ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.11.2019 | 15:01

Σκηνές παράξενες σε ταινίες που αγαπώ πολύ

Δεν μπορώ να καταλάβω τους θεατές ταινιών ( ή και σειρών) που λένε ότι δεν τους αρέσει να βλέπουν περίεργες, απρόσμενες, παράξενες σκηνές.Που λένε ας πούμε ότι η τάδε σκηνή ήταν πολύ προκλητική και θα έπρεπε να αφαιρεθεί ή η άλλη σκηνή μού προκάλεσε φόβο ή αηδίασα και δεν θα έπρεπε να υπάρχει.Κυρίως το σινεμά, το οποίο υπερλατρεύω, πιστεύω πως δεν θα είχε λόγο ύπαρξης αν δεν ξεπερνούσε τα όρια.Και πραγματικά χαίρομαι που πέρασαν τα χρόνια, οι τέχνες εξελίχτηκαν, απελευθερώθηκαν οι άνθρωποι κι αποφάσισαν να μεταφέρουν με θάρρος ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι.Έτσι είναι το σινεμά.Ας πούμε μερικές αγαπημένες μου σκηνές που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και οι οποίες κάποιοι θα έλεγαν πως φλερτάρουν με την ακρότητα ή δοκιμάζουν τις αντοχές των θεατών είναι οι εξής:1. Στην ταινία '' Grave'' ( ή ''Raw'', υπάρχει και με αυτόν τον τίτλο) του 2016, γαλλική ταινία της Ζουλιά Ντουκουρνό, η σκηνή που η ηρωίδα η Τζαστίν τρώει ωμό κρέας για πρώτη φορά και τρελαίνεται από αυτό. Αρχίζει κι έλκεται από την κατανάλωση της ωμοφαγίας.2. Στο λατρεμένο ''Requiem for a dream'' του Αρονόφσκι, η σκηνή που κάνουν ηλεκτροσόκ στην Σάρα Γκόλντφαρμπ, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της στο νοσοκομείο. Σκληρή σκηνή, ίσως λίγο επώδυνη στη θέαση αλλά πραγματικά πόση δυναμική προσδίδει στην ταινία δε λέγεται. Έξοχη.3. Η τελευταία σκηνή στο ''Dancer in the dark'' του Τρίερ. Που ανοίγει η καταπακτή στη φυλακή και ρίχνουν την ηρωίδα. Η καταδίκη της δηλαδή, η τιμωρία της. Σπαραχτική σκηνή, κλαις με ένα εκατομμύριο δάκρυα αλλά πραγματικά αυτό κάνει τη διαφορά. Η κορύφωση.4. Σκηνή με ερωτισμό, αισθησιακή σκηνή από την υπέροχη ταινία ''Τζαμ'' του Τόνι Γκατλίφ.Η σκηνή που η Τζαμ ( στον ομώνυμο ρόλο η υπερταλαντούχα Δάφνη Πατακιά) ζητάει από τη φίλη της να της κάνει αποτρίχωση στο εφηβαίο της. Σκηνή γυρισμένη με παιχνιδιάρικη διάθεση που αποπνέει ερωτισμό, αρκετά ερεθιστική σκηνή χωρίς καθόλου προβολή γυμνού σώματος με τον τρόπο που είναι κινηματογραφημένη.5. Στην ''περσόνα'' του μέγιστου Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Η σκηνή που εξομολογείται η Ελίζαμπεθ Βόγκλερ (φυσικά ερμηνευμένη από την θαυμάσια Λιβ Ούλμαν) ποιά είναι η σχέση της με το παιδί της όταν έμαθε ότι είναι έγκυος κι όταν το πρωτοαντίκρισε στο μαιευτήριο. Τα ίδια λόγια μετά τα λέει και η Άλμα, η νοσοκόμα της ( η Μπίμπι Άντερσον εξαιρετική στο ρόλο) και μετά βλέπουμε μέσω διπλοτυπίας την ταυτοπροσωπία των δύο ηρωίδων, τα χαρακτηριστικά του προσώπου της μίας να έχουν εισχωρήσει στα χαρακτηριστικά του προσώπου της άλλης. Μνημειώδης σκηνή.6. Αλμοδόβαρ, αγαπημένος Αλμοδόβαρ, '' το δέρμα που κατοικώ''. Η σκηνή που ο Μπαντέρας βγάζει τους επιδέσμους από το πρόσωπο της Έλενα Ανάγια μετά την πλαστική εγχείριση που της κάνει και τότε μαθαίνουμε τι ρόλο βαράει η συγκεκριμένη γυναίκα στη ζωή του και τι της έχει κάνει. Μη σας κάνω σπόιλερ, δείτε αυτή την υπέρτατη ταινιάρα, είναι αριστούργημα.7. '' Σινεμά ο Παράδεισος'' του Τορνατόρε. Η σκηνή που η κινηματογραφική αίθουσα αρπάζει φωτιά. Πολύ συγκινητική.8. Η ερωτική σκηνή που καταλήγει σε.. αιματηρή δυσάρεστη έκπληξη για τον παρτενέρ της ηρωίδας στο ''gone girl'' του Φίντσερ. Σκηνή που σε πετάει ακαριαία από το ερωτικό στοιχείο στο σοκ της βίας με έναν αρκετά γλαφυρό τρόπο, στα όρια του γκροτέσκ. Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν.Κι άλλες σκηνές, θα μπορούσα να γράψω κι άλλες πολλές, αλλά το κλείνω εδώ. Αν θέλετε, αφήστε κι εσείς αγαπημένες σας παράξενες, weird σκηνές από ταινίες ή σειρές.
