Ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο με σκοπό να κράξω(ως συνήθως)την ελληνική κοινωνία και τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα κρίση.Έχω παράπονα ειδικά από τους νέους ανθρώπους στο ότι δεν προσπαθήσουν να αλλάξουν λίγο την όλη κατάσταση.Είναι οι μόνοι που μπορούν να αντιδράσουν και δεν το κάνουν.Αντιθέτως το μόνο τους μέλημα είναι το που θα πάνε το βράδυ,αν θα βρουν γκόμενα αν φταίει ο Μπαρτζώκας(προπονητής ολυμπιακού στο μπάσκετ) που έχασε ο Ολυμπιακός ή ο Αναστασίου(προπονητής παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο)που έχασε ο Παναθηναϊκός,αν η ΔΑΠ είναι καλύτερη από την ΠΑΣΠ κι ένα σορό ακόμα μαλακίες που δείχνουν την απίστευτη αδιαφορία για το τι συμβαίνει στον κόσμο.Στον πραγματικό κόσμο.Σε αυτό βέβαια μεγάλη ευθύνη έχουν και οι γονείς έχοντας διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά τους κατά αυτόν τον τρόπο.
Καθώς λοιπόν περνούσαν από το μυαλό μου αυτές οι σκέψεις μου ήρθε μια αναλαμπή και λέω:Λες να ξέρουν οι νέοι κάτι παραπάνω; Μήπως επειδή η ζωή είναι πολύ μικρή έως ελάχιστη καλό θα ήταν να κάνουνε μόνο πράγματα που τα γουστάρουμε και στα παπάρια μας η τρόικα ο Σαμαράς κ η Μέρκελ;
Ο κόσμος πεθαίνει στα τριάντα και στα σαράντα από καρκίνο,προχωράς στο δρόμο και μπορεί να σε χτυπήσει αυτοκίνητο.Ας ζήσω λοιπόν όπως γουστάρω εγώ όσο καλύτερα μπορώ,προτιμώντας έναν απογευματινό καφέ στη θάλασσα με τους δικούς μου ανθρώπους πάρα να τρέχω για πορείες στο σύνταγμα που στον κάτω κάτω δεν θ' αλλάξουν και τίποτα.
Μπορεί να υπάρχει και κάποια ενδιάμεση λύση δεν είναι όλα άσπρο και μαύρο σ'αυτή τη ζωή. Πάντως αν κάποιος έχει επιλέξει να βρίσκεται στη μειοψηφία της νεολαίας που όντως ασχολείται με το μέλλον της,καλό θα ήταν να το δείξει με τη ψήφο του και αν κάποιος ανήκει στη πλειοψηφία των νέων που είναι σαν να ζουν μόνιμα μέσα σε όνειρο ας το ζήσουν χωρίς να ενοχλούν τους γύρω τους.
σχόλια