματα έχουν γίνει, μου εξηγεί ο fashion & style editor, Μιχάλης Πάντος.

«Εδώ και αρκετά χρόνια έχει υπάρξει ενδιαφέρον για τους διαφορετικούς σωματότυπους στα περιοδικά και γενικότερα στη βιομηχανία της μόδας. Εκτός από το εμπορικό κομμάτι, οι ενέργειες αυτές αφορούν μία προσπάθεια τα media να αγκαλιάσουν όλες τις γυναίκες, για να μη θεωρούν ότι η μόδα “προστάζει” ή επιβάλλει έναν πολύ αδύνατο σωματότυπο. Επιπλέον, στο πλαίσιο της εκστρατείας εναντίον της ανορεξίας, έχουν αποκλειστεί υπερβολικά αδύνατα μοντέλα. Εδώ, απλώς ας υπενθυμίσουμε σε όλους ότι τα μοντέλα έχουν τον ρόλο να δείχνουν τα ρούχα στην καλύτερη δυνατή εκδοχή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι πωλούνται μόνο “size 0”!».

Ας θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να κρύψουμε τα κιλά κάτω από τεράστια και ανιαρά ρούχα. Παντελόνια σε στενή ίσια γραμμή, ψηλόμεσα φορέματα και tops, pencil φούστες συνδυασμένες με φαρδιά top και περίτεχνα μακριά κολιέ σώζουν σε όλες τις περιπτώσεις ―Ελένη Νομίδη, καθηγήτρια ενδυματολογίας

Πρακτικά, λοιπόν, τι κάνουμε; Από πού παίρνουμε θάρρος μέχρι να πάψει αυτή η ιστορία να θεωρείται ταμπού, αλλά χωρίς να χαθεί και το δικαίωμα σε μια όμορφη εμφάνιση; Για κάποιους το «ντύνομαι σε 5 λεπτά και βγαίνω» δεν είναι καν επιλογή. Πρέπει να πέσει μελέτη, να γίνει συνδυασμός, να αποκλειστούν πολλά και διάφορα από την γκαρνταρόμπα και στο τέλος ή να ξεχάσουν στο σπίτι την «ασπίδα», που λέγεται ντύσιμο ή να υποκύψουν σε ακρότητες και άκομψες ισορροπίες.

«Το να φοράς  plus size ρούχα δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι δεν μπορείς να έχεις  και στιλ», λέει η καθηγήτρια ενδυματολογίας, Ελένη Νομίδη, η οποία επιμένει ότι όλα ξεκινούν από τη σωστή εφαρμογή των ρούχων και την καλή ποιότητα των υφασμάτων που επιλέγουμε.

«Ας θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να κρύψουμε τα κιλά κάτω από τεράστια και ανιαρά ρούχα. Παντελόνια σε στενή ίσια γραμμή, ψηλόμεσα φορέματα και tops, pencil φούστες συνδυασμένες με φαρδιά top και περίτεχνα μακριά κολιέ σώζουν σε όλες τις περιπτώσεις», λέει.

Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα Facebook Twitter
Tess Holliday

Η ίδια δεν φοβάται να προτείνει την αντίθεση χρωμάτων, τον συνδυασμό prints με μονοχρωμίες, θεωρώντας ότι ο περιορισμός στο μαύρο, που κατά τα θρυλούμενα «κόβει», είναι πληκτικός, ανιαρός και αναμενόμενος.

Λέμε κάπου «όχι;». «Λέμε. Στις πιέτες, στις ρίγες, στα μίνι, στα πολύ – πολύ στενά ρούχα, που προσθέτουν πόντους, αλλά και στις μεγάλες τσάντες».

Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Τον άλλο μήνα κλείνω τα 38. Δεν χρειάζομαι κολακείες και χτυπηματάκια στην πλάτη. Ξέρω ότι δεν μπορώ να έχω το σώμα που είχα στα 20. Μεγαλώνω και είναι ok. Θα ήθελα, όμως, όλη αυτή η υπέροχη συνάρτηση media και fashion βιομηχανίας να μη με τρέφουν με ψέματα, να μη με εκδικηθούν, επειδή μεγαλώνω κι αλλάζω. Να μην εκδικηθούν άλλο καμία κοπέλα με προικισμένο σωματότυπο που κάθε της στιγμή ιδρώνει, για να πάει κόντρα στην ίδια της τη φύση.  Να μη δουλεύουν στην ψύχρα γυναίκες που μετά από 2 παιδιά και – ας μη γελιόμαστε – σκληρή ζωή και ωράρια στην πόλη, παιδεύονται με κορσέδες, δίαιτες, κρέμες, νυστέρια και προσπάθειες να συνεφέρουν ένα σώμα, ένα οποιοδήποτε σώμα, σε ένα οποιοδήποτε μέγεθος, το οποίο προοριζόταν για να περάσει καλά, αλλά τελικά ζορίστηκε, καταπιέστηκε, εξερράγη και στο τέλος του ζήτησαν και τα ρέστα.

