Το μεγαλύτερο κουσούρι που έμεινε στη βιομηχανία της μόδας μετά τα πολύπαθα '90s είναι πως όλοι οι δημιουργοί έγιναν καρικατούρες στα μάτια του κοινού.
Για τους πολλούς οι σχεδιαστές μόδας πέρασαν ως θεότρελες, σχεδόν φασιστικές περσόνες, απόλυτα μονοδιάστατες, ντυμένες περίεργα και με τουπέ, που εξαπέλυαν εναντίον μας θέσφατα περί γούστου.
Δεν ήξεραν πού βάδιζαν, αλλά έκαναν πως δεν τους ένοιαζε κιόλας. Με το κοινό να έχει ελάχιστη πρόσβαση στην καθημερινότητά τους και με την επιτακτική ανάγκη της αγοράς να πουλά μεγαλεία και φούμαρα, τα φουσκωμένα μυαλά τους πάταγαν τις τρυφερές ψυχές τους τις περισσότερες φορές, αφήνοντας τους πάντες τραυματισμένους.
Η Donatella Versace περίπου έγραψε το manual αυτής της κατάστασης. Η μικροσκοπική φιγούρα της «τουρμπογυναίκας», ντυμένης σχεδόν πάντα στα μαύρα και με ένα τσιγάρο στο χέρι, με μαλλί αιωνίως πλατίνα και κόρη ανορεξική, επική αγγλική προφορά, εθισμό στα ναρκωτικά, βιογραφία/σαπουνόπερα στο κανάλι Lifetime, ρόλο στο «Zoolander» και τη Maya Rudolf να την υποδύεται στο «Saturday Night Live», ενσάρκωνε όλα αυτά που το κοινό λάτρευε να κοροϊδεύει στη μόδα.
Η νοητή γραμμή ανάμεσα στη «μνημονιακή» κούραση της Θέτιδας στο Παγκράτι, στη δικιά μου στα Εξάρχεια, που έτρεχα για το λεωφορείο, και στης Donatella Versace στο Μιλάνο μάς έδενε σε μια μαφιόζικη ομερτά όλων των γκροτέσκων κλισέ της δυναμικής, σκληρά εργαζόμενης γυναίκας σήμερα.
«Να σκέφτεσαι, φίλη μου, πως η Donatella Versace έκανε μήνες να πάρει ρεπό αφού γύρισε από την αποτοξίνωση και έβαλε CEO τον Del Risio» είπα στη Θέτιδα, κρατώντας το τηλέφωνο στο χέρι και την τσαντάρα στο άλλο, καθώς έφτανα στη Ναυαρίνου για να προλάβω το Α7 και να πάω στη δουλειά.
Η νοητή γραμμή ανάμεσα στη «μνημονιακή» κούραση της Θέτιδας στο Παγκράτι, στη δικιά μου στα Εξάρχεια, που έτρεχα για το λεωφορείο, και στης Donatella Versace στο Μιλάνο μάς έδενε σε μια μαφιόζικη ομερτά όλων των γκροτέσκων κλισέ της δυναμικής, σκληρά εργαζόμενης γυναίκας σήμερα.
Η Donatella δεν υπήρξε ποτέ κορίτσι. Γεννήθηκε στο Reggio Calabria, μετά τον τραγικό θάνατο της 12χρονης αδελφής της.
Η μαμά Franca ήταν πετυχημένη μοδίστρα με δικό της ατελιέ και η μικρή έγινε κατευθείαν το πρώτο μοντέλο του αδελφού της Gianni.
Στα 12 άνοιξε το μαλλί της για πρώτη φορά και φορούσε ήδη μικρομέγαλα συνολάκια φτιαγμένα αποκλειστικά για εκείνη. Όταν έφυγε για να ακολουθήσει τον αδελφό της στο Μιλάνο, χωρίς να έχει τελειώσει τη σχολή της στη Φλωρεντία, η Donatella είχε ήδη μάθει να ενσαρκώνει το όνειρο της γυναίκας Versace.
Μινιμαλισμός; Τον φτύνουμε στα μούτρα. Πάρτι; Μόνο τα καλύτερα. Γυναίκες με χαρακτήρα και σεξαπίλ; Ας φτιάξουμε τα τοπ μόντελ.
Γιατί η αλήθεια είναι πως η Donatella είναι υπεύθυνη γι' αυτό. Έσυρε τον χορό, συνεχίζοντας τις ιδέες του αδελφού της, έχοντας μια απίστευτη αίσθηση του branding, κάνοντας την επιμέλεια στις θρυλικές καμπάνιες Versace από τον Avedon, γνωρίζοντας πάντα να κρατά τη θέση της στα παρασκήνια ως «μούσας», dame de compagnie του αγαπημένου της αδελφού.
Και μετά ήρθε η ζωή. Το 1997 ο αδελφός της δολοφονείται στο Μαϊάμι και η κόρη της Αλέγκρα καθίσταται η κληρονόμος του 50% του ονόματος Versace, δίνοντας σε αυτήν το 20% και την καλλιτεχνική διεύθυνση.
Η Donatella μένει μόνη και αποφασίζει να κάνει αυτό που άπειρες άλλες γυναίκες κάνουν όταν βρίσκονται σε θέση ισχύος: δεν δείχνει ποτέ ξανά συναίσθημα.
Προσπαθεί να πιάσει δουλειά και μουδιασμένη καθώς είναι από τον πόνο βυθίζεται όλο και περισσότερο στα ναρκωτικά. Συνεχίζει επιμελώς να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, δηλαδή branding, χωρίς να δίνει το προσωπικό της στίγμα.
