Η πιο εξοργιστική δήλωση των τελευταίων ημερών ανήκει στον Πρόεδρο της Εσθονίας, μιας πρώην σοβιετικής αποικίας, που αποτελεί τώρα μέλος της «Ενωμένης» Ευρώπης: «Να μιλάς για αλληλεγγύη στους φτωχούς Έλληνες είναι ήδη πολύ» είπε ο κ. Τόμας Χέντρικ Ίλβες. «Αλλά αλληλεγγύη με τους κακοποιούς και όσους ξεπλένουν μαύρο χρήμα, αυτό είναι άλλη ιστορία». Για όσους δεν κατάλαβαν, οι απατεώνες αυτοί είναι οι Κύπριοι. Στην προσπάθειά του να περάσει στη γερμανική και τη διεθνή κοινή γνώμη ότι τα μέτρα τιμωρίας για τις αμαρτίες των τραπεζών και παραδειγματισμού που επέβαλε στην Κύπρο το Βερολίνο δεν δίστασε, ούτε αυτήν τη φορά, να εξαπολύσει έναν βρόμικο, προπαγανδιστικό πόλεμο.
Όπως και στην περίπτωση των τεμπέληδων Ελλήνων και άλλων Νοτίων, το κίτρινο πυροβολικό της «Bild» ήταν από τα πρώτα που επιστρατεύτηκαν. Επειδή απέρριψαν την πρώτη συμφωνία, ο υποδιευθυντής της εφημερίδας αποκάλεσε τους Κύπριους βουλευτές «Κυπρο-κρετίνους», στρώνοντας τον δρόμο για την ατίμωση και την τιμωρία τους. «Φερθήκαμε στους Κύπριους σαν να είναι όλοι συμμορίτες και γκάνγκστερ» συμπέρανε με λύπη του ο πρώην πρόεδρος του Εurogroup και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ένας από τούς λίγους ανθρώπους στις Βρυξέλλες που καταλαβαίνει ότι το ίδιο το ευρώ χάνει τον λόγο της ύπαρξής του.
Γιατί, εκτός από τον λαό της Κύπρου, που γρήγορα θα γνωρίσει τα δεινά που περνάει ο ελληνικός, το άλλο μεγάλο θύμα των τελευταίων εξελίξεων είναι το ίδιο το κοινό νόμισμα. Πέρα από τα προγράμματα λιτότητας, την κοινή δημοσιονομική πολιτική ή ακόμα και την πολιτική ενοποίηση που παρουσιάζεται ως η βασική αιτία για τα σημερινά προβλήματα της ευρωζώνης, το κυριότερο μέσο για να κρατηθεί ενωμένη μια νομισματική ένωση είναι η εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών που την απαρτίζουν και το αμοιβαίο όφελος από τον συνεταιρισμό. Οι τελευταίοι μήνες έχουν δείξει ότι ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο.
Η ευρωζώνη αποτελείται πλέον «από 2 διαφορετικούς πλανήτες», σχολίαζε το γερμανικό «Spiegel». Οι Βόρειοι κατηγορούν τους Νότιους για τεμπέληδες ή γκάνγκστερ και οι δεύτεροι διαβλέπουν στην πολιτική της Γερμανίας μια προσπάθεια δημιουργίας ενός Τέταρτου Οικονομικού Ράιχ. Όταν όχι απλώς κάποιοι διαδηλωτές στην Αθήνα ή τη Λισαβόνα αλλά ακόμα και αυτή η σοβαρή ισπανική «El Pais» φθάνει να δημοσιεύει άρθρο με παραλληλισμούς ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Χίτλερ, είναι φανερό ότι η πολιτική συνεννόηση ανάμεσα στους εταίρους έχει φθάσει σε οριακό σημείο.
Στην περίπτωση του ευρώ, δεν υπάρχει ούτε και το αμοιβαίο όφελος που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως συγκολλητικό. Ενώ η οικονομία της Ιταλίας καρκινοβατεί και της Κύπρου καταστρέφεται, η Γερμανία παρουσιάζει θετική ανάπτυξη για πρώτη φορά μετά το 2007 και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, ο προϋπολογισμός ήταν το 2012 πλεονασματικός, για να μη γίνει λόγος για την αύξηση της απασχόλησης, που σημειώνει ρεκόρ! Μόνο το 2012 η Γερμανία εξοικονόμησε 10 δισ. ευρώ από τα χαμηλά επιτόκια με τα οποία δανείζεται, χώρια τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κέρδη από τους τόκους για τη «βοήθεια», δηλαδή τα δάνεια προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου. Όλα αυτά δεν γίνονται γνωστά στους Γερμανούς.
Στους αντίποδες της γερμανικής ευημερίας, η Κύπρος θα ήταν καλύτερα σήμερα αν δεν είχε ενταχθεί στην ευρωζώνη πριν από 6 χρόνια. Μπορεί πολλά από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι δύο μεγάλες τράπεζές της να υπήρχαν και με τη λίρα, αλλά θα είχε μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων, χωρίς να κατηγορείται για γκανγκστερισμό.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο νέος πρόεδρος του Εurogroup έσπευσε να δηλώσει ότι η «κυπριακή λύση» δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις τράπεζές τους: πρόκειται για ανοιχτό κάλεσμα στους διεθνείς επενδυτές, να πάρουν τα κεφάλαιά τους από τον νότο και να στείλουν στον ασφαλή Βορρά. Οι Μέρκελ-Σόιμπλε δείχνουν να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ευρωζώνη, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή, δεν έχει μέλλον. Μήπως κοιτάνε να μαζέψουν όσο το δυνατόν περισσότερα, πριν διαλύσουν το μαγαζί;
σχόλια