Πώς κόβεται – τελικά – το κάπνισμα;

Αν και δεν κάπνιζα πολύ(σε σχέση μέ άλλους καπνιστές) σχεδόν και λιγότερο από ένα πακέτο άρχισε να με ενοχλεί στην αναπνοή πολύ και επειδή δεν ήμουν έτοιμη ούτε ήθελα κιόλας να το κόψω ξεκίνησα το ηλεκτρονικό με την ελάχιστη νικοτίνη και σιγά σιγά το έκοψα εντελώς μετά απο 15 χρόνια.Πήρα 20 κιλά σε διάστημα ένα χρόνο. Τα κιλά άρχισα να τα παίρνω απο τη στιγμή που ξεκίνησα το ηλεκτρονικό και καθόλη τη διάρκεια και αφου το έκοψα εντελώς.Το καλύτερο θα ήταν σε τέτοια μετάβαση να παίρνουμε και συμβουλές απο κάποιον ψυχολόγο εμένα σίγουρα θα με είχε βοηθήσει πολύ αλλά λόγω οικονομικών δεν είχα τη δυνατότητα ούτε είχα στο κοντινό μου περιβάλλον κάποιον να με συμβουλέψει ή στις κρισούλες ή τα νευράκια διότι στην οικογενεια και στον κοντινό μου κύκλο όλοι ειναι καπνιστές.Και μην ξεχνάμε σε μια γυναίκα μετά τα 30 να πάιρνει ξαφνικά 20 κιλά δεν νιώθει οτι έκανε κάτι τρομερό ή επίτευγμα αλλά χάνει και την αυτοεκτιμηση της σαν άνθρωπος.Μπορεί να ξεμπέρδεψα με το τσιγάρο αλλά βγήκαν άλλα.Τουλάχιστον μπορώ να ανασαίνω ξανά και προσπαθώ να ελπίζω.

Είμαι φανατικός καπνιστής αλλά ταυτόχρονα είμαι και φανατικός εχθρός του τσιγάρου. Το θεωρώ ένα απο τα χειρότερα πράγματα στον κόσμο μας. Θλίβομαι όταν βλέπω μη καπνιστές να γίνονται σιγά σιγά καπνιστές χωρίς καν να το επιλέγουν. Κανένας δεν έγινε καπνιστής με την πεποίθηση ότι "θα γίνω καπνιστής". Όλοι μας λέμε "εντάξει μωρέ, σιγά τα πράγματα.. θα το σταματήσω" Μα έλα που ο εθισμός έρχεται χωρίς να σε ειδοποιήσει. Καπνίζω καμια δεκαριά χρόνια και το έχω κόψει 2 φορές. Η πρώτη φορά κράτησε για 9 μήνες και η δευτερη για 3. Φυσικά όλες τις φορές που το ξεκίνησα πάλι έγινε με την ψευδαίσθηση πως ένα τσιγάρο θα κάνω μόνο.. Άσχετα που την επόμενη μέρα βρισκόμουν με καινούριο καπνό.Έχω άσχημα νέα και όμορφα. Το καλό νέο είναι πως για να κόψει κάποιος το κάπνισμα είναι απλό. Το μόνο που θέλει είναι απλά να μην βάλεις την μια άκρη του στο στόμα σου και να μην ανάψεις την άλλη άκρη. Το κακό νέο είναι πως είναι δύσκολο. Δύσκολο αλλά απλό. Συμφωνώ με το άρθρο απόλυτα. Το μυστικό είναι να καταλάβουμε πως ο αγώνας αυτός για την διακοπή είναι ένα δώρο για τον εαυτό μας και όχι μια θυσία που χάνουμε κάτι καλό.Το πιο βασικό βέβαια απόλα είναι να μην ενδώσει κάποιος στο κάλεσμα του "ενα τσιγάρο μόνο θα κάνω και μετά συνεχίζω την διακοπή". Αυτό το τσιγάρο είναι η αιτία της αποτυχίας. Πρέπει κάποιος να :Ορίσει μια μέραΝα δεχτεί ότι αυτό ήτανΝα πιστέψει ότι το έκοψε (και ας πέρασαν μόλις 3 ώρες απο τη διακοπή)Να καταλάβει ότι δεν χάνει κάτι αλλά κερδίζειΝα μην καπνίσει το τσιγάρο του πισωγυρίσματος ότι και να νιώσει. Αυτό ήταν.. Βέβαια θα μου πείτε γιατί δεν το ξανακόβεις πάλι εσύ; Τι να σας πω.. Δεν θέλω αυτό το διάστημα.Τέλος να σημειώσω πως η νικοτίνη έχει αγχολυτικές ιδιότητες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως χωρίς αυτή δεν μπορεί καποιος να διαχειριστεί το άγχος. Μαχαίρι η σταδιακά; Για έναν εθισμένο καπνιστή μόνο μαχαίρι.. Τα υπόλοιπα βασανίζεις τον εαυτό σου βλέποντας τα τσιγάρα ως πολύτιμα λουκούμια.

