Όπως έχουμε ξαναπεί, Τσίπρας και Κώστας Καραμανλής είναι το ίδιο άτομο. Μπορεί να ανήκουν θεωρητικά σε εντελώς διαφορετικά κόμματα τα οποία δήθεν χωρίζει ιδεολογική άβυσσος αλλά αυτά είναι απλώς τρίχες. Οι δύο άνθρωποι αυτοί είναι ίδιοι, φτυστοί, τάλε -κουάλε ρε παιδί μου.
Η σύγχρονη τεχνολογία επέφερε τεράστιες αλλαγές στη ζωή μας και πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα όπως ας πούμε η περμανάντ ή τα παντελόνια με πιέτες, δεν υπάρχουν πια. Η ευκολία για πρόσβαση στην πληροφορία έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις αλλά και τους μύθους. Μια αλλαγή που επήλθε αλλά δεν έχει γίνει αντιληπτή, είναι αυτή του πολιτικού φάσματος: Αυτή η διάκριση αριστεράς- κέντρου – δεξιάς και των άκρων αυτών, απλώς δεν έχουν πλέον κανένα νόημα.
Είναι πλέον αντιληπτό ότι οι άνθρωποι πηδούσαν το τείχος του Βερολίνου μόνο από την μία μεριά προς την άλλη και δεν το έκαναν από χόμπι αλλά επειδή ο σοσιαλιστικός παράδεισος δεν ήταν και τόσο παράδεισος τελικά. Ας το πάρουμε χαμπάρι αδέλφια, ο καπιταλισμός νίκησε και το έκανε επειδή είχε προβλέψει το ελεεινό της ανθρώπινης φύσης σε αντίθεση με το σοσιαλισμό που θα ήταν μια χαρά σύστημα για πλάσματα που πίνουν νέκταρ και τρώνε αμβροσία.
Ποιο είναι το πολιτικό διακύβευμα σήμερα; Ποιες είναι οι πολιτικές ομάδες που συγκρούονται στην πραγματικότητα; Μα είναι προφανές: Είναι οι κρατιστές ενάντια στους υποστηρικτές του μικρού κράτους, τους «νεοφιλελέ» όπως είναι γνωστοί στους εχθρούς τους. Υπάρχουν βέβαια αποχρώσεις (μάλλον διαφωνίες για το πόσο μικρό πρέπει να είναι το κράτος) αλλά αν θέλουμε να δούμε την αλήθεια και να ξεφύγουμε από τις αγκυλώσεις, αυτό είναι πλέον το πολιτικό σκηνικό.
Και αυτός είναι ο λόγος για την αρχική μας διαπίστωση: Τσίπρας και Καραμανλής είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, του λαϊκίστικου κρατισμού που θέλει να διορίσει όλους τους Έλληνες στο Δημόσιο το οποίο θα δανείζεται ασύστολα από τους εταίρους και μετά θα τους καταγγέλλει για το ότι ζητάνε τα δανεικά πίσω, τα οποία και φυσικά δεν πρέπει να επιστραφούν διότι όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί μάζευαν λεφτά για να μας δανείσουν. Και να μην θυμηθούμε τις Γερμανικές επανορθώσεις.
Εκτός κι αν νομίζεις ότι το λιβάνισμα σύσσωμου του ΣΥΡΙΖΑ στον πρώην πρωθυπουργό είναι τυχαίο, αν νομίζεις ότι η επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι τυχαία. Ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά στοχοποιεί την σημερινή ηγεσία της ΝΔ ως «νεοφιλελεύθερη» σε αντίστιξη με την λαϊκή δεξιά του Καραμανλή που «είχε κοινωνικές ευαισθησίες», δηλαδή διόριζε ό,τι κινούταν.
Το τελευταίο επεισόδιο της σύμπλευσης αυτής είναι και το πιο επικίνδυνο: Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποδείξει ότι η είσοδος στο Μνημόνιο δεν είναι αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή που διόγκωσε το έλλειμμα σε αστρονομικά ύψη, αλλά μιας συνομωσίας με ενορχηστρωτή τον ΓΑΠ και εκτελεστή τον Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, ο οποίος παραπέμπεται εκ νέου για κακούργημα επειδή μαγείρεψε τα στοιχεία του ελλείμματος και τα φούσκωσε ώστε να καταστεί η είσοδός μας στο Μνημόνιο αναπόφευκτη.
Σύμφωνα με το αφήγημα, η Ελληνική οικονομία το 2009 φύσαγε και δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα και ήμασταν έτοιμοι να δανείσουμε και τις ΗΠΑ οι οποίες εκείνη την εποχή τράβαγαν ζόρι. Τότε λοιπόν ο ΓΑΠ με εντολές των μασόνων σιωνιστών και μιας συμμορίας εξωγήινων, κατέστρωσαν το σατανικό τους σχέδιο με σκοπό να μπούμε σε διεθνή εποπτεία για να μπορεί ο Γιωργάκης να κάνει το κανό του ανενόχλητος.
Δεν πάει να έχει ανεβεί στα κάγκελα η Κομισιόν και να βγάζει επίσημες ανακοινώσεις που τονίζει ότι τα στοιχεία είναι ακριβέστατα; Τι κι αν κινδυνεύουμε να τινάξουμε τα πάντα στον αέρα αφού το πρόγραμμα μέσω του οποίου παίρνουμε οξυγόνο βασίζεται ακριβώς σε αυτά τα στοιχεία; Το σημαντικό είναι να βγάλουμε λάδι την κυβέρνηση Καραμανλή και μέσω αυτής να δοξάσουμε την οκνηρία, το βερμπαλισμό και το χαβαλέ.
σχόλια