Update: «Γκριλουσκόνι» και ακυβερνησία

Update: «Γκριλουσκόνι» και ακυβερνησία Facebook Twitter
48

«Γκριλουσκόνι» είναι ο επιτυχημένος τίτλος της Ρεπούμπλικα  για το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία, που φέρνει το πιθανότερο ακυβερνησία και το σίγουρο αναταραχή στις διεθνείς αγορές.

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, η κεντροαριστερά του Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι ήρθε πρώτη στη Βουλή και στη Γερουσία, όπου όμως, λόγω του συστήματος κατανομής των εδρών, δεν κατακτά την πλειοψηφία. Μεγάλος κερδισμένος των εκλογών είναι ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο και ο Μόντι στους χαμένους αφού κατάφερε να συγκεντρώσει το 10,5%. Η κεντροαριστερά συγκέντρωσε 29,5%, ο Μπερλουσκόνι 29,1% και το κίνημα των 5 αστέρων του Γκρίλο 25,5%.

Ο Μόντι πάντως δήλωσε ευχαριστημένος από τα ποσοστά που συγκέντρωσε την ώρα που οι διεθνείς αγορές υποχωρούσαν.

Με τους κινδύνους που ανακύπτουν από την ιταλική κάλπη ασχολείται ο ευρωπαικός Τύπος με πιο «επιθετικούς» τους Γερμανούς: «Κυβερνά ο λαϊκισμός, οι φωνές και τα ψέματα» είναι η ανάγνωση της Sueddeutsche Zeitun ενώ η Frankfurter Allgemeine Zeitung βλέπει ένα ξεκάθαρο «σήμα κινδύνου». «Οι μισοί Ιταλοί ψήφισαν κόμματα που κατέβηκαν επιθετικά ως αντιευρωπαϊκά στις εκλογές» διαπιστώνει η εφημερίδα, σημειώνοντας πως «αυτό εγείρει ανησυχία για ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο».

«Ρήγμα α λα ιταλικά» είναι ο τίτλος της γαλλικής Liberation, «Η Ιταλία μπροστά στο αδιέξοδο»  το πρώτο θέμα στην ηλεκτρονική έκδοση του Monde, η οποία σημειώνει ότι «μοναδικός πραγματικός νικητής είναι ο Μπέπε Γκρίλο, με την απόρριψη της πολιτικής ελίτ, τη χολερική ρητορική του εναντίον της λιτότητας και την περιφρόνηση της Ευρώπης».

Για την Guardian. «Η ακυβέρνητη γερουσία στέλνει τριγμούς στην Ευρωζώνη».


Στο 30% πλησιάζει πλέον ο Μπερλουσκόνι με καταμετρημένο σχεδόν το 75% των εκλογικών τμημάτων. Προηγείται πάντα το κεντροαριστερό κόμμα ενώ τριτο είναι το κόμμα του Γκρίλο και σε απόσταση με λιγότερο από 10%, το κόμμα του Μάριο Μόντι.



Update: «Γκριλουσκόνι» και ακυβερνησία Facebook Twitter

Μη αυτοδυναμία, ακυβερνησία αλλά και ένα ηχηρό μήνυμα προς το Βερολίνο, το αποτέλεσμα της κάλπης στην Ιταλία, όπως καταγράφεται, προς το παρόν τουλάχιστον από τις ως τώρα καταμετρημένες ψήφους. Σε περίπου 14 χιλιάδες από 61 χιλιάδες εκλογικά τμήματα η κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσιάνι προηγείται με 32,5% και ακολουθεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι (29,6%). Αμέσως μετά ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο, που είναι υπέρ της εξόδου από το ευρώ με 24%.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ο εκλεκτός του Βερολίνου, τον οποίο μέχρι στιγμής έδειχνε η γερμανική κυβέρνηση, ως τον κατάλληλο για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, Μάριο Μόντι βρίσκεται μόλις στο 9,1%.

Στη Γερουσία μάλιστα ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι προηγείται!

Εκεί, η κεντροδεξιά συμμαχία φέρεται να εξασφαλίζει το 31,6% η κεντροαριστερή το 29,4%, το κίνημα Πέντε αστέρων του κωμικού Μπέπε Γκρίλο το 24,9% και η λίστα του Μάριο Μόντι το 9,6%.

 

Αξοσημείωτη είναι και η επιτυχία του κινήματος των 5 αστέρων, του Μπέπε Γκρίλο, που σύμφωνα με τις προβλέψεις  είναι  το πρώτο κόμμα σε 8 περιοχές, μεταξύ αυτών στη Σικελία με 31,2% στη Λιγουρία, και στη Σαρδηνία. 
"Αν τα πράγματα παραμείνουν έτσι, θα υπάρξει ένας σεισμός, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά σε όλη την Ευρώπη", δήλωσε ο Ενρίκο Λέττα γραμματέας του κόμματος Μπερσιάνι.

 

Τα έξιτ πολ, έπεσαν έξω κυρίως ως προς τα ποσοστά του Γκρίλο, καθώς τον έδιναν πολύ χαμηλότερα, από ό,τι έλαβε τελικά.

 

Χαρακτηριστικός του κλίματος που επικρατεί στην Ιταλία και ενώ η καταμέτρηση βρίσκεται στα μισά, ο τίτλος του huffingtonpost.it: "ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ"

 

Ήδη τα χρηματιστήρια πέφτουν, και η ακυβερνησία (ή η επανεκλογή του Μπερλουσκόνι) τρομάζει την Ευρώπη. 

