ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.7.2019 | 17:18

Έγινα ρεζίλι

Είμαι καθηγητής που πίεζε το παιδί του να διαβάσει και καθώς ήταν στο γυμνάσιο κατάφερε και έφυγε με 4 εικοσαρια στα θετικά μαθήματα.Στο λύκειο αφού τον βοηθησα στην 1 η λυκείου τον άφησα να διαβάσει μόνος του στις δυο τελευταίες τάξεις με την βοήθεια φροντιστηρίου γιατί δεν άντεχε άλλο να τον πιεζω. Πάτωσε στις Πανελλήνιες και δεν μπορώ να γυρίσω στο σχολείο γιατί ολων των συναδερφων τα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια είχαν τρομερές επιτυχίες, και εμένα απο πίσω θα αρχίσουν να με κοροϊδεύουν που δεν τα κατάφερε. Είχα επενδύσει στην μάθηση και ο γιος μου με έκανε ρεζίλι. Δεν έχω κάτι άλλο να του προσφέρω...
23
 
 
 
 
σχόλια
Ο μόνος που γίνεται ρεζίλι είσαι εσύ και δεν φταίει το παιδί σου. Φταίει το ότι είσαι βλαμμένος. Δεν θα ήθελα με τίποτα το παιδί μου να πέσει στο πεδίο επιρροής σου. Σε πληρώνουν κιόλας για να διαπαιδαγωγείς. Σε ωραιότατη κοινωνία ζούμε, μπράβο μας.
Εσύ είσαι εσύ, κι ο γιος σου είναι ο γιος σου. Δική του ζωή, δικές του οι επιτυχίες, δικές του και οι αποτυχίες, όχι δικές σας. Τα παιδιά μας τα αγαπάμε και στις δύο περιπτώσεις, τα αγαπάμε και τα στηρίζουμε ΠΑΝΤΑ. Και ρεζίλι κανείς δεν μπορεί να μας κάνει, μόνο εμείς τον εαυτό μας.
Τρολλιά ή όχι, δυστυχώς πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν ανάλογο κάλο στον εγκέφαλο. Μιλάω ως κάποι@ που έχει άμεση σχέση με το χώρο. Η μεγαλύτερη δυστυχία δεν είναι οι απόψεις της εξ. αλλά το γεγονός ότι θα φροντίσει να πει στο παιδί πόσο μεγάλη αποτυχία και ρεζίλι είναι!
Το παιδί σας είναι στα μάτια σας μια βαθμολογία;; προτιμάτε έναν αριστούχο ή ενα καλό παιδί πάνω απο όλα;; και του χρόνου αν θέλει εχει ευκαιρία να ξανωδώσει.. λυπάμαι για αυτο που διάβασα. Μην αρρωστήσεται το παιδί σας. Σταθείτε πλάι του..Μου θυμιζει μια ιστορία ενος φίλου γιατρού. Ο υιος δεν ήθελε ιατρική και κόντρα μονο κόντρα.. ενα ευαισθητο παιδί γυρίζει στους δρόμους αποτρελαμένο με εναν αρκουδο αγκαλια. Να βράσω το επίπεδο σας.
Τρολιά ή αλήθεια δυστυχώς το μοτίβο είναι γνωστό. Πολλοί καθηγητές γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους σαν άλογα σε κούρσα διαρκείας, γιατί και τα άλογα κούρσας δεν τα βάζουν να τρέχουν σε μαραθώνιο 12 χρόνια. Τι καταλαβαίνουν; Άλλο είναι να επενδύεις στη μάθηση, άλλο στη βαθμοθηρία. Άλλο να μάθεις σε ένα παιδί να οργανώνει το χρόνο του, να βάζει στόχους και να προσπαθεί με επιμονή να πετύχει, με τη μέθοδο που του ταιριάζει και άλλο να το αναγκάζεις καθισμένος στο σβέρκο του να φέρει με το ζόρι εικοσάρια για να νιώσεις εσύ επιτυχημένος επειδή κατά βάθος ξέρεις ότι έχεις αποτύχει να του μάθεις να στηρίζεται στα πόδια του.