Τα πρώτα χρόνια του οίκου μετά τον θάνατο του Gianni είναι η προσπάθεια της Donatella να αποδείξει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το όραμά του. Φτιάχνει το περίφημο jungle dress για την Τζένιφερ Λόπεζ το 2000, υπογράφει εξαιρετικές καμπάνιες με πρωταγωνίστρια την Άμπερ Βαλέτα, μπλέκει τα παστέλ σε σημείο υπερβολής, πλακώνεται στο ξύλο με τη Nαόμι Κάμπελ.
Ένα βράδυ του 2004, ο πιστός της φίλος Έλτον Τζον τη βάζει απαλά και με τη θέλησή της σε ένα αεροπλάνο με προορισμό μια κλινική αποτοξίνωσης. O οίκος Versace έχει πλέον και επισήμως χασούρα.
Ως πανέξυπνη και άξια γυναίκα που είναι, η Donatella επιστρέφει, καθαρή πια, για να διορθώσει τα λάθη της. Προσλαμβάνει CEO για να αναλάβει τον εξορθολογισμό της εταιρείας, πουλάει assets, κλείνει παραγωγές που τους έβαζαν μέσα. Μαθαίνει να ζητά και να δέχεται βοήθεια.
Ταξιδεύει στο Λονδίνο και ανοίγει το ατελιέ σε καινούργιους σχεδιαστές, επιδοτώντας υποτροφίες και προσλαμβάνοντας νέους δημιουργούς.
Ο Christopher Kane και o Antony Vaccarello δουλεύουν γι' αυτήν. Όλοι μιλάνε για έναν ζεστό άνθρωπο, βαθιά γενναιόδωρο, για το ταλέντο και την εμμονή της με τη διακόσμηση των σπιτιών της.
Η Donatella βγαίνει έξω στην πιάτσα για να πιάσει το όνειρο Versace πάλι από την αρχή. Το καθαρίζει από τις εμμονές των '90s, αποφασίζει να δει το minimal διαφορετικά, παίρνει τη Lady Gaga δίπλα της, ξεκινά να φορά λευκά ταγιέρ.
Το αλάνθαστο ένστικτό της στην αναγνώριση του ταλέντου και η αγάπη της για τη γυναίκα φτιάχνουν ρούχα που κάνουν τις γυναίκες να νιώθουν ανώτερες και δυνατές, αληθινές και ηρωίδες.
Το 2015 η Donatella ανοίγει τον δικό της λογαριασμό στο Instagram και τότε γνωρίζεις για πρώτη φορά την προσωπική ζωή μιας ζωντανής, βαθιά αστείας και θερμής Ιταλίδας που αψηφά όλες τις μπούρδες της ηλικίας στα 60 της.
Στην τελευταία της επίσημη εμφάνιση ως πρώτης κυρίας η Mισέλ Ομπάμα φορά μια υπέροχη τουαλέτα Versace από ροζ χρυσή αλυσίδα, μια πανοπλία πολεμίστριας.
Toν Μάρτιο του 2017 το «W» κυκλοφορεί με εξώφυλλο την Donatella, την Τζένιφερ Λόπεζ, την Taraji P. Henson, την Kέιτ Moς και την Τζέσικα Τσαστέιν, όλες ντυμένες με μαύρα, επιβλητικά Versace.
Στο τελευταίο Met Ball η Donatella Versace εμφανίζεται στο πλευρό του millennial ινδάλματος Kylie Jenner, με τα μαλλιά και τη μεταλλική τουαλέτα της σε εκτυφλωτικό, φωσφορίζον πράσινο.
Ο οίκος που έφτιαξε αυτό που λέγεται «lifestyle brand» όταν οι υπόλοιποι ήταν στα δέντρα, διαθέτει ένα υπερηχητικό αυτί, αυτό της Donatella, ακούγοντας πάντα αυτό που θέλουν οι νεότεροι. Όχι όμως μεταλλάσσοντας σε κάτι, όχι ψεύτικο ή φορετό.
Το μυστικό με τα ρούχα Versace είναι πως θέλουν μια έξτρα δόση αυτοπεποίθησης και υπεροψίας για να μη δείχνεις καραγκιόζης. Είναι ρούχα που θέλουν φιλότιμο, πάθος και μια δόση ειρωνείας για τους νέους. Φοράνε τα ρούχα που δείχνουν πολλά λεφτά, όπως τα φορούσαν κάποτε οι γενιές πριν από αυτούς.
The Versace Tribute Collection - Spring Summer 2018
Στη συλλογή για το καλοκαίρι του 2018, η Donatella έφερε όλα τα εμβλήματα, το manual που της άφησε ο αδελφός της για τον οίκο, για να τα αφιερώσει σε αυτόν.
Αρχαιοελληνικά μοτίβα, δέρμα, φετιχιστικές αναφορές, παστέλ, οι έντονες μονοχρωμίες, τα εμπριμέ, η μέδουσα, τα λαμέ.
Η επίδειξη κλείνει καθώς η αυλαία σηκώνεται και εμφανίζονται τα super models του '90, λαμπερές αγαλμάτινες πενηντάρες να περπατούν μαζί με την Donatella μέσα σε χρυσές τουαλέτες.
Καθώς τις κοιτάζω σκέφτομαι πως η κάθε εποχή, παίρνει την ομορφιά που της αναλογεί σχεδόν ασυναίσθητα, αλλά αυτό που λέγεται «διαχρονικό» κρατά την υπόσταση του μονάχα όταν αντέξει τις στιγμές που όλα φαίνονται λάθος.
Ίσως εμείς δεν καταφέρουμε ποτέ να γίνουμε διαχρονικοί αλλά αν η Donatella άντεξε μετά το 1997, ε, τότε, θα μπορέσουμε κι εμείς.