Τον Ιουλίου κλεινω 6 χρονια απο την μερα που κάπνισα το τελευταίο μου τσιγάρο μετα απο 16 καπνίσματος. Η πιο γενναία και έξυπνη απόφαση της ζωής μου!!! Παρ' ολα αυτα ακομα λαχταρώ να καπνίσω!!! Δεν σταματά ποτε η επιθυμία, ο εθισμός ειναι ακομα μεσα μου!!!

Εγώ το αντικατέστησα με ηλεκτρονικό. Κοντεύουν 3 χρόνια τώρα και είμαι απόλυτα ευχαριστημένη. Δε χρειάστηκα καν μεταβατική περίοδο, από τη στιγμή που έβαλα το ηλεκτρονικό στο στόμα μου δεν ξανακάπνισα. Έχω εξοικονομήσει περί τα 250-300 ευρώ το μήνα.

Όταν εισαι αρρωστος από κρυολογημα το καπνισμα σου φαινεται αηδια.Αυτην την ευκαιρια αρπαξα το 1988 και από τοτε είμαι καθαρος. Ηθικον διδαγμα: Ουδεν κακον αμιγες καλου. Επωφεληθείτε!!!

Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο πάντως. Τέσσερα χρόνια χωρίς- και κάπνιζα 1.5 με δυο πακετακια στανταρ τη μέρα. Πάχυνα βέβαια, αλλά αξιζε τον κόπο ;)

.......μην έχοντας τι να κάνω , διάβασα σχεδόν όλες τις καταχωρίσεις και στο τέλος .....άναψα τσιγάρο.....δεν κόβεται το ρημάδι

Το τσιγαρο σε ηρεμει.Για πεντε λεπτα περιπου.Οσο χρειαζεσαι για να παρεις κουραγιο να αντιμετωπισεις αυτα που σε αγχωνουν.Αν κοψεις αυτα που σε κανουν να θες την ντρογκα της νικοτινης κοβεις και το τσιγαρο.Απλο κολπο αλλα χρονοβορο.Αυτα..

Παραιτήθηκα από το κάπνισμα με πολυ πληροφόρηση για το μηχανισμό με τον οποίο δημιουργεί τον φαύλο κύκλο του εθισμού, με βελονισμό κ -το σημαντικότερο- μπόλικη αυτοπαρατήρηση, κυρίως παρατηρώντας τι νιώθω αμέσως πριν την επιθυμία μου να ανάψω τσιγάρο.

Συμφωνώ απολύτως με το άρθρο. Το μυστικό είναι να δεις το κόψιμο του τσιγάρου σαν απελευθέρωση. Το έκοψα τον Ιούλιο του 2011 κι έκτοτε χαίρομαι αφάνταστα που βγαίνω απ' το σπίτι και το μόνο που φοβάμαι μήπως ξεχάσω είναι το πορτοφόλι και τα κλειδιά μου. Ο καπνός, τα χαρτάκια, ο αναπτήρας, όλα αυτά αντιπροσωπεύουν πλέον για μένα μια σιδερένια μπάλα που είχα δεμένη με αλυσίδα στο πόδι μου απ' την οποία απελευθερώθηκα.

