__________________
1.
Αγαπημένη μου Α μπα.. Αυτή τη στιγμή σου γράφω γιατί νιώθω τόσο μόνη! Θα ήθελα πάρα πολύ να σου πω το πως έφτασα εδω αλλά δεν μας χωράει ολο το ιντερνέτ του κόσμου.. Απλά αν μπορείς λύσε μου μια απορία.. Τι κάνεις όταν νιώθεις οτι εχεις βρει το άλλο σου μισό αλλα για τον άλλον δεν είσαι εσυ το άλλο του μισό?
-Ελα ντε..
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Παρακολουθείς τον εαυτό σου όσο διανύει τα πέντε στάδια του πένθους προσπαθώντας να αναγνωρίσεις ποιο περνάς κάθε φορά (η σειρά δεν είναι δεδομένη), και όταν περάσεις και το τελευταίο, τότε αρχίζεις να επεξεργάζεσαι το γιατί εσύ πίστευες ότι ο άλλος ήταν το άλλο σου μισό, ενώ προφανώς, δεν ήταν, και γιατί ο άλλος το κατάλαβε ενώ εσύ όχι. (Η απάντηση έχει να κάνει με σένα, και όχι με τον άλλον). Για το τελευταίο ειδικά χρειάζεται προσπάθεια, και είναι πολύ σημαντικό να το κάνεις και μάλιστα με επιτυχία, γιατί αν δεν τα καταφέρεις, κινδυνεύεις να επαναλάβεις το ίδιο λάθος πολλές φορές, και κάθε φορά θα έχεις λιγότερες αντοχές για να διανύσεις τα πέντε ρημαδοστάδια.
__________________
2.
Καλησπέρα α μπα!! Αρχικά να σε συγχαρώ για τον ώριμο και πνευματωδη τρόπο σκέψης σου!! Το πρόβλημα μου έχεις ως εξής: είμαι 27 χρονών και από τα 18 μου σπουδάζω σε άλλη πόλη. Έχω μια μικρότερη αδερφή ( 16 χρόνων) με την οποία λόγω της διαφοράς ηλικίας και των σπουδών μου την βλέπω μόνο οπότε γυρνάω στο πατρικο μου. Οι σχέσεις μας θα έλεγα είναι σχεδόν ανύπαρκτες και με συγναχωρει. Είμαστε δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι σε χαρακτήρα, τρόπους κτλ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κρίνουμε και οι δύο "λάθος" τον τρόπο του άλλου και να χειρότερευει τα πράγματα. Έχω κάνει και κάνω αρκετές προσπάθειες να έρθουμε πιο κοντά αλλά μάταια. Της ζητάω να μιλήσουμε, να μου πει για την ζωή της και τα προβλήματα της αλλά πάντα μια άρνηση. Να σημειώσω επίσης πως έχει εκφράσει παλαιότερα στην μητέρα μας πως μου έχει αδυναμία και πιστεύω το κρατάει ακόμα μέσα της. Ωστόσο δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι αδυναμία που μου έχει η μητέρα μου, είναι το γεγονός ότι έχουμε περάσει πολλές στενάχωριεσ και προβλήματα στο σπίτι και εξακολουθουμε ακόμα και επειδή ο πατέρας μου είναι στην πράξη απών, τόσα χρόνια ανάπτυξαμε μια έντονη σχέση συμπαράστασης, υποστήριξης και αλληλοβοηθειας που συνεχίζει. Τέλος να αναφέρω πως η αδερφή μου ειναι συμφέροντολογος γιατί κάθε φορά που θέλει κάτι έρχεται το ζητάει με όμορφο τρόπο και μετά αν μου μιλήσει το κάνει με ιδιαίτερα άσχημο τρόπο ( αυτά σε περίπτωση που φανούν χρήσιμα). Πως θα μπορούσα να προσέγγισω την αδερφή μου προκειμένου να αποκτήσουμε μια καλή σχέση; Μήπως να αναβάλω τις προσπάθειες για μετά το τέλος της εφηβειας της;
-Μεγάλος αδερφός
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχετε μεγάλη διαφορά ηλικίας, και δεν έχετε χρόνο για να αποκτήσετε κοινές εμπειρίες, και η αδερφή σου βρίσκεται σε αρκετά μεταβατική φάση που θα κρατήσει μερικά χρόνια ακόμα, οπότε κυρίως χρειάζεται υπομονή. Μολαταύτα, για την ουσία του πράγματος, ο τρόπος για να αποκτήσεις καλή σχέση με τον άλλον είναι να μην τον κρίνεις. Εσύ και την κρίνεις, και την χαρακτηρίζεις συμφεροντολόγο. Δεν ξέρω πώς περιμένεις να γίνετε κολλητοί όταν υπάρχει τέτοιο εμπόδιο ανάμεσά σας. Όταν λέμε «να μην κρίνεις» δεν εννοούμε να αγνοείς τα ελαττώματα της. Εννοούμε να μην τα κρίνεις, που σημαίνει να τα δέχεσαι χωρίς να νιώθεις ότι είσαι καλύτερος από αυτή, γιατί όταν κρίνεις λειτουργείς ως δικαστής.
