Η μεγάλη αθηναϊκή αρένα

Η μεγάλη αθηναϊκή αρένα Facebook Twitter
4
Η μεγάλη αθηναϊκή αρένα Facebook Twitter

Όσα συνέβησαν με το θέμα «ποιητική συλλογή Μπογδάνου» δεν είναι κάτι καινούργιο. Αντιθέτως, είναι ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο για τους φανατικούς των social media. Κάτι γίνεται που δεν το εγκρίνουμε ή δεν εμπίπτει στον δικό μας αισθητικό χώρο και αρχίζουμε να λιθοβολούμε ασταμάτητα όποιον «τόλμησε» να το κάνει! Προσέξτε: δεν μιλάμε για κριτική, με επιχειρήματα, άποψη και γνώση. Όχι. Μιλάμε για το απόλυτο ξεκατίνιασμα, ένα είδος τραμπουκισμού χωρίς προηγούμενο. Βρισιές, κατάρες, ειρωνεία, επίκληση προσωπικών δεδομένων.


Το αξίζει αυτό ο εκάστοτε πρωταγωνιστής της αέναης φάρσας; Μπορεί και να το αξίζει. Και συνήθως το αξίζει, διότι οι Έλληνες είναι ο πιο επηρμένος και αυθαίρετος λαός που έχω δει. Σε ποιο άλλο μέρος του κόσμου, ας πούμε, ένας δημοσιογράφος μεταπηδά από το πολιτικό ρεπορτάζ στα σονέτα σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Μόνον εδώ, φοβάμαι.


Το θέμα μας όμως δεν είναι ο Μπογδάνος και όσοι του μοιάζουν. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με θαμπό βλέμμα που θα κάνουν αμετροεπή πράγματα. Το θέμα μας είναι εμείς. Ένα μεγάλο μέρος αυτού που λέμε «δημόσιος διάλογος» (που είτε πραγματοποιείται στα social media, είτε σε ιστοσελίδες είτε σε έντυπα) γίνεται από ανθρώπους που θέλουν να θεωρούνται σοβαροί. Αγαπούν την τέχνη, τα ωραία πράγματα, πετάνε τσιτάτα μεγάλων ποιητών ενίοτε. Πολύ συχνά, όμως, ξεχνιούνται και αναδύεται από μέσα τους ένας άλλος, διαφορετικός εαυτός, που αθετεί τα πάντα και αρχίζει να τραμπουκίζει με τον χειρότερο τρόπο. Τι άλλο παράγει αυτός ο διάλογος σε αυτό τον τόνο εκτός από θόρυβο και επιπλέον σκουπίδια; Τίποτε απολύτως. Και αν παράγει κάτι, αυτό είναι η περαιτέρω δημοσιότητα αυτών των αμετροεπών ανθρώπων.


Αν εσύ, που έχεις ένα δημόσιο βήμα, μιλάς συνεχώς για σκουπίδια (δεν έχει σημασία που τα κρίνεις ή τα αποστρέφεσαι), οι 20.000 followers θα αναπαράγουν αυτά που λες, θα το ψάξουν και θα καταλήξουν να ροκανίζουν τον χρόνο και το μυαλό τους αδίκως. Κατά τη δική μου άποψη, αυτό το φαινόμενο, και για όσο καιρό συμβαίνει, μόνο προς τα πίσω θα μας πηγαίνει.


Και κάτι ακόμα που συμβαίνει στην αρένα των social media: γράφει κάποιος ένα ελάχιστα ρατσιστικό ή ομοφοβικό σχόλιο και πολύ σωστά βγαίνουν όλοι στα χαρακώματα να στηρίξουν τις αδύναμες ομάδες από τους φρικτούς bullies. Δύο μέρες μετά, αυτοί οι ίδιοι βρίσκονται στο απέναντι στρατόπεδο και καθυβρίζουν τον εκάστοτε Μπογδάνο. Κι αν αύριο ο εκάστοτε Μπογδάνος, πληγωμένος από τις «βολές» και το ψηφιακό λιντσάρισμα, πάει κι αυτοκτονήσει; Ψόφος; Ποιοι είναι οι τραμπούκοι; Έχει ο τραμπουκισμός χρώμα;


Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Κοιτάμε τη δουλειά μας, κάνουμε εποικοδομητική κριτική εκεί που μας παίρνει και απορρίπτουμε το bullying απ' όπου κι αν προέρχεται.

Διάφορα
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
Βρίσκω λίγο τραβηγμένο το ενδεχόμενο να αυτοκτονήσει κάποιος- και δη κάποιος σαν το Μπογδάνο - ο οποίος λογικά είναι εκπαιδευμένος στο παιχνίδι της έκθεσης και του ενδεχόμενου λάσπης.Είμαι ενεργός χρήστης του twitter και ομολογώ πως κατά καιρούς έχω εκφραστεί κατά δημοσίων προσώπων, με χιουμοριστική κυρίως διάθεση (οκ, όλοι αυτό λέμε). Παρότι λοιπόν έχω πέσει - και θα ξαναπέσω- στο αμάρτημα του τρολαρίσματος, οφείλω να ομολογήσω ότι στα social media και ειδικά στο twitter, πολλές φορές επιδιδόμαστε σε έναν άτυπο διαγωνισμό καλύτερης ατάκας λασπώματος, που ενίοτε ξεφεύγει. Ωστόσο, αυτό πιο πολύ άκομψο μπορεί να γίνει, παρά επικίνδυνο. Ας μη γελιόμαστε, τις περισσότερες φορές, οι στόχοι παραείναι εύκολοι και "δικαίως" (μην ξεχάσετε να το διαβάσετε με εισαγωγικά) πέφτει κράξιμο.
μα δε πρόκειται για 'φαινόμενο' αλλά για την ανθρώπινη φύση. Δε πιστεύω ότι συνιστά bullying το να γράφει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, έστω και επιθετικά. Αντίθετα το βρίσκω απόλυτα δημοκρατικό και για κάποιους, λυτρωτικό. Εύχομαι ο Μπογδάνος να μην αυτοκτονήσει (μα έχει τόσα ακόμα να δώσει στα γράμματα και τις τεχνες!) αλλά τα social media δεν έχουν μόνο στείλει κόσμο: έχουν επίσης σώσει πολλούς από την κατάθλιψη (δες και τι έχει πει ο Αύγουστος Κορτώ σχετικά).
Το πρόβλημα είναι ότι όλοι έχουν άποψη για όλα -παντογνώστες- , συνήθως χωρίς επιχειρήματα, ενώ κανείς δν κοιτάει να βελτιώσει τον εαυτό του. Από την άλλη πλευρά, το κάθε δημόσιο πρόσωπο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό στις κινήσεις του και να είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει κάθε κριτική. Το ξεκατίνιασμα είναι για τους-τις κατίνες και δν έχει καμία σχέση με την κριτική.
ο κόσμος αντιμετωπίζει το ίντερνετ και την τηλεόραση σαν να μην έχουν κουμπί που κλείνουν. Σαν κάποιος να τους έχει υποχρεώσει να τα παρακολουθούν. ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ: ΣΤΑ @@ ΣΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΒΓΑΛΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ. ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ ΠΟΤΕ.