Πριν 13 Μήνες και μετά από έμφραγμα, ένα μεσημέρι, άναψα το τσιγάρο και μετά από τρεις ρουφηξιές είπα: Τέλος και το πέταξα, έτσι απλά, μετά από 40 χρόνια καπνίσματος, πολλά από τα οποία, κάπνιζα μέχρι και δύο πακέτα την ημέρα. Με τι το αντικατέστησα? Με ηλιόσπορους όταν είμαι στο σπίτι, με μέντες όταν βρίσκομαι έξω.......Μέχρι τότε, το θεωρούσα αδύνατο, το να το σταματήσω. Βλέπεις, κάτι άλλο με ανάγκασε..... Πάνω από ένα χρόνο μετά και χωρίς ούτε μια ρουφηξιά από τσιγάρο το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι επέστρεψα στα κιλά που ήμουν πριν αρρωστήσω και τίποτα περισσότερο. Βέβαια η έλλειψη εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά πλέον υπάρχει και η δύναμη της αντίστασης. Παρά το έμφραγμα και το τριπλό by pass που ακολούθησε, αισθάνομαι πολύ νεώτερος και με δυνάμεις που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να έχω.........

Ό, τι δεν κόβεται… αντικαθίσταται! Σκέψεις μιας καπνίστριας που έχει να καπνίσει δεκαπέντε μήνες και κάτι«Αποτελεσματική μέθοδος διακοπής του καπνίσματος», «Κόψε το κάπνισμα σήμερα!», «Έλα ρε 'συ, πότε το έκοψες;» Μα το κάπνισμα δεν το κόβεις φίλε, το ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΣ. Με τι; Εσύ επιλέγεις. Αν το αντικαταστήσεις με ασύστολο χλαπάκιασμα ή ουσίες και οινοπνεύματα, και καταλήξεις με πατσόκιλα, τη γνωστή μπυροκοιλιά ή μπάκα, διπλοσάγονο και μέση Ανατολή στους Ανώνυμους χοντρομπαλάδες Αλκοολικούς, δεν λέω θα γνωρίσεις αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσες περσόνες, αλλά θα έχεις στο μεταξύ διορθώσει ένα πρόβλημα δημιουργώντας ένα άλλο τρισχειρότερο. Και θα έχεις συν τοις άλλοις δημιουργήσει και την τέλεια δικαιολογία για να υποτροπιάσεις, να ξανακατρακυλήσεις στο βούρκο και να επιστρέψεις επιτέλους στην παλιά σου έξη και δευτέρα φύση. Αυτό δεν ήθελες άλλωστε; «Να, ορίστε, το έκοψα και πήρα κιλά», «κόντεψα να γίνω αλκοόλα», άσε που είχα και νεύρα, πολλά νεύρα» άααρα το τσιγάρο μου κάνει καλό, σιγά μωρέ, ούτως ή άλλως, δεν θα πεθάνουμε όλοι μια μέρα; Μόνο που τώρα «βασανισμένε» καπνιστή θα επιστρέψεις πιο βόδι, με νέες εξαρτήσεις κι έχοντας κάψει πολλά εγκεφαλικά κύτταρα. Κι έτσι ρουφάς τον καπνό πιο βαθιά, μέχρι να πλημμυρίσουν απ’ άκρη σ’ άκρη οι κυψέλες στα ταλαίπωρα πνευμόνια σου και ν' αρχίσουν σαν μικροσκοπικά ηφαίστεια να ξερνοβολούν ζεστή, μαύρη πίσσα και καπνίλα ολούθε, σαν να σιγοψήνονται στο τηγάνι του Χάνιμπαλ Λέκτερ. Και με τι να το αντικαταστήσω λοιπόν; Εξαρτάται γιατί εξαρτάσαι.Γιατί καπνίζεις; Θα βγει ο ήλιος αύριο; Είμαι σίγουρη ότι ούτε για το ένα ούτε για το άλλο αναρωτιέσαι. Όπως δεν κάθεσαι να σκεφτείς αν θ’ ανατείλει ο ήλιος γιατί πολύ απλά αυτό συμβαίνει κάθε μέρα, έτσι κι όταν μετράς πια πολύ καιρό στο κλαμπ των καπνιστών δεν στέκεσαι ν’ αναρωτηθείς «ΓΙΑΤΙ;». Έχει γίνει πλέον αυτοματισμός, όπως τραβάς το χειρόφρενο στ’ αμάξι, δεν το σκέφτεσαι, απλά το κάνεις. Το τσιγάρο είναι φυσική προέκταση του χεριού σου.