Η τυραννία του “size 0” στην Ελλάδα Facebook Twitter
Tara Lynn
Πρόσωπα
44

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο βασιλιάς της Όπερας λεγόταν Λουτσιάνο, ήταν προληπτικός, ανοικονόμητος, ανεπανάληπτος

Πέθανε Σαν Σήμερα / Ο βασιλιάς της Όπερας λεγόταν Λουτσιάνο, ήταν προληπτικός, ανοικονόμητος, ανεπανάληπτος

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007 σιγεί για πάντα η πιο υπέροχη φωνή που πέρασε από τα λυρικά θέατρα τον 20ό αιώνα και έμεινε στην ιστορία με το όνομα Λουτσιάνο Παβαρότι
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Αγάπη που διαπερνάει το φακό: πώς η Ίνγκριντ Μπέργκμαν άφησε έκθαμβο ολόκληρο τον κόσμο

Γεννήθηκε και Πέθανε Σαν Σήμερα / Αγάπη που διαπερνάει το φακό: πώς η Ίνγκριντ Μπέργκμαν άφησε έκθαμβο ολόκληρο τον κόσμο

Η ομορφιά, η σκανδαλώδης -για την εποχή της- σχέση με τον Ροσελίνι, ο ορμητικός χαρακτήρας της κορυφαίας Σουηδέζας σταρ μέσα από ένα ντοκιμαντέρ.
THE LIFO TEAM
Ζαν Μορό: η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Πέθανε Σαν Σήμερα / Ζαν Μορό: Η πασιονάρια του γαλλικού σινεμά

Η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός που έζησε με έμπνευση και ενέργεια για το παρόν και πέθανε σαν σήμερα το 2017 απεχθανόταν τις μελό αναδρομές στο παρελθόν, τις γενικές ερωτήσεις και την ανοησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνα Κώνστα: «Έκανα αυτό που ήθελα, δεν έπληξα στη ζωή μου με γάμους και παιδιά»

Σαν Σήμερα Πέθανε / Ντίνα Κώνστα (1938-2022): «Έκανα αυτό που ήθελα, δεν έπληξα στη ζωή μου με γάμους και παιδιά»

Η Ελληνίδα ηθοποιός που πέρασε από όλες τις μεγάλες θεατρικές σκηνές της Αθήνας και αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό για τους τηλεοπτικούς της ρόλους ως «Γιολάντα» στο «Δις Εξαμαρτείν» και Ντένη Μαρκορά στους «Δύο ξένους» αφηγήθηκε την πολυκύμαντη ζωή της στο LiFO.gr.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η σύντομη αλλά φωτογενής και απόλυτα τραγική ιστορία ζωής του Billy Bo

Πέθανε Σαν Σήμερα / Η σύντομη αλλά φωτογενής και απόλυτα τραγική ιστορία ζωής του Billy Bo

Το όμορφο αγόρι από την Κοκκινιά που στα λαμπερά '80s ήταν ο σούπερσταρ της μόδας και της αθηναϊκής κοσμικής ζωής ήταν από τα πρώτα θύματα του AIDS στη χώρα μας. Πέθανε σαν σήμερα, στις 13 Ιουνίου του 1987.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ιωάννινα - 45 Πρόσωπα

Faces of Ioannina / 45 πρόσωπα και δημιουργικές ομάδες που κάνουν τα Ιωάννινα ξεχωριστά

Γιαννιώτες, Γιαννιώτισσες και κάτοικοι των Ιωαννίνων κάθε ιδιότητας και ηλικίας φωτογραφίζονται στη LiFO, μιλούν για τις ασχολίες τους και για όσα κάνουν την πόλη τους ξεχωριστή.
M. HULOT, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ & ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

