Μετά τον Φίλη που εξέπληξε δυσάρεστα θεωρώντας τη συγκέντρωση της Τετάρτης στο Σύνταγμα «στα όρια της συνταγματικότητας» (επιτρέπεται να κατεβαίνεις μόνο με τους Αγανακτισμένους και τη Χρυσή Αυγή προφανώς) ήρθε και ο γγ. του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης που τα 'πε με εκφράσεις που ταιριάζουν σε ψεκασμένο κι όχι αριστερό, κατηγορώντας τους αντιπάλους του μιλώντας ειρωνικά για κολλαγόνα, υστερίες και κλείνοντας λέγοντας «Άντε και καλή διασκέδαση και προσοχή στα καλσόν»!
Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του '80, οι διαφορές των Αριστερών από τους Πασοκτσήδες ήταν σαφείς, τουλάχιστον στα (αφελή;) παιδικά μου μάτια:
Οι φανατικοί Πασοκτσήδες ήταν οι γιαλαντζί Αριστεροί, που είχαν αξίες μέχρι που βρέθηκαν στην εξουσία και έφαγαν από την κουτάλα της Αλλαγής. Ήταν επίσης κάπως χοντρανθρωποι, χωρίς τακτ και πραγματική καλλιέργεια - φωνακλάδες και αγενείς.
Οι πραγματικοί Αριστεροί είχαν αρνηθεί να φάνε από την κουτάλα της Αλλαγής ή να συμβιβαστούν. Ήταν πιο ονειροπόλοι, καλλιεργημένοι (χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα "μορφωμένοι") και είχαν ήθος. Δεν θα πήγαινε ο Κύρκος ή ο Φλωράκης στη Βουλή για να τα κάνουν λίμπα ή για να βρίσουν τους αντιπάλους τους. Ενώ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τραμπούκιζαν με τις κομματικές τους πατσαβούρες -Αυριανή και Ελεύθερο Τύπο αντίστοιχα- τα μίντια της Αριστεράς ήταν σοβαρά και νηφάλια. Το ίδιο και οι βουλευτές της.
Είσαι ηθικός αριστερός με αξίες μέχρι να πάρεις την εξουσία. Τότε συνεργάζεσαι με ακροδεξιούς στρατόκαβλους και υποτάσσεσαι στους δανειστές, απλώς για να κρατήσεις την καρέκλα.
Χρειάστηκε να κυβερνήσει ένα κομμάτι της τότε σεβάσμιας Αριστεράς για να μεταμορφωθούν σχεδόν όλοι τους σε άξεστους Πασοκτσήδες - και να απομυθοποιήσουν την ηθική υπεροχή τους.
Από τον τραμπούκο υπουργό υγείας (που καπνίζει σα βαρύμαγκας στο υπουργείο, αδιαφορώντας για την παρανομία του) μέχρι τους υπουργούς που ξέχασαν να δηλώσουν εκατομμύρια και ακίνητα, από τους βουλευτές που εξοργίζουν κάθε μέρα την κοινή γνώμη με αγοραίες προσβλητικές δηλώσεις τους, μέχρι τον γγ που καλεί να μη σκίσουν καλτσόν τα κολλαγόνα, όλοι βάλθηκαν να δείξουν πως η κουλτούρα του ανοιχτόμυαλου και σκεπτόμενου αριστερού ήταν μύθος.
Ή μάλλον ότι ισχύει μέχρι να πάρεις την εξουσία. Τότε συνεργάζεσαι με ακροδεξιούς στρατόκαβλους και υποτάσσεσαι στους δανειστές, απλώς για να κρατήσεις την καρέκλα.
Μεταμορφώθηκαν σε γελοία αντικείμενα ακόμα και πάλαι ποτέ σοβαροί, όπως ο ανανεωτικός Παπαδημούλης που πετάει τη μια κοτσάνα μετά την άλλη στο τουίτερ. Ας μη μιλήσω καν για την πονεμένη κατάντια του Φώτη Κουβέλη που παρακαλά να τον βάλουν στην κυβέρνηση σα σκυλάκι.
Η κουλτούρα του διαλόγου και η αριστερή διανόηση έχουν πάει περίπατο και επιπλέουν οι ειρωνείες, οι τσαμπουκάδες, οι απειλές και τα ξεδιάντροπα ψέματα.
Μόνο η Αυριανή λείπει, για να μιλούσαμε και επισήμως για το νέο ΠΑΣΟΚ, αλλά όταν έχεις την Κόντρα του Κουρή μαζί σου, ε, είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα.
