__________________
1.
Αγαπητη Α μπα,
μια ζωη ειχα σχεσεις. Εχω κανει αρκετο σεξ και μολις βγηκα απο σχεση 4 χρονων με εναν ανθρωπο που με πληγωσε και με εριξε πολυ. Δεν μπορω να βρω τον εαυτο μου. Εχω χαθει. Προσπαθω να βρω καποιον,κοιταω για καποιον,οχι τοσο για σεξ αλλα για συντροφια. Οταν κανω ισως σεξ με καποιον που ηθελα εκεινη τη στιγμη νιωθω τυψεις. Σαν να βαραινει ενας αριθμος με ακομα εναν που δωθηκα αλλα δεν ηταν αγαπη. Δεν νιωθω σοβαρη. Ειμαι φεμινιστρια και ξερω οτι ολα αυτα δεν ισχυουν αλλα γιατι νιωθω πιεση στον εαυτο μου να μην δινομαι και να μην ανοιγομαι αν ο αλλος δεν ειναι αυτο το κατι ; Πινω καποιες φορες και κανω και αλλα λαθη. Μερικοι οντως μ αρεσουν αλλα ειναι πια αρκετοι που μιλαω ή που ισως προσεξω που δεν ξερω τι νιωθω. Αν παρω απόσταση απο ολα και ασχοληθω με εμενα παντα καπως κατι εισχωρει στη ζωη μου. Νιωθω οτ μονη μου δεν ειμαι καλα. Εχω φιλους και φιλες και δεν εχω προβληματα στη ζωη μου. Εχω ενα κενο που κανεις δεν γεμιζει. Αν περασω καλα με καποιον,που δεν γινεται συχνα, νιωθω πιεση. Οτι επειδη εχω ασχοληθει με πολλους δεν εχω περιθωρια. Θελω να μπορεσω να υποστηριξω επιλογες που κανω με βαση τους άντρες αλλα δεν ειμαι δυνατη να το κανω. Παντα καταληγω να ψαχνομαι και θελω επιτελους να μην δινω σημασια στους αντρες αλλα σε εμενα. Αλλα μεχρι τωρα δεν μπορεσα να το κανω και κατι με κραταει πισω στο να μπορεσω να ειμαι καλα και δυνατη και ανεξαρτητη και να με θαυμαζω οχι για το ποιοι με θελουν αλλα για τον ανθρωπο που καταφερα να ειμαι . Πως θα μπορεσω να ισορροπω τη ζωη μου και τις ασχολιες μου και να τις κανω με αφοσιωση και παραλληλα να μην αναλωνομαι σε ανθρωπους και σχεσεις η κολληματα και να μην δινω τοση σημασια στο αντιθετο φυλο και να μην επηρεαζομαι τοσο και να μετανιωνω επιλογες ?
Ευχαριστω πολύ
-Αλικη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορώ να σου πω εγώ πώς θα αλλάξεις, μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις πώς θα αλλάξεις, αφού καταλάβεις από πού πηγάζει αυτή η ανάγκη σου να επιβεβαιώνεσαι με αυτόν τον τρόπο. Όπως έχω γράψει άπειρες φορές, όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας προβληματίζει επειδή βλέπουμε ότι μας δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους ή/και με τον εαυτό μας, η μόνη λύση που υπάρχει (όχι η καλύτερη λύση, η μόνη λύση) είναι ο ψυχολόγος.
Εγώ μόνο μια παρατήρηση μπορώ να κάνω. Λες την λέξη «δόθηκα» και «δίνομαι» πάνω από μια φορά σε σχέση με το σεξ. Και μόνο αυτό εμένα τουλάχιστον μου λέει πολλά. Όσο φεμινίστρια και να δηλώνεις, εξακολουθείς να πιστεύεις ότι όταν μια γυναίκα κάνει σεξ «χωρίς συναίσθημα», χάνει λίγο από την αξία της. Δεν δίνεις κάτι, δεν παραχωρείς κάτι όταν κάνεις σεξ. Αυτό δεν θα σου το βγάλει κανένας ψυχολόγος από το μυαλό. Πρέπει να το μελετήσεις ιστορικά, να διαβάσεις και να προσπαθήσεις συνειδητά να το ξεπεράσεις.