20
 
 
 
 
σχόλια
Περίεργες σκηνές σε ταινίες χμμμ δεν θυμάμαι πολλές. Καλά ανατριχιλα το κομμένο μάτι στον Ανδαλουσιανο σκύλο.Όταν Μπρους Γουίλις πυροβολεί με κρυμμένο το όπλο μέσα σε ένα κουκλάκι μαριονέτα.Το γυάλινο μάτι του Ντάνιελ Ντέι Λουίς στις συμμορίες της Νέας Υόρκης.Όλη η ταινια το εργαστήριο του δρ καλιγκαρι.Επίσης η ταινία ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη με τον Τζόνι Ντεπ είχε περίεργες σκηνές.Όταν η βασίλισσα τιμωρεί την Έμμα Στόουν επειδή πάτησε ένα από τα κουνέλια που είχε στην ευννοουμενη.
Να σάι καλα τυχαίε περαστικε. Θυμήθηκα κι άλλες δύο περίεργες σκηνές, αλλά τις αφήνω για άλλη φορά. Θα συμφωνήσω μαζί σου με τη φράση "ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα" στον μη αναστρέψιμο. Καλή ταινία ο μη αναστρέψιμος.
Μερικές σκηνές ανάκατα, και σοκαριστικές και ξεσηκωτικές και ρομαντικές και απλά καλές!Blade Runner: Η πρώτη συνάντηση Rachael και Deckard.Is this to be an empathy test?Ο πιο κεραυνοβόλος έρωτας στην ιστορία του σινεμά.Alien: Η πρώτη εμφάνιση του τέρατος.Don’t touch it, don’t touch it!Γεια σας παιδιά! Δε με περιμένατε, έτσι;Fan fact: Καπνίζουν μέσα σε διαστημόπλοιο…Aliens: Η τελική σκηνή αναμέτρησης μεταξύ Ripley και Alien Queen.Get Away From Her, You Bitch!Ο καλύτερος τσαμπουκάς μεταξύ γυναικών σε ταινία ever!1984: Η σκηνή σύλληψης του παράνομου ζευγαριού.You are the dead!Μετά τον έρωτα, ο θάνατος.Fan fact: Για να δεις αυτή τη σκηνή στο YouTube πρέπει να κάνεις login.Untouchables: Η σκηνή με το κήρυγμα περί ομαδικού πνεύματος.Baseball!Η ομάδα πάνω απ’ όλα.Irreversible: Η σκηνή του βιασμού.Take the underpass. It’s safer…Κορίτσια το νου σας.Saving Private Ryan: Η σκηνή της απόβασης.Clear the ramp! 30 seconds! God be with you!Έτσι έγιναν τα πράγματα.Dogtooth: Η αφαίρεση των δοντιών μπροστά στον καθρέπτη.Το ζώο που μας απειλεί λέγεται γάτα.Τι να πρωτοσχολιάσεις εδώ τώρα;The Passion of the Christ (του Mel Gibson): Η σκηνή του μαστιγώματος.My heart is ready, Father…Άλλες εποχές.Και πόσες άλλες ακόμα.BTW συγχαρητήρια στην εξ για το θέμα.