σχόλια

20 σχόλια
Τελικά θέλουμε να γράφουμε κάτι προχώ για να δειχτούμε ή την αλήθεια όπως την ζούμε στην ελληνική πραγματικότητα; Αν ισχύει το πρώτο, εύκολα θα μπορούσα να δώσω μία απάντηση υπέρ του πλουραλισμού όσον αφορά στα υγιή πρότυπα. Όμως ενοχλούμαι από τις μεγάλες δόσεις πολιτικής ορθότητας και γι' αυτό θα απαντήσω με βάση τον δεύτερο άξονα.Σήμερα στην Ελλάδα λοιπόν αν είσαι στρουμπουλός, θεωρείσαι χοντρός. Αν είσαι χοντρός, θεωρείσαι τέρας. Σε κάθε περίπτωση, σε στραβοκοιτούν στον δρόμο, σου μιλούν απαξιωτικά άνθρωποι που δεν γνωρίζεις, με το που μπαίνεις σε ορισμένα καταστήματα προκαλείς τα βλέμματα, οι επιβάτες των μέσων μεταφοράς αποφεύγουν να κάτσουν δίπλα σου. Με λίγα λόγια, υπάρχει γενικευμένη απέχθεια προς όσους δεν είναι αδύνατοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των χοντρών στο χώρο του θεάματος παρουσιάζονται εν είδει comic relief. Ποια είναι η τελευταία φορά που έκανε επιτυχία στην Ελλάδα χοντρή τραγουδίστρια; Μπορείτε να φανταστείτε δελτίο ειδήσεων που θα παρουσίαζε χοντρή δημοσιογράφος; Αν τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι Νεοέλληνες είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, πώς εξηγούνται όλα τα παραπάνω; Υποκριτές και κομπεξικοί είμαστε γιατί είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι διαθέτουμε από τους πιο υπέρβαρους πληθυσμούς στον πλανήτη! Τέλος, εννοείται ότι η περιθωριοποίηση έχει να κάνει κυρίως με τις γυναίκες, αυτό όμως δεν είναι μονάχα ελληνικό φαινόμενο. Δεν είναι πολύ πιο σύνηθες μία αδύνατη να βγαίνει με έναν χοντρό; Ποια είναι η τελευταία φορά που είδατε αδύνατο άντρα με χοντρή γυναίκα; Ο λόγος είναι απλός: η γυναίκα σήμερα κρίνεται κυρίως με βάση την εμφάνισή της, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν με τον οποίο κρίνεται ο άνδρας.Παρεμπιπτόντως, για να ξεκαθαρίζω την θέση μου, έχω υπάρξει αδύνατη αλλά και χοντρή.
Tελευταία φορά που στην Ελλάδα έκανε καριέρα μια τραγουδίστρια, που σε καμία περίπτωση δεν θα την έλεγες εύσωμη αλλά και σε καμία περίπτωση δεν θα την έλεγες αδύνατη, ήταν η Νατάσσα Μποφίλιου. Ενέπιπτε θα λέγαμε στην κατηγορία της στρουμπουλής, όπως το θέτεις. Ή απλώς της γυναίκας με πιασίματα και καμπύλες. Guess what? Η Μποφίλιου αδυνάτισε! Αλλά βρε, μη θαρρείς, ο νέος της σωματότυπος δε θα είναι προϊόν καμίας δίαιτας, ούτε η αλλαγή της εμφάνισής της θα έχει την παραμικρή σχέση με τα πρότυπα (που εντελώς συμπτωματικά καμία star κάτω των 50 ετών στην Ελλάδα δεν είναι πάνω από 70kg max., όπως ορθά σημειώνεις - εκτός κι αν προέρχεται από το χώρο του δημοτικού τραγουδιού). Α-πα-πα, προς Θεού, μην πάει το μυαλό σου σε τίποτα ενοχικά σύνδομα με τα κιλά της που οφείλεται στην έμμεση μα και άμεση πίεση της εικόνας που ασκείται ολούθε σε όσες κάνουν καριέρα σε χώρους με μεγάλη προβολή από τα media. Όοχι..., μάλλον θα της κόπηκε η όρεξη κι αυτής, όπως και της Παπαρίζου (που ξανα-αδυνάτισε). Με πείσανε οι ανωτέρω σχολιάστριες, όπως και το πλήθος του κόσμου που τους υπερψήφισε άλλωστε, καταψηφίζοντας τη δική μου απορία περί τιμής ατόμων που με τις πράξεις τους αναιρούν την ίδια την ουσία των δηλώσεών τους...
Αυτος που εχει 30-40-50 κιλα παραπανω απτο νορμαλ,δειχνει οτι ειναι απλα τυπος των απολαυσεων,ζωντας τη ζωη επιδερμικα,μονοδιαστατα κ παθητικα.Τι θα φαμε κ τι θα πιουμε κ πως θα γλυτωσουμε τον κοπο.Ο ιδρωτας ειτε μεσω της δουλειας ειτε μεσω ενος σπορ σφυρηλατει χαρακτηρα.Απο κει κ επειτα,οι γυναικες κακα τα ψεματα,την πρωτη εντυπωση εχουν να "προσφεροουν".Τι να το κανω να εχει η αλλη 4 πτυχια κ μαστερ κ ναναι 150 κιλα με τριχες κ μουσια.Ομοιως κ ενας αντρας,μονο που εχει ενα πολυ ευελικτο κριτηριο να αντισταθμισει τα πλην του χαρακτηρα του,τα λεφτα.Εκει δε πειραζει αν ειναι χοντρος ασχημος η 60 χρονων,μπορει να φλερταρει με απειρη γκαμα γυναικων,που ενας υγιης νεαρος φιτ,χωρις φραγκο,αμεσα αποκλειεται απτο 90%.οποτε ποσο θυμα ειναι τελικα η στρουμπουλη καταναλωτρια των λιχουδιων?