Δε νομίζω ότι έχεις την πολυτέλεια να περιμένεις. Η χρονική απόσταση επαφής μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη ψυχική απόσταση. Όταν θέλεις να πλησιάσεις κάποιον, η καλύτερη μέθοδος είναι να ακούς. Για να ακούς, πρέπει να ρωτάς. Μίλα της, όχι για να της πεις ποιο είναι το σωστό κατά τη γνώμη σου. Ρώτα την τι κάνει, τι σκέφτεται, γιατί τα σκέφτεται έτσι και όχι αλλιώς. Χωρίς να κρίνεις. Είναι απλό. Το δύσκολο είναι να παραμερίσεις τον εγωισμό σου που σου φωνάζει ότι εσύ θα τα έκανες καλύτερα.
__________________
3.
Αγαπητη αμπα μου καλησπερα.Ελπιζω να ξεκουραστηκες και να απολαυσες τις διακοπες σου. Ελα ομως που παλι θα σε βομβαρδισω με ερωτηση με ισως αυτονοητη απαντηση. Ειμαι που λες με ενα παιδι περιπου πεντε χρονια. Σε αυτα τα χρονια εχω παρατηρησει οτι σε πολλα πραγματα ειναι αρκετα εγωιστης, ειδικα οσον αφορα τη διασκεδαση. Δηλαδη, αν θελει να βγει εξω βολτα, θα βγει ακομα κι αν εγω εχω ενα προβλημα. Για να σου δωσω να καταλαβεις...τον πηγα με το αμαξι του μεχρι το κεντρο της πολης που ζουμε για να βγει (για να μην ταλαιπωρηθει να παρκαρει το παιδι) και το αμαξι εμεινε οταν τον αφηνα. Και τι μου λεει? Να φυγω εγω? Δεν με θες κατι ε? Και πραγματικα εμεινα!!! Θα με παρατουσε εκει δηλαδη να βρω λυση για το δικο του αμαξι που εμεινε για να μην καθυστερησει να παει να βρει τους φιλους του..φυσικα του την ειπα επι τοπου και εμεινε (φανερα στραβωμενος) αλλα δεν ξερω ρε συ..τι ηταν αυτο? και μετα καταλαβαινεις σκεψεις τραβηγμενες που εκανα..αν εχω ενα προβλημα στο μελλον ετσι θα με παραταει? ποσο εγωιστης ηταν απο το 0 εως το 10?
-μηπως να σηκωθω να φυγω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γύρω στο 18;
Έχουμε διαβάσει πολλές ιστορίες ήπιας φρίκης σε σχέσεις στο α μπα τόσα χρόνια, αλλά η δική σου για μένα θα έμπαινε στην πρώτη δεκάδα. Αυτό που με σκλάβωσε περισσότερο δεν είναι το περιστατικό (που είναι δυναμίτης) αλλά το «δε με θες κάτι ε;» Αριστούργημα. Θα μπορούσε να είναι σκηνή από το Insecure.