Πολλοί γονείς ναι, καθηγητές δεν νομίζω. Αν ήταν όντως καθηγητής πρώτον θα είχε αφουγραστει την κατάσταση προ πολλού και θα είχε ψάξει άλλες διεξόδους για το παιδί του. Δεν γίνετε να πίστευε ότι είναι μαθητής του 20 και να του έσκασε σαν βόμβα ότι πάτωσε..Και δεύτερον αν ήταν καθηγητής δεν θα είχε τέτοια στείρα νοοτροπία, ότι δεν έχει τι να προσφέρει στο παιδί του και ότι τον έκανε ρεζίλι, λες και ή ζωή και η ευτυχία ενός ανθρώπου και η υπόληψη του στην κοινωνία κρίνετε από 4 τεστ που έγραψε στα 17 του.Για αυτό το ξαναλέω καθηγητής με τέτοια αντίληψη και τέτοιες πεποιθήσεις.. επειδή είμαι στο χώρο λίγο δύσκολο...
TheSaintSir γνωρίζω πολλούς καθηγητές και πολλά παιδιά καθηγητών, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι κυρίως καθηγητές έχουν τη νοοτροπία: "είναι δυνατόν να είναι μέτριο σαν τους μαθητές μου που δε διαβάζουν;" "18; αν διάβαζε θα είχε 20!" "τι θα πω στο σύλλογο όταν η Πενέψη μου πει για την επιτυχία του δικού της; Γιατί το δικό μου το άχρηστο να μην είναι σαν το Πενεψόπουλο;" "Για να δούμε θα αριστεύσει; (ακολουθεί κρίση πανικού)" "Το άχρηστο έχασε τη σημαία για ένα μόριο στα καλλιτεχνικά" "Τι; Όχι και να μοιράζεται το απουσιολόγιο, να πάει σε άλλο τμήμα/κατεύθυνση, το δικό μου το παιδί θα κρατάει απουσιολόγιο" και άλλα τέτοια τραγικά.
Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί, είναι να το πιέσεις για να καταφέρει αυτό που θα κάνει εσένα "υπερήφανο". Είναι άλλα αυτά που μπορεί να σε κάνουν ρεζίλι. Η επιτυχία κρίνεται με τα χρόνια, από τη συνέπεια και την εξέλιξη. Ξέρεις πόσοι εγγεγραμένοι άνεργοι του οαεδ ανήκουν στους επιτυχόντες; Όχι οτι φταίνε φυσικά. Ξέρεις επίσης πόσοι από αυτούς ζηλεύουν ένα καλό μηχανικό αυτοκινήτων;Βοήθησε το παιδί να βρει το δρόμο του, αυτό που θέλει και μπορεί να αποδώσει και απέβαλλε αυτά που λες.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Με πίεση τίποτα καλό δε βγαίνει. Δεν έκανε τον εξομ. το παιδί ρεζίλι. Το παιδί δεν άντεξε την υπερβολική πίεση. Αυτό που χρειάζεται είναι υποστήριξη και συμπαράσταση, όπως είπε και ο Connection_has_been_lost, για να βρει το δρόμο του. Το τι λέει ο ένας και ο άλλος δεν έχει καμία σημασία εξομ. Πάντα κάτι θα λένε οι άλλοι. Το παιδί δεν είναι εγκληματίας. Απλά δεν έγραψε καλά στις εξετάσεις και αυτό επηρεάζει τον ίδιο όχι τον εξομ. ή τους γύρω του. Θα προσπαθήσει πάλι, αν το θέλει φυσικά.