Το σχόλιο σου μου σήκωσε την τρίχα, ο χοντρος ζει τη ζωη του μονοδιαστατα και παθητικα ενω εσυ που αντισταθμιζεις τα 4 μαστερ με τις τριχες εισαι σουπερ ανοιχτομυαλος.καταπονηση δεν ειναι μονο το γυμναστηριο και τα σκουατ και δουλεια δεν ειναι μονο το γιαπι το πυλοφορι το μυστρι.αμα εισαι τοσο σκληραγωγημενος και εχεις τοσο ουαου χαρακτηρα,πεδιο δοξης λαμπρον,τραβα βγαλε λεφτα ,ποιος σε εμποδιζει,ετσι κι αλλιως ο γυμνασμενος αξιζει πιο πολλα απο το χοντρο,πως και ο χοντρος εκανε προοδο?Οι γυναικες εχουν την πρωτη εντυπωση να προσφέρουν ...κοιτα να δεις που παντα νομιζα οτι οι γυναικες ειναι ανθρωποι πολυδιστατοι,εχουν ενδιαφεροντα,γνωσεις ,χιουμορ,αδυναμιες ,αξια.Σε ευχαριστω που μου ανοιξες τα ματια.
Ας μην τρελαθούμε, κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι αποδεκτός και να αποδέχεται ο ίδιος το σώμα του εφόσον κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα. Όχι πολύ αδύνατο, ούτε παχύσαρκο αλλά με ένα φυσιολογικό ΒΜΙ. Γιατί μετά δεν είναι θέμα αυτοπεποίθησης αλλά θέμα υγείας. Η παχυσαρκία δεν σου επιφυλάσσει μόνο χοληστερίνη ή διαβήτη (που δεν είναι και κανόνας) αλλά σου αυξάνει την προδιάθεση για πάρα πολλές ασθένειες σε δραματικά επίπεδα. Με λίγα λόγια ένας παχύσαρκος έχει πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσει μια ασθένεια (αυτοάνοση, γενετική κτλ) από ένα άτομο με σχετικά φυσιολογικό βάρος. Όπως ανάλογα συμβαίνει και με το κάπνισμα ή την καθιστική ζωή. Βέβαια είναι επιλογή του καθενός να παίρνει κάποια ρίσκα, εφόσον γνωρίζει ποια είναι αυτά, αλλά κατά τη γνώμη μου το να προβάλλεται σαν πρότυπο αυτοκυριαρχίας και κάποτε μαγκιάς είναι μεγάλο λάθος.
Τρως λιγότερο, βάζεις λίγη γυμναστική στη ζωή σου και είσαι (και δείχνεις) υγιέστερος/η. Άμα δεν είσαι διατεθιμένος να κάνεις τίποτε από αυτά, και δε σε βοηθάει και το κορμί σου, μιλάς για "fat shaming" και "νιώθω καλά με τον εαυτό μου" και λοιπές δικαιολογίες...Και δε σε πιστεύει και κανένας...
Δεν μικραινουν τα νουμερα,απλα το γουστο εξαφανιζεται.Δε φοριουνται ολα τα ρουχα απο ολους.Αν εισια 50 κιλα δε θα βαλεις τις κελεμπιες της μαριζα κοχ,ουτε αν εισαι 90 τα τζιν της σολωμου.Μεχρι να φτασει στο αναθεμα καποιος πρεπει να ισοροπησει τα θελω του υγιως.ουτε καθε μερα γυμ κανει καλο,αλλα ουτε κ καθε μερα ζαχαρες κ λιπαρα επειδη ειναι νοστιμα.Κ οχι η λυση δεν ειναι ποζες απενοχοποιησης με μακιγιαζ κ 3 τοπια υφασμα για εσωρουχα.Ολα με μετρο.
Δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα σχόλια οπότε ίσως έχουν ήδη ειπωθεί όσα θέλω να αναφέρω:Η κα. Νομίδη μιλά για "σώσιμο". Αν έχεις παραπάνω κιλά, θες το ρούχο να σε σώσει, κατά την ίδια και όχι μόνο. Ο κος Πάντος πρέπει να γνωρίζει ότι το μόνο ενδιαφέρον που δείχνουν τα περιοδικά για διάφορους σωματότυπους περιορίζεται στο "αν έχεις παραπάνω κιλάκια μη βάλεις οριζόντιες ρίγες" και "αν έχεις κοιλίτσα, προτίμησε ντραπέ μπλουζάκι ή φόρεμα".Και κάτι πολύ σημαντικό: όλα, μα ΟΛΑ, τα plus size μοντέλα είναι πανέμορφα. Καρακουκλάρες. Έχουν προσωπάρες. Δεν ξέρω αν μπορεί η αρθρογράφος να το συνειδητοποιήσει αυτό και δεν ξέρω γιατί δεν αναφέρεται πουθενά. Θα ήθελα να διαβάσω πάντως κάτι επ'αυτού. Υπάρχει χώρος για εύσωμους ανθρώπους. Δεν υπάρχει όμως χώρος για "άσχημους" απ'ό,τι φαίνεται.
Ναι ισχυει.Αν εχεις κιλα κ κοιλια δε βαζεις οριζοντιες χοντρες γραμμες γιατι θα φαινεσαι τριδιπλη.ομοιως καθε ρουχο θελει το τρικ του.Το προβλημα ειναι πως αρκετες ανοιγουν το κοσμοπολιταν κ θελουν ναντιγραψουν τα μοντελα με θεοστενα τζιν κ κολλητα.Κ καλα ναχεις σωμα μοντελου.Αλλα αμα χλαπακιαζες το χαγκεν ντας κ τον καπουτσινο με 5 ζαχαρες που πας τωρα.διαλεξε.δεν ειπαμε να μη τρως κ να φτανουμε στο ακρο,αλλα τα κιλα δεν ερχονται μονα τους.υπαυθυνοτητα.
Η πίεση δεν έχει σχέση με το βάρος ούτε η χοληστερίνηκαι όχι άλλη υποκρισία για την υγεία των άλλων από πότε μας νοιάζει δηλαδή? Τι επιχείρημα είναι αυτό.Ρωτάνε ταανορεξικα μοντέλα πώς είναι η υγεία τους? Εγώ ξέρω καποιες που για να μην πάρουν κιλά συνεχίζουν το κάπνισμα.