 

 

 

48

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η διαρροή ερωτικών βίντεο θα μπορούσε να είναι προσπάθεια ανάληψης της εξουσίας στην Αφρική

Διεθνή / Η διαρροή ερωτικών βίντεο θα μπορούσε να αποτελεί προσπάθεια ανάληψης της εξουσίας στην Αφρική

Πληθώρα βίντεο με τον ανώτερο κρατικό υπάλληλο Μπαλτασάρ Ενγκόνγκα σε ερωτικές συνευρέσεις, λένε ότι κυκλοφόρησαν εσκεμμένα από τον ίδιο - Διεκδικεί την προεδρία της Ισημερινής Γουινέας
LIFO NEWSROOM

σχόλια

13 σχόλια
Κ. Δημοκίδη , συμπάσχω στην έκπληξη σας με την άνοδο του Μπερλουσκόνι. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι Ιταλοί. Γεννημένοι χαβαλέδες, χωρίς καμία αίσθηση του τι γίνεται, χρόνια τώρα. Και ειδικά με το -φαινόμενο- Μπερλουσκόνι, τελικά θα αρχίσω να πιστεύω ότι τους ψεκάζουν! Όμως έχω μια ένσταση. Λέτε: "Για να δούμε λοιπόν ο Μπέπε Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι πώς θα μειώσουν την ανεργία. Λες και δεν κυβερνούσε ο Μπερλουσκόνι μέχρι πριν από 1.5 χρόνο και δεν έφυγε έχοντας βάλει την Ιταλία μέσα στο βούρκο της κρίσης!" Στην Ιταλία τους έβαλε ο Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα ο Γιορίκας και ο Κωστίκας (βλέπεις νοιώθαμε ανώτεροι τόσα χρόνια να τους αποκαλούμε χαϊδευτικά και κοροιδευτικά) στην Ισπανία ο... στην Ιρλανδια ο... Στην Πορτογαλία ο... κτλ κτλ μπορώ να σου κάνω μια λίστα πιο μεγάλη και από της Λαγκάρντ. Μήπως η κρίση δεν είναι τόσο ευθύνη του Μπερλουσκόνι? Δεν τον δικαιολογώ τον γεροτρόλερ αλλά δεν μπορώ να του χρεώσω μια κρίση που υπάρχει παντού στον -"ανεπτυγμένο" κόσμο-. Μην με πεις κομμουνιστή η κάτι άλλο αιρετικό και περίεργο αλλά η καλύτερη φράση που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια -στο πλαίσιο- στης κρίσης είναι της Κανέλλη (φτου φτου) και είναι πολύ απλή."Ο καπιταλισμός αγάπη μου στούκαρε παγκόσμια". Έχοντας αυτό στο μυαλό μου δεν μπορώ να χρεώσω στον Μπερλουσκόνι (όσο και αν θα θελα το ομολογώ) την κρίση στην Ιταλία. Τέλος, όταν έχεις τέτοια κρίση ιδεών παγκοσμίως και ο Μπερλουσκόνι θα βγει και η Χρυσή Αυγή θα πάρει 10% (έχοντας ακόμα ΚΚΕ ε?) και ο λίγος Ολάντ -μετά τον φαφλατά Σαρκοζί- θα κυβερνήσει (για Γαλλία μιλάμε ε?) και η πιπεριά γαμήθηκε γενικότερα.Και ΤΩΡΑ αρχίζει το ματς. Καλή μας μέρα.
Απαντώ στον ΠαύλοΗ γνωστη και αγαπημένη ιστορία της αριστεράς, οποιος δεν είναι μαζί μου είναι η ηλίθιος η εγκληματίας.Οτα θα κατεβει στις εκλογές με μια άλλη λογική μπορεί και να τις κερδίσει.Η ιταλική αριστερά (Δημοκρατικό κόμμα) έχασε τις εκλογές κάτι μήνες πριν οταν έγινα οι εσωκομματικές εκλογές, ("πριμαριε") και οι ιταλοί αριστεροί προτίμησαν το Μπερσάνι ένα κλασσικό αριστερό που στηρίζει και στηρίζεται όσους ζουν από το κρατικό προϋπολογισμό. Σε μια χωρα που πάνω από το 60% του ενεργού πληθυσμού είναι επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενοι (αρκετά ομοια με την ελληνική) να λες ότι θα κάνει πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης διαχωρίζοντας μισθωτούς και "επιχειριματιες" και όχι πλουσιους και φτωχούς φανερώνει ότι οι ιδεολογικές παρωπίδες δεν σε αφήνουν να καταλάβεις την δομή και την δυναμική της κοινωνίας. Τελικά επιμένεις ότι είναι στραβός ο γιαλός. Υπάρχουν μισθοί των 3-5000 χιλιάδων euro που η πλειονότητα των αυτοαπασχολουμενων μονο να τους ονειρευτεί μπορεί.Αν στις κομματικές εκλογές είχε κερδίσεο ο Renzi τώρα θα είχαμε κυβερνήσει αριστεράs ψηφισμένη από το 70% των ψηφοφόρων.