__________________
2.
Καλημέρα Λένα,
Ευχαριστώ για την στήλη σου! Θέλω να σε ρωτήσω, υπάρχει αντίθετο του ADD; Όταν κάνω κάτι που απαιτεί προσοχή (όχι μελέτη), σβήνει όλο το περιβάλλον γύρω μου. Πχ. παίζω στο κινητό, ή θα κοιτάω τον αντίπαλο, ή την υγεία μου, και τα δύο δε μπορώ. Στο φέρνω σαν παράδειγμα για να δεις ακόμη και σε μικρή οθόνη πόσο εστιάζω. Χτες έφτιαχνα τα καλώδια πίσω από την τηλεόραση, μου λέει η γυναίκα μου "θα βγω για λίγο, πρόσεχε το μωρό" είπα αφηρημένα "ναι", σηκώνω το κεφάλι και είχε γυρίσει και το μωρό είχε αρπάξει κάτι και μάσαγε, ευτυχώς ασφαλές. Κατά τύχη όμως, εγώ ήμουν αλλού. Μη σου πω πόσες φορές έχω δει στον πίνακα ότι το λεωφορείο θα έρθει σε 10' και βγάζω κινητό ή βιβλίο και όταν σηκώσω κεφάλι έχει ήδη περάσει. Κάνε εικόνα, ένα διπλό λεωφορείο σταματάει μπροστά μου, κατεβάζει κόσμο, κι εγώ χαμπάρι. Άπειρες φορές. Κι άλλες τόσες έχω χάσει τη στάση που κατεβαίνω για τον ίδιο λόγο. Υπάρχει λύση;
-BariFocus
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι αυτή την ερώτηση πρέπει να την απαντήσει γιατρός κάποιου είδους. Όχι κάποιος αναγνώστης, κάποιος που θα σε εξετάσει.
__________________
3.
Καλή σου μέρα Α μπα μου ! σε έχω διαβάσει αρκετές φορές πριν σου γράψω τις δικές μου σκέψεις . Υπάρχουν φορές που πριν διαβάσω τις απαντήσεις σου έχω σκεφτεί ακριβώς τα ίδια με ένα τρόπο που σε αισθάνομαι οικεία πλέον χωρίς να σε ξέρω και άλλες φορές που με ξαφνιάζεις με όσα λες και με πας ένα βήμα πιο κοντά στο να ρθω αντιμέτωπη με την αλήθεια , σχεδόν πάντα ο εαυτός μας μπαίνει εμπόδιο στο να δούμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι , νιώθω πως έχω να πάρω κάτι από εσένα στο ότι κατά κάποιον μικρό τρόπο με βοηθάς στο να ξεφύγω από αυτό το πλαίσιο.