Τα έχω βρε με τον εαυτό μου με την βοήθεια του γραφίστα μου. (Κυρίως η μία κοπέλα ) Όσο πρόβλημα είναι στους έφηβους η νευρική ανορεξία, άλλο τόσο είναι και η παχυσαρκία σε παιδιά . Οπότε το ένα μοντέλο τα άλλα είναι μια χαρά αν και δεν έχουν ακόμα κάνει παιδιά ή κλείσει τα 40-είναι αρνητικό πρότυπο .
Με τη βοήθεια του γραφίστα τα βρίσκουν με τον εαυτό τους όλα τα μοντέλα στα περιόδικα, είτε αδύνατα είτε κανονικά είτε με παραπάνω κιλά. Όπως ο γραφίστας θα διώξει την κυτταρίτιδα από το μπούτι της αδύνατης, το ίδιο θα κάνει και της παχουλής.Η νευρική ανορεξία και η βουλιμία είναι ασθένειες, που έχουν ως αποτέλεσμα πχ το να είσαι πολύ αδύνατος. Η παχυσαρκία και αυτή μπορεί να είναι σύμπτωμα ασθένειας.Το θέμα είναι ότι βομβαρδιζόμαστε από πολύ αδύνατους και είμαστε οκ αλλά μόλις σκάσει μύτη ο υπέρβαρος αμέσως θα θυμηθούμε ότι είναι αρνητικό πρότυπο. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι η κοινωνία μας αυτή τη στιγμή, που έχει θεοποιήσει το αδύνατο πρότυπο, να κινδυνεύει να πιαστεί στα δίχτυα της παχυσαρκίας επειδή ξεπροβάλλουν και κάποια κανονικά ή παχουλά μοντέλα που και που. Με αυτή τη λογική τώαρα θα είχαμε όλοι 50 κιλά βάρος.Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχουν και πιο αδύνατα μοντέλα και κανονικά μοντέλα και πιο παχουλά μοντέλα. Γιατί όλα αυτά είναι κανονικά όπως οι άνθρωποι. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι γι αυτό αφού δεν είμαστε εμείς οι σχεδιαστές. Μπορούμε όμως όταν παρουσιάζεται μια γυναίκα που αποκλίνει τόσο πολύ από τα πρότυπα ομορφιάς με τα οποία επαναλαμβάνω βομβαρδιζόμαστε, να πούμε μπράβο. Όχι επειδή οι έφηβες θα σπέυσουν να παχύνουν. Αλλά επειδή οι έφηβες που ήδη έχουν παραπανίσια κιλά θα πουν ότι δε χρειάζεται να ντρέπομαι να βγάλω το παλτό μου για να μην φανούν τα οπίσθιά μου, δε χρειάζεται να ντρέπομαι να βάλω μπικίνι μη φανεί η κοιλιά μου, δεν είναι έγκλημα το σώμα μου που καλώς ή κακώς αυτό έχω και είναι μόνο ένα.Ειδικά για τις νέες γυναίκες εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας που παλεύουν με την αυτοπεποίθηση που σχετίζεται με την εικόνα του σώματος, έχω να πω ότι σε 20-30 χρόνια θα λένε απλά τι βλακεία έκανα και ντρεπόμουν ή δε φόραγα αυτό που ήθελα κλπ. Γιατί τα νει΄άτα είναι δώρα που λέει και το τραγούδι και τα κιλά δεν πρέπει να είναι εμπόδιο επειδή το θέλουν οι άλλοι να είναι.
Δεν μπορώ να ξέρω τι κάνουν τα μοντέλα αλλά μπορώ να καταλάβω ότι πέρα από το σωματοτυππ πρέπει και να τρως για να γίνεις σαν την κοπέλα με τα τατουάζ. Επίσης ο διαδούμενος του Λυσίππου δεν έμοιαζε σε μποντι μπιλντερ αλλά ούτε και στον υπουργό παιδείας. Τώρα αν θέλεις να είσαι σαν τις θυγατέρες του Λευκίπου είναι δικαίωμα σου, όπως δικαίωμα του καθενός είναι να επιλέγει να μην αφήνει τον εαυτό του να γίνει σαν σκελετός ή σαν βαρέλι. Δικό του σώμα είναι, δική του η φυσική κατάσταση και δικά μου τα μάτια.
Λοιπόν υπάρχει ένας απλός και υγιεινός τρόπος για να έχετε κανονικό βάρος. Διαβάστε το "What i talk about when i talk about running" του Μουρακάμι (έχει αλλάξει την ζωη πολλών).Και έλεος πια με αυτο το "νίωθω καλά με τον εαυτό μου" attitude.Διότι αυτό που δεν σας λένε όλα αυτά τα άρθρα είναι ότι η κάθε Tess Holiday του μάταιου τούτου κόσμου σε λίγα χρόνια θα τρέχει στους γιατρούς με πίεση, ζάχαρα κτλ Για να μην πούμε τι μπορεί να πάθει άμα περάσει τα 60.
Η πίεση το ζάχαρο και η χοληστερίνη και δεν ξέρω και γω τι άλλο δεν έχουν να κάνουν με το βάρος ή μόνο με το βάρος. Ξέρω πολλούς αδύνατους ανθρώπους που έχουν χοληστερίνη από τα 20 επειδή τρέφονται χάλια και πολλούς υπέρβαρους που επειδή ακριβώς το παλεύουν με τη διατροφή δεν έχουν τίποτα.Δεν θα απαγορεύσεις σε κανέναν παχύσαρκο να μη νιώθει καλά με τον εαυτό του. Μάλλον εσύ δεν νιώθεις καλά με τον εαυτό σου φαίνεται.Το ότι καλό είναι να τρώμε σωστά, να είμαστε στα κιλά μας, να μην πίνουμε, να μην καπνίζουμε, να μην κάνουμε ναρκωτικά, να περπατάμε, κλπ κλπ κλπ το ξέρουν και οι πέτρες. Απο κει και πέρα επειδή οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες, έχουν ασθένειες, έχουν εθισμούς, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να πάθουν και καταθλιψη για να είσαι εσύ ευχαριστημένος.Και φυσικά πάω να δω ποιο είναι το βιβλίο που λες γιατί δεν το έχω ακούσει και μου αρέσει ο μουρακάμι.