Είμαι μαζοχίστρια αλλά τη σκηνή του μαστιγώματος στο Passion δεν μπορώ να την αντέξω: υπάρχει τόσο διάχυτος κακός σαδισμός (non empathetic) που κάτι παθαίνω. Παρατείνεται δε ΤΟΣΟ πολύ για τόση πολλή ώρα σε τόσο verbotten σημεία που σκίζεται το μυαλό μου!!μμμμμ
Αν ήταν να φρικάρω, παρά να συμπάσχω...Ξέρεις, υπάρχουν πολλές σκηνές σε πολλές ταινίες με ανάλογα βασανιστήρια. Η λεπτή ισορροπία είναι να μπορεί ο θεατής να νιώσει την συμπόνια προς το θύμα μαζί με λίγη αποπ την αδρεναλίνη του θύτη, δηλαδή να βιώσει με την έννοια της αριστοτελικής κάθαρσης αυτό που δεν βιώνει στην πραγματική του ζωή (αχεμ...)Όταν βλέπεις μαστίγωμα του Royal Navy στην σειρά Terror ή στο Master and Commander νιώθεις, εσύ ο θεατής, ότι1.πρέπει να γίνει (για λόγους πειθαρχίας ή δραματουργίας)2.ο θύτης εκφράζει μέσω της άσκησης πειθαρχίας έναν σεβασμό στο θύμα (δεν είναι προσωπικό)3.το θύμα το αποδέχεται ως αναγκαιότητα (άρα σέβεται την διαδικασία και το πρωτόκολλο)Όλα καλά, η σκηνή είναι πολύ πετυχημένη, πονάει αλλά δεν τραυματίζει την ψυχή του θεατή.Όταν το μαστίγωμα γίνεται σε πλαίσιο διαφορετικό υπεισέρχονται άλλοι παράγοντες. Στο A DangerousMethod το πλαίσιο είναι ερωτικό, αν κι ολίγον ψυχαναγκαστικό. Η συναίνεση υφίσταται κι αν κάτι το χαλάει είναι η υπερβολή της ηθοποιίας. Αν οι ήρωες συνήθως τρώνε το ξύλο της αρκούδας και δεν κουνάνε βλέφαρο, εδώ για μερικές ζωνιές που ζήτημα να κάνουν λίγες μελανιές τραντάζεται και φωνάζει σαν να δαιμονίστηκε (πιστοποιήσαμε ότι ούτε ως αστείο δεν χτύπησε ποτέ το μπούτι της με ζώνη, ηθοποιός πράγμα).Η σκηνή λειτουργει εντούτοις. Στον Κώδικα Da Vinci η μαστίγωση είναι αυτομαστίγωση και το πράγμα αρχίζει κι εκτρέπεται. Το cat έχει πάνω λάμες, σαν αυτά της ασούρα. Όμως επειδή έχει καθαρτικό χαρακτήρα η συναίνεση του υποκειμένου στον εαυτό του είναι εκεί, το νιώθουμε. Λέμε "πωωω ρε φίλε easy" αλλά δεν φρικάρουμε ΠΑΡΟΛΟ που βλέπουμε τις πληγές, το αίμα κλπ.Η σκηνή λειτουργεί.Ε στο Passion που λες είναι τόσο κατάφωρη η απουσία των παραπάνω στοιχείων και τραβάει τόσο πάρα πολύ χρονικά (εκείνο το "γυρίστε κι από μπροστά" ενώ έχεις ΗΔΗ δει 7 λεπτά κατακρεούργηση) που μόνο ένας πραγματικά ψυχοπαθής σαδιστής θα μπορούσε να το βιώσει χωρίς να τρέξει κάστανο. Είναι ακριβώς η στιγμή που πείσθηκα ότι ο Gibson δεν στέκει και πάρα πολύ καλά. Υπάρχουν πολλά φρικιαστικά που οι άνθρωποι έχουν επινοήσει για άλλους ανθρώπους, ωστόσο η τέχνη έχει σκοπό την μετουσίωση. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; ΥΓ. Και τι να πει κανείς για το Sweet Movie...ποιό Κουρδιστό Πορτοκάλι, φίλοι, (ποκύ καλό btw) εκεί να δείτε weird...
Ο Μπακογιαννόπουλος καλέ ήταν η εκπαίδευσή μου στην κρατική τηλεόραση όταν ήμουν έφηβη, το έχω ξαναπεί εδώ μέσα. Το πόσες καλές τζάμπα ταινίες έχω δει έτσι δεν λέγεται.
Η σκηνή του τέλους με το 2ο μέρος της 7ης του Μπετόβεν στο Ιρεβερσίμπλ είναι όλο το ζουμί, εκεί που σου μαχαιρώνει την καρδιά: που κρατάει την κοιλιά της κι η κάμερα κάνει κύκλους από πάνω...