Είμαι λίγο παραπάνω από μισό χρόνο μακριά από το σπίτι μου δουλεύω σε μια άλλη πόλη γνώρισα εδώ έναν συνάδελφο παντρεμένο 11 χρόνια μεγαλύτερο μου δεν έχει παιδιά. Από την πολύ αρχή ένιωθα έλξη , δεν μπορώ να ελέγξω ποιον θα ερωτευτώ , οι λόγοι μου , δεν τους γνωρίζω αλλά υποσυνείδητα κάτι πολύ γνώριμο υπήρχε πάνω του σε μένα , κάτι που μου θύμιζε τις ρίζες μου, τον χαρακτήρα μου , τα όσα εκτιμάω σε έναν άνθρωπο καλοσύνη προστατευτικότατα με μια καλή διάθεση να αντιμετωπίσει ακόμα και τις πιο κακές συμπεριφορές εναντίον του με αγάπη . Επίσης υπήρχε κάτι πονεμένο πάνω του , είχε και μια καλλιτεχνική ανησυχία που με έκανε να θέλω να συζητάω μαζί του ώρες ατελείωτες να μην βαριέμαι . Τον έχω εξιδανικεύσει. Όλο αυτό τον καιρό προσπαθούσα να συγκρατηθώ αλλά τις τελευταίες δύο εβδομάδες πριν φύγει επιδίωξα να γίνει κάτι μεταξύ μας ,έγινε και πέρασαν αυτές οι δύο βδομάδες σαν όνειρο μαζί του . Τελείωσε όμως με την δουλειά του εδώ και έπρεπε να γυρίσει πίσω στην πόλη του και την γυναίκα του εδώ έμενε μόνος. Μου ζήτησε να συνεχίσουμε μια παράλληλη σχέση και βλέπουμε , είπε πως με αγαπάει πως ήρθα και ανέτρεψα όλο τα δεδομένα στη ζωή του πως είμαι η μοναδική γυναίκα φίλη που ποτέ είχε . Αλλά μάλλον αυτά δεν ήταν αρκετά για να χωρίσει από την γυναίκα του με την οποία είναι μαζί 11 χρόνια και λογικό να την αγαπάει . Ξέρω πως έχουν προβλήματα όμως τα καταφέρνουν με αυτά . Μου είπες πως θα επέλεγε εμένα αν δεν στεναχωριόταν για αυτήν και τι θα απογίνει πως φοβάται πολύ το πώς θα το πάρει μέχρι και για αυτοκτονία δικιά της μου μίλησε πως του το λέει συνέχεια και πως δεν θα άντεχε να ζει με τις τύψεις αν κάτι κακό της συνέβαινε . Λοιπόν δεν πιστεύω Φυσικά πως αυτός είναι ο λόγος ... νομίζω το κυριότερο είναι πως είναι μια αγάπη χρονών για να την παρατηρήσεις για μια αγάπη μηνών γεμισμένη με πολλές εμπειρίες δυσκολίες ευτυχίες και μοίρασμα ζωών. 'Όπως και να' χει στην αρχή του είπα ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μείνουμε φίλοι, όταν δεν εμφανίστηκε στα γενέθλια μου γιατί δεν μπορούσε να ξεφύγει κατάλαβα πως αυτό δεν γινόταν πλέον δεν ήθελα να στεναχωριέμαι άλλο έτσι έκοψα κάθε επικοινωνία άλλωστε τι να περιμένεις άλλο, νομίζω ήταν ξεκάθαρη πλέον η επιλογή του . Ήρθε εδώ το βράδυ των γενεθλίων μου, μου το είπε εκ των υστέρων, να μου πει ένα χρόνια πολλά και να φύγει υπολόγιζε πως θα ήμουν σπίτι εκείνη την ώρα, δεν ήθελε να έρθει εκεί που ήμουν με τους υπόλοιπους φίλους μας οπότε έφυγε πίσω ... ήξερα από πριν την κατάληξη δεν έπρεπε να ήλπιζα μια καλή εξέλιξη σε όλο αυτό και προσπαθώ να τον ξεχάσω ναι βρω τι φταίει σε μένα που μπλέχτηκα εξ αρχής και να προσπαθήσω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος . Καταλαβαίνω πως είναι για το καλό μου να πάω παρακάτω . Θέλω μια φυσιολογική σχέση με ένα άνθρωπο που δεν θα μοιράζομαι . Απλά πονάω πολύ τώρα και είναι ένας άνθρωπος που θα μου λείψει πολύ από την ζωή μου. Επίσης ένα κομμάτι μου είναι νευριασμένο μαζί του που δεν έκανε το βήμα να κάνει μια νέα αρχή μαζί μου χωρίζοντας αν και δεν θα μπορέσω να του κρατήσω κακία. Θα ήθελα πολύ να μου μιλήσεις για όλα αυτά.