Λοιπόν εγώ έκανα εγγραφή μόνο και μόνο για να αφήσω εδώ την αποψάρα μου (καλά το 'πα;). Όλα όμορφα και ωραία μας τα λέει, ώσπου μπαίνουν και οι στυλιστικές συμβουλές:«όχι;». «Λέμε. Στις πιέτες, στις ρίγες, στα μίνι, στα πολύ – πολύ στενά ρούχα, που προσθέτουν πόντους, αλλά και στις μεγάλες τσάντες».Δηλαδή θέλει να φανεί από τη μία το body positivity, αλλά από την άλλη μας δίνονται συμβουλές οι οποίες είναι βγαλμένες από -σχεδόν- συντηρητικό ξεπερασμένο κιτς πρωινάδικο με δήθεν ειδικούς στυλίστες. Κάνει και το άρθρο να φαίνεται υποκριτικό, τύπου 'αποδέξου τον εαυτό σου, αλλά να μερικά tips για να μην φαίνεσαι'. Ας αισθανόμαστε όλοι ελεύθεροι να φορέσουμε μίνι φούστα με πούλιες και πιέτες και στενό μπουζάκι με οριζόντιες ρίγες! Ας μην λέμε στυλιστικές συμβουλές με βάση το σωματότυπο πια!
Θεωρώ ότι αυτή η θεματολογία σχετικά με μη συμβατικά σώματα/ μυαλά είναι θετικό να υπάρχει και να καλλιεργείται. Διότι για τον έναν ή για το άλλο λόγο, κανείς δεν νιώθει αρκετά καλός για τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς/lifestyle, οπότε κάθε τί που ενισχύει τη θέση ότι δεν χρειάζεται να χωράμε σε ένα συγκεκριμένο καλούπι για να είμαστε ευτυχισμένοι είναι εξαιρετικά σημαντικό να γράφεται, να αναπαράγεται, να διαδίδεται. Όπως και ότι όλοι έχουν δικαίωμα στην σεξουαλικότητα και πρεπει να το διεκδικήσουν, και αυτό το άρθρο συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Παρ'όλα αυτά γνώμη μου είναι πως όταν το έναυσμα για να υπερασπιστείς κάποιον "μη κανονικό" είναι γίνεις politically correct μιλώντας για αυτό, τότε καταλήγεις να γράφεις πύρινους λόγους και να συμμετέχεις σε campaigns με σκοπό να υπερασπιστείς το μη τέλειο σώμα χρησιμοποιώντας ρετουσαρισμένες φωτό. MINDFUCKED
Υπάρχει το ιδανικό βάρος ανάλογα με την "κατασκευή" του καθενός μας, σύμφωνα με το οποίο λειτουργεί καλύτερα ο οργανισμός μας και το σώμα μας πρακτικά. Φυσικά σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες όπως ο σωματότυπος, η γενικότερη κατάσταση της υγείας του ατόμου, οι καθημερινές απαιτήσεις του τρόπου ζωής του κλπ.Γι'αυτό λοιπόν όπως σεβόμαστε τις προσωπικότητες με τις οποίες συναναστρεφόμαστε, έτσι θα πρέπει να σεβαστούμε και τη φυσική τους παρουσία.Όπως μαθαίνουμε να αγαπάμε χαρακτήρες με τα ελαττώματά τους, έτσι να αγαπήσουμε και σώματα που αποκκλίνουν από τα πρότυπα της "οπτικής τελειότητας" που προσπαθούν να μας επιβληθούν.Ας μην ξεχνάμε οτι στηρίζεται ολόκληρη βιομηχανία λογής λογής μαντζουνιών, χαπιών, κρεμών, κορσέδων, μόδας, πλαστικών, γυμναστηρίων κλπ πάνω στην αγωνία μας να γίνουμε αποδεκτοί.
Είμαστε εδώ! Είμαστε δύο και παχουλοδροσάτες! Είμαστε ανάμεσά σας και δεν κάνουμε Photoshop! Κάποιες φορές λίγο facetune στο Instagram αλλά πραγματικά ποιός από εσάς δεν έχει κάνει; Οι μαύροι κύκλοι δεν πάνε σε κανέναν! Η Kirstie Alley είπε “I was really tired of words like ‘plus size’, ‘round’ and ‘large’. I thought, ‘come on we’re fat’.” Όπως και εαν θέλετε να μας αποκαλείτε είμαστε εδώ και έχουμε φωνή!
Μου έχει συμβεί και εμένα να με κοιτάξει απαξιωτικά πωλήτρια και να μου απαντήσει ξερά "ΟΧΙ" όταν τη ρωτησα αν αυτό το σακάκι βγαίνει σε XL. Δεν ξαναπάτησα στο συγκεκριμένο μαγαζί. Πάντως διαπιστώνω πως μεγάλα brands από το εξωτερικό (Zara, H&M, Marks and Spencer) διαθέτουν ρουχα σε ποικιλία μεγεθών στο ίδιο σχέδιο και σχεδόν πάντα βρίσκω ρούχα στο μέγεθός μου. Αντίθετα μια εποχή που ψώνιζα απο Plus size καταστηματα μπορει να μου μπαίνανε όλα τα ρούχα αλλά είχαν όλα μια εμφάνιση σακί, σαν να ηταν εκει για να κρύψουν και να σκεπάσουν απλώς το βάρος και όχι για να αναδείξουν τα καλα στοιχεία του σώματος.
