Das Tagebuch einer Verlorenen (Το Ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού), 1929, με την Louise Brooks.
"H Louise Brooks ήταν η μόνη γυναίκα που είχε την ευχέρεια να μεταμορφώνεται -όποια κι αν ήταν η ταινία... Η ζωηρή της ομορφιά, ο απόλυτα μοναδικός τρόπος ερμηνείας της (δεν ξέρω μεγαλύτερη τραγωδό στην οθόνη) την προδιέθεταν για το υψηλότερο επίπεδο. Καμία γυναίκα δεν άσκησε περισσότερη μαγεία, καμία δεν είχε την ιδιοφυία της όταν έπαιζε. Ωστόσο εξαφανίστηκε το 1931 με ένα τρόπο τελείως ανεξήγητο, στην ηλικία των 24". Ado Kyrou, "Amour-Eroticisme au Cinema", 1957. Η εξαφάνιση της Louise Brooks από τα κινηματογραφικά στούντιο δεν ήταν εντελώς ανεξήγητη. Κρίθηκε γρήγορα ανεπιθύμητη λόγω του αντικονφορμισμού και της μαχητικοτητάς της.
"I stepped to the station platform to meet Mr. Pabst and became an actress (Κατέβηκα στην αποβάθρα του σταθμού για να συναντήσω τον κύριο Pabst και έγινα ηθοποιός"). Louise Brooks.
Die Büchse der Pandora (Το κουτί της Πανδώρας ή Λούλου), βουβή μελοδραματική ταινία του 1929 που ανέδειξε την Louise Brooks, η οποία γυρίσε αμέσως μετά μία δεύτερη ταινία για τον Pabst. Η ταινία βασίστηκε σε δύο θεατρικά έργα του Frank Wedekind, που καταγγέλουν την αστική κοινωνία και στρέφονται κατά των σεξουαλικών ταμπού.
Καρτ ποστάλ με την υπογραφή της Tilly Wedekind, της γυναίκας του Frank Wedekind, και την ίδια ως "Λούλου".
"Mr. Pabst chose all my costumes with care, but in scenes motivated by sexual hate he chose them as much for their tactile, as for their sexual seductiveness. He wanted the actors working with me to feel my flesh under a dancing costume, a blouse and skirt, a night-gown. In turn, he wanted me to love the actor’s touch. With adroit perversity he selected Gustav Diessl to play Jack the Ripper in Pandora’s box, and Fritz Rasp to play the lascivious chemist’s assistant in The diary of a lost girl. They were the only actors in those films whom I found beautiful and sexually alluring." Louise Brooks.
Die Büchse der Pandora.
Die freudlose Gasse (Ο Δρόμος χωρίς χαρά), 1925, με την Greta Garbo σε έναν από τους πρώτους ρόλους της. Ανήκει στις πρώτες ταινίες που εισήγαγαν μία "νέα αντικειμενικότητα" στον κινηματογράφο.
Geheimnisse einer Seele (Τα Μυστήρια μιας ψυχής), 1926. Είναι η πρώτη ταινία που παρουσιάζει τις ψυχαναλυτικές θεωρίες στον κινηματογράφο. 'Ενας γερμανός και ένας αυστριακός ψυχαναλυτής συμβούλεψαν τον σκηνοθέτη και το σενάριο βασίστηκε σε μία περίπτωση που ανέλυσε ο Freud.
Das Tagebuch einer Verlorenen (Το Ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού), 1929. Η δεύτερη ταινία της Louise Brooks με τον Pabst.
Das Tagebuch einer Verlorenen (Το Ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού).
Η Ατλαντίδα, 1932. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές της ταινίας, μία γερμανική, μία γαλλική και μία αγγλική. Το καστ επίσης διαφέρει από ταινία σε ταινία, αλλά η γερμανίδα σταρ Brigitte Helm (πρωταγωνίστρια και στο Metropolis του Fritz Lang) κράτησε το ρόλο της και στις τρεις εκδοχές.
Το The Louise Brook's Society Blog περιέχει τα πάντα για την Louise Brooks.
σχόλια