Σου έχουν πει ότι συνδυάζεται ωραία με τον καφέ κι έτσι δεν μπορείς να τον απολαύσεις πια χωρίς νικοτίνη, το λέει κι ο Μίλτος Πασχαλίδης εξάλλου «όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο». Σου έχουν πει ότι είναι σκέτη απόλαυση μετά το φαγητό ή το σεξ ή με το γουισκάκι σου. Κι εσύ δεν μπορείς να διανοηθείς τον καφέ, το φαγητό, το σεξ και το γουισκάκι σου χωρίς τσιγάρο. Όπως περίπου σου είναι αδιανόητο να φας ντολμάδες με χούμους, χάμπουργκερ με ρύζι, ή πατάτες τηγανιτές με μουστάρδα. Και γιατί δηλαδή; Τις περισσότερες φορές ανάβεις τσιγάρο γιατί έτσι. Και γι’ αυτό ακριβώς είναι εύκολο να το αντικαταστήσεις. Κι είναι κι εκείνες οι λιγότερες φορές που θες ν’ ανάψεις τσιγάρο γιατί σου είπαν ότι είναι το φάρμακο για κάθε αρνητικό συναίσθημα. Πανάκεια. Λύπη, άγχος, ζήλεια, φόβος, ντροπή, στεναχώρια, θυμός. Άναψε το τσιγαράκι σου τώρα. Και μετά κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Κι ολόκληρο το πακέτο να καπνίσεις τίποτα δεν αλλάζει. Η κατάσταση που προκάλεσε τη δυσάρεστη σκέψη και το ανεπιθύμητο συναίσθημα θα είναι ακόμα εκεί. Είναι σαν αρρώστια. Όσο καταπολεμάς μόνο τα συμπτώματα κι όχι τα αίτια, δεν θα σου περάσει. Και το τσιγάρο είναι ένα φάρμακο, ή μάλλον ένα placebo, μόνο για τα συμπτώματα και μάλιστα με βλαβερές παρενέργειες. Το τσιγάρο είναι για τους ενήλικες ό,τι για τα παιδάκια η πιπίλα ή το δάχτυλο που πιπιλάνε ή το αρκουδάκι που πρέπει να έχουν αγκαλιά για να κοιμηθούν. Στην πραγματικότητα, δεν προσφέρει τίποτα άλλο εκτός από μια ψευδαίσθηση ασφάλειας.Όλοι χρειαζόμαστε αμυντικούς μηχανισμούς. Και οι μη καπνιστές έχουν τους δικούς τους. Find what does the trick for you. Ένα ποτήρι νερό που θα διώξει σαν χείμαρρος μακριά τον θυμό σου; Μουσικές που σου φέρνουν στο μυαλό μια όμορφη ανάμνηση, μια μυρωδιά που έχεις συνδέσει με αγαπημένα σου πρόσωπα, μπορεί το κόλπο για ‘σένα να είναι να βγεις στο πάρκο για μια βόλτα στη φύση ή να πας να βουτήξεις στη θάλασσα, να ξεπλύνεις από πάνω σου τη λύπη. Αντί ν’ ανάψεις τσιγάρο κάνε τον φόβο και το άγχος σου ποίημα ή ζωγραφιά. Πήγαινε στο ανθοπωλείο της γειτονιάς κι αγόρασε λουλούδια. Μαγείρεψε κάτι νόστιμο. Βρες μια δραστηριότητα που θα γεμίσει το κενό του τσιγάρου. Χορός, γυμναστική, πολεμικές τέχνες. Η εξάρτησή σου είναι κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, ψυχολογική. Το τσιγάρο όπως κι οτιδήποτε μας φθείρει αργά και ύπουλα, πιάνει χώρο. Κι οτιδήποτε πιάνει χώρο, δεν κόβεται αλλά αντικαθίσταται. Ώστε όταν προσπαθήσει να ξανατρυπώσει στη ζωή σου, απλά να περισσεύει!