Δεν νομίζω...εγώ είμαι στη Θεσσαλονίκη. Απλώς είναι το αντίστοιχο της "εγω ειμαι καλύτερη από εσενα γιατι φοράω XS" συμπεριφοράς σε πωλήτρια. Ανάγωγοι και ψυλομύτες υπάρχουν παντού.
Θα είχε ενδιαφέρον να κάνετε ένα αντίστοιχο άρθρο και για τα αντρικά πρότυπα που θέλουν τους άντρες με αρκετό μυϊκό όγκο και παράλληλα γραμμωση. Ένα πρότυπο που απαιτεί πέρα από την ιδιαίτερα αυξημένη μυϊκή μάζα , ένα ποσοστό λίπους κάτω από 12%. Για να καταλάβει κάποιος να πω ότι το αυστηρό γυναικείο πρότυπο έχει ποσοστό λίπους άνω του 18%. Αποτέλεσμα αυτού είναι η χρήση αναβολικών σε τεράστιο βαθμό από πολύ νεαρές ηλικίες τα οποία έστω και μακροπρόθεσμα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία. Πλέον είναι πιο εύκολο να βρεις σε γυμναστήριο winstrol παρά lucozate. Με λίγα λόγια το ανδρικό σώμα που προστάζει ή μόδα δεν γίνεται με αυστηρή δίαιτα τουλάχιστον όπως συμβαίνει στις γυναίκες αλλά και με φάρμακα το οποίο έχει φτάσει σε σημείο παράνοιας στην χώρα μας. Ένα άρθρο σας ίσως να αφυπνιζε κάποιο 22χρονο γραμμωμενο με μπρατζακια αν και δύσκολα.
Το 12% λίπους για έναν μέσου ύψους γυμνασμένο άντρα δεν είναι ακριβώς ανέφικτο ή κάτι τραγικό. Σκέψου ότι μία καλογυμνασμένη γυναίκα, περί του 1,70m. - χωρίς ιδιαίτερες καμπύλες ασφαλώς - πετυχαίνει αυτό το ποσοστό. Εκείνο που γενικά παραβλέπεται όμως είναι πως τέτοιοι στόχοι απευθύνονται σε ιδιαίτερα ασκημένα σώματα, σε ανθρώπους που αθλούνται πολύ και αγαπούν αυτό το lifestyle. Σε άτομα που η γυμναστική για αυτά είναι τρόπος ζωής, αναπόσπαστο τμήμα του κάθε 24ώρου τους. Με δυο λόγια, που αρέσκονται να αθλούνται σκληρά και να κοπιάζουν. Κακά τα ψέματα. Οποιοδήποτε άλλος δεν θα το επιτύχει, παρά με τη χημεία και πάλι αμφίβολο. Δεν ξέρω ακριβώς κατά πόσο η συγκεκριμένη πληροφορία διαδίδεται ή αποκρύπτεται τεχνηέντως. Αλλά να το επισημάνουμε καλού κακού.Περί προτύπων βέβαια ουδείς λόγος. Ο κοινωνικός ρατσισμός καλά κρατεί και φοβάμαι μας έχει εμποτίσει όλους. Βtw, κάτι που πρόσεξα στο άρθρο και δεν μου προκάλεσε καλή εντύπωση : Όπως δεν είναι ευγενικό να αποκαλείς μία εύσωμη "χοντρή", έτσι ακριβώς δεν είναι ευγενικό να αποκαλείς και μία αδύνατη "ξερακιανή"... Όταν γράφουμε άρθρα για την απενοχοποίηση του σώματος, τέτοιοι χαρακτηρισμοί δεν συμβαδίζουν
Nanina μου πίστεψε με 12% σωματικό λίπος και ταυτόχρονα μπρατζακια στηθακια φουσκωμένα και πλατες ανοιχτές χωρίς χημεία δεν γίνονται. Αφηνω την μοναδική περίπτωση να πηγαίνεις μια δεκαετια τουλάχιστον σοβαρό γυμναστήριο με διατροφή σε βαθμό καταπιεσης. Όπως καταλαβαινεις ο 25 χρόνος με την κορμαρα στην παραλία που μετά χτυπάει και ένα πιτογυρο δεν ανηκει σε αυτή την κατηγορια.Στο 12% μιλάμε για γραμμωση σοβαρή να διακρίνονται μυς φλέβες κτλ. Αν δεις ένα άντρα 12% που να μην πέρνει φάρμακα αλλά να αθλείται ας πούμε τρέξιμο ,μπασκετ ,μπάλα θα σου θυμίσει τον σταθη ψάλτη..Αυτοί οι τζι αι τζο που θα δούμε πάλι στις παραλίες είναι φαρμακωμένοι. Πάντως όπως ακριβώς με τις γυναίκες και οι άντρες που πλασαρονται στην τηλεόραση έχουν μη ρεαλιστικά σώματα. Είναι εντελώς παράλογο να προτρέπεις τις γυναίκες να γίνουν σχεδόν ανορεξικες και τους άντρες να δηλητηριάζουν το σώμα τους.
Αν και το έχασα κάπου με τα ποσοστά λίπους δράττομαι της εκαιρίας να πω ότι βλέπουμε για παράδειγμα στην παραλία τον γραμμωμένο, τον φουσκωτό που το σώμα κάνει μπαμ χημεία και που η υγεία του είναι σε μαύρα χάλια στην ουσία και τον αποθεώνουμε. Και βλέπουμε και μια γυναίκα με κυτταρίτιδα ή περιττά κιλά και μπικίνι και μας χαλάει την αισθητική το ότι νιώθει καλά με τον εαυτό της και δεν κουκουλώνεται με το παρεό. Και την κράζουμε με τη δικαιολογία ότι στα 60 θα έχει πίεση γιατί πάνω απ όλα για την παγκόσμια υγεία ανησυχούμε. ΦΦΦΦΦ...
Με συστηματική άσκηση και σωστή διατροφή δεν χρειάζονται φάρμακα για να φτάσει ένας άντρας το 12% λίπος, μην τρελαθούμε κιόλας. Σχετικά με το θέμα:Εμένα πάντως σαν άντρα η Barbie Ferreira μου φαίνεται μια χαρά κουκλάρα κοπέλα, τώρα αν οι γυναίκες την βλέπετε να έχει παραπάνω κιλά τι να πω;