@Άρης ΔημοκίδηςΕίναι λάθος να κρίνεις τη εκλογική συμπεριφορά ενός λαού. Ο καθένας ψηφίζει με διαφορετικά κριτήρια. Μπορεί να είναι η ανατροπή, το δεν έχω τίποτα να χάσω, είδαμε και τους σοβαρούς ή το forza Μπερλουσκόνι, που θα τσιμπάει και το μαγουλάκι της Μέρκελ...Επίσης, άλλα βιώματα έχει ο Λομβαρδός Ιταλός (φουλ στη βιομηχανία) και άλλα ο Σικελός Ιταλός (στη Σικελία προηγείται μακράν ο κωμικός). Ο κόσμος διασπάστηκε, όπως διασπάστηκε και στην Ελλάδα, με την κατάσταση να είναι περισσότερο ακραία. Όλα όμως έχουν μία εξήγηση σ'έναν κόσμο εξαθλιωμένο που δεν έχει τίποτα να χάσει.Επίσης, ας αναρωτηθούμε, το καθεστώς ακυβερνησίας της Ιταλίας ή μία ενδεχόμενη άνοδος στην εξουσία του Μπερλουσκόνι (το νούμερο) ή κάποιου αριστερού, μας βολεύει πολύ??Κι ενώ το κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει, υπάρχει τρόπος να ανακοπεί η κυριαρχία της Γερμανίας, που επιβάλλει μία αυταρχική πολιτική λιτότητας στο μέχρι τώρα παρεάκι της (βλ. ΕΕ)?
Ο Μπερλουσκόνι βγήκε γιατί υποσχέθηκε φορολογικές ελαφρύνσεις, όπως είχε υποσχεθεί και τις άλλες φορές που βγήκε. Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα αποτελέσματα, και ιδίως το ποσοστό του Μόντι, η va fanculo day είναι, μάλλον, η σημερινή.
Καλά το "μόκο" ήταν υπερβολικό κι απόρροια της απογοήτευσής μου για τους έλληνες ψηφοφόρους. Ο καθένας μπορεί να σχολιάζει τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών ακόμα κι εμείς οι έλληνες που ψηφίζουμε επίσης βλάκείες.Πάντως αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι ο ευρωπαικός νότος ψηφίζει με όρους τηλεπαιχνιδιού και πολύ λίγο πολιτικά κι αυτό είναι απογοητευτικό. Και στο κάτω κάτω μπορεί να λέμε ότι θέλουμε για τη σκληρότητα των γερμανών αλλά μη ξεχνάμε ότι αυτά που ζητούν απ' τους υπόλοιπους τα εφάρμοσαν πρώτα στον εαυτό τους τα τελευταία 10 χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρότυπο του ευρωπαικού κοινωνικού κράτους πνέει τα λοίσθια και δε νομίζω ότι αυτό μπορεί να αλλάξει εύκολα...
"Και στο κάτω κάτω μπορεί να λέμε ότι θέλουμε για τη σκληρότητα των γερμανών αλλά μη ξεχνάμε ότι αυτά που ζητούν απ' τους υπόλοιπους τα εφάρμοσαν πρώτα στον εαυτό τους τα τελευταία 10 χρόνια."Όχι, δεν ισχύει ότι ζητάνε αυτά ακριβώς που οι ίδιοι εφάρμοσαν στον εαυτό τους. Αλλά ακόμα και έτσι να ήταν, μην ξεχνάς ότι τις περικοπές τους οι Γερμανοί της έκαναν σε μια περίοδο ευρωπαϊκής (και παγκόσμιας) ανάπτυξης, η οποία εν μέρει τροφοδοτούνταν και από τις φούσκες που δημιούργησαν οι τράπεζές τους στον Ευρωπαϊκό Νότο. Συνεπώς, οι ίδιοι οι Γερμανοί έκαναν πολύ λιγότερες θυσίες απ΄όσες ζητούν τώρα οι νοτιοευρωπαίοι να υποστούν.
Η αλήθεια ίσως είναι κάπου στη μέση. Αλλά από τις φούσκες αυτές που δημιούργησαν οι γερμανικές τράπεζες εμείς επωφεληθήκαμε (ή τουλάχιστον κάποιοι εξ ημών).Όπως και νάχει θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι πως η εποχή της Ευρώπης περνάει. Και αυτό σίγουρα είναι κακό για εμάς που βρισκόμαστε στην Ευρώπη...
@ mementoΤο πρόγραμμα περικοπών στην Γερμανία δεν εφαρμόστηκε σε περίοδο ανάπτυξης. Άρχισε να εφαρμόζεται το 2004 (βλ. Hartz IV) όταν ο αριθμός των ανέργων είχε ξεπεράσει τα πέντε εκατομμύρια. Τα χρόνια που η Ελλάδα βρισκόταν στον πυρετό των Ολυμπιακών αγώνων εδώ έκλεινε μία μονάδα παραγωγής μετά την άλλη. Το 2006 που εγώ αναγκαστικά ήρθα στην Ελλάδα το Ταμείο Ανεργίας σου πλήρωνε τα έξοδα της μετακόμισης. Θυμάμαι τα πόστερ με θέσεις εργασίας μαραγκών στην Σκανδιναβία, τουριστικών επαγγελμάτων στην Αυστρία κ.ο.κ. Τότε εμφανίστηκαν και ωρομίσθια της τάξεως των 1,30 Ευρώ για συγκομιδή αγγουριών στον Ανατολικό τομέα.Τώρα που είμαι πάλι εδώ βλέπεις τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Το Δημόσιο δεν δουλεύει επαρκώς γιατί δεν υπάρχει πια αρκετό προσωπικό και η πολιτική πρόνοιας και αλληλεγγύης έχει καταβαραθρωθεί...