Η απάντηση είναι αυτονόητη, και την ξέρεις, και το «αν έχω ένα πρόβλημα έτσι θα με παρατάει» δεν είναι τραβηγμένη, γιατί ακριβώς αυτό έκανε. Για την ακρίβεια, έκανε κάτι ακόμη πιο τραβηγμένο: σε παράτησε για δικό του πρόβλημα. Δεν είναι σοφό να περιμένεις κάτι καλύτερο στο μέλλον. Και δε νομίζω ότι αυτό ήταν το μοναδικό δείγμα αυτής της συμπεριφοράς του.
__________________
4.
Γίνεται συχνά λόγος στο Αμπά για ισότητα ή ανισότητα φύλων, προκαταλήψεις, πατριαρχία, στερεότυπα κλπ οπότε θεωρώ το κοινό της στήλης κατάλληλα εκπαιδευμένο και κατ'εξοχήν αρμόδιο για την ερώτηση: Στις Πανελλήνιες εξετάσεις, οι γυναίκες υποψήφιες μπορούν να συμπληρώσουν στο μηχανογραφικό τους στρατιωτικές σχολές (μάχιμες, όχι στρατιωτικές νοσοκόμες), γίνονται αξιωματικοί σε όλα τα σώματα στρατού. Καμία αντίρρηση μέχρι εκεί. Όμως, δε θα έπρεπε τότε για να μιλάμε για πραγματική ισότητα και ίσες ευκαιρίες -κι όχι μόνο ίσα δικαιώματα- να είναι υποχρεωτική η στράτευση και για τις γυναίκες όπως για τους άντρες; Θα μου πείτε το άλλο είναι επαγγελματική επιλογή. Με τη διαφορά πως ο 18χρονος που θα θέλει στρατιωτική σχολή και θα δώσει πανελλήνιες και θα περάσει σε κάτι άλλο, θα πάει στο κάτι άλλο να φοιτήσει κι αποφοιτώντας θα φάει και ένα χρόνο από τη ζωή του -θέλει δε θέλει, γουστάρει δε γουστάρει- στο στρατό. Η αντίστοιχη 18χρονη, θα συνεχίσει τη ζωή της χωρίς να την κόβει κανείς. Φυσικά και η λύση είναι ο στρατός να είναι επαγγελματικός και η θητεία προαιρετική. Αλλά, όσο είναι υποχρεωτικός για την πραγματική ισότητα ή θα πρέπει να μην μπαίνουν γυναίκες στις στρατιωτικές σχολές, ή να γίνει η θητεία για όλους/ες. Τι λέτε κι εσείς γι'αυτό;
¬-Brumisateur
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητέ φίλε, την κουβέντα με θέμα «αν θέλετε ισότητα γιατί δεν πάτε στο στρατό» την κάναμε όταν ήμασταν δεκαεφτά, γιατί τότε ακόμα ψαρώναμε και νομίζαμε ότι υπάρχει λόγος να δικαιολογηθούμε. Πράγματι, δεν μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ισότητα, γιατί απέχουμε πάρα πολύ από την πραγματική ισότητα. Λοιπόν με λίγα λόγια ο λόγος που ισχύει αυτό αυτή τη στιγμή είναι ότι η διοίκηση, οι αποφάσεις και ο πόλεμος είναι αποκλειστικά αντρική υπόθεση εδώ και χιλιάδες χρόνια. Παράλληλα, κάθε φορά που ανακοινώνεται η πρόθεση για τις γυναίκες στο στρατό με υποχρεωική θητεία, τα σεξιστικά αστεία για τα πιστολάκια στο καψιμί πάνε σύννεφο. Κάποιοι, δεν ξέρω αν είσαι ανάμεσα τους, θέλουν να πάνε οι γυναίκες στο στρατό, ενώ ταυτόχρονα σιχαίνονται την ιδέα να πάνε οι γυναίκες στο στρατό. Διάβασε και για τον περίφημο «αρνητή της πατριαρχίας» που πολύ πετυχημένα αναλύεται εδώ.
Τι λες για το γεγονός ότι οι γυναίκες επιτρέπεται να σπουδάσουν θεολογία, αλά δεν μπορούν να γίνουν παπάδες και να κάνουν καριέρα με στόχο να γίνουν Πατριάρχισσες και να λουστούν στα χρυσάφια, εφόσον θέλεις να μιλήσουμε για «πραγματική ισότητα και ίσες ευκαιρίες;»
Προσωπικά πιστεύω ότι κανείς δεν θα έπρεπε να πηγαίνει υποχρεωτικά στο στρατό. Αντί να στρέφομαι απέναντι, προτιμώ να ψάχνω το πραγματικό πρόβλημα.
