[Από το blog του Λάμπρου Αραπάκου]
ΜΕΡΑ. Δημήτρης Αμπελάς, 25, λαχειοπώλης
Θα τον βρεις στη Ρήγα Φεραίου, να χτυπάει την κουδούνα για να προσελκύσει ανθρώπους που θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους. Ο Δημήτρης, παράλληλα με τα λαχεία, είναι φοιτητής Ηλεκτρολογίας στο ΤΕΙ Πάτρας. 4 χρόνια ασχολείται με το «άθλημα», δείχνει ευχαριστημένος και καταρρίπτει τον μύθο ότι το επάγγελμα αυτό το κάνουν μόνο ηλικιωμένοι άνδρες.
«3.160.000 ευρώ είναι τα περισσότερα χρήματα που έχει κερδίσει κάποιος από λαχείο που αγόρασε από μένα». Είσαι τυχερός, του λέω. «Αυτός που τα κέρδισε είναι τυχερός» με διορθώνει. Σου έδωσε κανά δωράκι από τα τόσα λεφτά που πήρε; «Όχι εξαφανίστηκε και καλά έκανε. Δε μ' ένοιαζε να μου δώσει. Εγώ θέλω να κερδίζει ο κόσμος».
Τον ρωτάω που τα βρίσκει τα λαχεία και πως γίνεται όλη η διαδικασία... «Πηγαίνεις στον πράκτορα, σου δίνει λαχεία και εσύ τα πουλάς. Έπειτα πας στον πράκτορα και του δίνεις των 90% των χρημάτων από τα λαχεία που πούλησες». Απλά πράγματα... Μου εκμυστηρεύεται ότι το μεροκάματο ενός λαχειοπώλη είναι καλό ειδικά την περίοδο των γιορτών.
«Με τη δουλειά αυτή είσαι ανεξάρτητος να δουλέψεις όποτε και όσο θες. Δε μ' αρέσει να έχω αφεντικά.. Επίσης, μου αρέσει που δουλεύω αναλογικά των πωλήσεων και όχι με στάνταρ μισθό», εξηγεί ενώ οι φίλοι του αντιμετωπίζουν ευχάριστα το επάγγελμα του. «Γελάνε και αναρωτιούνται αν βγάζω χρήματα»...
Τον ρωτάω εάν κάποιος δικός του ασχολείται με τα λαχεία. «Κανένας. Είμαι ο μοναδικός. Όλη η οικογένεια μου ασχολείται με τις κατασκευές... Οι γονείς μου με βοήθησαν να αγοράσω τα πρώτα μου λαχεία διότι όταν ξεκίνησα δεν είχα χρήματα να τα πάρω».
Τελευταία ερώτηση: Τελικά ποιο είναι το πραγματικό «λαχείο» στη ζωή; «Να καταφέρεις να βρεις το δρόμο που σου αρέσει και να κάνεις πραγματικότητα αυτά που έχεις βάλει στο μυαλό σου... Εγώ ένα πράγμα θέλω: Να βρω την πόλη που μ' αρέσει στον πλανήτη και να μείνω σ' αυτή».
ΝΥΧΤΑ. Isabela, 26, ιερόδουλη
Εργάζεται στο proSEXeto στην οδό Γλάυκου 118. Εκεί την συνάντησα, έκανε διάλειμμα για διηγηθεί λίγη από τη ζωή της. Μιλάει ελληνικά -έχει 5 χρόνια που πηγαινοέρχεται Ελλάδα- Ρουμανία... Η Isabela όταν θέλει να έρθει Ελλάδα, επικοινωνεί με τον οίκο ανοχής και αν υπάρχει θέση, έρχεται για δουλειά. Στη χώρα της είναι σερβιτόρα.
«Οι γονείς μου δεν ξέρουν τίποτα για τη δουλειά μου εδώ». Και αν το μάθουν; «Νομίζουν ότι δουλεύω σε ρεστοράν. Όμως, είμαι ελεύθερη να κάνω ότι θέλω. Μόνο μια αδερφή μου το γνωρίζει. Είχε έρθει βόλτα στην Πάτρα και το κατάλαβε διότι έβλεπε τα πολλά λεφτά που έβγαζα. Το κατάλαβε, δεν είναι χαζή»...
Μπορεί να πάει και με 20 άντρες μέσα στο 8ώρο της. «Αντέχω γιατί γουστάρω αυτή τη δουλειά. Αν δεν μου άρεσε, θα ήμουν εδώ; Μ' αρέσει που οι άντρες καυλώνουν μαζί μου. Μ' αρέσει που βγάζω λεφτά. Εντάξει, έχει καλά λεφτά, αλλά παντού έχει κρίση. Με τα λεφτά που έχω βγάλει, αγόρασα σπίτι στην Ρουμανία... Είναι επάγγελμα αυτό που κάνουμε, δεν είναι κάτι πρόστυχο. Έχω δουλέψει και στην Γερμανία, εκεί δεν θεωρείται άσχημη δουλειά» αναφέρει και το βλέμμα της πείθει.
Αγόρι έχεις; «Ναι, Ρουμανία είναι. Είμαστε μαζί 3 χρόνια. Δεν ξέρει ότι κάνω αυτή τη δουλειά. Ξέρει ότι δουλεύω στα μπαράκια με ποτά. Αποκλείεται να το μάθει. Πώς να το μάθει; Μόλις γυρνάω από τη δουλειά, πριν κοιμηθώ, θα τον πάρω πάντα τηλέφωνο να δω εάν είναι καλά»...
Τη ρωτάω εάν το sex που κάνει με τους πελάτες διαφέρει με το sex που κάνει με το αγόρι της. «Ε, ναι διαφέρει. Με τον δικό μου, κάνω έρωτα. Τους πελάτες δεν μπορώ να τους φιλάω στο στόμα». Θα παντρευτείτε; «Ναι σίγουρα, άλλα όχι ακόμα, να μεγαλώσω λίγο»...
Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
Από το περιοδικό Trip
σχόλια