Για να ψηφήσεις πολιτικά πρέπει να έχεις πολιτικούς. Που να κάνουν πολιτική. Αν κρίνω από την Ελλάδα, οι "πολιτικοί" 6 μήνες πριν τις εκάστοτε εκλογές δουλεύουν σαν τρελοί και ασταμάτητα και μόλις τελειώνουν αυτές χαλαρώνουν, ενώ θα έπρεπε να γίνεται το ακριβώς αντίθετο. (Εξαιρώ την τωρινή κυβέρνηση).Με όρους τηλεπαιχνιδιού όμως δεν γίνεται η πολιτική στις μέρες μας? Μετά τις τελευταίες εκλογές, ζούμε το θέατρο του παραλόγου της επικοινωνιακής πολιτικής της Αξιοματικής αντιπολίτευσης (ο Θεός να την κάνει) vs Φαήλος+Δένδιας. Η ουσία της πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση, είναι έτσι και αλλιώς εκ των πραγμάτων προδιαγεγραμμένη, μιας και δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ουδεμία σχέση έχει με την ρητορική των στελεχών της προεκλογικά. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα θα μου πεις. Υποθέτω όμως πως αν αυτό γινόταν 30 χρόνια πριν -δεν το ξέρω, δεν είχα γεννηθεί- θα υπήρχε και η ανάλογη (δίκαιη) αντίδραση. Δεν τα βάζω με τους πολιτικούς, από την κοινωνία και -πάνω κάτω- δημοκρατικά εκλέγονται όντας ο καθρέφτης της. Κούφια κοινωνία τζούφιοι πολιτικοί. Τύπου 1+1=2. Ουδεμία σχέση έχουν με ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ όπως ο γέρος Καραμανλής ο γέρος Παπανδρέου ο Μητσοτάκης κ.α. Και επειδή στην Ελλάδα πάει κιόλας σαν παράδοση η Πολιτική μπορείς εύκολα να κάνεις την σύγκριση. Παλιός Καραμανλής με τον κωστάκη, Α. Παπ με ΓΑΠ και Μητσοτός με Ντόρα. Φαύλος κύκλος που καταλήγει σε εκλογές και κυβερνήσεις με όρους τηλεπαιχνιδιού.
Οι Ιταλοι εχουν καταλαβει οτι δεν κυβερνουν οι κυβερνησεις και κανουν χαβαλε, οσους εχω ρωτησει γιατι ανεχονται τον καβαλιερε βαζουν τα γελια και λενε "δεν εχεις χιουμορ ειναι θεος"τωρα απλα βρηκαν νεο κλοουν.
Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. Μήπως εμείς στείλαμε στη βουλή καλύτερα τσίρκουλα στις τελευταίες εκλογές; Όποιος παρακολουθεί τις συνεδριάσεις, βλέπει ότι οι περισσότεροι βουλευτές είναι για γέλια και κλάματα. Όμως αυτούς επέλεξε ο σοφός λαός, αυτούς θα λουστούμε, γιατί αυτό είναι δημοκρατία.Δεν αποκλείεται να δούμε και μερικούς δικούς μας γελωτοποιούς, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη από τα λαμογιοκάναλα, να θελήσουν να μας κυβερνήσουν κάποτε.
Το θέμα δεν είναι τα πρόσωπα αλλά η πολιτική που αυτά εκφράζουν.Οι Ιταλοί ψήφισαν αντιμνημονιακά σε συντριπτικά ποσοστά. Μπερλουσκόνι + Γκρίλο = 54,3%. Βέβαια τους βοήθησε και η μεγάλη αποχή του 45%.Από όσο μπόρεσα να καταλάβω διαβάζοντας διάφορα μπλογκς αυτές τις μέρες, ο Μπερσιάνι υποσχέθηκε να συνεχίσει το πρόγραμμα της προσαρμογής και της λιτότητας, απλά με περισσότερη ανάπτυξη από ότι έλεγε. Η γνωστή κοροϊδία δηλαδή. Το ποσοστό που πήρε είναι περισσότερο απογοητευτικό από το ποσοστό που πήρε ο Μπερλουσκόνι.Επίσης μου κάνει εντύπωση το 9,1% του Μόντι, του Λουκά Παπαδήμου της Ιταλίας. Μια κυβέρνηση γεμάτη σκάνδαλα, με κορυφαίο την υπουργό που διόρισε συγγενείς ενώ λίγες μέρες νωρίτερα έκλαιγε για τα μέτρα λιτότητας που αναγκάζονταν να πάρει.Ο Γκρίλο παρουσιαζόταν από τα ΜΜΕ σαν ο τρελός του χωριού. Και αυτό εκνεύρισε τον κόσμο. Σε μικρότερο ποσοστό αυτό έγινε και με την χρυσή αυγή. Πολύ εκνευρίστηκαν από το πως παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ και μέσα στην γενικότερη οργή την ψήφισαν.