-katia 25
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι να σου πω βρε Κάτια. Η ιστορία σου είναι κλασική όσο οι μαύρες απλές σικάτες γόβες (κλείσιμο ματιού). Απ'ό,τι φαίνεται, κατάλαβες πολύ καλά τι έγινε. Πέρασε ωραία, αλλά φυσικά και δεν ήθελε να χωρίσει, δεν χωρίζουν οι άνθρωποι επειδή πέρασαν ωραία με κάποιον άλλον για δύο εβδομάδες. Χωρίζουν όταν η ζωή τους στο σπίτι γίνεται εντελώς ανυπόφορη, και μερικές φορές ούτε και τότε. Καλώς αναρωτιέσαι γιατί άφησες τον εαυτό σου να μπλέξεις έτσι, ελπίζω να καταφέρεις να δώσεις την απάντηση. Πάντως μερικές φορές κάνουμε λάθη απλώς επειδή πιστεύουμε ότι η δική μας ιστορία είναι διαφορετική, δεν υπάρχει πάντα κάποια τρομερή και βαθύτερη εξήγηση.
__________________
4.
Παίζει να σου χω ξαναστείλει αλλά δεν θυμάμαι να σιυ πω..τελος πάντων θα σου πω και εγώ την ιστορία μου. Λοιπόν, ο πρώην μου όταν νευρίαζε έλεγε ο,τι βλακεία ήθελε και ας πλήγωνε είτε εμένα είτε οποιονδήποτε φαντάζομαι νόμιζε για αδύναμο.. στην συνέχεια χρησιμοποιούσε την δικαιολογία πως είναι αληθινός και λέει αυτά που σκέφτεται και πως εγώ (επειδή προσπαθούσα να μην απαντήσω θυμωμένη, επειδή δεν φώναζα και επειδή προσπαθούσα να το λύσουμε ήρεμα μιλώντας) ήμουν ψεύτικη? Πίστευα πως έχει άδικο και ακόμα δεν μ αρέσει ο τρόπος του ούτε πιστεύω πως‚ έχει δίκιο.. αλλά με τρώει μέσα μου η πιθανότητα μήπως είχε δίκιο. Και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί, μήπως όταν ο άλλος είναι θυμωμένος βλέπεις όλα τα πράγματα που πραγματικά θέλει να σου πει αλλά δεν το κάνει τόσο καιρό. Ενώ όταν τα λες ήρεμα τα έχεις κάπως φιλτράρει, τα έχεις αλλοιώσει κάπως για να μην πληγώσεις τον άλλον οπότε μήπως χάνεται η αλήθεια εκεί? κ 2 για παράδειγμα όλα εκείνα τα πράγματα που ξέρεις ότι δεν μπορείς να πεις γιατί δεν θα μπορείς να πάρεις πίσω τι τα κάνεις? δεν μπορείς να τα πεις αλλά θέλεις ακόμα κ αν χωρίσετε δεν τα λες γιατί δεν πρέπει αλλά σε τρώνε γιατί δεν τα είπες τότε κ θες να έχεις τον τελευταίο λόγο και δεν μπορείς. Συγκεκριμένα αυτο που μ ρχεται είναι για το μέγεθος του.. που το παίζει μάγκας και τα σχετικά και θέλω να ανοίξω το στοματάκι μου και δεν είπα τίποτα ούτε τότε ούτε τώρα. Ποια είναι η σωστή οδός σε αυτά?