__________________
5.
Γεια σου Α,μπα! Έχω μία συνάδελφο, η οποία ίσως να έχει πρόβλημα. Γνώρισε πριν 6-7 χρόνια τον σημερινό της σύζυγο και από τότε άρχισε τις αλλαγές. Πρώτα εβαψε τα μαλλιά της καστανά από πλατινέ, έκανε δερμοαπόξεση προσώπου, μετά έκανε προσθετική στήθους, έκανε ισιωτική στα μαλλιά της, εκανε επέμβαση στα χείλια - ισως και στη μύτη της- και τωρα έβαλε και σιδεράκια στα δόντια. Είναι γυρω στα 45, ήταν και είναι πολύ ωραία γυναίκα, έχει και μια κόρη στα 18. Είναι πολύ ευαίσθητο άτομο, σκέψου ότι βάζει τα κλάματα αν της κάνουν παρατήρηση στη δουλειά και φοβάμαι μήπως τη μειώνει ο σύζυγός της και τα κάνει αυτά.
Δεν είναι φίλη μου, δε θα βγούμε ποτέ οι δυο μας για καφέ, αλλά στα ξενύχτια στη δουλειά λέμε και τα πιο προσωπικά μας ή κάτι που μας προβληματίζει. Ποτέ δε μιλάει για τον άντρα της, μόνο για την κόρη της, γι αυτό σκέφτομαι λίγο αρνητικά για αυτόν.
Έχω δικαίωμα να της πω κάτι; Και αν ναι, πως να την προσεγγίσω;
-Αδιακρισία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάπως αυθαίρετο το συμπέρασμα που έβγαλες. Το μοναδικό δεδομένο που έχεις είναι ότι η συνάδελφος γνώρισε τον σύζυγο της πριν από 6-7 χρόνια, τα υπόλοιπα είναι δικές σου υποθέσεις. Όχι δεν έχεις δικαίωμα να της πεις κάτι, γιατί δεν βλέπω κάπου να σου το έδωσε. Το δικαίωμα για να πούμε τη γνώμη μας παραχωρείται, δεν διεκδικείται. Επεμβαίνουμε αν τίθεται ζήτημα σωματικής ή λεκτικής βίας, αλλά σε αυτή την περίπτωση βρε παιδί μου δεν έχεις ούτε μια χαραμάδα για να υποθέσεις κάτι τέτοιο. Υπάρχει κάτι πιο χειροπιαστό που δικαιολογεί τις υποψίες σου που δεν μας λες;
__________________
6.
Βγαίνω με κάποιον περίπου ένα χρόνο, αλλά όλο αυτό τον καιρό βλεπόμαστε αραιά αν και μιλάμε αρκετά με e-mail κυρίως για θέματα επαγγελματικά. Το άτομο έχει δηλώσει οτι δεν θέλει σοβαρή σχέση. Μάλιστα. Θέλει μόνο σεξ. Μάλιστα.
Όμως αν και μένει μόνος του δεν θέλει να πάω στο σπίτι του γιατί στην ίδια πολυκατοικία σου λέει μένουν και 1-2 κοπέλες με τις οποίες τα είχε παλιά και δεν θέλει να τις στενοχωρήσει φέρνοντας μια άλλη κοπέλα στο σπίτι του ...!!!.
Επίσης, δεν μου έχει γνωρίσει κανέναν φίλο/η του.
Οταν τον ρώτησα (μετά από πολλές φορές) γιατί συμβαίνει αυτό μου είπε κάτι που με κούφανε, πραγματικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Οτι δηλαδή "κανείς δεν γνωρίζει το 100% για μένα, γιατί κάποιοι άνθρωποι μ' έχουν μπλέξει στο παρελθόν. Και οτι όπως δεν ξέρεις εσύ για τις άλλες κοπέλες έτσι δεν ξέρουν και εκείνες για εσένα!"