Διάβασα ότι αν βγει διαφορετικό κόμμα νικητής στην γερουσία και στην βουλή ξαναγίνονται εκλογές. Αν ξαναγίνουν εκλογές μάλλον θα κερδίσει ο Μπερλουσκόνι καθώς θα καλύψει και άλλο την διαφορά.Ας μην κατηγορούμε τους λαούς. Και εμείς ψηφίσαμε Γιώργο Παπανδρέου και οι Αμερικάνοι Τζωρτζ Μπους και οι Γερμανοί παλιότερα Χίτλερ κ.ο.κ.Η Ιταλία έχει και μία επιπλέον δικαιολογία. Εξέλεξε τον Ρομάνο Πρόντι που σύμφωνα με δημοσκοπήσεις ήταν ο χειρότερος Ιταλός πρωθυπουργός που είχε περάσει ποτέ. Πως μετά να μην το εκμεταλλευτεί ο Σύλβιο;
Η εκλογική βάση του κάθε Μπερλουσκόνι ΠΑΝΤΑ (και σε "καλές" εποχές) αποτελείται από φτωχούς και απεγνωσμένους. Και όσο αυτοί αυξάνονται με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο θα αυξάνεται και η πολιτική επιρροή του κάθε γελοίου, απατεώνα ή ότι άλλο θες Μπερλουσκόνι.
Δεν συμφωνώ: ο Μπερλουσκόνι, ως δεξιός είχε μεγάλη επιρροή και στους ευνοημένους. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, σε όλες τις προηγούμενες εκλογές που υπήρχαν λιγότεροι φτωχοί ο Μπερλουσκόνι είχε υψηλότερα ποσοστά απ' το σημερινό του.
Αυτό είναι το χειρότερο. Αρκεί να δηλώσεις "εχθρός των συμφερόντων" (ενώ εξυπηρετείς τα συμφέροντα τα δικά σου) και "αντι-μνημονιακός" (ενώ δεν έχεις καμία άλλη λύση) και ο κόσμος ξεχνά τα πάντα και πανηγυρίζει. Το ίδιο με τον Τράγκα που το παίζει παιδί του λαού, το ίδιο με τον πάμπλουτο Καμμένο που ξαφνικά το παίζει καθεστωτικός...Είπα δικά μας παραδείγματα για να μην ψέξω πάλι τους Ιταλούς για κοντή μνήμη και εύπιστη κουταμάρα, αλλά εμάς.
Τίποτα, η μόνη μας ελπίδα είναι να ελαφρύνει κι ο γερμανικός λαός, και ν' αρχίσει να εκλέγει κι αυτός ανθρώπους που 15 ώρες την ημέρα το μυαλό τους απασχολείται με τις γυναίκες.Όσο εκλέγει σοβαρούς ανθρώπους σαν την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, που αντί να παίρνουν ένα τεκνό η μία και μια καλλονή ο άλλος, σαν την Κάρλα, και να φωτογραφίζονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, κάθονται και εργάζονται. Δεν πρόκειται να δούμε προκοπή.
Σοβαροφάνεια δεν σημαίνει σοβαρότητα.Επίσης, ούτε ο Χίτλερ ούτε ο Στάλιν ήταν γνωστοί για τις επιδόσεις τους στο άλλο φύλο. Ήταν και οι δύο εργασιομανείς. Μεγάλος γόης ήταν αντίθετα ο Κένεντυ, και δεν νομίζω ότι ήταν ο χειρότερος πρόεδρος που γνώρισε η Αμερική.Αλλά φαίνεται ότι τα πολιτικά σου κριτήρια εξαντλούνται μέχρι εκεί.
mementoΜου δίνετε την εντύπωση, μάθαμε ένα κλίσε ''Σοβαροφάνεια δεν σημαίνει σοβαρότητα'' και το λέμε όπου λάχει ν' ακούσουμε τον χαρακτηρισμό σοβαρός. Σοβαροφάνεια διακρίνετε εσείς στην Μέρκελ και στον Σόιμπλε; Σας φαίνεται ότι παίζουν; Ότι προσποιούνται τον ολιγόλογο, και τον αυστηρό; Ότι δεν είναι έτσι πραγματικά, σκυλιά που δεν γαβγίζουν;Και μετά μου λέτε για τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Είδατε πουθενά να λέω πως εκείνος που δεν απασχολείται τη μισή μέρα με τις γυναίκες είναι κατάλληλος για ηγεμόνας;Εγώ είπα πως όποιος απασχολείται τη μισή μέρα με το μουνί, είναι ακατάλληλος. Και συμπλωρώνω, ειδικά δε, αν είναι και πορνόγερος ή κοντοστούπης, και δεν ασκεί στους άλλους μια έντονα μαγνητική γοητεία όπως ο Κένεντυ.Τέλος πάντων, αυτή είναι η γνώμη μου. Και εννοείται πως είστε ελεύθεροι να ψηφίζετε όποιον θέλετε, κι έπειτα να μεμψιμοιρείτε όσο θέλετε για το πως μας φέρονται, οι Μέρκελ, οι Σόιμπλε και οι αγορές.
