Με ένα πολύ φιλόδοξο και ταυτόχρονα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα καταπιάνεται αυτή τη φορά ο Στάθης Λιβαθινός. Ο σκηνοθέτης ανεβάζει για πρώτη φορά στο θέατρο, την ομηρική Ιλιάδα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, χρησιμοποιώντας τη βραβευμένη μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη. Το αρχαιοελληνικό, πολυεπίπεδο έπος που έχει στο επίκεντρό του τον Τρωικό πόλεμο, θα παρουσιαστεί ολόκληρο, μέσα από μια πεντάωρη παράσταση, που στοχεύει να αποτυπώσει την ουσία και τα μεγάλα ζητήματα που αναπτύσσονται στις 24 ραψωδίες. Οι παραστάσεις φιλοξενούνται στην Πειραιώς 260, ξεκινούν την Τρίτη 4 Ιουνίου και ολοκληρώνονται το Σάββατο 8 Ιουνίου.
Το έργο και το ανέβασμά του απασχολούσαν τον σκηνοθέτη εδώ και αρκετά χρόνια. Ύστερα από πρόβες εννέα μηνών με ένα πολύ καλό θίασο και μια δημιουργική ομάδα συντελεστών, ο Στάθης Λιβαθινός αφηγείται τη γνωστή ιστορία, με εμφανή στόχο, όπως ομολογεί ο ίδιος, να αναδυθεί η σύγχρονη Ελλάδα. Οι 15 ηθοποιοί, σαν σύγχρονοι ραψωδοί, αφηγούνται την ιστορία του πιο βίαιου πολέμου όλων των εποχών και μετατρέπουν το εμπνευσμένο αυτό κείμενο σε μια σειρά από ποιητικές εικόνες σκληρές, αλλά και τρυφερές, με μια απολύτως σύγχρονη θεματική.
Αναλαμβάνουν διαφορετικούς ρόλους μέσα στο έπος, προσπαθώντας να δώσουν μια πιο πολυσύνθετη ματιά πάνω στην έννοια του πολέμου, του νικητή, του ηττημένου και της ανάγκης σήμερα για εγρήγορση. Είναι μεγάλο στοίχημα γι' αυτούς να κρατήσουν αμείωτη την προσοχή των θεατών σ' αυτή την πολύωρη παράσταση.
Ποιος είναι σήμερα ο ήρωας και τι σημαίνει ηρωισμός στις μέρες μας; Πόσο μπορεί να αντέξει κανείς την επερχόμενη απώλεια; Γιατί η εμφύλια σύγκρουση αποδείχθηκε τόσο ελληνικό φαινόμενο; Πόση καταστροφή και πόσο θυμό μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος; Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα, πάνω στα οποία εστιάζει η σκηνοθετική προσέγγιση.
Στο έπος του Ομήρου δεν υπάρχει ούτε νικητής ούτε νικημένος. Είναι η συνομιλία δύο γενεών. Του θυμωμένου ήρωα Αχιλλέα, αυτού του αψίκορου νεαρού, και του σοφού πατέρα Πριάμου και το πώς δυο γενιές μπορούν να συμφιλιωθούν έστω για λίγο. Η οργή, η αγανάκτηση, ο θυμός είναι ένα μοντέλο ύπαρξης καταδικασμένο να τελειώσει στην κατανόηση και τη συγχώρεση.
Πηγή: Euronews
σχόλια