Εδώ και πάνω από 2 χρόνια, έχω βρει τη δουλειά που πάντα ονειρευόμουν σε χώρα της βόρειας Ευρώπης.
Εδώ και πάνω από 2 χρόνια, έχω λύσει το βασικό πρόβλημα της ζωής μου, και ίσως του κάθε νεοέλληνα ή και κάθε Ευρωπαίου: έχω σταθερή, καλοπληρωμένη δουλειά, καλό ωράριο, πολύ ελεύθερο χρόνο.
Εδώ και πάνω από 2 χρόνια, δεν χρειάζεται να μετράω πόσα λεφτά ξοδεύω. Ούτε στο σούπερ μάρκετ, ούτε στις εξόδους με τους φίλους. Αγοράζω ακριβά ρούχα, τσάντες και παπούτσια, απλά επειδή μου αρέσουν, όχι γιατί τα χρειάζομαι.Πηγαίνω σε συναυλίες, δοκιμάζω ακριβά κοκτέιλ, τρώω σε καλά εστιατόρια, σταμάτησα να πηγαίνω στα λιντλ.
Δεν σε μισώ γιατί δεν είσαι εδώ μαζί μου. Σε μισώ γιατί με άφησες να έρθω εδώ, με άφησες να ζήσω το όνειρό μου, λες και η ζωή που είχα χτίσει στην Ελλάδα δεν άξιζε αρκετά και μπορούσε τόσο εύκολα να γκρεμιστεί.
Εδώ και πάνω από 2 χρόνια, κάνω ταξίδια, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική, γνωρίζω πολύ κόσμο, παρουσιάζω τη δουλειά μου σε εταιρείες και συναδέλφους, καμαρώνω που πλέον πηγαίνω στην Ελλάδα σαν τουρίστρια με φθηνές πτήσεις τσάρτερ κάθε καλοκαίρι.
Εδώ και πάνω από 2 χρόνια, είμαι μόνη. Τα ρούχα μένουν με τα καρτελάκια στη ντουλάπα. Οι φωτογραφίες από τα ταξίδια είναι μόνο τοπία και αγάλματα, δεν δείχνουν ανθρώπους. Το ψυγείο είναι γεμάτο κρασιά και μπύρες. Οι άνθρωποι που γνωρίζω με ρωτάνε πότε θα κάνω οικογένεια. Τις διακοπές στην Ελλάδα τις κάνω μόνη.
Εδώ και 2 χρόνια σε σκέφτομαι, σε αναζητώ, μου λείπεις. Συχνά σε αναγνωρίζω σε πρόσωπα που βλέπω γύρω μου, και γυρίζω το κεφάλι με λαχτάρα. Δεν σε μισώ γιατί δεν είσαι εδώ μαζί μου. Σε μισώ γιατί με άφησες να έρθω εδώ, με άφησες να ζήσω το όνειρό μου, λες και η ζωή που είχα χτίσει στην Ελλάδα δεν άξιζε αρκετά και μπορούσε τόσο εύκολα να γκρεμιστεί. Σε μισώ που δεν με σταμάτησες.
σχόλια