Συμφωνώ με το πνεύμα του σχολίου σου, αλλά θεωρείς οτι ο λαός ειναι βλάκας ? ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Τα ιδια πίστευε κ ο Γιώργης ο Παπ, ο συγχωρεμενος και πήρε το παιχνίδι στα χέρια του. Μετα ο σοφός λαός ανέλαβε ξανά ...
Είτε θα έχουμε Παπαδόπουλο, είτε δεν θα μπορούμε να κρίνουμε τα αποτελέσματα εκλογών σε σχέση με τη διαχρονική τους βλακεία; Και ξαναθυμίζω την απαξίωση των ελλήνων για τα ελληνικά αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών και την κυβέρνηση που έχουμε (που βγήκε από δύο διαδοχικές εκλογές). Που θεωρούμε ότι έχουμε χούντα. Πού και να είχε πάρει την εξουσία ο ίδιος ο Γιώργης ο Παπ τι θα λέγαμε - και πόσο δεν θα μου επιτρεπόταν να κρίνω τους Ιταλούς και τον Μπερλουσκόνι τους. Αν σεβόμαστε την ετυμηγορία του Ιταλικού λαού για τον Μπερλουσκόνι και δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω βλακεία, τότε (αναγκαστικά) θα πρέπει να σεβαστούμε την ετυμηγορία του ελληνικού λαού για τον Σαμαρά - και όποιος μας πει βλάκες θα θυμίζει τον Παπαδόπουλο...
Αρη , φαινεται οτι ο φτωχος Ιταλικος νοτος εχει ψηφισει αντι-μνημονιακα (παραλληλιζοντας με τα δικα μας) κεντρο-αριστερα και εξοδο απο το ευρω ενω στο βορρα ο Μπερλουσκονι κανει θραυση .. Αυτα βλεπω εως τωρα, ισως αν πρεπει να συγκρατησεις κατι θετικο απο τα μεχρι τωρα αποτελεσματα ειναι οτι οι λαοι της Ν. Ευρωπης δεν δεχονται ευκολα τη γερμανικη οικονομικη κυριαρχια στην Ευρωπη (ο Μοντι δεν καταφερε κατι εκλογικα σιγουρα ομως θα συμμετεχει σε συνασπισμο).. Τα αποτελεσματα στην Ελλαδα Ιταλια και Γαλλια αυτο δειχνουν τους τελευταιους μηνες.. Τωρα οσον αφορα τον Μπερλουσκονι ουδεν σχολιο δεν μπορω να το κατανοησω αυτο το φαινομενο ουτε τωρα και ουτε και οταν τα πραγματα ηταν καλυτερα προ κρισης...Εκπλησομμαι με την ερωτηση σου πως σκοπευει ο Γκριλο να καταπολεμησει την ανεργια την ιδια στιγμη που δεν εχουμε προγραματισμενη και σχεδιασμενη καμια τετοια απαντηση απο οποιοδηποτε αριστερο η κεντρο αριστερο κομμα στην Ευρωπη.. Ειδικα απο τους δικους μας στην Ελλαδα αστα και βραστα....
Χαμηλότερα απ' ό,τι αναμενόταν η κεντροαριστερά - έσκισε ο Μπερλουσκόνι στη Γερουσία, έσκισε γενικώς ο κωμικός που θέλει έξοδο απ' το ευρώ.Είμαστε κι εμείς... Αλλά ειδικά οι Ιταλοί στις εκλογές τους ποτέ δε σταματούν να με εκπλήσσουν αρνητικά. Δεν είναι μήνυμα εναντίον του Βερολίνου αυτό. Αυτοκαταστροφικό (και καταστροφικό και για την υπόλοιπη ευρώπη) μήνυμα της τεράστιας βλακείας τους είναι.
Μα γιατί εκπλήσεσθε, η πλειονότητα των εκλογέων διαβάζει κίτρινες φυλλάδες και "εντυπωσιακά" μπλογκ, βλέπει τον πολτό που τους ταΐζει η ΤV και σκέφτονται σύμφωνα με τον συντηρητισμό που τους περιβάλει κλπ. Πώς να μην κερδίζουν στις εκλογές άνθρωποι σαν τον Μπερλουσκόνι ή τον Σαμαρά; Το αντίθετο θα με εξέπληττε...
Εγώ νόμιζω Άρη ότι το καταστροφικό στοιχείο στη σημερινή Ευρώπη είναι το σχεδόν 30% της ανεργίας σε Ελλάδα και Ισπανία και όχι η δημοκρατία και οι κάλπες σε μια χώρα. Προφανώς όμως έχουμε πολύ διαφορετικές προτεραιότητες και ευαισθησίες ως προς το τι θεωρούμε καταστροφή.Όσο για τα περί αυτοκαταστροφικής ενόρμησης και βλακείας, το Βερολίνο έχει ήδη επιδείξει αρκετή. Δεν νομίζω ότι έχουν δικαίωμα να παραπονιούνται για τους Ιταλούς.
@memento Για να δούμε λοιπόν ο Μπέπε Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι πώς θα μειώσουν την ανεργία. Λες και δεν κυβερνούσε ο Μπερλουσκόνι μέχρι πριν από 1.5 χρόνο και δεν έφυγε έχοντας βάλει την Ιταλία μέσα στο βούρκο της κρίσης!Υπερασπίζονται πολλοί τη "δημοκρατία και τις κάλπες" με αφορμή την Ιταλία, αλλά εμείς που είχαμε δυο φορές εκλογές πρόσφατα ισχυρίζονται κάποιοι ότι έχουμε Χούντα!
@ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣΔεν ξέρω αν ο Μπέπε Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι θα μειώσουν την ανεργία. Προσωπικά δεν είμαι φαν ούτε του ενός ούτε του άλλου. Το σίγουρο είναι πάντως ότι δεν θα τη μειώσει η λιτότητα.Όσο για τις ελληνικές εκλογές, να σου θυμίσω Άρη ότι διεξήχθησαν μέσα σε κλίμα εκβιασμών και έξωθεν παρεμβάσεων, όχι ακριβώς το δημοκρατικότερο κλίμα εδώ που τα λέμε. Και το κόμμα που της κέρδισε της κέρδισε ισχυριζόμενο ότι θα κάνει κάτι (αναδιαπραγμάτευση) που είναι εντελώς αντίθετο από αυτό που κάνει τώρα. Προφανώς δεν έχουμε Χούντα. Αλλά ούτε και δημοκρατία μπορείς ακριβώς να το πεις.
@mementoΔηλαδή θα έχουμε δημοκρατία μόνο όταν δεν προσπαθούν να επηρεάσουν την ψήφο μας οι ξένοι;Το θέμα είναι αν τους ακούμε ή όχι - ασχέτως του τι είναι τελικά προς το συμφέρον μας. Οι "ξένοι" εκβίασαν και τους Ιταλούς να ψηφίσουν Μόντι και όχι Μπερλουσκόνι γιατί αλλιώς θα καταστραφούν και οι Ιταλοί δεν τους άκουσαν. Έχουν ακριβώς την ίδια δημοκρατία με εμάς. Τα αποτελέσματα σχολιάζουμε εδώ.
Αγαπητέ Άρη οποιοσδήποτε μπορεί να κρίνει τους Ιταλούς για το τι ψηφίζουν εκτός από εμάς τους Έλληνες. Στο κάτω-κάτω οι Ιταλοί δεν έδωσαν 10% σε νεοναζί, οπότε ας κάνουμε μόκο...
@Δον Ιδιώτης Γι' αυτό έγραψα "Είμαστε κι εμείς...". Για όσους ψήφισαν χρυσή αυγή έχω γράψει πολλές φορές (και όχι βέβαια χάδια όπως το ότι είναι βλάκες)Αλλά παρ' όλα αυτά δεν θα κάνω μόκο - κατά καιρούς έδωσαν πολύ περισσότερο στους (νεο)ναζί - και όπως έγραψα με εκπλήσσουν πάντα, ειδικά στο θέμα του Μπερλουσκόνι.
Συμφωνώ με τον Άρη. Μπορεί να μην έδωσαν 10% σε νεοναζί αλλά έδωσαν μεγάλο ποσοστό στον Μπερλουσκόνι, ο οποίος συνεργαζόταν και με την Λεγκά...Το ότι μαύρισαν τον Μόντι είναι θετικό αλλά με κωμικούς και παλιάτσους αλά Μπερλουσκόνι δεν νομίζω ότι ρίχνουν χαστούκι στην πολιτική της ΕΕ που ξέρουμε ότι είναι καταστροφική...
Με εξοργίζει το ότι χαρακτηρίζετε βλάκες τους απεγνωσμένους...Αξίζει να κατανοείς την (και εκλογική) συμπεριφορά κάποιου που δεν έχει ελπίδα, ακόμα και αν διαφωνείς μαζί του!
Δεν είναι θέμα απεγνωσμένων. Έχουν βγάλει σε τρεις ή τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις τόσο ψηλά τον Μπερλουσκόνι - κι όταν ΔΕΝ ήταν απεγνωσμένοι, ούτε φτωχοί. Ο Μπερλουσκόνι κυβερνούσε, αποκαλύπτονταν απίστευτα οικονομικά και δικαστικά σκάνδαλά του, η κυβέρνησή του έπεφτε, και μετά ξαναπαρουσιαζόταν, όλοι πάθαιναν αμνησία, τον ξαναψήφιζαν, και μετά αποτύγχανε και πάλι, και ούτω καθεξής. Θα κατανοούσα την ψήφο και θα τη θεωρούσα δείγμα απελπισίας, αν δεν υπήρχε αυτή η τραγελαφική προϊστορία...
Αρη καταλαβαινεις οτι απο τον συνδυασμο πολιτικης λιτοτητας ΚΑΙ ισχυρου ευρω που επιβαλει η Γερμανια ο μεγαλυτερος χαμενος ειναι ο Ιταλικος Βορρας (και ΟΧΙ εμεις) καθως δεν εχει πια ΚΑΜΙΑ αγορα να διαθεσει τα προιοντα του; Αυτο ηταν ενα μηνυμα πως το ενστικτο της αυτοσυντηρησης τους λειτουργει...Και για ποια ΕΕ μιλαμε, για αυτη που κοβει πορους (για χαρη της Βρετανιας και της Γερμανιας) απο το διαδικτυο, την ερευνα και την αναπτυξη τη στιγμη που εχει μεινει αιωνες πισω απο την Αμερικη; Την ΕΕ που ουτε ενα ευρωπαικο ΑΦΜ δεν μπορει να θεσπισει τι στιγμη που η Ολλανδια κοντευει να γινει φορολογικος παραδεισος; Που προγραμματα που δε κοστιζουν τιποτα χρηματικα αλλα προσφερουν τα μεγιστα στην ευρωπαικη ολοκληρωση, σαν το erasmus υποχρηματοδοτουνται;Ο Μπερλουσκονι ειναι ΓΑΤΑ, επιασε το παλμο των Ιταλων εναντια στο Βερολινο και τον εξαργυρωσε με τον καλυτερο τροπο. Αυτο ομως ειναι προβλημα των Ιταλων καθως οι προσδοκιες τους θα πεσουν στο κενο.Το κοινο μας προβλημα αυτη τη στιγμη ειναι η πολιτικη λιτοτητας, και ολοι ξερουμε απο που πηγαζει...