Εσύ αγαπητή Α Μπα; τι καταλαβαίνεις οτι γίνεται μ΄ αυτό το άτομο και μ' αυτή τη σχέση;;; (έχω πελαγώσει, αλλάζω άποψη 100 φορές μέσα στη μέρα).
Θα ήθελα πολύ ν΄ ακούσω τη γνώμη σου.
Σ' ευχαριστώ Α μπά;!
Μια επιφυλακτική persona
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πού είναι ο γρίφος; Σου τα λέει όλα χαρτί και καλαμάρι. Θέλεις να βρεις άλλη εξήγηση για αυτά που σου λέει ώστε να βγει άλλο από το προφανές συμπέρασμα; Δεν θέλει σχέση μαζί σου, και δεν σκοπεύει να σε βάλει στη ζωή του με κανέναν απολύτως τρόπο. Αυτό καταλαβαίνω, όχι επειδή είμαι η Πυθία, αλλά επειδή διάβασα αυτά που έγραψες, που είναι αυτά που σου είπε.
Να παραπονιόμαστε όταν μας κοροϊδεύουν, αλλά να παραπονιόμαστε και όταν μας λένε την αλήθεια;
Μήπως η ερώτηση σου είναι γιατί δεν θέλει να κάνει σχέση μαζί σου και γιατί δεν θέλει να σε βάλει στη ζωή του;
Αυτή είναι η ερώτηση του ενός σεντ. Διότι δεν εκπληρώνεις το όραμα του περί σχέσης, και αυτό το όραμα όχι μόνο είναι αόρατο σε σένα, αλλά είναι αόρατο ακόμα και στον ίδιο, όπως φαίνεται από αυτά που λέει.
_________________
7.
Αγαπημένη μας Αμπα,
Είμαι 32 χρονών και δεν έχω κάποια σχέση. Θα ήθελα, αλλά δεν έχω. Δεν έχει τύχει, και έχω πάρει τα τελευταία χρόνια αρκετά κιλά που έχουν αλλάξει την εμφάνισή μου κι έτσι δεν έχω και πολλές προτάσεις...Όλες οι φίλες μου είναι παντρεμένες ή ζευγαρωμένες και συγκατοικούν με τους συντρόφους τους. Χαίρομαι πολύ γι' αυτές, ξέρω πως η καθεμία έχει περάσει δυσκολίες και χαίρομαι που όλες έχουν βρει κάποιον να τις στηρίζει και είναι καλά στα προσωπικά τους. Βάζω στην άκρη ότι ζηλεύω λίγο γιατί το θεωρώ υγιές και λογικό μιας κι εγώ θέλω κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Αλλά. Η καθεμία έχει τη δουλειά της το πρωί και το απόγευμα/ βράδυ κατά βάση θέλει να επιστρέψει σπίτι της να ξεκουραστεί. Εγώ έχω πολύ ανάγκη να βγαίνω κάθε μέρα μετά τη δουλειά. Καταλαβαίνω πως αυτό δεν γίνεται και δεν είναι και τρομερό αν το κάθε μέρα γίνει 2-3 φορές τη βδομάδα. Αλλά ούτε αυτό γίνεται. Όλες έχουν απαιτητικές δουλειές και είναι πολύ δύσκολο να κανονιστεί κάτι μες τη βδομάδα. Και όταν κανονίζεται, είναι πάντα με δική μου πρωτοβουλία και μετά από πολλές μέρες στη σειρά που δεν μπορούν. Εν ολίγοις για να δω κάποιον αισθάνομαι πως παρακαλάω και πως γίνομαι φορτική. Τα δε Σαββατοκύριακα οι μεν παντρεμένες μπορεί να έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις με σόγια κλπ, οι δε ανύπαντρες είτε θα πεταχτούν κάπου για διήμερο, είτε θα περάσουν περισσότερο χρόνο με τη σχέση τους. Το πιο σύνηθες είναι να βρεθούμε Σάββατο βράδυ και πού και πού για κανένα καφέ το Σάββατο το πρωί ή και ένα ποτό μες τη βδομάδα μετά από δική μου πρωτοβουλία. Δεν έχει αλλάξει κάτι στη σχέση μου με τις φίλες μου (μιλάω πάντα για 4-5 στενές μου φίλες). Και εννοείται πως στις προτάσεις μου συμπεριλαμβάνω και τους συντρόφους τους. Το καταλαβαίνω πως όταν έχεις σχέση, προτεραιότητά σου είναι η σχέση σου, ιδίως όταν συγκατοικείς. Αλλά Αμπα μου νιώθω τόσο μόνη μου.....