Καλτιές μερικά εξ αυτών. Πάμε. 1.Το κόψιμο του ματιού με το ξυράφι στον Ανδαλουσιανό Σκύλο, φυσικά. 2.Οι καβαλίνες πάνω στο άσπιλο πρόσωπο τγς Ντενέβ στην Ωραία της Ημέρας.3.Ο ...ακρωτηριασμός στην Αυτοκρατορία των Αισθήσεων.4.Όλο το Portiere di Notte.5.Η εξομολόγηση στο αντικείμενο του πόθου μέσω επιστολής στην Δασκάλα του Πιάνου του Χάνεκε, η "μάχη" με την μάνα στο κρεβάτι, το ξυράφισμα στο μπάνιο...6.Η μοναξιά του Χέλμουτ Μπέργκερ μετά το σεξ στο Caduta degli Dei του Βισκόντι. 7.Η σιωπή αλλά το ομιλόν βλέμμα του Driver Gosling.8.Η υστερία της δαιμονισμένης Ατζανί στον υπόγειο (σκηνή ανθολογίας)9.Τα ανατριχιαστικά δίδυμα και το δωμάτιό τους στη Λάμψη. 10.Τα μάτια της Meg Foster με τα γυαλιά και άνευ στο They Live.
Μόλις θυμήθηκα τους εκ-πλη-κτι-κούς δίδυμους του Κρόνενμπεργκ (πόσο γουστάρω αυτόν τον σκηνοθέτη): η σκηνή που ο εμμονικός εκ των δυο είναι σίγουρος ότι η γυναίκα που είναι στο γυναικολογικό τραπέζι είναι μεταλλαγμένη και θα χρειαστεί τα "ειδικά" εργαλεία που έχει κατασκευάσει.Η ερωτική σκηνή με τους δύο άντρες και την Μπιζόλντ.Όλη η ταινία είναι καταπληκτική....(ηπμουν θυμάμαι 17 όταν βγήκε στις αίθουσες...μπήκα στη ζούλα...)
Respect μόνο και μόνο που απαρίθμησες όλες τις ταινίες που ανέφερες μαζί με τις σκηνές τους. Ενδιαφέρουσες ταινίες όλες αυτές!Σαν λάτρης του σινεμά, έχω και εγώ μερικές "περίεργες" σκηνές η ταινίες θα έλεγα καλύτερα.- Down By The Law του Jim Jarmusch: Όλο το κινηματογραφικό σύμπαν της ταινίας είναι "άρρωστο" αφού απεικονίζει μία Ν. Ορλεάνη που δεν υφίσταται πλέον. Κορύφωση της ταινίας, η σκηνή των κρατούμενων στα κελιά, οι οποίο ωρύονται "i scream, you scream, we all scream for ice cream!"- Lost Highway του David Lynch: Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης (αφού είναι ταινία του 97) για αυτή την συγκεκριμένη ταινία. Η σκηνή 'οπου ο πρωταγνωιστής είναι σε ένα πάρτι και γνωρίζει τον " Mystery Man" ο οποίος τον ενημερώνει ότι την συγκεκριμένη στιγμή που μιλάνε στο πάρτι, αυτός είναι και ταυτόχρονα στο σπιτί του, είναι θεϊκή! Για να μην πούμε για την ανεξήγητη από όλους σκηνή "μεταμόρφωσης" του πρωταγωνιστή σε κάποιον άλλο, όντας έγκλειστος μέσα στο κελί του!- Trainspotting του Danny Boyle: Η σκήνη με την "χειρότερη" τουαλέτα της Σκωτίας, νομίζω αποτυπώνει γλαφυρά την έννοια της εξάρτησης και του εθισμού.- Donnie Darko του Richard Kelly: άλλη "άρρωστη" ταινία από την αρχή μέχρι τέλους της. Δεν ξεχωρίζω κάποια σκηνή, μόνο και μόνο για το αναπάντεχο και ίσως απρόσμενο φινάλε, αξίζει να μπει στο πάνθεον των κινηματογραφικών ταινιών.Αυτά και άλλα πολλά εν τάχει, νομίζω ότι η λίστα είναι ατελείωτη. Συμφωνώ πλέον ότι οι κόσμος προτιμά εύπεπτες και εύκολες ταινίες. Και υπάρχει φυσικά εξήγηση! Οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής,οι οποίες αφάνισαν ή εξαγόρασαν τα μικρά στούντιο που έβγαζαν ανεξάρτητα ταινιάκια-διαμαντάκια
Scroll to top icon