-αλτσχαιμερ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι «πιο αληθινά» αυτά που λες όταν είσαι θυμωμένος, γιατί τίποτα από αυτά που σκεφτόμαστε και πιστεύουμε δεν είναι «αληθινό». Είναι στην καλύτερη περίπτωση η δική μας αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει με τίποτα ότι είναι η αλήθεια των άλλων, πόσο μάλλον η παγκόσμια αλήθεια. Στην χειρότερη περίπτωση είναι έκφραση κακίας, ζήλιας, προσωπικής ανασφάλειας, ή πρόθεση βλάβης του άλλου. Η θεωρία περί «αλήθειας» είναι η τσίχλα του αναίσθητου. Ό,τι λέγεται χωρίς να ληφθούν υπόψη τα συναισθήματα του άλλου είναι επιθετικότητα, ακριβώς επειδή αυτά που λέγονται δεν ξελέγονται.
Αυτό που σε βασανίζει τώρα είναι ότι καθόσουν και ανεχόσουν την επιθετικότητα του, αντιδρώντας παθητικά για να γλιτώσεις τα χειρότερα. Φυσικά αυτό δεν πέτυχε – αυτός, επειδή έχει μάθει να επιβάλλεται έτσι, είδε την αδράνεια σου ως αδυναμία. Είναι φυσικό να σε τρώει τώρα που δεν αντέδρασες και δεν τον πλήρωσες με το ίδιο νόμισμα, και ψάχνεις την ατάκα που θα σβήσει όλες τις κακές αναμνήσεις. Αυτά που έγιναν δεν θα ξεγίνουν, όσο χαμηλά και αν ρίξεις το επίπεδο. Δεν μπορώ να προβλέψω αν θα νιώσεις κάποιου είδους κάθαρση αν χτυπήσεις εκεί που ξέρεις ότι πονάει, ίσως και να πετύχει, αλλά σε προειδοποιώ: αυτοί που λειτουργούν έτσι μια ζωή είναι πάρα πολύ προπονημένοι, και έχουν οπλοστάσιο που δεν φαντάζεσαι. Μην πας με τη σφεντόνα να ρίξεις το μπετόν. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένη, και δεν ξέρω αν είσαι. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους από δω και πέρα και να μην τους ανταγωνίζεσαι, ούτε να τους εκλογικεύεις, αλλά να φεύγεις μακριά τους, πολύ μακριά τους.
__________________
5.
Έχω μια φίλη, η οποία επισκέπτεται τον ψυχολόγο της εδώ και καιρό. Κάθε φορά, μετά από κάθε συνεδρία, αισθάνεται χάλια και πολλές φορές είναι κλαμένη. Το τι λένε με τον ψυχολόγο δεν το ξέρω και ούτε θέλω να την ρωτήσω. Άλλωστε και η ίδια δεν έχει δείξει διάθεση να μου πει. Όταν την ρώτησα αν είναι ευχαριστημένη από τον ψυχολόγο, απάντησε θετικά. Είναι φυσιολογικό να αισθάνεται χάλια μετά από κάθε επίσκεψη; Μήπως να την παροτρύνω να αλλάξει ψυχολόγο;
-werther
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσιολογικό είναι, όχι απαραίτητο, αλλά οπωσδήποτε μέσα στα αναμενόμενα. Το κλάμα συμβολίζει κάτι διαφορετικό για τον καθένα, δεν είναι απαραίτητα δυσαρέσκεια ή δυστυχία, και άλλοι κλαίνε πιο εύκολα από άλλους. Τα αρνητικά συναισθήματα και η στενοχώρια μπορούν να λειτουργούν καθαρτικά, δεν είναι στόχος να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι, και οι εξομολόγηση και η ενδοσκόπηση είναι πολύ δύσκολες διαδικασίες. Με τον ψυχολόγο συζητάς προβλήματα, δεν πας για small talk. Αφού είναι ευχαριστημένη, καλά πάει.
__________________
6.
Πως αντιμετωπιζουμε καταστασεις στις οποιες καποιος μας κοιταζει επιμονα;
Ας πουμε, μου ετυχε σε μια πτηση να εχω να κατσω διπλα σε ενα ζευγαρι γυρω στα 30-35 και συγκεκριμενα ακριβως διπλα στον αντρα. Ε απο την ωρα που καταλαβε οτι εγω θα κατσω διπλα του με κοιτουσε. Εβαζα την τσαντα στη θηκουλα πανω και με κοιτουσε. Και δεν νομιζω οτι ηταν φλερτ. Αυτο δεν ειναι φλερτ. Ηταν ενα επιμονο βλεμμα. Ακομα και κατα τη διαρκει της πτησης γυριζε συχνα και με κοιτουσε.