Το θέμα είναι να είσαι υγιής και να αποδέχεσαι και να αγαπάς τον εαυτό σου.. Αν μέσα σου δεν είσαι καλά κανένα plus 0 και κανένα 5XL δεν έχουν σημασία.. Έτσι και αλλιώς πρέπει να μάθουμε επιτέλους ότι ένα νούμερο δεν σε ορίζει ως άνθρωπο..
Πόσο δίκιο έχεις!Κι ενώ μπορεί να έχεις μια χαρά σώμα, στα κιλά σου, να φαίνεται πολύ χειρότερο λόγω των ρούχων που είναι φτιαγμένα για ανορεξικές. Άλλες έχουν στήθος, άλλες κώλο, άλλες μπούτια, δεν είναι όλες οι γυναίκες ένα πράγμα, με σώμα 12χρονου αγοριού.
εξωγήινη, η ανορεξία είναι ασθένεια και όχι προσβλητικός χαρακτηρισμός. το αν μια γυναίκα πιο αδύνατη από εσένα είναι ανορεξικη ή όχι, δεν το ξέρεις και δείχνει έλλειψη ευαισθησίας να χρησιμοποιείς τέτοιους χαρακτηρισμούς. Και όπως λες και συ, δεν είναι όλες οι γυναίκες ένα πράγμα και δεν είναι 12χρονο αγόρι όποια ξεφεύγει από το τρίπτυχο Στήθος-Μπούτια-Κώλος το οποίο επιλέγεις να αποδέχεσαι. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί προσβάλλουν θα έλεγα.
Η φωτογραφία της Tess Holiday έχει τόσο φώτοσοπ που είναι περισσότερο virtual δημιουργία παρά φωτογραφία. Και ενώ όλες οι υπόλοιπες κοπελιές είναι όντως υπέροχες και φυσιολογικές, η συγκεκριμένη είναι το αντίστοιχο του ανορεξικου μοντέλου - απλά στο άλλο άκρο.
Νομίζω ότι το θέμα είναι πιο σύνθετο απ' ό,τι φαίνεται, ακόμη και στις χώρες που και ασπάζονται και "υμνούν" τα plus sizes. Καταρχάς δεν έχει τύχει να δω διαφήμιση "ευτραφούς" μοντέλου σε όλο το μεγαλέιο της κυτταρίτιδάς του. Αν είναι να το αποδεχτούμε ας το αποδεχτούμε ολιστικά και όχι να προβάλουμε μη ρεαλιστικές εικόνες που μπορούν να δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερο κόμπλεξ. Από την άλλη παραδείγματα όπως της Tess Holliday σε μία από τις παραπάνω φωτογραφίες επίσης δεν αποτελεί δείγματα υγειούς σωματότυπου και επειδή αφορά έναν αριθμό γυναικών δεν πρέπει να προβάλεται ως πρότυπο.Και τέλος αυτός ο τραμπουκισμός που ενίωτε δέχονται οι αδύνατες γυναίκες όπου η απουσία καμπυλών τις εντάσσει στις "μη πραγματικές γυναίκες" είναι εξίσου απαράδεκτος. Δε μου φαίνεται τίποτε παράλογο πχ σε μία κοπέλα ύψους 1.55 να είναι 40 κιλά ή σε μία κοπέλα που πάσχει από υπερθυρεοειδισμό. Όλοι οι σωματότυποι είναι όμορφοι όσο είναι στα πλαίσια του υγειούς και η ανάδειξη του ενός δεν πρέπει να γίνεται με την υποβάθμιση των υπολοίπωνν.
Τότε να δούμε και τα regular μονδέλα στο «μεγαλείο» της κυτταρίτιδάς τους. Γιατί, σόρρυ που θα σου χαλάσω το όνειρο, αλλά σε ένα γυναικείο σώμα, η κυτταρίτιδα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση (φτάνει πια με αυτήν την παράνοια). Μια ματιά σε μια παραλία ή στις υπεργυμνασμένες χορεύτριες που χορεύουν στα κλαμπ, θα σε πείσει.Και, αλήθεια, αν προσπαθήσουμε να αποτινάξουμε από το μυαλό μας οοολη την πλύση εγκεφάλου που έχουμε φάει σχετικά με την κ. (για να μοσχοπουλάει η εγκληματικά παραπλανηική βιομηχανία "καταπολέμησής" της): Τι το κακό έχει η κυτταρίτιδα; Είναι τόσο αντιαισθητικό να έχει κανείς ψηφιδωτό πισινό;
Με εξαίρεση την Τess Holiday που εξομολογούμαι πως βρίσκω too much για τα δικά μου κυβικά ,όλες οι άλλες είναι μία χαρά κορίτσια και του γούστου μου!Μία από τις πιό όμορφες γυναίκες δε, που έχω γνωρίσει,ήταν μία Ιταλίδα,που με τα καταπιεστικά κριτήρια της εποχής θα έλεγες πως είχε 10-15 κιλά πάνω από αυτά που θά "πρεπε".Αλλά..αλλά.. ένα πρόσωπο φεγγάρι, πανέμορφο,ανθρωπος γλυκός, φωτεινός, καλοσυνάτος,η χαρά να την έχεις στην παρέα,έτρωγε τα πάντα,έπινε, έκανε κέφι. Εβαζε το ολόσωμο λουλουδιαστό μαγιώ της με τα υπέροχα παρεό και..πιστέψτε με, τα size 0 κοριτσάκια μπροστά της φάνταζαν άχρωμα και καχεκτικά .Ηταν γι αυτήν που αναστέναζαν οι αρσενικοί της παραλίας.Εχω να πω το εξής, μία γυναίκα με παραπανίσια κιλά,υπέρβαρη,αλλά όχι παχύσαρκη,μπορεί αν θέλει και ξέρει να υπερασπίζεται το σωματότυπό της να είναι πολύ ωραία γυναίκα!