Άρη λυπάμαι ειλικρινά που ο ελληνικός Τύπος σε έχει πείσει ότι το ευρώ είναι το μέλλον μας και μέλλον με δραχμή ή εκτός Ε.Ε. δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν υπήρχαμε λοιπόν τόσους αιώνες, περιμέναμε την Ε.Ε. και το ευρώ για να υπάρξουμε;Ευτυχώς, οι Ιταλοί ξέρουν πολύ καλά να μη φοβούνται τους καταστροφολόγους και τον Τύπο (τον οποίο διαχειρίζονται άτομα που φυσικά και θέλουν το ευρώ, δε ξέρω κανένα μεγάλο ΜΜΕ που να το διαχειρίζονται φτωχαδάκια).Η "πικρή" αλήθεια είναι ότι σε μια Ευρώπη με "σκληρό" νόμισμα και μια ανυποχώρητη Γερμανία στο ρόλο του ηγέτη της Ε.Ε. σίγουρα δε μπορεί να αφήνει περιθώρια ελπίδας για τις υπόλοιπες χώρες και δη αυτές του Νότου. Χαίρομαι που οι Ιταλοί έχουν τα @@ να δείξουν ότι μπορεί να υπάρξει μέλλον και εκτός Ε.Ε. και εύχομαι να κάνουν την αρχή για μια νέα Ευρώπη κι όχι αυτό που ονειρεύονται ο Σόιμπλε και η Μέρκελ.Ελπίζω μόνο ο νέος πρωθυπουργός να μην είναι ο νέος Ολάντ, που άλλα υποσχόταν κι άλλα έκανε.
@kiss my fanny Δεν ξέρω τι να πω για το τι θα μας συνέφερε τώρα (όχι πριν από 20 χρόνια) περισσότερο, το να μείνουμε στο ευρώ ή να συνεχίσουμε μόνοι μας. Πάντως δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο είναι "έξυπνοι οι ιταλοί που δε φοβούνται τους καταστροφολόγους και τον τύπο".Καταρχάς τα εμπορικά κανάλια και ο τύπος ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό απ' τον Μπερλουσκόνι. Ο δέ Γκρίλο είναι απ' τους δημοφιλέστερους λαϊκιστές κωμικούς, κάτι σαν τον Λαζόπουλο.Και δεύτερον, ίσως δεν είναι τόσο θάρρος όσο άγνοια κινδύνου, κι ούτε τόσο εξυπνάδα όσο αφέλεια. Ο αισιόδοξος λαϊκισμός πάντα δίνει ελπίδα: είτε είναι ο Μπερλουσκόνι που τα 'χει κάνει μαντάρα τόσες φορές αλλά τώρα θέλει πάλι να "χαρίσει λεφτά" είτε ο Γκρίλο που θα τους βγάλει απ' το ευρώ χωρίς να έχει σχέδιο για το μετά. Και στην Ελλάδα δεν έχουμε μόνο ανθρώπους που "τρομοκρατούνται" αλλά και ανθρώπους που πείθονται εύκολα από οποιονδήποτε λαϊκιστή. "Λεφτά υπάρχουν" είπε ο ΓΑΠ, συντριπτική νίκη! "Θα καταργήσουμε το μνημόνιο με ένα άρθρο και θα δώσουμε πίσω μισθούς και συντάξεις" είπε ο Τσίπρας (τώρα μοιάζει να το παίρνει πίσω λίγο) τσούπ, απ' το 4% εκτινάχτηκε στο 30%!
Kiss my fannyΜα ψηφίζοντας Μπερλουσκόνι οι Ιταλοί αποδεικνύουν ότι σέρνονται από τον τύπο και τα κανάλια που αυτός ελέγχει.Άρης ΔημοκίδηςΕπειδή σας εκτιμώ πολύ, πιστεύω ότι είναι τυχαία η παράλειψή σας να αναφέρετε τον Σαμαρά με τον δήθεν αντιμνημονιακό αγώνα του επί δυο χρόνια, τις υποσχέσεις για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, τα υποτιθέμενα ισοδύναμα μέτρα που έταζε στα Ζάππεια 1,2,3, την εμμονή του να οδηγηθούμε σε εκλογές για να αλλάξουμε πολιτική και τη μεγάλη αλλαγή του μετά την ανάληψη της εξουσίας.Αυτόν δεν τον θεωρείτε λαϊκιστή και τι πιστεύετε, αν δεν έλεγε αυτά τα ψέμματα και δεν είχε τη στήριξη των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, θα ήταν σήμερα πρωθυπουργός;
@λήδα Όντως, παράλειψή μου, κι ο Σαμαράς.Ο καθένας ακούει αυτά που θέλει να ακούσει -ειδικά απ' τους λαϊκιστές, και προεκλογικά ανοιχτοχέρηδες πολιτικούς- και μετά εκπλήσσεται που δεν τα κάνουν...