Και γω ψαρωσα, μου φανηκε οτι αν γυρνουσα και ρωτουσα "Κυριε τρεχει κατι και με κοιτατε;" θα βρισκα το μπελα μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν ένιωσες κάποιου είδους απειλή, καλά έκανες και εμπιστεύτηκες το ένστικτό σου. Από την άλλη είμαστε κατασκευασμένοι έτσι ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα απρόσκλητα βλέμματα ως απειλή. Όμως δες αυτό το ενδιαφέρον κείμενο σχετικά.
_________________
7.
Αχ Αμπούλα μου καλή
που είσαι δίκαιη και σοφή
να σου πω το προβλημά μου
που βαραίνει την καρδιά μου;
Ζω καιρό στην ξενιτιά
και μ'ετρωγε η μοναξιά
ώσπου συνάντησα ένα νέο
ψηλό, αρρενωπό και ωραίο.
Του είπα θέλεις; Μου πε θέλω!
και έγινε το μοιραίο
μες την καταχειμωνιά
που είχε πέσει σκοτεινιά.
Έπειτα εννέα μηνών
εγεννήθηκε μωρόν.
Πρέπει να αποφασίσω
ποιά γλώσσα να του μιλήσω
και αν θα χει την ελληνική
σαν μια γλώσσα μητρική
(μαζί με τη σουηδική).
Θά ΄θελα όσο μεγαλώνει
να του διαβάζω τρελλαντώνη,
Λουντέμη και Ζαχαριάδη,
Ροϊδη και Παπαδιαμάντη
Ευγένιο Τριβιζά,
Κίρα Σίνου, Βηλαρά
Άλκη Ζέη, Σαρή Ζώρζ
Ίσως κάποτε και Μποστ.
Δεν θέλω όμως με το παιδί
να έχουμε γλώσσα μυστική
και να τα λέμε μεταξύ μας
χωρίς τον μπαμπά μαζί μας.
Γιατί ο καλός μας ο μπαμπάκας
στις ξένες γλώσσες είναι σκράπας.
Αμπούλα μου δεν υπερβάλλω,
ούτε θέλω να τον προσβάλλω
αλλά εδώ καλά-καλά
δεν έχει μάθει αγγλικά
(πόσο μάλλον ελληνικά).
Στείλε μου αν θες μια λύση
πριν το παιδί μιλήσει.
-tin_alli_fora_proza
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι πρόζα την άλλη φορά, την άλλη φορά χαϊκού!
Αγαπητή φίλη, πιστεύω ότι ο καθένας από τους δύο σας πρέπει να μιλάει στο παιδί του στην δική του, μητρική γλώσσα. Η επικοινωνία του καθένα σας με το παιδί του έρχεται πρώτη, και η πιο καλή και βαθιά και ουσιαστική επικοινωνία γίνεται στην γλώσσα στην οποία γεννηθήκατε και μεγαλώσατε. Το πρόβλημα του αποκλεισμού του άλλου από αυτή την επικοινωνία έρχεται δεύτερο, γιατί ο ενήλικας έχει επιλογή: αν θέλει, μπορεί να μάθει τη γλώσσα (ο δικός σου προφανώς δεν θέλει, και δεν πειράζει). Το παιδί όμως χρειάζεται την επικοινωνία με τους γονείς του χωρίς μετάφραση. Την γλώσσα της χώρας στην οποία ζείτε θα τη μάθει στο σχολείο, και δεν θέλω να σε πικράνω, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι τελικά αυτή θα νιώσει το παιδί σας ως «μητρική».
σχόλια