Έ, κοίτα αυτή που περνάει, κόμματος, νάρα, λάρα (και όλα τα χαϊδευτικά). Αυτή που περνάει αυτή, που περνάει παίδες, και φυσικά σύννεφο τα σφυρίγματα μαζί με τους στοίχους του Δελοιβοριά. Να ευχαριστήσει για το κομπλιμέντο; Γίνεται προκλητική. Να αδιαφορήσει; Μα τι ξινή και ακατάδεκτη είσαι μάνα μου; Όσο για απάντηση ούτε λόγος. Που να μπλέξεις κοπέλα μονάχη με την διαστροφή του καθενός. Και να τα χτυποκάρδια καθώς αλληθωρίζεις για να δεις άμα σε ακολουθεί ακόμα ο άγνωστος κάφρος. Τι τραβάς κι εσύ βρε κορίτσι μου;
Σου αρέσει το σεξ; Τότε είσαι το ιδανικό αντικείμενο σχολιασμού περί βρωμερής δίχως ποιότητα θηλυκότητας που την σκορπάει προκλητικά δήθεν από εδώ και από εκεί γυρεύοντας προσοχή. Δεν τρελαίνεσαι κι όλας να βρεις το εκλίπον σεξουαλικό σου ήμισυ; Δεν ασχολείσαι με το σεξ; Τότε είσαι η μαυροφορούσα μοναχή που στραβοκοπιέται τρεις στην ώρα. Ενώ ο άρρεν; Ά, βέβαια, προνομιούχος. Δεν πα να ναι ο Δον Ζουάν μέσα σε τούρκικο χαρέμι κάθε μερόνυχτο. Φουσκώνει και τα μπράτσα άμα λάχει, ορθώνει περήφανος το ανάστημα μπρος στα φιλαράκια. Πρώτος μάγκας στα σούσουρα των Κασσάνδρων της κοινωνίας.
Υπάρχουν βέβαια και όρια Miss, και τα όρια έρχονται εκεί που αντιλαμβάνεσαι τι είναι αυτό που θέλεις ακούσεις από την κοινωνία. Εάν ακριβώς διατυμπανίζεις επιτηδευμένα ξανά και ξανά την ατέλειωτη λίστα της σεξουαλικής σου επιτυχίας και φροντίζεις να το προβάρεις καθημερινά με όσα «δεν φοράς» στα κλαμπάκια καρφί με το που πέσει ο ήλιος κάθε μέρα, τότε πολύ απλά είναι αναμενόμενο να προσελκύσεις το ενδιαφέρον επάνω σε αυτό το οποίο προβάλεις. Και αυτό σίγουρα δεν είναι ο χαρακτήρας σου. Εάν είσαι οκ με αυτό τότε νο πρόμπλεμ, άσε τους άλλους να παρλάρουν. Δικαίωμα σου και καπέλο σου. Το ίδιο ισχύει βέβαια στην περίπτωση αυτή και με τον μπαρόβιο inked, φουσκωμένο (και τα επίθετα δεν έχουν τέλος), νεοέλληνα τεντιμπόη που ψαρεύει θηλυκά με την σαλιάρα στο πηγούνι. Οι περιπτώσεις είναι βέβαια φυσιολογικές. Και εφόσον έχεις αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση σου, δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της ταυτότητας σου. Όμως όταν πρωταγωνιστείς στο τσίρκο του εξιμπισιονισμού, και δη σαρκικού, τότε be sure, ο πρίγκηπας ή η Σταχτομπούτα θα αργήσουν να 'ρθουν.
Να πάμε και στις σεξουαλικές προτιμήσεις; Το έλα να δεις.
Εν έτει 2016, σήμερα Δευτέρα που γράφεται αυτό το κείμενο, δεν λογίζεται να αγαπιούνται δύο άνθρωποι και να φοβούνται να φιληθούν να κρατηθούν από το χέρι ή να βολτάρουν αγκαζέ. Τελεία και παύλα. Η αμφισβήτηση μπορεί να ξεκινήσει από εκεί που κάθε λογής σεξουαλική προτίμηση διαπομπεύεται και γίνεται πάτημα για προκλητική, επιτηδευμένη επιδιξιομανία. Είτε αυτό λέγεται Δονζουανισμός είτε ομοφυλοφιλία. Το δικαίωμα είναι όμως δικαίωμα. Και στην προκειμένη περίπτωση κρίνεται θεμελιώδες. Και η γκιλοτίνα των κόμπλεξ μας φαίνεται να έχει προέλευση Μεσαιωνική.
Άβυσσος βλέπετε η δεξαμενή των σεξουαλικών ταμπού και των σεξιστικών προκαταλήψεων.
Απύθμενη η κατινιά μας.
Γιώργος Ψωμιάδης, φοιτητής φιλολογίας ΑΠΘ
σχόλια