Τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι, έτσι και μεις ενώ η χώρα διαλύεται, ασχολούμαστε με τον εκλογικό νόμο. Λογικό θα μου πεις αφού ο ΣΥΡΙΖΑ παρόλο το εθνοσωτήριο έργο του βλέπει τα ποσοστά του να καταποντίζονται άρα ποιος σκάει τώρα για ανεργία, φόρους, τράπεζες, νοσοκομεία ανθρωπιστική κρίση, κάτσε να αλλάξουμε τον εκλογικό νόμο να περιορίσουμε όσο μπορούμε τη συντριβή από τον αχάριστο ελληνικό λαό που δεν εκτίμησε το γεγονός να έχει για υπουργούς τον Πολάκη και τον Κατρούγκαλο.
Τι κάνουμε λοιπόν; Ε, μα θα εφαρμόσουμε το πάγιο αίτημα της αριστεράς, την απλή αναλογική; Σε μια χώρα που δε δίνουμε ούτε του αγγέλου μας νερό, κανείς δε θέλει να συνεργαστεί με κανέναν και τα πολιτικά κόμματα προκαλούν εκλογές με την παραμικρή αφορμή με μοναδικό σκοπό να πάρουν την εξουσία, θα κάνουμε ένα εκλογικό σύστημα στο οποίο η κυβέρνηση θα πρέπει να σχηματίζεται από την συνεργασία τριών ή και τεσσάρων κομμάτων. Είμαστε άλλωστε βουτηγμένοι μέσα στη κουλτούρα της συναίνεσης και της συνεργατικότητας και αυτό το βλέπεις από το πόσο εύκολα παραχωρούμε προτεραιότητα στον άλλο, πως παρκάρουμε πάνω στις ράμπες και τις ειδικές θέσεις πάρκινγκ των ΑΜΕΑ, κ.α. Δεν είναι άλλωστε υπέροχη η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Σκέψου πόσο πιο υπέροχη θα ήταν αν συνεργαζόταν και ο Λεβέντης. Είδες;
Το πρόβλημα όμως είναι ότι δε βγαίνουν τα κουκιά αφού για να ισχύσει ο νέος εκλογικός νόμος που στην ουσία θα κόβει το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα που όπως φαίνεται θα είναι η ΝΔ, θα πρέπει να ψηφιστεί από 200 βουλευτές οι οποίοι δεν συγκεντρώνονται παρόλη τη συγκινητική διαφοροποίηση του ηγέτη (λολ) της ΔΗΜΑΡ που θα το ψηφίσει. Έτσι η κυβέρνηση δεν αρκείται στα νταραβέρια με τον γνωστό προοδευτικό βουλευτή Νικολόπουλο, ούτε στον ξαφνικό έρωτα με την Ένωση Κεντρώων, ούτε στη σαλαμοποίηση του νομοσχεδίου για να ψηφίσει κάποια άρθρα και το ΚΚΕ. Πρέπει να αθροίσει και τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Και έτσι μετά την ταύτιση με τους φασίστες στο Δημοψήφισμα στο οποίο είχαν μαχητικά ταχθεί με το ΟΧΙ, έχουμε τώρα και την σύμπλευση και συμπόρευση μαζί τους και στο νομοσχέδιο που φαίνεται ότι αποτελεί την κορωνίδα των μεταρρυθμίσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως δεν έχει σημασία ότι ο Σταύρος Δήμας αρνήθηκε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής και ούτε συνδέουμε το ΣΥΡΙΖΑ μαζί της, αλλά αλήθεια, πως νοιώθει ο αριστερός ψηφοφόρος όταν στα θέματα στρατηγικής σημασίας ταυτίζεται απόλυτα με τους ακροδεξιούς;