Κάπνιζα μέχρι 5 τσιγάρα την ημέρα για 20 χρόνια. Όλοι με μακάριζαν που κάπνιζα με τόση εγκράτεια αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελα να καπνίζω. Το έκοψα εντελώς ξαφνικά μετά από μία απλή ίωση. Ήταν η πρώτη φορά που δεν είχα καπνίσει για 3 ημέρες. Έκτοτε το τσιγάρο εξαφανίστηκε οριστικά από τη ζωή μου σαν να μην υπήρξε ποτέ. Δεν θεωρώ ότι έκανα κατόρθωμα, απλώς ήμουν τυχερή. Σε αυτά τα 20 χρόνια δεν είχα καταφέρει να το κόψω ούτε μία ημέρα και κάπνιζα λίγο. Εθισμός τίποτα άλλο.

Ένα απόγευμα του Μάρτη πριν 8 χρόνια έκοψα το τσιγάρο. ό ποιος με ρωτά, λέω πως είμαι καπνίστρια 8 χρόνια καθαρή.Μετά βεβαιότητος μπορώ να πω πως άνθρωποι που καταφέρνουν να ξεφύγουν από εθισμούς,είναι ήρωες.

Δεν υπήρξα ποτέ καπνιστής, το αντίθετο μάλιστα, με ενοχλεί πολύ ο καπνός, ωστόσο έζησα από κοντά τις προσπάθειες του αδερφού μου να το κόψει, ο οποίος μάλιστα είναι γιατρός και υπήρξε φανατικός καπνιστής, κάπνιζε σίγουρα ένα πακέτο την ημέρα.Μετά από πολλές προσπάθειες, όλες αποτυχημένες, ένα καλοκαίρι πριν από 6 χρόνια, μου είπε ότι τον Σεπτέμβρη θα το κόψει μαχαίρι.Φυσικά κανείς δεν τον πίστεψε και αφού κάπνισε ότι δεν είχε καπνίσει στην ζωή του, όντως τον Σεπτέμβρη το έκοψε μαχαίρι.Φυσικά ήταν πολύ δύσκολο, πάθαινε στερητικό σύνδρομο, ξυπνούσε τα βράδια και ζητούσε τσιγάρο, κόντεψε να χωρίσει γιατί είχε σπάσει τα νεύρα της γυναίκας του,μάλωσε και παρεξηγήθηκε με όλη την οικογένεια και τους φίλους του, πάχυνε αλλά αδυνάτισε στο καπάκι, αν και έχει πολύ απαιτητικό πρόγραμμα μπόρεσε να βρει τρεις ώρες την εβδομάδα για γυμναστική και τελικά τα κατάφερε, το έκοψε μετά από 18 χρόνια και δεν το έχει ξαναβάλει στο στόμα του.Καταλαβαίνω απόλυτα τους ανθρώπους που αδυνατούν να το κόψουν, δεν είναι καθόλου εύκολο, νομίζω όμως ότι αξίζει πολύ η προσπάθεια.