Όπως ακριβώς τα λες Elli. Σχεδόν πάντα τα παιδιά πληρώνουν τα λάθη των γονιών. Όταν ένα παιδί νοιώθει την απόρριψη από τον ίδιο του το γονιό, έστω και εν αγνοία του, πως να μην αποκτήσει ένα σωρό ψυχολογικά και προβλήματα προσωπικότητας; Συμπλέγματα διαφόρων τύπων, κατάθλιψη, αίσθημα αποτυχημένου, εσωστρέφεια, έλλειψη αυτοπεποίθησης και άλλα. Και αυτά θα τα κουβαλάει μια ζωή. Ποιος ψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να έχει πιο βαρύνουσα σημασία από το γονιό, για ένα παιδί; Και ακόμα χειρότερα για γονείς "απόντες" , που μόνο κρίνουν, για να γίνουν τα παιδιά αυτό που δεν κατάφεραν εκείνοι. Και τα απωθημένα μεταφέρονται συνεχώς.
Πολύ σωστά τα λες. Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο, ειδικά όταν το παιδί είναι στην ευαίσθητη ηλικία που είναι ο γιος του εξομ. Όχι ότι η απόρριψη δεν επηρεάζει σε μεγαλύτερη ηλικία, αλλά από ένα σημείο ο άνθρωπος τραβάει το δικό του δρόμο με ή χωρίς την συμπαράσταση των γονιών του.
Σκοπός ενός γονιού νόμιζα είναι η επιτυχία ντου παιδιού του, κι όχι τι θα πει ο κόσμος για εκείνο. Τα παιδιά απ' τους γονείς τους μαθαίνουν, από εσένα, εσύ μάλλον δεν προσπαθείς και τόσο, το μόνο που σε νοιάζει είναι το τι θα πει ο συνάδελφος σου για το παιδί σου ; Είσαι απαράδεκτος και δάσκαλος κιόλας που θεωρείστε και διαβασμενος. Κρίμα. Εύχομαι τουλάχιστον η γυναίκα σου να πάρει τη σωστή απόφαση για το παιδί σου ... Δεν χρειάζεται να γίνει δικηγόρος για να πετύχει... Ξυπνα λίγο δάσκαλος πράγμα
Καταλαβαίνω την απογοήτευση σου, αλλά πρέπει πρώτα να σκεφτείς την απογοήτευση του παιδιού σου. Προσπάθησε και απέτυχε; Δεν προσπάθησε καν; Πιέστηκε από τα δικά σου θέλω; Τα δικά του όνειρα πια είναι; Τι θα κάνει στο μέλλον; Μια χρόνια είναι σταγόνα στον ωκεανό, αν θέλει να ξαναδώσει εξετάσεις. Χρειάζεται στήριξη περισσότερο από ποτέ, όχι φωνές και χαρακτηρισμούς...στο θέμα που σε απασχολεί για το σύλλογο καθηγητών, ως συνάδελφος έχω να σου πω πως ναι όλοι κουτσομπολεύουν και σχολιάζουν. Αλλά σχολιάζουν και τα παιδιά που πέρασαν, αυτά που δουλεύουν η είναι άνεργα, αυτά που παντρεύτηκαν η όχι, που χώρισαν...ατελείωτος κύκλος. Αν είσαι εσυ χαλαρός και δεν τα βάψεις μαύρα θα περάσει το θέμα λιγότερο οδυνηρά. Έχω συναδέλφους που το έκαναν αυτό. Παίξε και λίγο θέατρο στην αρχή, κάνε καμία πλάκα. Αλλά σημασία έχει το παιδί. Μόνο το παιδί.
Να υπερασπιστείς το παιδί σου. Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό στη ζωή από αυτό;Να συζητήστε και να μάθεις τι θέλει να κάνει στη ζωή του - αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη, αλλά τουλάχιστον να το βοηθήσεις να πάρει την κατεύθυνση που αυτό θέλει, να το στηρίξεις και να είσαι δίπλα του. Αν είναι ευτυχισμένο, το τι λέει ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει σημασία.Οι αριστεύσαντες των πανελληνίων δεν σημαίνει ότι είναι οι αυριανοί πετυχημένοι ενήλικες του αύριο... πολλοί πρώτοι των πρώτων δεν καταφέρνουν καν μα βγάλουν τη σχολή τους. Αλλάζουν τόσα πράγματα όταν ένα παιδί αρχίζει να ενηλικιώνεται.Αλλά αυτό που θα θυμάται για πάντα είναι το πώς εσύ του φέρθηκες.
Scroll to top icon