Κάνω μοναχική δουλειά και υπάρχουν μέρες που δεν μιλάω σε άνθρωπο πέρα απ τους γονείς μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Είναι σαφές πως θέλω να γνωρίσω κάποιον αλλά αυτό δεν γίνεται από το σπίτι μου. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, θέλω τις φίλες μου πίσω.....Θέλω να μπορώ να βγω για ένα ποτό χωρίς να γίνομαι φορτική. Δεν είναι το ζητούμενό μου να κάνω καινούριες παρέες. Δεν μπορώ να βλέπω πιο συχνά τις φίλες που ήδη έχω; Ή απ τη στιγμή που είμαι μόνη μου και για όσο είμαι θα υπάρχει πάντα ένα κενό και θα πρέπει να το συνηθίσω; Θα εκτιμούσα πολύ τη γνώμη σου για όλα αυτά. Σε ευχαριστώ, Πέρσα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το κενό που νιώθεις δεν μπορούν να σου το καλύψουν οι φίλες σου. Όμως αυτό που πρέπει να καταλάβεις, πριν κάνεις σχέση, είναι ότι ούτε μια σχέση μπορεί να σου το καλύψει. Όσο βρίσκεσαι σε αυτή τη νοητική κατάσταση, θα δυσκολευτείς πολύ να φλερτάρεις, να βγεις ραντεβού, να ψάξεις αυτό που σου ταιριάζει, γιατί αυτό που ελπίζεις τώρα να πετύχεις είναι να σου λύσει κάποιος το άλυτο θέμα του βάρους της ύπαρξης. Ναι, μόνη σου είσαι, κι εσύ και όλοι μας, εις τους αιώνες των αιώνων. Θέλεις να είσαι ανάμεσα σε κόσμο και να βγαίνεις κάθε μέρα για να μην ακούς τον αντίλαλο της μοναξιάς, προσπαθείς να προκαλέσεις θόρυβο για να μην ακούς τις σκέψεις σου. Είναι πολύ κοινό, κοινό λάθος. Όποιος έχει κάνει φιλίες και σχέσεις για να μην ακούει το εαυτό του (δηλαδή, όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας), αν δεν το έχει μετανιώσει, το έχει τουλάχιστον απορρίψει, γιατί σε αυτές τις περιόδους κάνουμε τις πιο ακατάλληλες επιλογές.
Η γνώμη μου Πέρσα είναι ότι πρέπει να μάθεις να μην φοβάσαι να είσαι μόνη σου, και να μην το θεωρείς κατάντια ή μιζέρια. Να το θεωρείς ελευθερία, γιατί αυτό είναι. Να μάθεις να είσαι μόνη σου στο σπίτι, να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν, από πλέξιμο μέχρι μάσκες προσώπου – βρες το – να μάθεις να πηγαίνεις μόνη σου για περπάτημα, σε μουσεία, σε σινεμά, για καφέ, όταν περάσεις κάποιες πίστες. Να μάθεις να μην φοβάσαι αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που νιώθεις. Να μην τα αποφεύγεις. Να τα αναλύεις. Κυρίως, να εκμεταλλευτείς τον χρόνο αυτό για να μορφώσεις και να εξελίξεις τον εαυτό σου. Διάβασε. Δες ντοκιμαντέρ. Δες ταινίες. Δες τις καινούριες σειρές, υπάρχουν τόσες αξιόλογες. Είσαι 32 χρονών. Σε αυτή την ηλικία πρέπει να είσαι σε θέση να απολαμβάνεις τις μοναχικές ασχολίες.
Νομίζεις ότι οι φίλες σου διασκεδάζουν τόσο πολύ τα σαββατοκύριακα στα «σόγια» που λες, που είναι οι νέες τους υποχρεώσεις; Νομίζεις ότι δεν αισθάνονται ποτέ μοναξιά σε αυτές τις επισκέψεις; (Τις έχεις ρωτήσει ποτέ;)
σχόλια